[E-bookฟิคคริสสิง]ปลอกคอ(Omegaverse)[จบ]

ตอนที่ 21 : ปลอกคอ 2 : ตอนที่ 12

ปลอกคอ 2 :  ตอนที่ 12

‘เป็นที่จับตาของสื่อไปทั่วโลกสำหรับคลิปค้าประเวณีโอเมก้าในซ่องลับแถวตะเข็บชายแดนพม่า มาเลเซีย แพร่กระจายในโลกโซเชี่ยลจากคนดีในสังคมปริศนาทำให้ทางเจ้าหน้าที่ตำรวจบุกเข้าจัดการปิดซ่องดังกล่าวและช่วยเหลือเหล่าโอเมก้าออกมาได้ แต่ที่น่าจับตากว่านั้นคือการสืบสาวราวเรื่องลึกลงไปถึงเบื้องหลังของการค้ามนุษย์ระดับชาติกลับเป็นพลเอกเจตณรงค์ ณ อยุธยา ผู้บัญชาการทหารสูงสุดโดยมีพ่อค้าคนกลางเป็นคุณธันวา ก่อเกียรติเลิศ CEO สายการบิน Sun Air ที่คอยทำหน้าที่ขนส่งโอเมก้าใต้ท้องเครื่องบินซึ่งเป็นห้องลับมาร่วมหลาย 10 ปี ซึ่งเป็นไปได้ว่าเรื่องดังกล่าวอาจเกี่ยวข้องกับคดีลักพาตัว หายสาบสูญของโอเมก้าที่เกิดขึ้นในอีกหลายคดี’

‘แต่ที่น่าตกใจสุดก็เห็นจะเป็นเรื่องคดีนี้โยงใยไปถึง อเลน ไวท์ ประธานาธิบดีคนปัจจุบันของสหรัฐ ซึ่งมีการแฮคสัญญาณโทรศัพท์พบคลิปเสียงติดต่อซื้อขายโอเมก้า รวมถึงการค้ายาเสพติดเกือบทุกประเภทด้วยค่ะ คุณกิต’

‘เรียกได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้น ช็อคโลกก็ว่าได้ครับคุณสาวิตี สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ประชาชนของอเมริกาออกมาประท้วงขอให้มีการเลือกตั้งใหม่อีกครั้ง องค์การสิทธิมนุษยชนก็ออกมาต่อต้าน ทั้งตำรวจไทย FBI CIA ตรวจสอบสืบสาวราวเรื่องขุดไม่หมดไม่สิ้น นี่อาจจะเป็นการถอนรากถอนโคนอำนาจมืดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์โลกก็ว่าได้’

จากเหตุการณ์ที่เขาค้อ ผ่านมา 2 อาทิตย์แล้ว ไม่มีการติดต่อ ไม่มีการตามกลับ ไร้วี่แววคนของลีโอนิกแฟมิลี่ ทุกสิ่งอย่างหายไปจากชีวิต คริส พีรวัส แสงโพธิรัตน์  ตัดขาดออกไปเหมือนเป็นเพียงฝันร้ายที่ยาวนาน ตื่นมาพบว่าความจริงแล้วตัวเองนอนอยู่ในโรงพยาบาลของรัฐบาลแห่งหนึ่ง

ทว่า..รอยกัดที่คอกับนาฬิกาที่ยังถือเก็บไว้

ชี้ชัดว่า 8 ปีที่ผ่านมาคือ..เรื่องจริง

ข่าวสารบ้านเมืองดังมาจากโทรศัพท์มือถือของแขกเตียงข้างๆ เขานอนอยู่ในห้องรวมแออัดเต็มไปด้วยผู้ป่วย อยู่ในโซนผู้ชายหลากหลายอายุ กระทั่งหมอวัยกลางคนเดินเข้ามาตรวจ ตากลมโตจำต้องละสายตาจากการแอบดูข่าวในมือถือคนอื่นมารับฟังผลการตรวจหลังเขาสลบไปนานรวม 2 อาทิตย์ “หมอเช็กแล้ว ผลของการ X-Ray กะโหลกศีรษะไม่แตก ไม่มีเลือดคลั่งในสมอง อีกซักพักก็น่าจะกลับบ้านได้ แต่มีอีกเรื่องหนึ่งที่ต้องแจ้งให้ทราบ”

