ตอนที่ 48 : Special : The King 1
The King 1
ตูม!!!!!!!!!!!!!!!! ตูม!!!!!!!!!!!!!!!!
ปัง!!!! ปัง!!!! ปัง!!!!!! ปัง!!!! ปัง!!!! ปัง!!!!!! ปัง!!!! ปัง!!!! ปัง!!!!!!
คืนวันที่ 25 กุมภาพันธ์ 2016 กรุงเทพพบกับเหตุการณ์โกลาหลจากการปะทะกันอย่างรุนแรงของกลุ่มผู้ติดอาวุธ ท้องฟ้าสีดำกลายเป็นสีแดงเพลิงน่าสะพรึงไม่ต่างจากสนามรบ เสียงปืนและระเบิดดังกระหึ่ม กึกก้อง รุนแรง ทุกสารทิศ ความรุนแรงรังแต่จะทวีคูณมากขึ้น..และมากขึ้น..
มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์โดนหางเลขกลายเป็นหนึ่งในสมรภูมิรบด้วยเช่นกัน งานเกษตรแฟร์แสนครื้นเครงถูกทำลายลงเมื่อระเบิดหล่นลงจากฟากฟ้า อานุภาพรุนแรงจนทุกสิ่งรอบตัวพังทลายละเอียดไม่มีชิ้นดี ตามด้วยปืนและระเบิดมาไม่หยุด ทุกอย่างรอบตัวโกลาหลไปหมด ผู้คนหนีตายเอาตัวรอดอย่างบ้าคลั่ง เหล่าคณาจารย์และยามรักษาการณ์ที่ยังรอดชีวิตตั้งสติประกาศเปิดอาคารในมหาลัยให้เป็นสถานที่หลบภัยร้ายที่ไม่อาจรู้ต้นสายปลายเหตุ
“หลบเข้าไปในตึก!!อย่าหันไปมอง!!”
อาจารย์มหาลัยตะเบ็งเสียง โบกมือกวักเรียกนักศึกษาที่วิ่งหนีสุดกำลังเข้าไปหลบในตึกคณะเศรษฐศาสตร์ คริส พีรวัส แสงโพธิรัตน์ นักศึกษาคณะเศรษฐศาสตร์ปี 3 คือหนึ่งในนั้น..เขาชะงักฝีเท้านิ่งสอดสายตามองไปรอบกายที่เต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องหวาดกลัว
พลัดหลงกับแฟน
“ก๊อต!!” ตะโกนร่ำร้องเรียกหาอัลฟ่าเจ้าของกลิ่นดอกลิลลี่เหลืองที่ก่อนหน้านั้นเดินงานเกษตรแฟร์ด้วยกัน แต่ดันพลัดหลงหายไปไหนไม่รู้ตอนที่ผู้คนพากันวิ่งแตกตื่นไปหมด ตากลมโตฉายแววหวาดหวั่น ว้าวุ่นใจ ยิ่งพยายามหาแล้วไม่เจอยิ่งใจหายมากเข้าไปทุกขณะ ดวงหน้ากลมแป้นรับกับผมสีดำอมน้ำตาลชื้นเหงื่อเหลียวมองปากประตูเข้าที่หลบภัยแค่เอื้อมสลับทางตรงหน้า
ถ้าไม่มีก๊อต คริสก็ไม่ไป
“พีรวัส เธอจะไปไหน! กลับมา!!” อาจารย์ภาควิชาเศรษฐศาสตร์ตะคอกเรียกก็ไม่คิดฟัง คริสตัดสินใจวิ่งสวนทางฝูงชน เข้าหาเสียงปืนที่ดังชัดมากขึ้น รอบกายช่างน่ากลัว โดยเฉพาะในค่ำคืนที่มองไม่เห็นอะไรชัดนอกจากเปลวเพลิงลุกโชนรอบกาย แผดเผาอาคาร ต้นไม้ ร้านค้าในงานเกษตรแฟร์ ทุกสิ่งอย่างจนมอดไหม้ ลอยล่องเป็นเถ้าธุลีลอยขึ้นสู่ฟ้าสีดำสนิท
