ตอนที่ 58 : Special : The King 9
The King 9
“บอส ถึงที่หมายแล้วครับ” แรงสะกิดบนบ่าปลุกเด็กหนุ่ม ใบหน้าอ่อนเยาว์ลืมตาขึ้น อ้าปากหาวหวอดหันไปมองบอดี้การ์ดคนสนิทสวมสูทดำทับด้วยโค้ทสีน้ำตาลปุขนสัตว์ข้างใน ก่อนเลื่อนสายตาไปยังวิวนอกเฮลิคอปเตอร์ บินข้ามฟ้ามาถึงแดนเหนือทวีปเอเชีย สีขาวปกคลุมทุกหนแห่ง อากาศหนาวเย็นจนลมหายใจกลายเป็นควันลอยคลุ้ง เกล็ดหิมะร่วงหล่นจากฟ้า โปรยปรายทุกหย่อมหญ้าตกลงมาโดนป่าสนขนาดใหญ่ปกคลุมหนาแน่นล้อมที่สุดแห่งเทือกเขาขนาดใหญ่ สูงจนมีหิมะปกคลุมตลอดปี โดยเฉพาะที่สุดของโลกอย่างยอดเขาเอเวอร์เรสต์
“ยิ่งสูง ยิ่งหนาว ยอดเขายิ่งห่าง” นนนรำพึงถึงประโยคหนึ่งในบทเพลงเก่าที่แม่ชอบฟังเป็นประจำ เฮลิคอปเตอร์จอดสนิทบนลานกว้างขนาดใหญ่ มีชาวบ้านชาวเนปาลในชุดเสื้อขนสัตว์หนายืนรอรับขบวนเดินทางของมาเฟียเจ้าถิ่นเส้นทางขนส่งและคลังสินค้า ประตูเปิดออกไอเย็นกระแทกอัดเข้ามาในตัวเฮลิคอปเตอร์ อุณหภูมิลดตัวลงอย่างรวดเร็วอย่างรู้สึกได้ นนนลุกจากเก้าอี้ กำลังจะก้าวออกไปตามลูกน้องคนอื่น ทว่า..แรงจับรั้งที่ต้นแขน จำต้องชะงักฝีเท้าไว้
ฟุ่บ..
ไออุ่นรอบลำคอหนาทับผ้าพันคอสีเทาอีกชั้นด้วยผ้าพันคอสีน้ำเงินเข้ม ตาคมละสายตาไปยังโอเมก้าคนสนิท อายุมากกว่าตั้งรอบหนึ่ง ยอมสละผ้าพันคอให้ เผยให้เห็นลำคอขาวไร้รอยกัด ตาคมสั่นไหวเล็กน้อยแต่เลือกกระพริบตากลับมาแสนซนเหมือนเคย
“ผมเห็นขวัญบนหัวพี่ชิม่อนชัดแล้วนะ”
“ก็ดีแล้ว สูงขึ้นทุกปีๆแบบนี้”
“โตขึ้นด้วย เห็นไหม”
“….”
ชิม่อนยิ้มบาง ไม่พูดตอบ เลือกตบบ่าต้นแขนอีกฝ่ายแทน นนนล้วงมือซุกกระเป๋าโค้ทขนสัตว์ตัวหนาสีเทาอมดำเข้มก้าวเดินออกไปเผชิญหน้ากับคนในถิ่นที่ทำหน้าที่ดูแลเฝ้าระวังสินค้าของซิริอุสในเขตนี้ตามคำสั่งของเขา
หิมะตกหนักขึ้นเรื่อยๆ
“เรียบร้อยดีใช่ไหม” นนนสนทนาผ่านทางล่ามภาษาเนปาล ลูกน้องที่เก่งภาษาเป็นตัวแทนสื่อสารกับคนในพื้นที่ แล้วหันมาบอกนายเหนือหัว
“พวกนั้นบอกว่าทุกอย่างโอเคครับ ของมาถึงโกดังแล้ว”
“ดี” หัวหน้าแก๊งมาเฟียพยักหน้าพอใจ ก่อนปล่อยให้คนในพื้นที่พาเหล่าซิริอุสแฟมิลี่ไปยังโกดังลับ แอบสร้างเอาไว้ในป่าสนเพื่อความสะดวกในการหลบซ่อนจากสายตาตำรวจกับทหาร รวมถึงผู้ทรงอิทธิพลคนอื่นที่คิดเข้ามาแย่งแหล่งทำกิน โกดังไม้ขนาดใหญ่อยู่ตรงหน้า เหล่าคนเนปาลเจ้าถิ่นหลีกทางในกลุ่มซิริอุสก้าวเดินข้ามผ่านประตูเข้าไปตรวจสอบ
…ว่างเปล่า!!?
