ตอนที่ 51 : Special : The king 3
The king 3
“Name?”
“ไลอ้อน”
อัลฟ่าชาวเม็กซิโกสักทั้งตัวเงยหน้ามองคนหนุ่มผิวสีสองสีเข้ามากรอกลงชื่อสมัครเข้าร่วมแข่งขังชิงตำแหน่งเจ้าสังเวียนมวยเถื่อน Maxico Arena ที่จัดขึ้นทุกเดือน เกมส์กีฬาผิดกฎหมายในโลกภายนอกแต่ไม่ใช่สถานที่แห่งนี้และที่สำคัญมวยเถื่อนเป็นแหล่งหาเงินเข้าประเทศจากนักท่องเที่ยวได้ดีเท่ากิจการโสเภณีที่มีทุกย่อมหญ้า เขาหัวเราะขำก๊ากหลังได้เห็นรูปร่างของผู้มาสมัครตั้งแต่หัวจรดเท้าจนต้องหันไปนินทาเป็นภาษาสเปนกับเพื่อนชาวเม็กซิโกด้วยกัน
แปลไม่ออก แต่ใช่ว่าเดาไม่ได้
“ไหวเหรอ ตายตั้งแต่ 10 วิแรกแล้วมั้ง” เปลี่ยนมาพูดภาษาไทยเมื่อรู้ว่าคนตรงหน้าเป็นคนไทย กล่าววาจาดูหมิ่นดูแคลนเห็นได้ชัด ทำเอานิวที่แฝงตัวมาในฐานะผู้จัดการส่วนตัวของนักมวยนามแฝง ‘ไลอ้อน’ เผลอส่งสายตาไม่พอใจอยู่หน่อย เจ้าหน้าที่ประจำสังเวียนมวยเถื่อนพยักเพยิดเรียกให้ผู้มาใหม่ 2 คนสายพันธุ์อัลฟ่าเข้าไปตรวจอาวุธ เมื่อไม่พบอะไรจึงปล่อยให้ผ่านเข้าไปพร้อมหยิบเอาปลอกแขนสำหรับยิงบาร์โค้ดสวมเข้ากับข้อมือผู้เข้าแข่งขันหน้าคมเข้มแต่รูปร่างช่าง..ค่อนแคระและมวลกล้ามเนื้อก็น้อยนิดเมื่อเทียบกับผู้เข้าแข่งขันคนอื่นที่เข้าคิวมาสมัครเห็นได้ชัด
“หมายเลข 115 เข้างานได้และถ้าจะหาโบสถ์ ใกล้สุดอยู่ซอยข้างหน้า” เจ้าหน้าที่บอกทิ้งท้ายประโยคกับผู้จัดการส่วนตัว ก่อนหันกลับไปทำหน้าที่ของตนต่อ ไม่สนใจไลอ้อนหรือสิงโตผู้เข้าสมัครแข่งขังหมายเลข 115 ที่เดินเข้าไปในสถานีตำรวจแห่งชาติใจกลางเมืองหลวงของเม็กซิโก แต่หารู้ไม่ว่าชั้นใต้ดินเป็นสนามมวยเถื่อนขนาดใหญ่ ต้องอาศัยการลงลิฟท์ขนของลึกลงไปหลายเมตร สำหรับที่นี่แล้วไซร้ ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจ ตำรวจในเม็กซิโกไม่ต่างอะไรจากลูกน้องมาเฟีย เป็นเพียงตำแหน่งดูดีใช้บังเรื่องชั่วๆไว้ก็เท่านั้น
ในความมืดของชั้นใต้ดิน ถูกกลบด้วยแสงสว่างส่องกลางเวที ติดตั้งลูกกรงเหล็กสูงถึงเพดานปล่อยกระแสไฟหลายโวลต์พร้อมช็อตร่างผู้เข้าแข่งขันเพื่อความสนุกตื่นเต้น เร้าใจ ให้กับบรรดาผู้ชมบนโพเดี่ยม โดยเฉพาะโพเดี่ยมชั้นบนสุด ที่นั่ง VIP เป็นโซฟาหนังสีม่วงเปลือกมังคุดหรูหราจัดเตรียมไว้ให้แบรดลีย์ผู้เป็นนายกรัฐมนตรีเม็กซิโกและโสเภณีของเขานั่งอยู่เคียงข้าง