ไร้ดาว ไร้จันทรา มืดสนิทกว่ารัตติกาลไหน
ซากปรักหักพัง ความงามที่เหล่าเด็กปี 1 พยายามสร้างสรรค์ กิจกรรมที่เปิดให้คนนอกมาร่วมสนุก กลับพังยับกับอันตรายที่ไม่รู้หมู่จ่า
“มีคนตาย ฉ..ฉันเห็น..” แว่วเสียงแซ่ซ้องชวนใจเสีย มันเกิดอะไรขึ้น? ไม่มีใครรู้..ปฏิวัติการเมือง? โจรใต้? ไม่มีใครรู้เลย ทุกอย่างเกิดโดยไร้สัญญาณเตือน นอกจากปืนและระเบิดสาดใส่กันไม่หยุดยั้ง ว่ากันว่าตำรวจและทหารยกโขยงมาช่วยเหลือ แต่น่าประหลาดที่เหมือนมีแว่วข่าวจากคนประสบเหตุว่ากลับหันอาวุธโรมรันกันเสียเอง ข่าวสารล้วนมาอย่างรวดเร็วปากต่อปากชวนสับสนไปหมด เนื่องจากสัญญาณอินเตอร์เน็ตถูกตัดทิ้งหมด ทีวีไม่สามารถออกอากาศได้ สถานีจอดับไปหมด คริสหยิบโทรศัพท์มือถือพยายามโทรติดต่อคนรัก..กลับไม่มีสัญญาณ
ราวกับถูกควบคุมทุกอย่างไว้หมดแล้ว..ไม่สิ..ถึงขนาดทำเว็บดังอย่าง Google Facebook twitter line และอีกมากมายของต่างประเทศล่มหมด…อาจจะทั่วโลกก็เป็นได้
ใครกันที่ทำแบบนี้ ?
เสี้ยววินาที มีแสงไฟรถหลายคันวิ่งตัดผ่านถนนท่ามกลางเปลวเพลิงที่ลุกโชนบนถนน ตามด้วยกระสุนกระหน่ำยิงไม่หยุดยั้ง
ปัง!!! ปัง!!! ปัง!!! ปัง!!!ปัง!!!ปัง!!!ปัง!!!ปัง!!!
คริสชะลอฝีเท้าที่วิ่งออกไปจะข้ามถนน หลังเพลิงไหม้แสนร้อนระอุจนยากจะลืมตาสู้ควันและไอร้อน ได้เพียงหรี่ตามองภาพเบื้องหน้าที่เกิดขึ้น จมูกโด่งได้รูปสัมผัสได้ถึง..กลิ่นฟีโรโมนอัลฟ่าจำนวนมากมาย เยอะชนิดว่าทำเอาโอเมก้าเช่นเขาตัวสั่น กลิ่น..มาจากเหล่าบุรุษและหญิงสาวในชุดสูทสีดำ พวกเขาก้าวขาลงมาจากรถ
กึก..
กลิ่นไหม้ของควันไฟแทบผสมปนเปกลิ่นอัลฟ่าชวนมึนหัว แต่กลับมีกลิ่นตัวของอัลฟ่าตนหนึ่งที่พิเศษกว่าใครจนรู้สึกได้ ก้าวขาลงจากรถเป็นคนสุดท้าย เห็นจากระยะไกลเป็นคนตัวสูง เค้าโครงผู้ชาย มีรูปร่างสันทัด สวมชุดสีดำทับด้วยโค้ทสีดำเช่นกัน คริสพยายามเพ่งสายตามองให้ชัด
ทว่า..กิ่งก้านต้นไม้กลับถูกไฟเผาจนโค่นล้มลงมา!!!
“คริส!!!!”