ปิ๊บๆๆๆ
“บอส!!!!”
ตูม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
.
.
.
ระเบิดเสียงกัมปนาท เปลวเพลิงกับควันโขมงสีเทาคลุ้งโพยพุ่งสู่ผืนฟ้าสีหม่น เกล็ดหิมะร่วงหล่นกระทบร่างชายหนุ่มอัลฟ่าในชุดโค้ทขนสัตว์สีน้ำตาลผู้เฝ้ามองจากหน้าผาสูงชันไม่ไกลจากจุดเกิดเหตุมากนัก กระเป๋าเหล็กทรงเหลี่ยมยื่นส่งให้ชาวบ้านชาวเนปาลรับไป ในนั้นบรรจุไปด้วยเงินสดหลักล้านจำนวนมากตามข้อตกลงที่วางกันไว้
ผลของการเลือกคนพี่
“รางวัลจากบอส” เมฆบอกกับหัวหน้าหมู่บ้าน ก่อนหันหลังขึ้นรถสีดำตามด้วยเหล่าลูกน้องจำนวนมากไปยังสถานที่เกิดเหตุ ใต้หิมะที่รังแต่จะตกหนักขึ้นมิอาจดับเปลวเพลิงมอดไหม้กลางป่าสน เมฆก้าวเท้าข้ามผ่านกองเลือดกระจัดกระจายโดยรอบ เหยียบย่ำซากศพอัลฟ่า เบต้า โอเมก้า ตายสนิทคาที่ด้วยแรงระเบิดมหาศาล ไม่แยแสเครื่องในกระจัดกระจายทั่วทิศทาง
กึก..
ใต้ซากปรักหักพังขยับไหว เมฆมองเด็กหนุ่มที่ขยับตัวออกจากกองไม้ นนน กรภัทร์ บอสแห่งซิริอุสแฟมิลี่เนื้อตัวชโลมเลือด ยังไม่ตายและได้รับการปกป้องจากบอดี้การ์ด..ที่ถูกคมเสาไม้ในโกดังปักทิ่มร่างทะลุท้อง โอเมก้าหนุ่มกอดเขาไว้แน่นไม่คิดปล่อยแม้เลือดจะไหลทะลักไม่หยุด เจิ่งนองย้อมพื้นปกคลุมหิมะเป็นสีแดงฉาย ก็ยังเลือกกอดเจ้านายเอาไว้ ตาแดงก่ำสบตาอ่อนล้าของคนที่คอยดูแลเขามาตลอดชีวิต คอยสอนสั่ง เคียงข้างและปกป้องเขามาตลอดตั้งแต่วันที่เสียแม่ไปจวบจนปัจจุบัน
พูดอะไรไม่ออก..
ปัง!!!!!!
กระสุนยิงทะลุหลังชิม่อน นัดเดียวเท่านั้นดับลมหายใจรัวริน ในท้ายที่สุดของชีวิตใกล้ความตายยังเลือกกอดเจ้านายไว้แน่นและแน่นขึ้นกว่าเดิม นนนตาแดงก่ำขึ้นไปกว่าเดิม เงยหน้าขึ้นจ้องเขม็งไปยังมือซ้ายแห่งลีโอนิกคนใหม่ที่ลั่นไกเมื่อครู่ ก่อนเล็งมาที่ศีรษะเด็กหนุ่มวัย 17 ปี
“รู้ไหม ทำไมบอสถึงไม่เหลียวแลหมาป่า” เมฆกล่าวทั้งเสียงหมิ่นเหม่ “เพราะหมาป่าอยู่ตัวคนเดียวไม่ได้”
ความแข็งแกร่งหมาป่า คือการอยู่รวมกันเป็น ‘ฝูง’
นนนเค้นหัวเราะใส่มือสังหาร อีกฝ่ายพูดไม่ผิด ท่ามกลางพายุหิมะที่ใกล้เข้ามา หลงเหลือเขาตัวคนเดียวจริงๆ ทุกคนที่ผ่านร้อนผ่านหนาว เลือกติดตามฟังคำสั่งเขา เชื่อมั่นในฐานะหัวหน้า ฐานะจ่าฝูง ทุกคน..ตายหมดแล้ว..วงแขนแกร่งกระชับศพชิม่อนเอาไว้ กอดแน่นขึ้นตอบรับอ้อมกอดไร้วิญญาณ