“I hope that It fun.” นายกรัฐมนตรีผู้เป็นอัลฟ่ารูปร่างสูงใหญ่ผิวสีแทนผมสีน้ำตาลหยักศกกล่าวกับเจนในชุดดำประดับขนนกขับผิวขาว เธอส่งยิ้มหวานหยดทำทีเป็นเห็นด้วยกับอีกฝ่าย ทั้งที่ในใจ..ไม่เลย
เขามาจริงๆ
ตาคู่สวยเฉี่ยวมองรายชื่อบนหน้าจอทีวีขนาดใหญ่ รูปถ่ายหน้าตรงของผู้เข้าแข่งขันคู่แรกวันนี้ โดยเฉพาะหมายเลข 115 ก่อนทำเมินเป็นไม่สนใจเพื่อไม่ให้ใครจับสังเกตได้ นิวละสายตาจากที่นั่ง VIP กลับมายังบอสของเขาที่นั่งพันผ้ารอบข้อมืออยู่ ก่อนเดินมาย่อตัวลงนั่งคุกเข่าแล้วช่วยหยิบผ้าอีกผืนพันมืออีกข้างให้
“ฉันไม่ตายง่ายๆหรอก” สิงโตกระซิบบอกมือขวาผู้ที่ใจกล้าพูดจาแทงใจดำเขามาหลายต่อหลายครั้งนับไม่ถ้วน
“ก็หวังว่านะครับ สำหรับคนที่ซ้อมต่อยนับครั้งได้กับผมและเต ผมกังวลไม่แปลกหรอกครับ” นิวพูดแทงใจ แต่ครั้งนี้ไม่ได้ทำให้สิงโตหัวเสีย กลับยกยิ้มมุมปากยินยอมรับฟังคำตำหนิเป็นประจำจากอีกฝ่าย สัญญาณออดดังขึ้นประตูกรงเลื่อนเปิดออก สิงโตลุกขึ้นยืนถอดเสื้อท่อนบนส่งให้นิว ก่อนเหลียวหน้ามามองมือขวาที่ยืนถอนหายใจด้วยความเป็นห่วงไม่หาย
“ฉันจะชนะ”
ครืดดดดดดดดดดดดด
ปัง!!!!
ประตูลูกกรงปิดลงพร้อมการสับสวิตซ์ปล่อยกระแสไฟฟ้าเข้าไป ความมั่นใจของสิงโตที่นิวมองไม่เห็นทาง เดินเข้าสู่เวทีโดยที่มือขวาอย่างเขาได้แต่มองจากข้างล่างเวที ไม่มีอะไรเป็นหลักประกัน..ไม่มีซักอย่าง แต่เตกับนิวก็เลือกฝั่งนี้เพราะพวกเขายึดมั่นในคำสัญญา ได้กล่าวสาบานตนแล้วกับสิงโตและปราบพยัคฆ์
คนที่ปราบพยัคฆ์เลือก ซ้ายขวาก็เลือกด้วยเช่นกัน
สายตาคู่คมไม่มีเค้าวอกแวก ไม่มีอีกแล้วหลังรอดพ้นจากความตาย
ก้าวแรกเริ่มจาก 0
เจ้าหน้าที่คุมสนามมวยปาท่อนไม้ใส่ลูกกรง กระแสไฟฟ้าส่องสว่างวาบช็อตท่อนไม้ไหม้ตอตะโก ซากของมันเรียกเสียงร้องกระหึ่มสะใจจากผู้ชมบนโพเดี่ยมได้เป็นอย่างดี ยิ่งรุนแรงเท่าไหร่ ยิ่งได้ใจคนเถื่อนมากไปเท่านั้น ขณะที่นิวรังแต่จะกังวลใจมากขึ้นยิ่งคู่ต่อสู้ของเจ้านายเป็นชาวจาไมก้าผิวดำกล้ามหนาตัวใหญ่ยักษ์ ยิ่งไม่โอเคจนเผลอยกมือลูบหน้าเครียด
Round 1
Taíno Vs Lion
“Juegas al juego?” อีกฝั่งหนึ่งของผู้เข้ารับชมการแข่งขันเริ่มเปิดถามให้ลงพนัน
“Jane, Which one would you prefer?” แบรดลีย์เอ่ยถามผู้หญิงของเขา เจนหลุบมองตามเวทีเบื้องล่าง นิ่งเงียบราวกับพิจารณาอยู่ครู่หนึ่งก่อนหันมายิ้มหวานตอบอัลฟ่าผู้เป็นลูกค้ารายใหญ่ในการซื้อบริการเธอ
“I prefer Blue.”
“Jamica? Ok, I choose Lion. It will be fun.”