โครม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
รอดตายอย่างหวุดหวิด พ้นจากการถูกต้นไม้โค่นลงมาทับ ลำต้นถูกไฟโลมเลียแผดเผาจนดำเป็นตอตะโก บดบังใบหน้าชายคนนั้น คั่นขวางเหล่าอัลฟ่าปริศนาที่ปรากฏตัวในมหาวิทยาลัยรัฐแห่งนี้ทั้งที่ดูจากการแต่งตัวแล้วไม่ใช่เจ้าหน้าที่รัฐอย่างเห็นได้ชัด แต่ถ้าให้เดา..คนเหล่านี้อาจเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องราววินาศสันตะโร
“ก๊อต!!” คนที่เข้ามาช่วยชีวิตคือแฟนหนุ่ม คริสโผเข้ากอดอัลฟ่าคนรักเอาไว้แน่น อีกฝ่ายกอดตอบเช่นกัน
“หนีกันเถอะ” ทั้งสองหนุ่ม อัลฟ่าโอเมก้าคนธรรมดาเดินดินจูงมือวิ่งออกไป..ออกไป..และออกไปให้ห่างไกลจากอีกฟากฝั่งหลังต้นไม้โค่นหักขวางกั้น
..ห่างจากโลกที่คนธรรมดาไม่มีวันเข้าถึง..
โลกที่มีชีวิตยืนอยู่บนเส้นด้ายแสนเปราะบาง โลกที่ไม่อาจเชื่อใจใครได้ โลกที่เต็มไปด้วยปืน ระเบิด และกลิ่นคาวเลือดแสนโสมนเกินจะบรรยาย โลกที่ไม่มีที่อยู่สำหรับคนดี มีแต่คนที่แข็งแกร่งเท่านั้นถึงจะอยู่รอด สำหรับคุณความดีแล้วไซร้เป็นเพียงเรื่องโจ๊กตลกฝืดสำหรับคนฝั่งนี้
แกร๊ก!
อัลฟ่าหนุ่มหน้าไทยและหน้าขาวตี๋ในชุดสีดำเข้ารูปพร้อมรบกระชับปืนยาว .22 อัดแน่นกระสุนเดินคู่กัน ก่อนเหลือบตาไปยังบุรุษผิวสองสีที่ยืนสูบบุหรี่อย่างเงียบงันคั่นกลางระหว่างพวกเขา..ชายผู้เป็นนายเหนือหัวของทุกคน
“อย่าให้เหลือ”
“ครับบอส!”
สิ้นคำสั่ง มือซ้ายและมือขวาถืออาวุธวิ่งนำเหล่าอัลฟ่าติดอาวุธมากฝีมือฝ่าเพลิงลุกโชนเข้าไป ผ่านอัลฟ่าหนุ่มผิวสีเข้มสวมสูทสีดำทับโค้ทสีดำชายผ้าขาดรุ่งริ่งเล็กน้อย นัยน์ตาคมกริบจ้องมองกองกำลังของเขาด้วยแววตานิ่งไม่ไหวติ่ง ไม่มีความรู้สึกอันใดแสดงออกมาให้เห็นจนไม่อาจอ่านความคิดได้
ไม่มีทางให้กลับแล้ว ไม่มีแต่แรก
ปีกสีดำ ก็คือ..สีดำ..
