ตอนที่ 8 : Missing 6
Missing 6
"คริสปกป้องในฐานะพ่อและคริสรักเทียนหอมมาก ไม่เอามาทำเพื่อดึงพี่สิงกลับมาหรอก เราอยู่กัน 2 คนมาได้ 5 ปี ไม่จำเป็นต้องมีคนที่ 3 เข้ามาเติมเต็มแล้ว พี่ควรรู้ตัวด้วย! "
วาจาแข็งกร้าวมาพร้อมดวงตาทอประกายเศร้าดังก้องในหัวตำรวจหนุ่มอัลฟ่ากลิ่นชาจัสมิน สารวัตรปราชญาเหม่อมองแฟ้มคดีเทียนหอมตั้งกองพะเนิดบนโต๊ะทำงานข้างกาแฟ 6 กระป๋องเปิดดื่มแล้วตั้งระเกะระกะ
ลูกชายเพียงคนเดียวของเขาตลอด 5 ปีที่ผ่านมาโดยที่ไม่มีคำว่า 'สิงโต' รวมในครอบครัวแสงโพธิรัตน์ เขาจากมาพร้อมตบแต่งมีครอบครัวใหม่ มีโอเมก้าที่ทำพันธะสัญญาคู่ชีวิตแล้วจนกระทั่งวันที่เทียนหอมทิ้งไว้เพียงรองเท้าผ้าใบสีแดงต่างหน้าข้างเดียว
แอ๊ด
ประตูห้องทีมสืบสวนสังกัดกองปราบเปิดออก หมวดพงษ์และหมวดวรรณเร่งฝีเท้าเข้ามาใกล้โต๊ะหัวหน้าพร้อมรายงานความคืบหน้าให้ฟัง
"สารวัตรครับ ผมได้ภาพจากกล้องวงจรปิดมาแล้ว" สิงโตหยัดกายจากพนักพิง ตั้งใจฟังผู้หมวดรายงานในระหว่างเปิดไฟล์กล้องวงจรปิดจากร้านกาแฟหน้าปากซอยเข้าถนนเพชรเกษม เขตหนองแขม ซึ่งเป็นกล้องวงจรปิดที่ใกล้สุด หมวดพงษ์กรอไปยันช่วงเวลาที่สันนิฐานไว้จากการรายงานชันสูตรศพถึงช่วงเวลาเสียชีวิตราวๆ 5 ทุ่ม ภาพเคลื่อนไหวฉายขึ้นจอคอมพิวเตอร์บนโต๊ะเจ้าหน้าที่ตำแหน่งสารวัตรไปเรื่อยๆจนหยุดภาพไว้
"รายงานชันสูตรระบุว่าผู้เสียชีวิตตายเพราะถูกยาพิษซึ่งตรงกับบุหรี่ที่ตกแถวนั้นก่อนจะอำพรางด้วยการเผาครับ แต่ก็ยังดีที่สารยังตกค้างในกระเพาะอาหาร"
"ส่วนตรวจสอบจากทะเบียนราษฏร์แล้ว ชื่อจริงคือ จางซอก อายุ 33 ปี เคยทำงานผับนั้นจริงด้วยค่ะ" หมวดวรรณ อัลฟ่าสาวแฝดน้องของหมวดวินรายงานเสริมต่อจากหมวดพงษ์ในส่วนเนื้องานที่เธอได้รับมอบหมายจากหัวหน้า
ผับดัง Rising
"ยาอะไร?"
"Digoxin ครับสารวัตร"
"ถึงว่าใช้กับบุหรี่.." สารวัตรปราชญาเคาะโต๊ะไปมาระหว่างนั่งฟังรายงาน
"นอกจากนี้ในร่างกายของ จางซอก พบสารเสพติดพวกเฮโรอีนตกค้างจำนวนมากด้วยครับ"
"คนพวกนี้ขาดยาเหมือนขาดอากาศ ถ้าอย่างนั้นก็สอดคล้อง คนที่จางซอกรู้จักกันอาจเป็นคนค้ายา" อัลฟ่าหนุ่มผิวเข้มพ่นลมหายใจแรงระหว่างดูจำนวนรถที่ขับออกจากซอยในช่วงเวลาหลังจางซอกตายตามผลการชันสูตร
"และจากบุหรี่อีกอันเราพบ DNA ที่ตรงกัน แล้วครับ ซึ่งตรงกับเจ้าของรถป้ายทะเบียนรถที่ออกจากซอยในช่วงเวลาหลัง 5 ทุ่มพอดีคันนึง"
ตาคู่คมสีนิลตวัดอ่านรายงานอีกฉบับส่งจากมือหมวดพงษ์ ชื่อของอัลฟ่าผู้หญิงผิวขาวซีด ผมซอยสั้น ถ่ายรูปหน้าตรง
คุณหญิงรัศมี แก้วสรรเสริญ
เพศ : หญิง (อัลฟ่า)
สูง : 176 cm.