การพนันเดิมพันเสร็จสิ้นตามด้วยเสียงแซซ้องแห่เชียร์ฝ่ายที่มีประสบการณ์มากกว่าคนโนเนมอย่างสิงโต กระดิ่งสั่นดังขึ้น ยกที่ 1 เริ่มต้นขึ้น
ผัวะ!!!!
หมัดแรกต่อยเข้าเต็มๆ ซัดหน้าสิงโตตัวปลิวเกือบหลังชนกรงแต่ตีหลังกากลับมาได้ ไม่ทันได้หายใจหมัดต่อไปก็มา คราวนี้ผู้ถูกชิงอีดไหวตัวหลบทันแล้วตวัดขาเตะเข้าซี่โครงเต็มแรง เสียงเชียร์ยิ่งดังมากเท่าไหร่ นิวกำหมัดลุ้นเยี่ยวเหนียวมากเท่านั้นมองนายของตัวเองโดนอัดแล้วอยากเข้าไปแทนที่เสียจริง หากงานนี้เป็นเขาหรือเต ไอ้ยักษ์นี่ 10 วินาทีก็จบเห่แล้วแท้ๆ
ให้ตายเหอะบอส!!!
ผมสีดำดั่งอีกาที่เสยไว้ปรกตกลงมาเล็กน้อยตามเหงื่อไคล เสียงโห่คำรามในทุกๆหมัดที่นัวกันไปมา ไม่มีเซฟตี้ ไม่มีอะไร ไม่มีกฎเกณฑ์ อยากทำอะไรก็ทำให้อีกฝ่ายสลบหรือตายถึงจะจบเกม ซึ่งอย่างทีรู้กันมวยเถื่อนไม่ใจดีขนาดนั้น..จาไมก้าแลบลิ้นพ่นคำล้อเลียนใส่ว่าตนกำลังต่อสู้กับตุ๊ด ไม่พอยังถ่มน้ำลายรดพื้น ช่างเป็นการกระทำที่หยาบคายเหลือทนแต่ได้ใจผู้ชมเป็นอย่างมาก ส่วนคนชมเริ่มด่า สาปแช่งไล่สิงโตให้ไปตายเร็วๆ
ไม่แปลก ในเมื่อเวลานี้สิงโตเป็นฝ่ายตั้งรับลูกเดียว
กำปั้นสุดท้ายง้างขึ้นเมื่อหลังของหนุ่มคนไทยใกล้ชนลูกกรง แต่แล้วชั่วพริบตาสิงโตเลิกป้อง ต่อยอัดเข้าบ้องหู 2 ข้างเต็มแรง คู่ต่อสู้ผิวดำเกิดอาการวิ้งขึ้นมาชั่วขณะก่อนจะถูกถีบส่งให้ไปกระแทกกับลูกกรงเหล็ก
เปรี้ยง!!!!!!!!!
ไฟฟ้าแรงสูงชอตร่างชายตัวใหญ่ สิงโตไม่ใช่คนสู้เก่ง นิวตระหนักดีแก่ใจในข้อนี้ แต่ดูทรงจากการตอบโต้แล้ว น่าเป็นสไตล์ดึงของรอบตัวมาหยิบใช้เก่ง คู่ต่อสู้ดีดตัวหลุดออกจากลูกกรง ยังไม่ทันได้หายใจ ร่างสูงพุ่งเข้ามาต่อยเข้ากระเดือก!!
เล่นจุดตาย
ชาวจาไมก้าล้มลงแทบเท้า เลือดทะลักออกจากปากและจมูก ลูกกระเดือกน่าจะแตกละเอียด ไม่รู้เป็นตายร้ายดีอย่างไร ที่สุดแล้วผู้ได้ชัยชนะกลับมาเพื่อผ่านไปในรอบต่อไปก็พอ เกมส์ยังไม่จบในวันนี้จบจากจาไมก้ายังมีคู่ต่อสู้ให้เข้าปะทะชนเป็นยกๆไปตามสายที่จัดเตรียมไว้ ซึ่งสิงโตสามารถเอาชนะได้มาเรื่อยๆ
อาจจะไม่มีอะไร นิวคิด
พิธีกรป่าวประกาศเปิดการแข่งขันรอบสุดท้ายเป็นภาษาอังกฤษ คนเชียร์ส่งเสียงเชียร์กระหน่ำยิ่งกว่ารอบอื่นๆที่ผ่านมา หนุ่มผิวสองสีเสยผมที่ปรกหน้าปากขึ้นลวกๆ ก้าวขาขึ้นเวทีมองประตูกรงฝั่งตรงข้ามผู้ที่ผ่านมาเข้าสู่รอบชิง ครองแชมป์อยู่ในฐานะราชาสังเวียน รอคอยใครซักคนมาโค่นล้มบังลังค์
กลิ่นพริกผสมมิ้นท์
กลิ่นอัลฟ่าอันตรายรุนแรงกว่าทุกคนที่ผ่านมาในทุกรอบเห็นได้ชัด คนตรงหน้าก้าวขึ้นเวที ราชาสังเวียนกลับเป็นผู้ชายร่างสมส่วนมีมัดกล้ามพองามไม่ต่างจากตัวเขานัก ผิดจากที่คาดการณ์ไว้มาก
“คนไทยเหมือนกันซะด้วย ท่าจะมันส์” แชมป์ประจำสังเวียนยกยิ้มตาหยีให้
.
