My husband #สามีผมเป็นฆาตกร (END)

ตอนที่ 6 : My Husband 6

My Husband 6

เตียงแคบลง

สุขสมอารมณ์หมายทั้งคู่จึงนอนหลับเคียงกัน ลูกคิดนวดและลูบไล้ท้องแบนราบของตนไปมา รู้สึกได้ถึงของเหลวอุ่นค้างคาข้างใน เขาผินหน้ามองสามีนอนตะแคงมาหาเขาและกอดเขาอยู่ไม่หายไปไหน  พิจารณาใบหน้าของฆาตกรยามหลับ..ไม่ต่างจากคนทั่วไป อีกฝ่ายละมือเลื่อนมือลงต่ำ ลูบไล้ผิวจากอกขาวลงไป..เรื่อยๆ

“อ..อา..” ลูกคิดครางในลำคอและเชิดหน้า

สัมผัสหยาบโลนเคล้นคลึงไปมา ง่วนอยู่จนกายาขาวละเอียดกระตุกไหว กระทั่งในที่สุดสายธารสีขาวปลดปล่อยอีกครั้ง ฝ่ามือขยับอีกครั้งและหยุดที่ท้องแบนราบ..แน่นิ่ง..ไม่ไปไหน

“พี่สิงห์อยากมีลูกเหรอครับ..” ลูกคิดพึมพำขึ้นมา เขารู้ว่าสิงห์ยังไม่นอน ไม่นาน..นัยน์ตาคู่คมลืมขึ้น เผยแววตาที่ซ่อนหลังผมปรกหน้า “ถ้าผมมีได้ พี่ไม่สงสารลูกพี่เหรอ”

ที่ต้องรู้ว่าพ่อเป็นคนน่ากลัวเช่นนี้  เหมือนที่เขานึกสงสารตัวเองตลอด

เหตุใดคู่แต่งงานจึงต้องเป็นคนอันตราย

“ลูกคิดตาคล้ำ”

“ผมนอนไม่หลับ..3 วัน..” บอกเล่าให้ฟังทั้งน้ำเสียงที่ชวนน้อยใจชอบกลนัก..ไม่เข้าใจเลยเหตุใดจึงเปล่งเสียงแบบนั้นออกไปให้บุคคลอันตราย

“พี่เห็นแล้ว แก้วกาแฟในถังขยะ” สิงห์จูบหน้าผากลาดมนพร้อมกระซิบเบาๆ

“นอนได้แล้ว ฝันดีนะ”

และทุกอย่าง..พลันมืดสนิท

…

                ซ่า!!!!!!!

ลืมตาอีกครั้งกลายเป็นฝนตกยามเที่ยงวัน ภาพตัดไปโดยที่ลูกคิดแทบไม่รู้สึกตัว เขาหยัดกายเปลือยเปล่าลุกจากเตียงไปอาบน้ำแต่งตัว ชำระล้างร่างกายอันเหนียวเหนอะจากการออกกำลังหนักหน่วงที่ทำได้อย่างถูกต้องในฐานะคู่สมรส ช่วงล่างไม่ค่อยระบมมากแล้วแต่รอยตามตัวด่างพร้อยไปหมดเหมือนโดนยุงร้อยตัวรุมกัดก็ไม่ปาน ทุกอย่างเสร็จสิ้นลง ขายาวสวมกางเกงขาสั้นสีดำเดินลงบันไดมาชั้นล่างอย่างเร่งรีบ

“…..”

ผิดพลาดหน้าที่สามี

เขาตื่นมาทำอาหารไม่ทัน บนจานมีเพียงส้มถูกแกะกินแล้ว เหลือเปลือกกับชิ้นส้มหนึ่งชิ้น ลูกคิดถอนหายใจหยิบเอาส้มชิ้นดังกล่าวเข้าปากกิน ลิ้มรสเปรี้ยวอมหวานกลืนลงคอและลงมือเก็บกวาดทำความสะอาดโต๊ะกินข้าวให้เรียบร้อยจนใสเอี่ยมอ่อง

ทว่า..สิงห์ไม่ได้ทิ้งไว้แค่นั้น..

กระเป๋าอีกใบตั้งอยู่เหมือนเดิม..ที่เดิมตรงประตูหน้าบ้าน นั่นคือหน้าที่ของลูกคิดที่ต้องฝังกลบ มือสั่นอีกครั้งอย่างช่วยไม่ได้ ก้าวเข้าไปหิ้วกระเป๋าเอกสารสีดำหนักอึ้ง

สีดำซ่อนเร้นสิ่งใด

                สิ่งมีชีวิตมีความใคร่รู้ ยิ่งฉลาดมากก็ยิ่งอยากรู้มาก มนุษย์เป็นสัตว์ที่ขี้สงสัยกว่าสัตว์เดรัจฉานทั่วไป ลูกคิดทนแรงต้านทานเหล่านั้นไม่ไหวในที่สุด ตัดสินใจวางกระเป๋าลงและก้มลงไปปลดสลักทั้งความรู้สึกกล้ากลัวรวมกันเป็นแรงสับสนน่ารำคาญในหัว แต่แล้วในที่สุด..