“เรื่อง?”  คริสทวนคำถาม หมอวัยกลางคนส่งผลแล็ปที่ได้จากการตรวจปัสสาวะให้เขาดู

“คุณตั้งครรภ์ได้ 2 สัปดาห์แล้วครับ”

พูดอะไรไม่ออกเลยหลังได้ฟังคำอธิบายผลจากหมอ คริสพยักหน้าด้วยสีหน้าเลื่อนลอยจ้องดูผลแล็ปที่ชี้ชัดว่าตัวเขาในตอนนี้ไม่ใช่ตัวคนเดียว แต่มีสิ่งมีชีวิตเกิดขึ้นอยู่ในท้องอีกครั้ง หมอเอาผลตรวจกลับคืนไปแล้วเดินไปตรวจเตียงอื่นต่อ ฝีเท้าย่ำห่างไปไกลเรื่อยๆ ไร้คนสนใจโอเมก้าหนุ่มที่ฟื้นขึ้นมาไม่กี่วันก็ต้องรับรู้เรื่องชวนช็อคยิ่งกว่าอะไร น้ำตาไหลอาบแก้ม สะอึกสะอื้น มือจิกขยุมท้องแรงจนเล็บจิกเข้าเนื้อ..จิก..จิก..แต่แล้วกลับคลายแรงลง ทิ้งมือลงข้างลำตัว

เลือดเนื้อเชื้อไขของปิศาจ มิอาจปฏิเสธ

.

.

.

หลังจากฟื้นขึ้นมา 3 วันให้หลัง หมอต่างลงความเห็นว่าคริสมีสภาพร่างกายแข็งแรงสมบูรณ์ดีแล้ว จึงปล่อยกลับได้แม้ว่าด้ายเย็บยังไม่ละลายดีพอ แต่สำหรับคนไร้เงิน ไร้ญาติ ประกอบกับห้องรวมอยู่ได้ไม่นาน จำต้องว่างเพื่อรอรับคนไข้ใหม่เข้ามาตลอด คริสจึงจำใจยอมออกจากโรงพยาบาลอย่างเลี่ยงไม่ได้ เดินระเห็จระเหออกมาจากโรงพยาบาล มีเพียงรองเท้าแตะกับเสื้อยืดกางเกงยีนส์สีตุ่นเลอะเขม่าปืนกับเศษฝุ่นจากสนามรบ..และนาฬิกาเรือนหรูติดตัวอยู่เท่านี้

ปลดปลอกคอ อิสรภาพที่ต้องการ

เร่ร่อน ดั่งหมาจร

ของขวัญที่พึงปรารถนาที่สุด แต่จำต้องยอมรับว่าโลกความจริงหาได้สุขสบาย ญาติห่างๆก็เอาบ้านเขาไปขายกลายเป็นคอนโดหรูหรา ไม่สามารถพึ่งพิงได้ ไร้ที่อยู่อาศัย ไร้คนรู้จักที่ไว้ใจได้เลย ขายาวเดินไปตามท้องถนนด้วยสีหน้าอ่อนล้า เหม่อมองโลกด้านนอกรั้วเหล็กสีดำที่อยากออกมาใจจะขาด แต่พอได้มายืนอยู่..ช่างเคว้งคว้าง โดดเดี่ยวยิ่งกว่าอะไร

..ไม่รู้จะไปไหน ไปหาใคร..

สิ่งที่ได้มา น่าแปลกที่หาได้รู้สึกเริงร่า เขากลับเจ็บ..ยิ่งกว่าเดิมหลายเท่า ปวดใจหนึบยิ่งกว่าหัวแตก คริสเงยหน้าขึ้นฟ้าก่อนน้ำตาไหลลงอาบแก้ม เขามันโง่เองที่เกือบเผลอใจเลิกดื้อด้าน  อับอายตัวเองที่เผลอใจจนเป็นคนไร้ค่า ไร้ศักดิ์ศรี แต่ก็ขอบคุณที่ความจริงฟาดหน้าให้เห็นเพียงแค่เสี้ยววิของการตัดสินใจ ให้จำต้องถอยหลังกลับไป..ถอยให้ลึกสุดทางเหมือนเดิมอย่างที่ตั้งมั่นในใจเสมอมา

..ผมเกลียดคุณ..