มือสีเข้มล้วงใต้โค้ทสีดำหยิบปืนสั้นพกพาออกมา ย่างก้าวไปสู่ถนนเบื้องหน้าที่เต็มไปด้วยเสียงกรีดร้อง หวาดผวา คำรามบ้าคลั่ง วิปลาสคลอกระสุนปืนและระเบิดสาดใส่ไม่คิดออมมือ ก้าวไป..ก้าวไป..ไม่แยแสไฟร้อนรอบด้าน
ถ้าไม่สู้ ก็ ‘ตาย’
เรื่องราวกลายเป็นแบบนี้ได้อย่างไร คำถามที่เฝ้าพร่ำเพ้อมาตลอด ทุกอย่างไม่มีสิ่งใดต้องสงสัย มันก็แค่..ชะตาลิขิตถูกกำหนดเอาไว้แล้ว วันเวลาที่ผ่านมา..สับสนมามากพอแล้ว เจ็บ..หนักมากพอแล้ว คำตอบไม่มีอะไรเลยนอกจากคนอย่าง สิงโต ปราชญา เรืองโรจน์ หลานชายคนเล็กของ ปราบพยัคฆ์ เรืองโรจน์ บอสมาเฟียแก๊งลีโอนิกรุ่นที่ 7 ผู้ลาลับ เขาเกิดมาเพื่อเป็นหัวหน้าแก๊งมาเฟีย สืบสานต่อธุรกิจดำมืดชวนคลื่นไส้ก็เท่านั้น
หลานมาเฟียจะเดินร่าเริงแบบนักศึกษาในงานเกษตรแฟร์ พอเจออันตรายก็หนีตายขอให้รัฐช่วยเหลือ..ไม่มีทางเกิดขึ้น
“เธอเป็นคนใจดีมากกว่าที่คิดนะพ่อหนุ่ม แต่ในโลกความเป็นจริงไม่ใช่เรื่องง่ายแบบนั้น”
“ถ้างั้นต้องเลิกเป็นคนใจดีได้แล้ว”
อย่างที่ลุงคนนั้นบอก เลิกใจดีซะ!!
ปัง!!!!!
.
.
.
6 เดือนก่อน..
Dragon-i ผับชื่อดังอันดับหนึ่งของเกาะฮ่องกง สถานที่ท่องเที่ยวที่คับคั่งไปด้วยเหล่าไฮโซและดารามีเงินหนาเข้ามารื่นเริงสังสรรค์เป็นจำนวนมาก แน่นอนว่าบริการที่ดีช่างดีเลิศ หอมหวาน เย้ายวนใจกว่า สุราเลิศรส โอเมก้า เบต้าสาว ชั้นดี บริกรเป็นงานทำงานบริการถึงใจ ตอบสนองความต้องการให้คนมาผับรู้สึกเป็นดั่งราชาและราชินี ไม่แปลกเลยที่สถานที่แห่งนี้ติดอันดับสถานบันเทิงน่ามาเยือนที่สุดอันดับต้นของโลก
แต่เหนือกว่านั้น..ผับแห่งนี้ยังมีบริการเปิดห้องส่วนตัวสำหรับ VIP ให้เข้าบริการอยู่ชั้นบนสุด คนที่จะจองได้ต้องมีเงินหนาที่สูงมาก ส่วนใหญ่มักเป็นบุคคลสำคัญระดับประเทศหรือไม่..ก็เป็นคนระดับสูงของวงการใต้ดินผู้ทรงอิทธิพล
“ข่าวลีโอนิกแฟมิลี่เปลี่ยนหัวดังกระช่อนไปทั่ว ในที่สุดยุคมืดก็มาเยือนแก๊งมาเฟียที่มีประวัติศาสตร์ยาวนานจนได้”
บทสนทนาระหว่างอัลฟ่า 2 คนในห้อง VIP สุดหรูบนโซฟากำมะหยี่สีแดงสุดนุ่มสบายในห้องหับกว้างติดวิวชายทะเลสีดำสะท้อนแสงไฟในเมืองฮ่องกงอันสวยงามยามราตรี
“หลานของปราบพยัคฆ์ 2 คน ถ้าให้เดานะ คนลือกันว่าพี่ฆ่าน้องชิงตำแหน่งบอส” บุรุษร่างสูงใหญ่หัวเราะหมิ่นเหม่ นึกขำขันพลางลูบเคราสีเข้มไปมา “น้องเหยาะแหยะ ไก่อ่อนเป็นอัลฟ่า ส่วนพี่ชายเข้าท่า หน่วยก้านดี วิสัยทัศน์มาเฟียสมบูรณ์แบบแต่เป็นเบต้า”