.
.
กร๊อบ!!!
คนคุมมอนิเตอร์ในห้องควบคุมเทคนิคประจำสังเวียนมวยเถื่อนคอหักสิ้นชีพตาอ้อมแขนเต มือซ้ายแห่งลีโอนิกแฟมิลี่ปล่อยร่างไร้วิญญาณลงไปนอนกองพื้นเช่นเดียวกับอีกหลายชีวิตที่ถูกฆ่าด้วยฝีมือเขา ขายาวสวมยีนส์สีเข้มก้าวตรงไปยังหน้าจอควบคุมตามแผนที่วางเอาไว้ แต่แล้วดวงตาคมเบิกโพลงเมื่อเห็นภาพกล้องจับจ้องไปยังเวทีรอบชิงชนะเลิศ
“เหี้ย!! พลัสเตอร์!!?”
.
.
.
Final round
Pluster VS Lion
“ดีเลยไม่ต้องพูดอังกฤษ” แชมป์มวยเถื่อนยิ้มร่าเริงโบกมือให้ สิงโตมองนิ่งงุนงง นิวมองชายคนดังกล่าวเดินเข้ามาใกล้นาย
“เอ้า จับมือกันหน่อยสิ”
สิงโตมองมือสลับคู่ต่อยตรงหน้า
“....”
“แย่จัง ไร้มนุษย์สัมพันธ์”
ผัวะ!!!!!
สิ้นคำกล่าว กำปั้นต่อยพุ่งเข้าต่อยเล็งที่คอ บอสมาเฟียผู้ตกอับเผยสีหน้าตะลึงกับความเร็วที่จับตาแทบไม่ทัน ยังดีที่สติดียกแขนมาปัดกันไว้ ทว่า..ยังเร็วไม่มากพอกันได้หมด
โครม!!!!!
“He is mind!!! Kill him!! Kill him!!!” แบรดลีย์หัวเราะปรบมือสะใจ เจนหน้าซีด กัดปากแน่น มือกำหมัดมองลุ้นชายผู้ให้สัญญากับเธอกลายเป็นกระสอบทรายให้กับราชาสังเวียนมวยเถื่อนซ้อมเล่น
Rrrrrrrrr
โทรศัพท์มือถือดังขึ้นในกระเป๋าเสื้อยีนส์ นิวหยิบออกมาดูพบว่าคนโทรมาเป็นเบอร์ของ เต ตะวัน เจ้าตัวกดรับสายอย่างฉงนสนเท่ห์ในเมื่อตามแผนยังไม่ถึงเวลาที่อีกฝ่ายต้องโทรมาบอกให้เตรียมดำเนินการต่อไปเสียด้วยซ้ำ
“ว่า?”
‘มึงเอาบอสออกจากเวทีด่วน!!’
“กูเข้าไม่ได้การ์ดกัน!”
‘มึงต้องเข้า! ไม่งั้นบอสตาย!’
“มึงรู้จักเหรอ..” นิวถามเสียงเย็นเยียบ
‘กูรู้จัก พลัสเตอร์มาจากที่เดียวกับกู รุ่นหลังกูไป 1 รุ่น’
นิวอ้าปากค้างรีบตัดสายทิ้ง หมดเวลาแสร้งเป็นผู้จัดการส่วนตัวของนักมวยแล้ว เขากำหมัดแน่นเตรียมพุ่งฝ่าด่านการ์ดหลายสิบคนเข้าไป
แกร๊ก!!
“ท่านนายกกำลังสนุก ผู้จัดการนั่งเฉยๆเป็นคนดูที่ดี ดีกว่านะครับ” ปืนเข้าจ่อเข้าหัวข้างหลังโดยคนของแบรดลีย์ กล่าวพูดเป็นภาษาไทย เขากัดฟันกรอดแล้วยิ่งมีคนของแบรดลีย์เริ่มจับตามองมาอย่างเห็นได้ชัด อาวุธก็ครบครั้น มองยังไงก็ไม่เห็นทางเอาชนะได้
ไอ้บ้าเอ้ย!!