คะนึงนิจถึงคำตอบที่ให้เสมอและควรเป็นเช่นนั้นต่อไป หลับตาลงและลืมขึ้น นึกถึงคนหนึ่งเพียงคนเดียวที่โลกปกติรู้จัก เท้าทั้งคู่หยุดลงหน้าบ้านสไตล์โมเดิร์นสองชั้นในหมู่บ้าน Royal Village ปลายนิ้วกดกริ่งลง ไม่นานประตูบ้านเปิดออก

แม้ว่า..จะเป็นจุดเริ่มต้นของทุกสิ่งก็ตาม..

“คริส..” ก๊อตอุทานตกใจ ตาคมแสนอ่อนโยนฉายแววตกตะลึงมองคนผิวขาวจัดดั่งหิมะในแดนยุโรป ขาดการติดต่อมานานร่วม 8 ปี ยืนอยู่หน้าบ้านทั้งสภาพเนื้อตัวมอมแมมกับผ้าพันแผลพันรอบหัว ชายตัวสูงอ้ำอึ้งพักใหญ่ก่อนจะเดินมาเปิดประตูรั้วให้อีกฝ่าย “เข้ามาในบ้านก่อนมา”

เรือนหอจากก้อนเงินในบัญชีร่วมกัน..มีอยู่จริง..

คริสถอดรองเท้าแตะก้าวเข้ามาในบ้านทาผนังสีครีมไข่ไก่ประดับรูปติดบนฝาบ้าน..เป็นรูปครอบครัวของก๊อตกับหญิงสาวสวยนามว่าฝน ถ่ายรูปในชุดราตรีหรูดินเนอร์บนดาดฟ้าถือกุหลายช่อโตรายล้อมลูกโป่ง Will you marry me ถัดไปเป็นรูปงานแต่งระหว่างก๊อตกับฝนสวมชุดบ่าวสาวที่สวยสุด จัดในโบสถ์ของจันทบุรีที่ก๊อตเคยเอารูปให้คริสดู ถัดไปเป็นรูปตั้งโต๊ะเด็กทารกเพศชาย 2 คนซึ่งตอนนี้ผ่านมาหลายปีนั่งเล่นต่อเลโก้และหุ่นยนต์ด้วยในบนพื้นในห้องรับแขกเล็กๆ ดูทรงแล้วคนโตน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับหวานน้อย ส่วนคนเล็กอ่อนกว่าราวๆ 1-2 ปีได้

มีอยู่จริง..หากแต่ไม่ใช่เพื่อคริส..

เจ็บปวดเหลือเกิน..

“เบต้าคู่” คริสละสายตาจากลูกชายของก๊อตกับฝน กลับมายังร่างสูงใหญ่ที่นั่งลงบนเก้าอี้ในห้องอาหารฝั่งตรงข้ามเขา ก๊อตพยักหน้าระหว่างปอกมะม่วงหั่นชิ้นจัดใส่จานวางบนโต๊ะส่งให้คริส แต่คริสยังไม่ยอมกิน..ไม่แม้แต่มองของรับแขก

“อืม ฝนเป็นเบต้าน่ะ” ก๊อตกล่าวทั้งรอยยิ้มพลางหันไปมองลูกชายด้วยสายตาอบอุ่น

“ก๊อต..คริสขอความจริงได้ไหม..”  ตากลมสวยแดงก่ำ สั่นไหว มองชายผู้เป็นคนรักด้วยสายตาเปี่ยมคำถาม ทั้งที่เห็นเอกสารสัญญากู้ยืมแล้ว เขาก็ยังไม่อยากเชื่อจนทุกวันนี้ว่าอีกฝ่ายกระทำเรื่องโหดร้ายกับเขาได้จริงอย่างที่สิงโตเล่าอ้าง คริสคาดหวัง..หวังเหลือเกินว่าก๊อตจะตอบว่า ‘ไม่จริง’ หรือ ‘เอาอะไรมาพูด หมายความว่าไง ก๊อตไม่รู้เรื่อง’ อะไรก็ได้ที่บ่งชี้ว่าลายลักษณ์อักษรเหล่านั้นเป็นของปลอม  ทว่า..ก๊อตกลับก้มหน้าหลบตา บีบมือแน่น