หนัก : 50 kg.
ประธานบริษัท Chaiyo BA คอร์เปอเรชั่น
ธุรกิจจัดจำหน่ายและผลิตยาเสริมความงาม
งานช้างสารมากขึ้นเข้าไปทุกทีเมื่อคดีนี้พัวพันไปถึงคนใหญ่คนโตแห่งชนชั้นอีลีท ด้วยเหตุนี้จึงออกพื้นที่นำตำรวจติดตามไปทั้งหมด 5 นายด้วยกันตรงไปยังพิกัดเปิดตาม GPS ในกูเกิ้ลแม็ปซึ่งได้รับคำรายงานจากสายตรวจบริเวณใกล้เคียงแล้วว่าเป้าหมายอยู่บ้านในวันนี้
เอี๊ยด..
มาถึงคฤหาสน์หลังใหญ่สไตล์โมเดิรน์ราคาเกือบ 100 ล้านบาท ในโรงจอดรถมีมัสแตงหรูสีชมพูจอดสนิท คนใช้ออกมาเปิดประตูให้ทีมตำรวจกุมหมายศาลเข้ามาเป็นอาวุธสำคัญในการเข้าตรวจค้นสถานที่แห่งนี้ ทั้งหมดที่อาศัยอยู่ในรั้วสกุลแก้วสรรเสริญเป็นโอเมก้าทั้งชายหญิงล้วนถูกกัดแล้วทั้งสิ้นร่วม 30 คนได้ หากเป็นหญิงจะนุ่งชุดเมดกระโปรงสั้นวาบหวิวดันทรวงอกเป็นร่องแทบจะหลุดเผยยอดเกสรนารี ส่วนชายแต่งกายเป็นพ่อบ้านสวมกางเกงในจีสตริงรัดโชว์ก้นแข็งเกร็งสวยกับพวงสวรรค์กลมกลึงเดินเชิดฉายไปทั่วบ้าน ทำเอาอัลฟ่า เบต้าในทีมกองปราบกลืนน้ำลายลงคอเสียไม่ได้กับบรรยากาศคลุ้งกลิ่นฟีโรโมนไปทุกอาณาเขตราวกับว่าสถานที่แห่วนี้พร้อมคาวโลกีย์ได้ทุกเมื่อเชื่อวัน
ป้ายทะเบียนตรงทุกอย่าง
ตำรวจกองปราบนำทีมโดยสารวัตรปราชญา อัลฟ่าหนุ่มคนเป็นหัวหน้าละสายตาจากป้ายทะเบียนรถมัสแตงสีชมพูตรงกับภาพจับได้จากกล้องวงจรปิด ขายาวตามการนำของคนใช้ไปจนถึงสระน้ำกลางคฤหาสน์ ตาคมจ้องผู้หญิงในชุดว่ายน้ำ หุ่นสะโอดสะองว่ายน้ำขึ้นจากสระท่ามกลางโอเมก้าสาวและหนุ่มเล่นน้ำแย่งนัวเนียคลอเคลียอัลฟ่าเพียงหนึ่งด้วยความโหยหาและรักใคร่อย่างยิ่งยวด
"เด็กๆ มีแขกมา ไว้เล่นสนุกกันใหม่นะ"
"ครับ/ค่ะมะม้า"
นามของเธอในฐานะอัลฟ่าที่มีค่าเป็นนางพญาของบ้านหลังนี้ รัศมีเหยียบเท้าขึ้นฝั่งปูกระเบื้องศิลาแลง สวมชุดคลุมอาบน้ำ จุดบุหรี่สูบก่อนผินหน้ามายิ้มหวานให้สารวัตรหน้าดุเป็นนิสัย
"ไม่เจอนานมากเลยนะ เป็นสารวัตรซะแล้ว ก้าวหน้าไวจัง ครั้งสุดท้ายน่าจะงานแต่งเนอะ เป็นคุณหมวดอยู่เลย" รัศมียิ้มเย้า จิบไวน์ไปนิดนึงก่อนวางแก้วไวน์ลงกับโต๊ะชายหาด ทักทายรู้จักมักจี่กับแขกผู้มาเยือนเป็นอย่างดีจนตำรวจมาใหม่คนอื่นรวมถึงหมวดพงษ์ถึงกับงุนงง