วิจารณ์ข้อดีและข้อเสียของหลานราชสีห์ผู้ล่วงลับ
“อืม..มิสเตอร์กองทัพพูดไม่ผิด ผมเห็นด้วย” ฝั่งตรงข้ามอัลฟ่านามว่ากองทัพเป็นชายชราในชุดกี่เผ้าผู้ชายสีน้ำเงินเข้มพูดโต้ตอบกลับมาเป็นภาษาไทยสำเนียงเปล่งผสมจีน พยักหน้าหงึกหงักยอมรับความคิดเห็นพลางลูบไม้เท้าหัวมังกรไปมา ประตูห้องเคาะเป็นจังหวะ เปิดออกพร้อมการเข้ามาของบริกรหนุ่มในชุดบาร์เทนเดอร์สีแดงถือวิสกี้ราคางามกับแก้ว 2 ใบ
“ Glenmorlengie เลยเหรอครับ” กองทัพตาวาว
“ก็คุณชอบไม่ใช่เหรอ” ชายชาวฮ่องกงยักไหล่ใส่คนที่ดูลาภปากกับวิสกี้ราคาแพงชั้นเลิศที่สั่งมาเพื่อจิบดื่มบันเทิงรื่นเริงในยามราตรีนี้หลังเจรจาเรื่องธุรกิจกันเสร็จสรรพ กองทัพละสายตาจากสุรากลับมาพูดคุยต่อเรื่องที่ค้างคาเมื่อครู่
“แต่น้องก็ตายไปแล้ว ว่ากันว่าโดนตำรวจวิสามัญ”
“แล้วถ้าสมมุติไม่ล่ะ คุณกองทัพจะเลือกใคร ‘คนพี่’ หรือ ‘คนน้อง’ ”
สิ้นคำถามจากชายชรา กองทัพหัวเราะร่วนออกมา
“มีแต่คนโง่ที่เลือกน้อง”
คำตอบจากอัลฟ่าหนุ่มแน่นเรียกเสียงหัวเราะเบาๆในลำคอ วิสกี้ถูกรินโดยบริกรทั้งสอง แบ่งหน้าที่กันส่งให้ลูกค้าคนละแก้ว กองทัพรับมาจิบดื่ม ลิ้มรสขมปร่าแต่ร้อนละมุนนุ่มลิ้นไหลผ่านปากสู่ลำคอจนวูบวาบ อร่อยสมราคาจนเขาต้องเผลอเลียปากเสียดายของเหลวสีอำพันเคลือบบนริมฝีปากเสียด้วยซ้ำ
“แล้วคุณล่ะ คุณเหลียง บอสแห่งมังกรวารีจะเลือกใคร?” กองทัพถามหลังดื่มหมดแก้ว เหลียงไม่ตอบ เอาแต่นั่งยิ้มอ่อนพลางลูบไม้เท้าหัวมังกร จ้องมองชายหนุ่มอัลฟ่าตรงหน้าเริ่มตัวแข็งเกร็ง มือกุมคอแน่น หน้าเขียวคล้ำ น้ำลายฟูมปาก ล้มลงไปนอนกลิ้งพื้น กระเสือกกระสน ทุรนทุรายทั้งตาแดงก่ำหวาดกลัวสุดชีวิต..ก่อนแน่นิ่ง
ของโปรดมาพร้อมยาพิษ
“ผลของการเลือกข้างล่ะนะ” เหลียงยิ้ม มือหยาบย่นเคาะไม้เท้าลงพื้นเป็นจังหวะสั้นๆ เรียกลูกน้องในชุดกี่เผ้าผู้ชายสีดำเข้ามาในห้องลากศพออกไปจัดการให้เสร็จสรรพ ก่อนเงยหน้าขึ้นมองบริกร 2 คนถอดหน้ากากออกแล้วโยนทิ้งลงพื้น เผยใบหน้าแท้จริงออกมา..ใบหน้าของผู้เป็นเจ้าของกลิ่นอัลฟ่าไอแดดและไอทะเล
เต ตะวัน วิหครัตน์ มือซ้ายแห่งลีโอนิก
นิว ฐิติภูมิ เตชะอภัยคุณ มือขวาแห่งลีโอนิก
ตึก..ตึก..ตึก..