“ก๊อต..ขายคริสจริงๆ”

คำสารภาพอันน่าเจ็บปวด คริสหยุดหายใจชั่วขณะหลังได้ยินทุกคำพูด..มันชัดเจนมาก มากยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด แม้แต่คำพูดของชายผู้ได้สมญานามว่าเป็นราชากับหลักฐานมัดตัวแน่นหนา คริสก็แอบหวังว่าเสี้ยวนึงยังเป็นเรื่องโกหกพกลม..แต่ไม่ใช่เลย..

ไม่มีอะไรจะแก้ตัว โกหกไปก็เท่านั้น

“และก็ขายต่อ..บอกข้อมูลให้คนพวกนั้นมาตามล่าคริสกับลูก..” คริสพูดสิ่งที่ตัวเองคาดเดาต่อมาทั้งเสียงสั่น ก๊อตกลืนน้ำลายลงคอและพยักหน้ายอมรับโดยสิโยราบ

“คือจริงๆ ก๊อตแค่พูดกับฝนว่า คริสรู้จักกับบอสลีโอนิก ไม่คิดว่าจะกลายเป็นเรื่องสำคัญและก็ไม่คิดว่าทางนายพลเจตจะตามราวีคริสถึงขั้นเอาให้ตา-“

“แต่มันก็ทำคริสกับลูกเกือบตาย!!!” คริสตบโต๊ะลุกจากเก้าอี้ ตาวาวโรจน์ถลึงมองอัลฟ่าหนุ่มที่ไว้ใจ หมายมั่นฝากชีวิตเอาไว้กลับกลายเป็นคนที่ทำร้ายเขาอย่างถึงที่สุด  “พ่อแม่คริส..บ้านคริส..ตัวคริส..ถ..ถูกทำยิ่งกว่าสัตว์..ในวันที่คริสจะไปแต่งกับก๊อต…8 ปีเลยนะที่คริสตกอยู่ในนรก!! เคยสนใจกันบ้างไหม!! แล้วมามีชีวิตสุขสบาย!! มีเมียมีลูก!! มีชีวิตสงบสุขแบบนี้ได้ไงวะ!!!”

โอเมก้าหนุ่มน้ำตานองหน้า ผิดหวัง เสียใจ ก่นด่าชายผู้เป็นที่รักกลับทำร้ายหัวใจพังยับเยินไม่มีชิ้นดี เหตุใดกัน..ที่ผ่านมาตั้งแต่รู้จักจนพัฒนาความสัมพันธ์กลายเป็นคู่รักหวานชื่นที่ใครต่อใครในคณะต่างล้วนอิจฉา ทุกความอ่อนโยน ใส่ใจ ทุกวันเวลาเดินเคียงข้าง จับมือให้กำลังใจกัน ผลัดกันปลอบโยนแลกทุกข์สุขเสมอมา

“ฮึก..ก๊อตเคยรักคริสบ้างไหม?”

ที่ผ่านมา..มันไม่มีค่าเลยหรือ

“รัก”

“แต่รักตัวเองมากกว่า..” คริสแก้คำ ก๊อตหน้าเสียแล้วพยักหน้าหงึกหงักยอมรับในการกระทำของตน

เจ้าชายแสนดีไม่มีอยู่จริง

เจ้าชายหลอกล่อส่งราพันเซลสู่เงื้อมมือปิศาจ

“มันผ่านมาแล้วนะคริส ลืมๆไปเถอะ ตอนนี้คริสก็หลุดออกมาได้แล้ว อะไรที่มีต่อกันก็ช่างมันไปเถอะนะ ก๊อตขอ อย่าให้ฝนกับลูกรับรู้เรื่องนี้เลย” คำวอนขอจากชายที่พังชีวิตคริส พนมมือไหว้ขอการให้อภัย