"ดอกยี่โถบานแล้ว" สารวัตรปราชญาเอ่ยขึ้น
"สวยใช่ไหมล่ะ สีชมพูน่ารักเหมือนแก้มคุณพีรวัส"
เจ้าดอกไม้สีชมพูสวยจัดเป็นสวนโอบล้อมคฤหาสน์ขนาดใหญ่ที่ทำงานทั้งชาติด้วยเงินข้าราชการตำรวจก็ไม่มีวันเอื้อมถึงหรือต่อให้เป็นเถ้าแก่ก็ใช่ว่าจะมายังจุดที่ลูกท่านหลานเธอทำบุญดีไว้แต่เก่าก่อน ส่งต่อมรดกกันไปเรื่อยๆในตำแหน่งอภิมหาเศรษฐีเฉกเช่นกับตระกูลแสงโพธิรัตน์
"ทำไมตอนหย่าไม่เชิญฉันไปด้วย น่าจะให้โอกาสฉันได้เคลมคุณพีรวัสมาเป็นแดดดี๊หมายเลขหนึ่งของเด็กๆ"
"ผมไม่ได้มาฟังคุณสาธยายเรื่องรสนิยมเซ็กส์ของคุณ" หน้าคมเข้มขมวดคิ้วไม่สบอารมณ์ ไม่อยากฟังอัลฟ่าบ้าเซ็กส์นอกเรื่องให้เสียเวลางาน
"โอ้ะ! อายุ 30 กลางแล้วก็พูดอะไรไปเรื่อยเจื้อยน่ะ" รัศมีไหวไหล่
"งั้นขอเชิญไปพูดต่อที่โรงพักแล้วกัน"
"ไปน่ะไปได้ แต่ผลของการไป รู้ใช่ไหมมันจะเป็นยังไง?" นัยน์ตาสวยใต้ขนตาแพยาวหรี่มองคนที่ปฏิบัติงานในฐานะเจ้าหน้าที่ หาใช่สามีคนรู้จักดั่งเก่า
"ผมไม่สน ผมทำไปตามกฏหมายและหน้าที่ของตำรวจ"
"...หึ" ควันบุหรี่ลอยคลุ้งจากปากทาลิปสติก รัศมียกยิ้มมุมปากเยาะหยันก่อนจะยอมตามทีมตำรวจไปโดยดี
.
.
.
ห้องสอบปากคำกองปราบปรามในวันนั้นพาอัลฟ่าสาวแสนสูงส่งเป็นถึงคนใหญ่คนโตในประเทศมานั่งจ่อมให้หมวดวินทำหน้าที่สอบปากคำสาวในชุดคลุมอาบน้ำตัวเปียก
"รู้จักชายในรูปนี่ไหม?" หมวดวินวางรูปจางซอกทั้งตอนมีชีวิตดี
"ไม่"
"แต่เราพบว่าคุณอยู่กับเขาก่อนตาย" หยิบรูปศพไหม้เป็นตอตะโกวางบนโต๊ะต่อ ตามด้วยผลแล็ปจากทีมชันสูตรสร้างแรงกดดัน ทว่า..ไฮโซสาวกลับเฉยเมย อาการยียวนออกชัด ทั้งหมดอยู่ในสายตาสารวัตรปราชญาซึ่งยืนนอกห้องสอบปากคำผ่านกระจกด้านเดียว
"เธอสวยดีนะครับ" หมวดพงษ์ชม
"เธอมักมาก" คนเป็นหัวหน้ายืนกอดอกจับพิรุธผู้ต้องสงสัยแย้งคำชมของหมวดพงษ์ทันควัน
"เราค้นบ้านเธอแล้วนะครับ เราไม่พบตัวยาเลย แบบนี้เธออาจจะอ้างว่าโดนใส่ร้ายได้นะครับถ้าขึ้นชั้นศาล ทีมเราอาจจะโดนสอบ เอ้า!? สารวัตร!!?" จ่ายศปรามไม่ทัน อีกฝ่ายชิงเปิดประตูเข้าไป สบตากับหมวดวิน ไม่ต้องพูดอะไรให้มากความ หมวดวินแสร้งเป็นถอนหายใจและออกไปจากห้องแทน