โครม!!!!
หนุ่มคนไทยผิวสองสีล้มโครมกับพื้นครั้งแล้วครั้งเล่า ราวกับเหยื่อให้อีกฝ่ายได้แหย่สนุก พลัสเตอร์ยกยิ้มเอียงคอมองอัลฟ่าที่หยัดกายสู้พยายามเข้าจู่โจม แต่ไม่ว่าจะกี่ครั้งก็ไม่อาจไปถึงตัวได้ซักที
“กูดูมาซักพักแล้ว ครูสอนมึงน่าจะมาจากที่เดียวกับกูคนหนึ่ง อีกคนเป็นทหารถูกไหม?” พลัสเตอร์เดาไม่ผิด ถูกหมดทุกอย่าง แต่ที่ชวนตกใจ น่าหวั่นใจสุดคือการที่พลัสเตอร์มาจากสมาพันธ์นักฆ่าที่ล่มสลายไปหลายปี จากการต่อสู้ดำเนินมาตลอด เห็นได้ชัดว่าต่างจากคนอื่น มีสัญชาติญาณนักฆ่าเหมือนเต เรียกได้ว่ามวยคู่นี้เหมือนชนกับเตตอนเอาจริงย่อมได้
งานเข้าของจริง
“ถ้าชนะจะได้เป็นคนของแบรดลีย์ แต่ยากนะ 10 กว่าปีมานี่ ไม่เคยมีใครผ่านกูไปได้”
“ฉันไม่ได้อยากเป็นคนของแบรดลีย์”
“แล้วมาทำไม?”
“ไม่จำเป็นต้องตอบ” ผู้ท้าชิงปัดเรื่อง ปิดบทสนทนากับราชาสังเวียน
“โอเค” พลัสเตอร์พยักหน้าเบะปากพร้อมยักไหล่ ก่อนตวัดเข้าเตะร่างอีกฝ่ายที่ยืนตั้งการ์ดอัดกระแทกลงกับลูกกรง
เปรี้ยง!!!!!!!
“บอส!!!” นิวตะโกนร้องเรียกสุดเสียง มองคนผิวสองสีหวีดแหกปากร้องสุดเสียงทั้งสีหน้าเจ็บปวด หากแต่โดนเสียงเชียร์จากผู้เข้าชมกลบมิด แสงไฟสว่างวาบน่าสะพรึงกลัว พลัสเตอร์ยังใช้เท้าเหยียบขยี้กดร่างคู่ต่อสู้ในแนบติดกรงต่อให้โดนดูดไปด้วย ก็หาได้แสดงสีหน้าเจ็บปวดออกมามีเพียงรอยยิ้มอิ่มเอมใจที่ได้ทอดสายตามองเหยื่อทุรนทุรายแสนสาหัส สิงโตกัดฟันข่มความเจ็บจนเลือดซิบปากตั้งสติ รวบรวมแรงที่มีถีบพลัสเตอร์คืนตรงซี่โครงอีกฝ่ายไม่ทันระวังจึงกระเด็นออกไป แต่ไม่เท่าราชสีห์ หอบโยน เจ็บหนัก ได้แผลไหม้จากไฟช็อต
สถานการณ์เบื้องล่างเลวร้ายเข้าไปทุกขณะ เตตัดสินใจเปลี่ยนแผน ประกอบปืนสไนเปอร์ตั้งลำกล้องอย่างรวดเร็ว เล็งไปยังหัวนักฆ่าผู้มีต้นกำเนิดเดียวกับเขา จัดการคู่ต่อสู้เพื่อช่วยชีวิตนายเหนือหัว
“Quien!?” เสียงการ์ดร้องดังขึ้น เขาโดนจับได้แล้วชักปืนออกจากเอวหมายจะยิง เตจำต้องทิ้งปืนสไนเปอร์ วิ่งพุ่งเข้าไปจัดการเหล่าการ์ดนั้นให้สิ้นซากโดยเร็ว
เรื่อง 2 เรื่อง 3 แทรกเข้ามาให้วุ่นวายไปหมด!!