                อยากรู้จัก ‘สิงห์’

กริ๊ก! กริ๊ก!

โพล้ะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ

ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!!!!!!!!

สลักปลดออกไม่ทันดี แรงดันในกระเป๋าอัดกระแทกจนฝาเปิด เลือดสาดท่วมลูกคิดหัวจรดเท้า และทะลักพุ่งออกมาไม่หยุด เขารีบพุ่งเข้าไปจะปิดกระเป๋า ทว่าแรงดันน้ำกระแทกร่างขาวโชกเลือดปลิวกระเด็นไปติดฝาผนัง กลิ่นคาวแสบจมูกสำลักไปหมด พยายามแหวกว่ายไปยังหน้าต่างใช้มือปลดสลักออก แต่ไม่ทันการณ์ระดับน้ำสูงท่วมหัว

“ช่วยด้ว-“

จมจ่อมลงในมหาสมุทรสีแดงฉาน

…

“เฮือก!!!!!!”

ลูกคิดสะดุ้งเหงื่อโชก ดึงเสื้อยืดทั้งหน้าลกลน..ยังสีขาวสะอาดดี เนื้อตัวไม่เปื้อน ห้องหับสะอาด กระเป๋าตั้งอยู่ที่เดิม ตัวสั่นจนฟันกระทบ กึกๆๆๆๆๆ  กลั้นใจหิ้วกระเป๋ารีบเอาออกไปฝังในสวนหลังบ้านทันที

“ยังไงก็ไม่ไหว ไม่ไหวจริงๆ ไม่ไหวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”  ลูกคิดบอกตัวเองซ้ำๆ เอามือโกยดินกลบตามด้วยเท้าเหยียบซ้ำๆ กลบหน้าดินก่อนจะวิ่งเข้าบ้าน รีบล้างมือให้สะอาดและดึงแหวนแต่งงาน

ดึง ดึง..ด้วยแรงทั้งหมดที่มี

“ฮึก...ออก..ออกซิวะ!!!!”

จนเนื้อถลอก..เลือดไหลซิบ ลูกคิดทุบมือลงกำแพงซ้ำๆ แหวนยังคงอยู่..ถอดออกไม่ได้เลย เขากัดฟันแน่นได้แผลเลือดไหลมุมปาก เคยคิดว่าอาจจะไหวแต่ตอนนี้กับเวลาที่ผ่านมาร่วม 2 ปีมันมากเกินไป จริงอยู่ที่สิงห์ไม่เคยทำร้ายเขา มีทุกอย่างให้พร้อม เสิร์ฟชีวิตสุขสบาย โดยรวมเป็นสามีที่ดี แต่การมีสามีเป็นฆาตกร ใช่เรื่องทำใจได้

ลุกออกไปหยิบโทรศัพท์จะกดเบอร์แจ้งตำรวจ…ก่อนฉุกคิดขึ้นมาว่าตำรวจจะทำอะไรได้ ในเมื่อสิงห์เป็นถึงผู้มีอำนาจ มีเงิน มีทุกสิ่ง แล้วเขาอยู่ในฐานะคู่แต่งงาน เป็นสามีของสิงห์

ข้อหาสมรู้ร่วมคิด

กระแทกหูโทรศัพท์บ้านลง ทรุดนั่งลงกับพื้นจิกขยุ้มผมพยายามนึกหาหนทางที่จะหลุดพ้นไปจากสถานการณ์นี้กระทั่ง..ในที่สุดลูกคิดก็นึกออก..มีเพียงคนเดียวที่พอจะเข้าใจเขาได้..

…

ลูกคิดออกจากบ้าน นั่งแท็กซี่เดินทางไปหาเพียงคนเดียวที่เขานึกออก สามารถเป็นที่พึ่งและน่าจะยินดีรับฟังเรื่องราวของเขา มีเพียงเธอผู้นั้นที่เข้าใจและเหมือนเขาไปเสียทุกอย่างจนรู้สึกเสียดายในหลายครั้งยามพบเจอว่าหากได้เห็นกันก่อนแต่งงานคงจะดีไม่น้อย

“Drink Coffee สวัสดีครับ” พนังงานต้อนรับกลับเป็นผู้ชาย..

“ดาหลาล่ะ?” ลูกคิดถาม

“ดาหลาลาพักร้อนครับ”

“ล..ลา!? ได้ไง!!? แล้วเขาจะกลับมาเมื่อไหร่!!?”

“ไม่ทราบสิครับ มีอะไรรึเปล่าครับคุณลูกค้า?”

ลูกคิดหายใจหอบแรง ตาล่อกแล่ก คิดไม่ออกควรทำยังไงดีในเพื่อนที่พอจะคุยได้กลับไม่อยู่

“ตกลงจะสั่งกาแฟไหมครับ?” บาริสต้าหนุ่มถามด้วยสายตากดดันไปยังลูกค้าที่เอาแต่ยืนกัดเล็บหน้าตื่น ในเมื่อร้านนี้ไม่มีดาหลา ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องอยู่ เขาส่ายหัวหมุนตัวจะเดินออกจากร้าน พลัน!! ตากลมโตเบิกโพลง!!