"จะเล่นตำรวจดี ตำรวจเลวเหรอ?" รัศมีเอียงคอมองตำรวจนายใหม่ทิ้งตัวนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
"ดูหนังเยอะไปล่ะสิ"
"ก็บ่อยอยู่ Netflix น่ะ"
มือแกร่งกร้านจากจับปืนวางบางสิ่ง...ดอกยี่โถสีชมพูถูกวางลงบนโต๊ะ รัศมีหลุบตามองดอกไม้น่ารักดั่งสีแก้มโอเมก้าพ่อหม้ายลูกติด
เงียบ..ใส่กัน เธอขยับยิ้มหวานปานน้ำผึ้ง
"สารพิษชนิดเดียวกัน"
"ใครๆ ก็ปลูกยี่โถได้นะคุณสารวัตร"
"แต่ไม่ใช่กับคนที่มีหลักฐานว่าเจอเหยื่อ" สารวัตรปราชญาเว้นวรรคครู่หนึ่งแล้วกล่าวต่อทั้งเสียงเย็น"หรือต้องให้ผมปูดเรื่องหลัง บ. ขายยาสวยๆ ของคุณว่าแอบค้ายาเสพติด"
"รู้ไหม ถ้าปูดเรื่องนั้น แสงโพธิรัตน์จะเละ" รัศมีขำในลำคอพลางจุดบุหรี่สูบควันคลุ้งห้อง มองอัลฟ่าเหมือนกันแต่อีกฝ่ายเป็นเพียงชนชั้นกลาง ชีวิตมนุษย์เงินเดือนห้อยตราพิทักษ์สันติราษฏร์ "ตราสวย เหมาะกับคุณ ฉันอยากให้ห้อยคอคุณไปนานๆ นะ"
ตำรวจยศสารวัตรยิ้มเย็น ตอบโต้กลับไปด้วยท่าทีสุขุม ไม่รู้สาถึงความกลัวยามโดนขู่ใส่ "ผมอยากห้อยตราไปนานๆ อยู่แล้ว ผมมีครอบครัวต้องดูแล แต่กับคุณรัศมีที่อาจจะพังเพราะคลิป"
พลัน..สีหน้าเปลี่ยนเป็นตึง รอยยิ้มเหนือกว่าตบมาทางตำรวจ เขาจึงไม่รอช้า เขยิบเข้าไปใกล้ผู้หญิงมาดนางพญาจอมอหังการเบื้องหน้า
"พวกเราได้ไฟล์นั่นแล้ว ถ้าไม่อยากให้มันหลุด แลกเปลี่ยนข้อมูลกันดีกว่าไหม แล้วตำรวจจะทำเป็นไม่รู้ร้อนรู้หนาวกับธุรกิจของคุณรัศมีเหมือนที่ทำมาตลอด"
รัศมีหลุบตามองเทปบันทึกเสียง เธอดับบุหรี่ลงกับโต๊ะโดยไม่แยแสว่านี่เป็นอุปกรณ์ของราชกการ เปลี่ยนท่ามากอดอกแน่น
สารวัตรปราชญาแสดงความจริงใจด้วยการปิดเทปบันทึกสอบปากคำ รัศมีเลิกแสดงท่าทีกวนประสาทแต่ไว้ซึ่งหยิ่งผยอง
ยื่นหมู ยื่นแมว กันดีกว่าไหม?
"เกาหลีคนนั้นติดต่อมาขอซื้อยาหลังจากที่คอยหลบหน้าหนี้เก่าที่ไม่ยอมจ่ายของฉันมาตลอด ฉันเองก็แปลกใจที่จู่ๆ มีเงินก้อนโตถึงขนาดใช้หนี้เก่าหมดและยังมาขอซื้อของใหม่"
ในที่สุด..เธอเริ่มเล่าความจริงในคืนฝนตกพร่ำกลางซอยเปลี่ยว
"ฆ่าเขาทำไม?"