ฝีเท้าก้าวเข้ามาในห้อง เตรินสุราแล้วยื่นส่งให้ผู้มาใหม่รับไป นัยน์ตาแสนขุ่นมัวแต่วิสัยทัศน์มองคนไม่ได้ขุ่นไปตามวัยสะท้อนบุรุษอัลฟ่าผิวสองสีตัวสูงสวมโค้ทสีดำทับเชิ้ตขาวนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามแทน
“ขออีกแก้ว แต่ไม่เอาจากมือขวานะ” ปู่เหลียงยื่นแก้วให้เตรับไปริน ก่อนรับแก้วมาจิบดื่ม พิจารณาอัลฟ่าผู้แสนเงียบขรึมตรงหน้าที่จุดบุหรี่สูบ..ควันสีขาวโพยพุ่ง ฟุ้งกระจายไปบนเพดานกลบกลิ่นควันแมกไม้ผสมใบชาและกุหลาบดามัสก์ 3 กลิ่นผสมผสานเป็น 1 ฟีโรโมนของอัลฟ่าวัยหนุ่มผู้นี้
สิงโต ปราชญา เรืองโรจน์ บอสแห่งลีโอนิกผู้ถูกชิงเก้าอี้
“เห็นหรือยังว่าความเชื่อถือของเธอไม่มากพอ” สิ่งที่เหลียงพูดมา ไม่มีอะไรที่สิงโตต้องเถียงกลับ รับฟังโดยเงียบงัน คนที่ตายไปเป็นทหารยศสูงและมีเอี่ยวกับวงการมาเฟียมากมายหลายแก๊งยังไม่ศรัทธรา ประจักษ์ชัดว่าอำนาจและความน่าเชื่อถือของสิงโตช่างกระจ่อยร่อยเมื่อเทียบกับ ‘ณัฐ ศักดาทร’ ลูกพี่ลูกน้องหลายขุม สิงโตถูกลอบสังหารแต่รอดมาได้ด้วยการช่วยเหลือของสามีภรรยาคู่หนึ่ง ระเห็จหนีออกนอกประเทศมาหลบภัยอยู่ในฮ่องกง เข้าขอความช่วยเหลือจากมังกรวารีตามคำแนะนำของมือขวาและมือซ้ายที่ติดตามมาด้วย
มังกรวารี กับ ลีโอนิก
เรื่องในอดีตของบรรพบุรุษ ทำให้ทั้ง 2 แก๊งเป็นพันธมิตรโดยไม่ต้องลงนาม
“ถ้าเป็นปู่ ปู่จะทำยังไง ?” สิงโตถามเพื่อนของปู่..สหายรักของปราบพยัคฆ์ที่ไม่มีผลประโยชน์มาเกี่ยวข้องหรือต่อให้เรื่องราวในอดีตไม่เคยเกิด พวกเขาต่างมั่นใจว่าจะสนิทใจกันเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้แน่นอนอย่างไม่ต้องสงสัย
แต่..ความสัมพันธ์กับรุ่นหลานก็อีกเรื่องหนึ่ง
“ปราบเหรอ? อืม..ตอบยากนะ ปราบไม่เคยพาแฟมิลี่ตัวเองลงมาต่ำขนาดนี้ ถ้าให้พูดกันในทุกยุคสมัย ลีโอนิกก็ไม่เคยแตะยุคมืดเลยซักครั้ง” บอสแห่งมังกรวารีพูดจิกกัดถึงความอ่อนหัดของอัลฟ่าหนุ่มเบื้องหน้า ผู้ถูกเลือกให้สืบทอดตำแหน่งต่อจากเพื่อนของเขา แต่ดันทำพังเละเทะไม่เป็นท่าแล้วยังมาโดยชิงเก้าอี้จากเบต้าซึ่งเป็นพี่ชายลูกของน้องสาวพ่อไปอีก สิงโตเถียงไม่ออก ไม่มีอะไรที่ผิดไปจากอีกฝ่ายกล่าวไว้ เขามันอ่อนหัดเป็นเด็กทารกอมมือในวงการนี้จริง ขนาดเตและนิวยังเห็นพ้องไม่ออกตัวปกป้องเจ้านายแทนด้วยซ้ำ