“ขอให้..ลืม? “ มองไม่เชื่อสายตา..คนที่ทำให้เขาต้องพบเจอเรื่องโคตรบัดซบมาตลอด 8 ปี

“ใช่สิ ลืมไป คริสก็เห็นอยู่ว่าเรื่องมันผ่านไปแล้ว ตอนนี้ก๊อตเป็นเจ้าของกิจการ มีหน้ามีตาสังคม  มีครอบครัวแล้ว ก๊อตขอล่ะ อย่าขุดมันขึ้นมาได้ไหม”

เวลาที่ผ่านไปในแต่ละวันของก๊อตมีแต่ทิศทางที่ดีขึ้น การงานก้าวหน้า บริษัทใหญ่โตจนได้รับรางวัลนักธุรกิจหน้าใหม่ไฟแรงเป็นโล่ห์รางวัลสลักชื่อตั้งโชว์ในตู้ ได้เป็นวิทยากรพูดถึงแนวคิดเชิงเศรษฐศาสตร์สำหรับการเริ่มต้นพัฒนาธุรกิจผู้มีชื่อเสียงหลายเวทีจนมีรูปถ่ายมากมาย หนำซ้ำยังมีภรรยาแสนสวยทำงานในกระทรวงกลาโหมเส้นใหญ่ขึ้นตรงกับทางทหารและลูกน้อยน่ารักอีก 2 คน  ส่วนคริส..มีชีวิตอยู่ในแต่ละวันในทิศทางแย่ลง ถูกข่มขืน กักขังหน่วงเหนี่ยว กระทำทุกอย่างบนร่างกายจนตั้งท้อง

8 ปีที่ต่างกันโดยสิ้นเชิง

“ก๊อตไปส่งนะ”  มือขาวป้อมปาดเช็ดน้ำตาลวกๆ พยักหน้าเข้าใจ ก๊อตเป่าปากโล่งอก รอยยิ้มดีใจกลับมาบนดวงหน้าหล่อแสนอบอุ่นอีกครั้ง เจ้าของบ้านเดินไปส่งแขกตามมารยาท คริสชะงักฝีเท้าเมื่อก้าวขาพ้นประตู เหลียวหลังมาสบตาสีดำอมน้ำตาลที่โหยหามาตลอด แม้ในยามตื่นหรือยามหลับ..แม้เพียงเศษเสี้ยวหนึ่งของเวลา ความทรงจำแสนหวานมักปรากฏขึ้นในใจเสมอ

“ก๊อต..ขอคริสกอดก๊อตเป็นครั้งสุดท้ายได้ไหม..” คำขอทั้งน้ำตาเจิ่งนองหน้า ชายตัวสูงใหญ่มีท่าทีลำบากใจ เหลียวมองเข้าไปในบ้าน ระแวงกลัวว่าลูกและภรรยาจะออกมาเห็น เขาชั่งใจพักใหญ่ก่อนจะตัดสินใจพยักหน้าตอบรับคำขอ วงแขนแกร่งอ้ากว้างรับอ้อมกอดจากโอเมก้าหนุ่มผิวขาว

ไออุ่นที่ร้องขอตลอดมา ปรารถนาเป็นที่สุด

“ขอบคุณที่ทำให้คริสรู้ว่าโลกนี้ โหดร้ายเหลือเกิน” เสียงทุ้มค่อนหวานเอ่ยทั้งเสียงอู้อี้ในอ้อมอกแกร่ง ซุกหน้าลงสูดดมกลิ่นลิลลี่สีเหลืองแสนอ่อนโยนตราตรึงในส่วนลึกความทรงจำฝุ้งกระจายเบาหวิวดั่งขนนก หอมหวานเช่นทุ่งดอกลิลลี่งดงาม แต่คงลืมไป..ว่าความหมายของลิลลี่สีเหลืองแอบแฝงนัยยะน่าปวดใจซ่อนอยู่

แปะ..แปะ..