“มันก็ใช่ หมาป่ามีความเป็นฝูงมากกว่าสิงโต” นนนหลับตาลง นึกย้อนถึงชีวิตของที่ผ่านมา เลือกเดินเส้นทางนี้ต่อเพื่อตามหาแม่ แม่คือที่สุดแห่งเป้าหมาย..แต่ก็ไม่ทัน บางทีเขาอาจจะเด็กเกินไปสำหรับวงการนี้ก็เป็นได้ แต่มาลองคิดดูอีกที การล่มสลายของซิริอุสในวันนี้อาจอยู่ในแผนของสิงโตด้วยอีกเช่นกัน
“เส้นทางขนส่งที่ประหยัดระยะทางและปลอดภัยที่สุดอยู่เส้นเทือกเขาหิมาลัย”
“ไม่ชอบเหรอ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่เป็นไร”
“ฉันจะได้คุยกับนกฮูกราตรี ที่มาคุยกับนายก่อนเพราะนายคือพันธมิตรแรกๆที่เลือกฉัน”
เรื่องต้นทุนการขนส่งก็จริงส่วนหนึ่ง ขณะเดียวกันที่เลือกสถานที่เก็บอาวุธเป็นบริเวณที่ซิริอุสสะดวกต่อการขนส่ง แทนที่จะใช้คนของลีโอนิกจัดการ คนแบบนั้นมีเหรอจะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายก็เล็งขายของเหมือนกัน ตัดสินใจวางของเสี่ยงให้เขา โชคดีไม่เจออะไรก็จบไป แต่ถ้าโชคไม่ดีก็จะเจอการปะทะกันอย่างเลี่ยงไม่ได้ ซึ่งถ้าซิริอุสไม่ตกลง วันนี้จะเป็นนกฮูกราตรีแทน
“นายใจร้อนเอง”
ข้อเสนอสัมปทานเหมืองหินไม่ใช่เรื่องหลอก มีจริงๆและสิงโตยินดีให้ อีกนัยยะคือของล่อให้มาติดกับทำงานให้ ใจร้อนจริงอย่างที่สิงโตเคยบอก
เซฟคนของตัวเอง ให้หมาป่าลุยแทน
จะคนน้องหรือคนพี่ แสบทรวงทั้งนั้น
“ถ้าเลือกคนพี่แต่แรก ก็ไม่เป็นแบบนี้” เมฆขยี้กลางใจถึงผลของการตัดสินใจเลือกฝั่ง
“ฮะๆ” นนนหัวเราะแห้ง มองคนตรงหน้า “ก็คงจะอย่างนั้น..ไม่ก็หนักกว่า”
กวาดตามองคนของตัวเองที่ไม่เหลือรอดแม้แต่คนเดียว อยู่โดดเดี่ยวเดียวดาย ผลของการตัดสินใจเลือกฝั่ง ผลของการตัดสินใจคว้าเนื้อชิ้นโตอย่างตะกละตะกลาม ไม่ทันได้คิดให้รอบคอบถี่ถ้วนมากพอ ช่างเจ็บปวดใจเหลือเกินที่นำพาทุกคนไปสู่การล่มสลาย ก่อนหลุบตาลงตัวหมากรุกสีดำในมือเปื้อนเลือด
‘ซิริอุสแฟมิลี่’ ออกจากกระดาน
“สิงโตมีหลายตัว แต่รู้ไหม…สิงโตที่จะเป็นจ้าวป่า ต้องมองเห็นสัตว์ทุกตัวในป่า” นนนกล่าวขึ้น กำหมากรุกแน่น อดกลั้นกับอากาศเย็นและสายลมพัดอู้จนร่างบาดเจ็บแทบทนทานไม่ไหว สีขาวโปรยปรายกลบซากศพลูกน้อง ถมกองสูงคนแล้วคนเล่า..ร่างแล้วร่างเล่า..ที่เคยผูกพัน พูดคุย เดินสวนผ่านไปมา เชื่อมันรับฟังคำสั่งเด็กน้อยคนหนึ่งมาเป็นเวลาถึง 10 ปี
“กูเลือกคนน้อง ถูกต้องแล้ว” ดวงหน้าอ่อนเยาว์ สดใส วัยรุ่นซุกหน้าลงกับคอของบอดี้การ์ดไร้ชีวิต อ้าปากแล้วกัด
มอบปลอกคอให้..แม้ว่าจะช้าเกินไป..