"เพราะมันจะปากสว่าง บอกว่ารู้เรื่องคลิป ขู่จะแบล็คเมล์ฉันมันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้"
สารวัตรปราชญาเงียบนิ่ง มองดูความฟอนเฟะหลังภาพสวยหรูหราที่ใครก็อยากก้าวไปนั่งบนนั้นสักครั้ง สำหรับอีลีทแล้วไซร้ หน้าตาสังคมมีค่ามากกว่าชีวิตชนชั้นต่ำกว่าเสมอ
"คุณรัศมีรู้ไหมว่าชายคนนี้เคยทำงาน rising สมัยก่อนเขาทำงานอะไร?"
"ถ้าฉันจำไม่ผิด เขาน่าจะเป็นหนึ่งในทีมบอดี้การ์ดของยูมินเมื่อนานมากแล้ว แต่ทำไมถึงโดนออก อันนี้ไม่รู้ ฉันไม่ได้สนใจลูกค้า มีเงินก็คุย" รัศมีเท้าคางมองตำรวจนั่งมุ่นคิ้วครุ่นคิดตาม
"เอ...แต่ฉันว่าตอนนี้คุณเครียดเรื่องอื่นนะ"
"คุยกันแค่เรื่องซื้อขายงั้นเหรอ?" สารวัตรปราชญาตัดบท เปลี่ยนเรื่องทั้งหน้าตาย รัศมีขำในลำคออีกครั้งก่อนไหวไหล่สบายๆ
"มีอันนึงไม่รู้จะเกี่ยวไหมนะ ฉันเห็นหลังรถของเขา มีรูปถ่ายตัดแปะจากหนังสือพิมพ์เต็มไปหมด"
"รูปใคร?" ตำรวจถาม สาวไฮโซปากแดงยิ้มแสยะก่อนจะขยับ บอกคำตอบอันน่าใจหายวูบลงไปตาตุ่ม
ปัง!
ใช้เวลาร่วมชั่วโมงเศษ ประตูห้องสอบปากคำเปิดและปิดตัวลงพร้อมกับสารวัตรปราชญาก้าวออกมาอย่างไวว่อง สิ่งแรกที่ทำคือชี้นิ้วสั่งลูกน้องในทีมทั้งสีหน้าเคร่งเครียดกว่าเดิมเห็นได้ชัด
"หมวดวิน จ่ายศ ไปขุดคดีเด็กหายในช่วงหลายๆ ปีมานี้ เน้นเด็กที่อยู่ในตระกูลดังทั้งหมด"
"ห้ะ!? เยอะนะครับสารวัตรเรื่องเด็กหาย"
ครั้นเจอสายตาพิฆาต ลูกน้องจำต้องก้มหน้าก้มตาวิ่งไปทำให้ลุ่ลวงแต่โดยดี หมวดพงษ์ยืนเหลอหลามองเพื่อนร่วมงานวิ่งจู๊ดไปไกลสลับกับรัศมีที่ได้รับการปล่อยตัว เดินนวยนาดสบายใจออกทั้งชุดคลุมอาบน้ำไปแล้ว
"น้องเทียนหอมเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ครับ? " หมวดพงษ์ถาม
"รัศมีบอกว่าหลังรถของจางซอกมีรูปเด็กที่เคยออกสื่อแปะเต็มไปหมด หนึ่งในนั้นมีรูปเทียนหอมและส่วนใหญ่เป็นทายาทตระกูลดังของไทย"
ข้อมูลเพิ่มเติมทำเอาทีมสืบคดีเทียนหอมหน้าซีดฉับพลัน
"ค้า..เด็กเหรอครับ..ผ..ผมขอโทษนะสารวัตร คือ.."
"......" สารวัตรปราชญาเงียบ ไม่พูดไม่จาตรงกลับเข้าห้องทำงานทันที ลูกน้องในทีมทุกคนเลือกเงียบ อย่างไรก็ตามหัวหน้าทีมตำรวจคนนี้ก็พ่อของเหยื่อ หากพ่อที่เป็นโอเมก้ารู้เข้า..ไม่อยากนึกภาพเลยว่าจะประคองสติไว้ได้แค่ไหน
'คดีเทียนหอม'
ตกเคสน่ากลัวที่สุดจนได้
TBC
++++++++++
#คดีเทียนหอม
ใดๆก็น่ากลัว มันใหญ่มาก
ไปก่อนนะ บายจ้า
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