พลัสเตอร์พุ่งเข้ามาล็อคคออีกฝ่ายจากด้านหลัง แน่นจนร่างในอ้อมแขนดิ้นพล่านหายใจไม่ออก เขาโน้มหน้าลงกระซิบเสียงเหี้ยมเกรียมเหยียดหยามคนโง่เขลาริอาจหาญมาเข้าสมัครท้าชิงความเป็นราชาในเวทีมวยเถื่อนแห่งนี้
“มึงจะทำอะไรกูได้วะ มึงมันลูกหมาชัดๆ ว่าแต่..ครูได้สอนไหมว่าสถาบันกูชอบหักคอ”
ลมหายใจขาดห้วงเข้าไปทุกที มือแกร่งไล่ตบตีแขนที่บีบรัดแน่น ป่ายปัดไปโดนหน้าโดนปากพลัสเตอร์ พยายามออกแรงเหลือเพียงน้อยนิดดันให้ออกห่าง
สู้ยิบตาหยดสุดท้าย แต่ระดับต่างกันเกินไป
“บาย”
อำลาโลก ทุกอย่างเคว้ง หน้ามืด หายใจไม่ออก..
ตึง!!!!!!
กำปั้นต่อยอัดกระแทกหน้าขาวอย่างจัง ราชาล้มลงกลางพื้น เหลือผู้ท้าชิงยืนหยัดอยู่ทั้งหายใจถี่แรง เสียงเชียร์เงียบสงัดกับการพลิกล็อคเหนือความคาดหมาย ประตูกรงเปิดออก กรรมการวิ่งเข้ามาตรวจสอบผู้นอนแน่นิ่ง ก่อนส่งสัญญาณบอกให้ผู้ชมได้รับรู้
พลัสเตอร์ตายแล้ว
เสียงร้องเชียร์ที่เคยเงียบแปรพักตร์ไปยังแชมป์คนใหม่ กู้ร้องสรรเสริญยกย่องถึงชายผู้ก้าวขึ้นมาเป็นราชาสังเวียนมวยเถื่อนแทนคนเก่า
“Lion is Winner!!!!!!!!!!”
“Lion! Lion! Lion! Lion!”
การ์ดลดปืนลงปล่อยให้นิววิ่งเข้าไปประคองสิงโต ส่วนเตอัดเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยการแข่งขันเสร็จพอดี เขารีบกลับมาจับปืนส่องกล้องกลับพบว่านายของเขาได้รับชัยชนะ ถูกกรรมจับมือชูขึ้นฟ้าท่ามกลางแสงไฟส่องสว่าง
ได้ไง?
เตตกตะลึงกับปาฏิหาริย์เหนือความคาดหมาย ฝั่งแบรดลีย์เองก็อึ้งไม่ต่างจากผู้ชมบนโพเดี่ยม จึงไม่ทันได้สังเกตเห็นเจนแอบยิ้มมุมปากกับผลการแข่งขัน ลูกกรงขยับเลื่อนขึ้นไปเก็บบนเพดาน..หายไป เปิดทางให้นายกประเทศเม็กซิโกเดินเข้ามาตบไหล่แสดงความยินดีกับแชมป์คนใหม่ ไมค์ส่งมาให้นายกได้กล่าวสุนทรพจน์สั้นๆแสดงความยินดีให้ก่อนจะส่งให้อีกฝ่ายได้กล่าวอะไรพอเป็นพิธี สิงโตรับไมค์มาถือแล้วขยับปากพูด
“ฉันไม่ได้ชื่อไลอ้อน ชื่อของฉันคือสิงโต” กำด้ามไมค์แน่นแล้วพูดต่อ
“ที่ฉันมาในวันนี้ก็เพื่อจะบอกว่า แบรดลีย์ถังแตกแล้ว”
ทุกคนฮือฮากันยกใหญ่ ลูกน้องเริ่มทำท่าจะชักปืน แต่เจ้านายยกมือห้ามปรามไว้ เรื่องที่นักมวยหน้าใหม่กล่าวช่างเป็นมุขตลกชวนขำขันเสียจนแบรดลีย์หัวเราะดังลั่น
“hahahahaha what do you say ? joke?”