แรงจิกขยุมหลังเสื้อจนเจ็บแต่คริสไม่สน เขาหลับตาลงซบอก สูดดมกลิ่นอัลฟ่าที่รักและให้หมดใจ น่าเสียดาย..ความรักพินาศย่อยยับจากการที่ใครคนหนึ่งเลือก ‘รักตัวเอง’ มากจนไม่คิดแคร์เรื่องถูกผิด จากกลิ่นดอกลิลลี่เหลืองหอมอ่อน กำลังถูกกลิ่นคาวเลือดคลุ้งกลบกลิ่นช้าๆ คริสกอดรัดแน่นขึ้นพร้อมออกแรงแทงมีดปอกผลไม้ ปักลึกเข้าไปในลำตัวหนาใหญ่มากขึ้นจนมิดด้ามแล้ว..ลึกให้มากกว่านั้น ขยี้บดรุนแรง ไม่สนว่าเลือดที่อกซ้ายไหลทะลักชุ่มมือขาวมากแค่ไหนก็ตาม

ลิลลี่เหลือง..หลอกลวง ปลอม เปลือก

“ขอบคุณที่ให้กอดครั้งสุดท้ายของก๊อตกับคริส”  คริสถอยออกดึงมีดปอกผลไม้เสียบทะลุอกซ้ายออก เลือดพุ่งกระฉูดทะลักชุ่มเสื้อยืดคอโปโลสีเหลือง ก๊อตกำลังจะอ้าปากร้องแต่มือขาวชุ่มเลือดปิดปากแน่น..แน่น..แน่น..และแน่นทั้งตาแดงก่ำ น้ำตาไหลรินอาบแก้ม

ในที่สุด..อัลฟ่าหนุ่มเจ้าของกลิ่นลิลลี่เหลืองนอนคว่ำแน่นิ่งกับพื้นจึงปล่อยมือออก

“พ่อฮะ มาเล่นกันๆ” เด็กน้อยเพศชาย 2 คนวิ่งเล่นถือเครื่องบินเสียงดังโครมครามมาหาบิดาที่นอนคว่ำหน้าอยู่ที่ประตูหน้าบ้านไปมา ไร้ปฏิกิริยาตอบสนอง เด็กน้อยมองหน้ากัน เอียงคองุนงนนั่งลงช่วยกันเขย่าร่างปลุกบิดาต่อ

“เห..พ่อมานอนทำไมตรงนี้ฮะ ลุกเร็วๆ มาเล่นเครื่องบินกัน”

ภาพเบต้าเด็กน้อยเพศชายแสนไร้เดียงสา พยายามปลุกคนเป็นพ่อโดยที่ไม่รู้ว่าพ่อตัวเองจากไปกลายเป็นศพแล้ว อยู่ในสายตาโอเมก้าหนุ่มยืนซ่อนตัวใต้เงามืดหลังเสาไฟฟ้าสูงชะลูดฝั่งตรงข้ามบ้าน คริสปล่อยมีดปอกผลไม้โชกเลือดทิ้งลงกับพื้น เดินออกห่างจากบ้านสไตล์โมเดิร์นขนาดกลางอบอวลไปด้วยอุ่นไอรักครอบครัวแสนเพอร์เฟค โดยไม่คิดเหลียวหลังกลับไปมองอีก..

คำล่ำลาแด่เจ้าชายที่รัก

TBC

++++++++++++++++++++++++++

นับถอยหลังอีก 2 ตอนสุดท้ายจะจบภาค 2 

แต่!! ยังไม่จบนะคะ มีสเปอีกยาวไกลเลยเด้อ โดยเฉพาะสเปสุดท้ายนี่แล ฮาฮ้าาาาา

ตอนนี้เฉลยว่าทำไมเราถึงให้ก๊อตกลิ่นดอกลิลลี่เหลือง เราใบ้มานานแล้วล่ะ และมีหลายจุดมากที่เราใบ้เอาไว้ ถ้าใครสังเกตก็จะเจอเลย

ไปก่อนนะคะ บายจ้า