The way to go !,,★

ตอนที่ 3 : At the airport

 

-3-

At The Airport

ฉันไม่รู้หรอกนะว่าพระเจ้าพยายามจะเล่นตลกอะไรกับฉันหรือเปล่า 8ชั่วโมงที่ฉันนั่งอยู่บนเครื่องบินมันคือช่วงเวลานรก! อีริคเทศนาฉันเรื่องที่เกิดขึ้นที่สนามบินมาตลอด 8 ชั่วโมง จนแอร์โฮสเตรทกับป้าที่นั่งอยู่ข้างหน้าพวกเราหันมาดูพวกเราอยู่หลายครั้ง ฉันรู้นะว่าการคุยกับคนแปลกหน้ามันไม่ใช่เรื่องที่ดีเท่าไหร่ แต่ฉันไม่ใช่ฝ่ายผิด! คุณก็เห็นใช่ไหมว่านายเทเลอร์นั่นเดินเข้ามาคุยกันฉันเองโดยที่ฉันไม่ได้เชิญชวนเลยสักประโยค

“แล้วนี่..เธอฟังพี่อยู่รึเปล่า”  อีริคพูดแล้วก็เอามือมาสะกิดฉัน ตอนนี้เราถึงอเมริกาแล้วแต่ก็ยังอยู่ในสนามบิน เพราะต้องรอเพื่อนของอีริคมารับ ให้ฉันเดานะถ้าเพื่อนของอีริคไม่ลืมก็คงอยากจะแกล้งพวกเราให้รอจนแก่เลยละมั้ง เพราะเรารอเพื่อนของอีริคที่ชื่อว่า คอร์เนอร์ มากว่าชั่วโมงครึ่งแล้ว! และด้วยความที่อีริครีบไปรับฉันที่อังกฤษมาก เลยทำให้เขาลืมเอาโทรศัพท์ติดมือไปด้วย เคราะห์ซ้ำกรรมซ้อนที่อีริคค่อนข้างจะสมองปลาทองในเรื่องการจำเบอร์โทรศัพท์ด้วยเลยยิ่งไปกันใหญ่...

“ฉันว่าบางทีฉันน่าจะหาน้ำมันตับปลาให้พี่กินบ้างนะ...” ฉันพูดแล้วหันไปมองหน้าอีริค เขาหันมามองหน้าฉันแล้วเราก็จ้องตากันอย่างนั้นอยู่นาน...อย่า อย่าคิดไปว่าเราจะมองตากันหวานซึ้งเหมือนในละครหลังข่าวนะ เพราะคงไม่มีใครจะมามองคนที่ด่าตัวเองแบบหวานหยดย้อยหรอกใช่ไหม?

“บางที..พี่น่าจะหาอะไรมายัดปากเธอนะ” เขายักคิ้วให้ฉันเป็นเชิงว่า ‘พี่ชนะ’ แล้วก็หันกลับไปก่นด่าคอร์เนอร์ต่อ

“สงสัยเพื่อนพี่คงตายไปแล้วมั้ง มาช้าชะมัด...” ฉันพูดไปพลางเอาหูฟังยัดใส่หูแล้วเอาไอพอดขึ้นมาจิ้มๆ เอิ่ม... wifi เข้ารหัส - -

“อย่ามาแช่งกันสิ..” จู่ๆเสียงทุ้มๆของผู้ชายที่เดาแล้วต้องหล่อมากๆก็ลอยอยู่ข้างๆหูฉัน ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองเขาแล้วก็ต้อง........พระเจ้า!หล่อสุโค้ย!!

“ไงเว้ย นึกว่าจะทิ้งให้พวกเรารอกันจนสนามบินปิดกิจการแล้วซะอีก” อีริคลุกขึ้นแล้วก็กอดคอผู้ชายที่น่าจะชื่อว่า คอร์เนอร์ อืม..ดูๆไปอีริคกับคอเนอร์ก็เหมาะสมกันดีนะ...หยุดนะเอลซ่า!แกอย่าเพิ่งคิดไปไกลนะ ประชากรชายยิ่งน้อยๆอยู่นะ

“โทษทีเพื่อน พอดีไปส่งน้องอยู่ว่ะเลยมาช้า”

“ช่างเถอะว่ะ...เอลซ่านี่คอร์เนอร์” อีริคหันมาแนะนำคอร์เนอร์ให้กับฉัน

“ส่วนนี่เอลซ่าน้องสาวไอ” พออีริคพูดจบคอร์เนอร์ก็ยื่นมือมาเชกแฮนด์กับฉัน

“ยินดีที่ไดรู้จักนะคอร์เนอร์”