“อยากรู้ก็เช็คเงินในบัญชีสิ” สิงโตตอบกลับไป แบรดลีย์แปลภาษาไทยออกอยู่ เขายักไหล่แล้วชี้นิ้วสั่งลูกน้องให้ทำตาม
“President!! M..Money..” ลูกน้องวิ่งเข้ามากล่าวรายงาน พลัน! นายกชาวเม็กซิโกหน้าซีดเผือด หันไปมองนักมวยคิ้วแตกเลือดกลบปากยกยิ้มหยัน
“นายคุมคนที่นี่ได้เพราะเงินหนาถูกไหม มันจะเป็นยังไงถ้าฉันเอาเงินของนายเป็นของฉัน” หน้าจอทีวีขึ้นเลขบัญชีของแบรดลีย์ในสกุลดอลล่าร์ ทรัพย์สินทั้งหมด ทุกสิ่งอย่าง ถูกโอนถ่ายไปยังบัญชีปริศนาไม่ระบุชื่อชัดเจน
“คนเม็กซิโกไม่ต้องการผู้นำไร้เงินและไม่แข็งแกร่ง!!” สิงโตย้ำให้ชัด เตกับนิวมองเจ้านายที่ตัดสินใจเลือกแผนเสี่ยงยึดอำนาจจากผู้นำประเทศทั้งที่มีกำลังคนแค่หยิบมือหลัง เนื่องจากพื้นฐานจิตใจชาวเม็กซิโกในปัจจุบัน ย้อนเข้าไปสู่ยุคเก่า..
ผู้แข็งแกร่งคือคนที่ยืนบนจุดสูงสุด
‘สร้างภาพลักษณ์ตัวเองให้แข็งแกร่งเอาใจประชาชน ชิงอำนาจทางการเงินมาเป็นของตน’
คำตอบว่าทำไมสิงโตต้องลงสนามด้วยตัวเอง
คนของแบรดลีย์ถูกเลี้ยงด้วยเงิน ไม่มีเงินก็ไม่ใช่เจ้านายที่เคารพอีกต่อไป ทุกคนพร้อมใจหันปืนเข้าหานายเก่ารับฟังคำสั่งนายใหม่ทันที เช่นเดียวกับประชาชนร้องสรรเสริญผู้นำคนใหม่
คนเราจะครองใจคนได้ ต้องรู้ว่าเขาต้องการอะไร
แบรดลีย์กัดฟันกราด เขารู้ว่าเรื่องทางการเงินนี้มีคนเดียวที่เข้าไปถึงได้..
“Malo!! Jane!!!” คำสบถก่นด่าภาษาสเปนถึงสตรีโอเมก้าผู้ครองอาชีพโสเภณีสนองตัณหาวิปริตให้เขามาอย่างยาวนาน
“อย่ามาเรียกเจนด้วยคำชั้นต่ำแบบนั้น” โอเมก้าสาวเดินลงมายืนเคียงข้างนักมวยปริศนาที่แย่งชิงเก้าอี้นายกไป “เจนจะไม่ทนกับความวิปริตของแกอีกแล้ว เจนขอจัดการมันได้ไหม”
สิงโตพยักหน้าอนุญาต ปล่อยให้เธอออกคำสั่งให้การ์ดลากแบรดลี่ย์ออกไปจากเวที
โจทย์ที่ปู่เหลียงให้ไว้ สิงโตแก้ได้แล้ว
.
.
.
ลีโอนิกฝั่งคนน้องก้าวออกมาจากสนามมวยในฐานะใหม่ เปลี่ยนผันจากคนไร้ชื่อเป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่แทนที่ผู้นำหมดอำนาจชั่วพริบตา เตติดใจสงสัยมาตั้งแต่ในสนามมวยจนถึงตอนนี้ เขาอดรนทนไม่ไหวจึงตัดสินใจเปิดปากถามนาย
“บอสฆ่าพลัสเตอร์ได้ยังไง?” เห็นได้ชัดว่าระดับทักษะต่อสู้ต่างมาก จริงอยู่ที่สิงโตได้รับการสอนทักษะป้องกันตัวจากเตและนิว แต่ไม่สามารถรับไปได้หมด 100% ในเมื่อพละกำลังต่างกันมาก หากจะเอาให้ได้เทียบเท่าพวกเขาต้องได้รับการฝึกฝนทุกวันติดต่ออย่างต่ำก็ 10 ปีด้วยซ้ำถึงจะลับสัญชาติญาณให้เฉียบคมได้
“ดูอย่างเดียวพอ” สิงโตเตือนเสียงเย็น พร้อมชูมือมาใกล้ตาอัลฟ่าตำแหน่งมือซ้าย
..ละอองผงบางอย่างในซอกเล็บ..