ปัง!!!!!!!!!
ปิดตำนานหมาป่า บอสมาเฟียที่อายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์
.
.
.
ข่าวสภาพอากาศถ่ายทอดสดเตือนพายุหิมะถล่มในเขตเทือกเขาหิมาลัย เตือนระวังให้นักท่องเที่ยวและผู้อยู่อาศัยเอาตัวรอดจากความเลวร้ายของธรรมชาติถาโถมเข้ามา หน้าจอทีวีสว่างวาบรายงานสดจาดสำนักข่าวในห้องทำงานปิดไฟมืดส่องกระทบร่างสูงผิวสองสีนั่งจดจ้องมองกระดานหมากรุกฝรั่ง เกมส์กระดานจบไปอาทิตย์กว่า ยังคงอยู่กับที่เหมือนเดิม ประตูเปิดแล้วปิดสนิทพร้อมมือซ้ายและมือขวาเข้ามาในห้อง
“บอสครับ อาลี มุสตาฟา รายงานมา..เรื่องคุณนนนกับซิริอุส-”
“อาลีเอาของมาเติมแทนโกดังหิมาลัยได้หมดครบทุกชิ้นไหม” สิงโตถามงานแทนที่จะถามถึงพันธมิตรที่จากจรไป
“ครบครับ”
“เช็คแล้ว?”
“ครับ ส่งสินค้าถึงลูกค้าแล้ว”
“ดี ขโมยของไปแต่ก็ได้แค่ดองบูด ไม่มีที่ระบาย ไม่มีคนซื้อ ส่วน FBI ลีบอกฉันว่าพวกนั้นวิ่งเต้นตามข่าวปลอมไปไกลมาก กว่าจะรู้ตัว PRISM น่าจะโดนลีเจาะเสร็จไปแล้ว” สิงโตจุดบุหรี่สูบต่อ เคาะขี้เถ้าลงกับถาด ก่อนเงยหน้าขึ้นไปสบตามือซ้ายและมือขวาที่เอาแต่ยืนเงียบฟังแผนการของเขา “อะไร? ทำไมทำหน้าอย่างนั้น?”
“บอสเปลี่ยนไปมาก รู้ตัวไหมครับ” นิวตัดสินใจพูดสิ่งที่เขารู้สึก ถ้าเป็นสิงโตสมัยก่อน สั่งให้ไปกระทืบคนยังไม่ทำด้วยซ้ำ..
“พวกนายอยากให้ฉันเป็นแบบนี้ ไม่ใช่เหรอ” สิงโตถามย้อนกลับไป ในเมื่อเป็นคนดี ทุกคนกลับกล่าวหาว่าอ่อนหัด ในเมื่อทำดีแล้วผลตอบแทนแสนสาหัส กลไกการป้องการตัวและเรียนรู้จึงตามมาในรูปแบบลีโอนิกต้องการ ในเมื่อการเป็นคนดีไม่เหมาะสมในโลกมืด ก็ไม่เป็นแล้วไง
‘สิงโต ปราชญา เรืองโรจน์’ เป็นอย่างที่ทุกคนอยากให้เป็นแล้วมิใช่หรือ?