สิงห์ยืนอยู่หน้าร้าน..

“พ....พ...พี่สิงห์...”  ปากขยับเอ่ยนามผู้ปรากฏตัวตรงหน้าแต่เสียงเปล่งไม่ออก สามีของลูกคิดไม่ขยับตัวสวมสูทสีดำตัดประณีต นัยน์ตากลมหลุบมองมืออีกฝ่ายถือกระเป๋าเอกสารใบใหม่!? เขาส่ายหัวช้าๆ ส่งสายตาข้อร้อง ทว่า..สามีกลับเดินหันหลังขึ้นรถ

“ม่าย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

ลูกคิดวิ่งพุ่งออกไป ผลักลูกค้าคนอื่น ชนคนนู้นคนนี้ให้หลีกทางออกจากร้านไปจนถึงริมถนน รถเบ็นซ์สีขาวคันหรูขับออกไปห่างไกลเรื่อย ขายาวสวมยีนส์กวดไล่ตามฆาตกรด้วยแรงที่มีอย่างบ้าระห่ำ ไม่คิดสนหน้าอินทร์หน้าพรหมใดๆ

ปี๊นนนนนน

แตรรถบีบดัง ลูกคิดชะงักถอยเข้าฟุตบาท รอดตายหวุดหวิด รถเริ่มทิ้งช่วงห่างออกไปยิ่งกว่าเดิม

“เดินให้ดีๆสิวะ!!!”  รถคันดังกล่าวกดกระจกรถมาด่า ลูกคิดไม่สนใจฟัง ปลายหางตามองเห็นแท็กซี่ขับผ่านมาพอดี เขารีบโบกเรียกวิ่งขึ้นแท็กซี่ออกคำสั่งทั้งเสียงดังที่สั่นไปหมดจนจับได้

“ตามรถเบนซ์สีขาวคันนั้นไป!!!” 

แท็กซี่เข้าเกียร์เหยียบคันเร่งขับออกไปตามท้องถนนไล่ตามรถของสิงห์ไปตามคำสั่งของผู้โดยสาร ชายหนุ่มผิวขาวหัวใจร้อนรนไม่เป็นสุขพาลกัดเล็บเครียดได้ยินเสียงดัง กึกๆๆๆๆ  ปลายนิ้วเริ่มเปื่อยยับห้อ คมฟันกัดแทะเล็บลึกไปเรื่อยจนเข้าเนื้อเลือดซิบ

“เลี้ยวซ้ายๆตามเขาไป!!!” แท็กซี่เหลือบตามองผู้โดยสารหมุนพวงมาลัยตาม

 “จับเมียมีชู้ล่ะสิ” แท็กซี่ชวนคุย ลูกคิดชักสีหน้าเหวี่ยง ถลึงตาใส่ ลุงคนขับสะดุ้งถึงกับ สงบปากเงียบ ตั้งหน้าตั้งตาขับรถเหยียบมิดเต็มคันเร่งแต่โดยดี

สิงห์กำลังจะลงมือ เหยื่อครั้งนี้ จะปล่อยไปไม่ได้เด็ดขาด

“เร็วกว่านี้สิวะ!!!!!!” ลูกคิดถีบเบาะคนขับแท็กซี่ ตวาดจี้ให้อีกฝ่ายเร่งเครื่อง หน้าปัดอัตราเร่งเพิ่มสูงจาก 100 ขึ้นไปสู่ 200 km/hr ฝ่าสายฝนตกโหมกระหน่ำหนักรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ กระจกมัวไปด้วยน้ำฝนขนาดที่ปัดน้ำฝนก็ไม่ช่วยอะไร ให้เห็นเพียงเงาลางรถของสิงห์ที่อยู่เบื้องหน้าไกลออกเรื่อยๆ

“เร็วๆ !!!!!!!” 

ดาหลา ดาหลา ดาหลา

“เฮ้ยๆๆๆๆๆๆๆ”

“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก”

ความเร็วที่มากเกินไปบนถนนลื่น รถแท็กซี่สูญเสียการทรงตัวหลุดออกจากเลน แสงไฟสว่างวาบจากรถบรรทุกขนาดใหญ่วิ่งสวนมา กระแทกชนเข้ากับรถแท็กซี่พลิกตลบหลายครั้ง คนขับแท็กซี่ถูกเศษกระจกรถพุ่งเข้าตัดคอขาดหัวกระเด็นออกไปนอกรถ กลิ้งเกลือกบนพื้นถนน ลูกคิดหวีดร้องเสียงหลง ตัวหมุนอัดกระแทกในซากรถที่ยังกระเด็นไปหยุดจนในที่สุด…

ตูมมมมมมมมมมม

หล่นสู่คูคลอง

                TBC

+++++++++++++++++++++++++++++

คาดว่าอีก 3-4 ตอนก็จบแล้ว เราจะเริ่มเข้าสู่เรื่องของการเฉลย

ไปก่อนนะ บายจ้า