“โพโลเนียม” ชื่อของละอองผง กุญแจไปสู่ชัยชนะ
“ฉันบอกว่าฉันจะชนะ ขอแค่ชนะก็พอ” สิงโตเดินนำออกไป ปล่อยให้เตยืนนิ่งตาค้างตกตะลึงจนนิวเดินเข้ามาตบไหล่
“อย่างน้อยเราก็ได้ฐานปักหลักแล้วล่ะนะ” เตกล่าว
“อืม เม็กซิโก โคตรแดนศิวิไล” นิวประชดยามทอดมองประเทศสุดแสนหยาบกระด้างเกินทนใต้ดวงตะวันตกดินจะลาลับฟ้า ศูนย์รวมสารพัดของเน่า จากสังคมฟอนเฟะเอาไว้ ในเมื่อตั้งใจเริ่มต้นจาก 0 ที่แห่งนี้ก็เหมาะสมจริงๆ ไม่ต้องหลบเลี่ยงเจ้าหน้าที่รัฐ มีแต่ชนกับผู้มีอำนาจในโลกใต้ดิน ยึดชิงอำนาจมาให้ได้ก็พอ
พวกเขาก้าวเดินไล่ตามหลังนายเหนือหัวที่เลือกข้างติดตามแล้ว โดยมีสายตาของโสเภณีสาวมองตามอยู่จากชั้นบนสุดของตึกสถาบันตำรวจแห่งชาติ โดยมีเสียงกรีดร้องของแบรดลีย์คลอหูชวนสะใจเธอเป็นที่สุด เจนยกยิ้มพลางหมุนผ้าเช็ดหน้าในมือเล่น รู้สึกผ่อนคลายมากกับการที่อดีตนายกโดนรุมโทรม..โดนแบบที่เธอเคยโดนทุกประการ..
“ชอบเหรอ?”
“ไม่รู้สิ ก็น่าหลงใหลดี” เจนพูดกับเจ้าของซ่องโสเภณี กันสมายที่ยืนล้วงกระเป๋า หันหน้าไปมองอัลฟ่า 3 คนเบื้องล่างผ่านหน้าต่างด้วยเช่นกัน
“ตาเธอเป็นประกายนะ รู้ไหม”
“มีแต่คนโง่ที่หลงรักบอสมาเฟีย พี่กันสมาย คนอันตรายอย่างนั้นใครจะอยากเสี่ยง ก็เหมือนใครจะโง่รักโสเภณี” เจนหัวเราะเบาๆ สบตาพี่ชายแท้ๆของเธอ พี่น้องถูกนำมาขายทิ้งในสถานที่แห่งนี้ ปากกัดตีนถีบ ทำทุกวิธีที่นึกออกมาด้วยกันจนสามารถเปิดซ่องโสเภณีของตัวเองได้ในที่สุด คำตอบของน้องสาวเรียกเสียงหัวเราะร่วนจากพี่ชาย
“พี่ว่า..เขาดูมีอะไรมากกว่านั้น แต่เราให้เขาอยู่ที่นี่นานไม่ได้หรอก เข้าใจไหมเจน”
ปัง!!!!
ปืนลั่นไก กระสุนยิงแสกหน้าแบรดลีย์ เสียงโหยหวนหายไปกลับคืนเข้าสู่ความเงียบงัน ดวงหน้าสวยของโอเมก้าสาวหันไปมองพี่ชายแท้ๆของเธอ
“คนของลีโอนิกติดต่อมา ต้องการให้พี่เลือกข้าง ‘คนพี่’ หรือ ‘คนน้อง’” กันสมายเก็บปืนลง กล่าวต่อกับน้องสาวแสนสวยนั่งหน้านิ่งไม่ยี่หระต่อศพของอดีตนายกชั่วช้า
“พี่หวังว่าเจนจะเลือก ‘คนพี่’ เหมือนพี่นะ”
กันสมายออกไปจากห้อง ทิ้งน้องสาวผู้เป็นโสเภณีไว้เพียงลำพัง..
TBC
++++++++++++++++++
มาไว เคลมไว หายไปนานเลยไวหน่อย พูดคุยได้ที่ #ฟิคปลอกคอ เหมือนเดิมค่ะ
สเปนี้น่าจะยาว เดี๋ยวจบ king จะต่อด้วยสเปงานเต้นรำนะ
ส่วนสเปที่ 12 เราจะไม่ลงในไหนนอกจาก #peraya4vote นะ ใบ้ว่าเป็นเรื่องราวหลังจาก my queen ไป 1 ปี
ถ้าอยากอ่านเข้าทวิตเตอร์แล้วกดแฮชเทคอ่านรายละเอียดไปแลกโหวตกันน่อ
ไปก่อนนะ บายจ้า
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
บอสแกร่งสมเป็นคิง
หุหุหุ บอกว่าจะชนะก็คือชนะ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม แล้วที่นี้ กันสมายจะตายแบบไหนนะ ????????????
คิดถึงไรท์มากกกก รอทุกวี่วัน ในที่สุดก็มา :)