“บางทีเธอน่าจะเรียกเขาว่า พี่คอร์เนอร์มากกว่านะ” อีริคส่งสายตาดุๆมาให้ฉัน อับอายค่ะ !! มาทำให้เอลซ่าคนนี้ดูเหมือนเป็นคนไม่มีมารยาทได้ไง =w=

“ไม่เป็นไรหรอกน่า...พี่ไม่ถือหรอกนะเอลซ่า ฮ่าๆๆ” โอ้ว...นี่เขาตั้งใจจะฆ่าฉันใช่ไหม? สาบานได้เลยว่ารอยยิ้มนั่นบาดใจฉันมาก แต่ฉันคงจะนอนตายไปตรงนั้นเลยถ้าไม่มี....

“อ้าว! เอลซ่า นี่นา” นายแว่นที่เจอกันที่สนามบินลอนดอน!! เขามาอยู่ที่นี่ได้ไง O.O ฉันค่อยๆหันไปมองอีริคช้าๆ แง~ เหมือนมีไฟประทุรอบตัวเขาเลยล่ะ พี่อีริคขาโกรธแค้นอะไรนายนี่นักหนาเนี่ย ส่วนคอร์เนอร์ก็ดูจะงงๆกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นฉันก็เลยได้แต่ส่งยิ้มแห้งๆไปให้เขา แฮะๆไว้เอลซ่าจะอธิบายให้ฟังนะคะ T^T

“แก..มา..อยู่ที่นี่..ได้ไง....กรอด” ตายๆๆ สงสัยจะได้มีการฆาตกรรมกันเกิดขึ้นแน่ๆ

“ขึ้นเครื่องบินมาไงครับ แต่ผมนั่งอยู่ที่นั่งธรรมดาไม่ได้เฟิร์สคลาสแบบพวกคุณ ^^ ” พูดจบนายเทเลอร์ก็ฉีกยิ้มให้อีริคทันที โอยยย ยังจะมีหน้ามายิ้มนะนายแว่น! ไม่รู้ชะตากรรมตัวเองเอาซะเลย

“เอาน่าๆ ใจเย็นนะทั้งสองคน” คอร์เนอร์(ผู้ไม่รู้เรื่องอะไรเล๊ย)รีบมาห้ามทัพไว้ก่อน สงสัยเขาคงไม่อยากเป็นพยานในเหตุการณ์ฆาตกรรมครั้งนี้สินะ .... แล้วนี่ฉันเพ้ออะไรอยู่!

“คอร์เนอร์ยูอย่าเพิ่งมายุ่ง!”

“ไว้เจอกันนะเอลซ่า” ว่าแล้วเทเลอร์ก็เดินจากไป.....

“ =[ ]= ” << หน้าของเราสามคนในตอนนี้ งงสิคะ! จู่ๆก็มาจู่ๆก็ไป

“คอยดูนะถ้าพี่เจอหน้ามันอีกเมื่อไหร่จะฆ่าทิ้งเลย” ส่วนอีริคก็ยังไม่วายขู่หมอนั่นอีก โอยยย! จะบ้าตาย

“เอาน่าๆ เครียดมากเดี๋ยวหน้าแก่แล้วยัยเดน่าจะไม่รักเอานา ฮ่าๆๆๆ” คอร์เนอร์เดินเข้ามาตบไหล่อีริคเบาๆ จิ้นค่ะจิ้น>////<

“เออๆๆ ไปกันเถอะ” และในที่สุดเราก็ได้เคลื่อนทัพ(?)ออกมาจากสนามบิน ฮือออ!ถ้าเป็นไปได้ฉันล่ะอยากจะกลับไปลอนดอนซะตอนนี้เลย ฉันยังไม่ได้บอกลานิโคลัสคู่เดทของฉันเลยนะ TT-TT

 

___________________________________________________________________________________

สิ่งหนึ่งที่ไรท์อยากจะบอกนักอ่านทุกคนก็คือ นิยายเรื่องนี้ไม่มีอะไรหวือหวามากหรอกค่ะ 555555
แต่ถ้าเครียดก็พักมาอ่านเรื่องนี้บ้างก็ดีเน้อ ถึงนางเอกจะขี้บ่นไปหน่อยก็เถอะ เหอๆๆ
เม้นท์+โหวต+แอดเฟบ คือหนทางที่ทำให้ไรท์เตอร์มีกำลังใจในการอัพนะแจ๊ะ >O<