“หนีไปไม่ง่ายกว่าเหรอ?” เหลียงเสนอความเห็นให้คนที่เอาแต่นั่งดูดบุหรี่ก้มหน้านิ่ง “ใช้ชีวิตเรียบง่าย ทำตัวเงียบๆ แบบที่เธอทำมาตลอดในคณะแพทย์ ส่วนลีโอนิกก็ปล่อยให้เป็นณัฐทำไป อีกซัก 1-2 ปี ไม่เกินนี้ เด็กคนนั้นน่าจะพาลีโอนิกหลุดยุคมืด ณัฐน่าจะเป็นบอสที่จริงจังเท่าปราบหรืออาจจะมากกว่านั้นด้วยซ้ำ”
ราชสีห์ตัวผู้มีหลายตัว มีเพียงหนึ่งที่จะเป็น ‘จ้าวป่า’
หากพงไพรนี้มิใช่ถิ่นฐานสำหรับตน หนีไปให้สุดหล้าไม่ดีกว่าหรือ
ตาคู่คมสีดำตวัดสบมองคนที่นั่งเชิดหน้าวางมือลงบนหัวไม้เท้ามังกรสลักสวยงาม บอสแห่งมาเฟียสหายรักของปู่ผู้ถือครองอำนาจแห่งท้องทะเลแนะนำหนทางที่ปลอดภัยต่อชีวิตลุ่มๆดอนๆให้แล้ว แค่ตกลงเท่านั้น มังกรวารีก็พร้อมจะช่วยส่งต่อพาสิงโตและมือซ้ายกับมือขวาข้ามน้ำข้ามทะเลไปยังที่ปลอดภัยที่สุดเท่าที่มังกรวารีจะหาให้ได้
“เพราะพี่ณัฐเป็นคนจริงจัง ผมถึงรู้ว่าผมหนีไม่ได้อีกแล้ว” สิงโตตอบเสียงเย็น ตาคมกริบนิ่งไม่ไหวติ่ง..แน่วแน่ในคำตอบ ชายชราชาวฮ่องกงยกยิ้มมุมปาก
“แต่งานมาเฟียมันไม่ง่ายนะ ยิ่งเป็นบอส ยิ่งไม่ง่ายใหญ่”
“ผมรู้ คิดว่าผมข้ามน้ำข้ามทะเลมาหาปู่เหลียงเพื่ออะไร”
คำเตือน หาได้กลัวไม่
“ผมไม่ได้จะแก้แค้น ผมแค่อยากมีชีวิตต่อไป” สิงโตขยี้ก้นบุหรี่ในถาดรองบุหรี่บนโต๊ะ “ปู่ยกเก้าอี้ให้ผม ไม่ใช่พี่ณัฐ การที่พี่ณัฐทรยศผมเท่ากับผิดกฎของแฟมิลี่ และหน้าที่ในฐานะบอสต้องกลับไปจัดการลงโทษคนผิดกฎซะ”
เจตนาอันแท้จริง ไม่มีสิ่งใดนอกจาก ‘หน้าที่พึงกระทำ’ และ ‘อยู่ต่อไป’
สิงโตคิดเห็นเช่นนี้ในทุกคำที่กล่าวออกไป หลายคนพูดว่าชีวิตกลับลำไม่ได้ แต่สำหรับสิงโตไม่มีเรือลำใดให้กลับ เรือชีวิตของเขาเพียงแค่จอดค้างกลางทะเลเท่านั้น ทุกสิ่งอย่างเริ่มต้นตั้งแต่ลืมตาดูโลก..เกิดมาในครอบครัวเรืองโรจน์ที่ประกอบอาชีพไม่สุจริตมาตั้งแต่บรรพบุรุษ และเริ่ม..อย่างจริงจังหลังตัดสินใจกลับบ้านมารับคำสั่งสุดท้ายของปู่ วินาทีที่ได้ลั่นไกฆ่าคนเป็นครั้งแรกเป็นสัญญาณว่าล่องเรือต่อได้ได้แล้ว แม้ว่าระหว่างทางฝ่าฟันพายุแห่งความสับสน ซึ่งภายหลังได้คำสอนจากลุงผู้ช่วยชีวิตเอาไว้