“พวกผมไม่ได้กังขากับการเปลี่ยนไปของบอสหรอกนะครับ” นิวอ่านใจนายเหนือหัวออก พูดสิ่งที่อีกฝ่ายคิด
“ผมนึกถึงปู่ของบอสมากกว่า” นิวเปลี่ยนสรรพนามถึงอัลฟ่าผู้ยิ่งใหญ่ที่ตายจากไป อดีตนายเก่าที่ไม่อาจแทนคำว่าบอสได้แล้วเนื่องจากมีคนใหม่มาแทนที่ “ผมเคยคิดว่าที่บอสได้เลือกเพราะเป็นอัลฟ่า แต่ดูเหมือนปู่ของบอสมองไกลกว่านั้น”
‘ปราบพยัคฆ์ เรืองโรจน์’ มีความสามารถในการเลือกคน เหมือนที่เลือกนิวและเลือกเต
“ฉันไม่ปลื้มกับคำชมหรอกนะ” สิงโตผ่อนควันบุหรี่ออกมา นิวรับฟังทั้งรอยยิ้มบาง
“ผมก็ไม่ได้ชมครับ แต่ก็ไม่ได้ตำหนิ”
“แล้วนาย 2 คนคิดยังไง” ถามกับมือซ้ายและมือขวา ถึงทัศนคติต่อการเลือกคนน้องเป็น ‘บอส’
“ไม่ว่าบอสจะไปถึงไหน พวกผมจะติดตามไปจนสุดทางครับ” เตยืนกรานหนักแน่น นิวก็เช่นกัน สิงโตพยักหน้ารับฟังอุดมการณ์ในการมีชีวิตอยู่คู่ภาระหน้าที่ คำสาบานของลูกน้องผู้จงรักภัคดี ไม่เคยทอดทิ้งในวันที่อ่อนแอ ปวกเปียกจนมาถึงวันนี้
เตและนิวคือลูกน้องที่ดีที่สุด
ตำแหน่ง ‘มือซ้าย’ ‘มือขวา’ ชีวิตนี้ขอมีแค่ 2 คนนี้เท่านั้น
ยอมรับว่าคนที่ปู่เลือกไว้ เป็นคนที่อดทนกับเขามากจริงๆ คอยปกป้อง คอยสอน คอยเป็นแขนขาให้เขาได้เติบโตขึ้น
ชีวิตที่เรียนรู้มากขึ้นเรื่อยๆ
“นิว ติดต่อประสานงานกับคู่ค้าของซิริอุส บอกพวกเขาว่าจากนี้ไปลีโอนิกคนน้องจะสานต่องานทั้งหมดเอง”
“ครับบอส” นิวโค้งรับคำสั่งเดินออกไป เหลือเตที่ยืนรออยู่
“ส่งคนกระจายไปลาว เวียดนาม กัมพูชา มาเลย์ ยึดธุรกิจคาสิโนกับขุดเหมืองแร่ของลีโอนิก”
“บอสจะตัดแหล่งเงินคุณณัฐสินะครับ” เตเข้าใจในทันที มองเจ้านายที่ยิ้มเย็นกับแผนโต้กลับคืนบ้างหลังเป็นฝ่ายรับมือมาตลอดเวลา
“เอาของฉันไป ฉันเอาคืน 10 เท่า”
เรียนรู้ปกป้องตัวเอง
เรียนรู้การรับมือ
เรียนรู้การตอบโต้
และ..
เรียนรู้ที่จะแย่งชิง!!
TBC
++++++++++++++++++++++++++++++++
อำลาไปอีกแก๊งใหญ่ๆ เลย บ๊ายบาย
the king น่าจะจบตอนที่ 11-12 หลังจากนั้นจะต่อสเป under the new moon กลับสู่ทามไลน์ปัจจุบันซะที
ไปก่อนนะ บายจ้า
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
บอสเริ่มแกร่งงงงง
เรียงลำดับเหตุการณ์ก็ดี
มีฉากทำให้แปลกใจตลอด สุดจริง
แต่สำหรับบอส ทุกการกระทำในอดีตที่บอสได้รับมา กำลังจะเปลี่ยนเป็นพลังให้แข็งแกร่งขึ้น บอสนี้ก็น่าทึ่งนะ จากคนที่มีความฝัน อยากเป็นหมอช่วยเหลือผู้คน แต่มีชะตาชีวิตให้ต้องเป็นฝ่ายตัดสินชะตาชีวิต เป็นคนยื่นความเป็นและความตายให้กับคนอื่นแทน จากคนที่เป็นผ้าขาว ต้องกลายมาเป็นผ้าดำๆ นี้มันก็ยากนะ ต้องถือคติอย่างเดียวที่ว่า ถ้าเขาไม่ตาย เราก็ตาย สุดท้ายแม้อยากจะหนีไปให้ไกลแค่ไหน ก็หนีไม่ได้ มีทางเดียวคืน ต้องลุกมาสู้กับมันแทน อารมณ์แบบ ตาต่อตา ฟันต่อฟัน อ่ะ
เป็นให้อย่างที่ทุกคนต้องการ เพื่อให้แข็งแกร่งและอยู่รอดต่อไป ก็ต้องแลกด้วยชีวิตของพันธมิตรที่ถึงแม้ว่าจะดี แต่ก็จะเป็นแค่หมากตัวนึงบนกระดานเท่านั้น
พยายามเข้มแข็งขึ้นไปเป็นบอสที่ทุกคนคาดหวัง แล้วในใจบอส จะเป็นยังไงบ้างนะ...