โลเลไม่เข้าท่า ริฝันเฟื่องอยากเป็นเทวดามีปีกสีขาว
ทั้งที่แท้จริงปีกดำสนิทดั่งอีกา
เหลียงพยักหน้าพอใจ คำตอบที่อยากได้คือ ‘ทัศนคติ’ ของคนตรงหน้า ซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นในระยะยาว หากเลือกใช้ชีวิตในเส้นทางดำมืด โลกของมาเฟียโหดร้ายกว่าที่คนเดินดินจะเข้าถึง ในหนังหรือละครนำเสนอความจริงไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ ดั่งนิยามว่าชีวิตจริงยิ่งกว่าละคร
“แล้วเธอจะทำไงต่อล่ะ”
“ผมจะหาพันธมิตรใหม่เพิ่มขึ้น หาแหล่งเงินทุนและสร้างลีโอนิกขึ้นมาใหม่”
“โห..เริ่มจาก 0 มันเหนื่อยนะ”
ชายชราผิวปากกับความคิดที่ดูเพ้อเจ้อไปหน่อยโดยเฉพาะมือใหม่ไก่อ่อนที่ไม่เคยจับงานมาก่อนด้วยซ้ำ ทั้งที่ปู่ทำไว้ให้หลานดิบดี พอส่งต่อดันเละไม่เป็นท่าแถมโดนชิงตำแหน่งหัวหน้าไปอีก
“ทุกคนเริ่มจาก 0 ตลอดเวลา” สิงโตแย้งกลับมา อีกฝ่ายได้แต่ส่ายหัวพลางหัวเราะเบาๆ ถึงดูเป็นไปไม่ได้แต่ถ้ามีความตั้งใจดี มันก็เป็นเรื่องที่น่าให้ลองดู คนแก่อย่างเขาก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าหลานคนเล็กของปราบพยัคฆ์จะไปได้ไกลแค่ไหนกันเชียว
ในเมื่อมาหา มาวอนขอความช่วยเหลือในฐานะลีโอนิก
พันธมิตรอย่างมังกรวารีต้องตอบสนองจริงไหม?
“ถ้าอย่างนั้น..ฉันแนะนำที่นี่ ลองดูก็แล้วกัน รอดกลับมาให้ได้ล่ะ”
เพราะทุกอย่างเริ่มต้นจาก 0
รวมถึงอัลฟ่าที่ไม่รู้ว่าอนาคตต่อจากนี้ จะกลายเป็นคนที่ทั่วทั้งโลกจดจำในฐานะ ‘ยิ่งใหญ่’ ก็ตาม
TBC
+++++++++++++++++++++++++++++
สเปนี้ดาร์กสุดแล้วค่ะ ดาร์กยังไงเดี๋ยวอ่านไปเรื่อยๆเนอะ จะเข้าใจเอง
ปลอกคอ 0 บอกอดีตบอส
the king เหมือนเอาปลอกคอ 0 มาขยายอีกทีในทามไลน์เข้าดาร์กไซด์แล้ว
และเราจะเข้าใจว่าทำไมคนๆนี้ถึงโดนเรียกว่า 'คิง'
แปะเพลงปลากรอบสเปนี้เลยค่ะ อันนี้ > https://www.youtube.com/watch?v=Y88LVU7MAe4&list=RDY88LVU7MAe4&index=1
มาค่ะ ดาร์คให้สุด อดีตบอสที่น่าขมขื่นและน่าตื่นเต้นกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ววววว
บอสอย่างเท่ คิงตัวจริงอยู่นี่แล้ววว
ส่วนน้องลูกเอ้ย ระวังตัวหน่อยสิคะ ;__;