ตอนที่ 2 : ปลอกคอ 2
ปลอกคอ 2
ดวงดาราแจ่มจรัสบนฝากฟ้ามืดสนิท เสียงหาดทรายซัดกระทบชายฝั่งก้องชัดในบรรยากาศอันเงียบสงัด ณ ทะเลทางใต้ชื่อดังอย่างภูเก็ต สายลมพัดพากลิ่นน้ำทะเลกระทบปลายจมูกโด่งได้รูป สัมผัสกลิ่น..สัมผัสผืนทรายละเอียด สัมผัสน้ำทะเลกระทบเท้า
“มีความสุขเชียวนะ ได้มาเที่ยวทะเล”
และเสียง..ของคนรักเอ่ยแซวจนชายผิวขาวผู้เป็นโอเมก้าลืมตาขึ้น ละสายตาจากท้องทะเลสีดำสะท้อนผืนฟ้างดงามไปยังสิ่งที่งดงามกว่า..ใบหน้าแสนรักสุดดวงใจของอัลฟ่าหนุ่มร่างสูงใหญ่ ไว้ผมสีดำแสกกลาง
“คริสต้องมีความสุขสิ เรียนจบแล้ว และก็…” คริสเว้นวรรคครู่หนึ่ง ก่อนจะเขยิบยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ช้อนตามองออดอ้อนใส่คนข้างกาย “ได้มาเที่ยวทะเลกับก๊อตฉลองเรียนจบแบบนี้”
ก๊อตหัวเราะ บีบจมูกรั้นไปมาอย่างนึกหมั่นเขี้ยว ก่อนจะโอบไหล่ร่างผอมบางกว่าเข้ามากอดแนบแน่น คริสซุกพิงไออุ่นจากแผงอกแกร่งสวมเสื้อฮาวายสีดำลายดอกทานตะวันสดใสเหมาะสมกับตัวตนแสนอบอุ่น เขาหลับตาลงดอมดมกลิ่นหอมเฉพาะตัวของก๊อต..กลิ่นของอัลฟ่าคนรักอันหอมหวานของดอกลิลลี่สีเหลือง ให้ความรู้สึกสดใส ร่าเริง อ่อนโยนและสบายใจยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด
กลิ่นของคนรักที่ปรารถนาชิดใกล้ไปชั่วชีวิต
ลำคอขาวเนียนถูกคลึงเคล้นโดยฝ่ามือหนาหยาบ ลูบไล้ไปมาเรียกเสียงครางผะแผ่ว คริสปรือตามองสบตาเปี่ยมอารมณ์ปนเปกับรักใคร่ในดวงเนตรคู่คม ใบหน้าหล่อเหลาแสนอ่อนโยนมากเสน่ห์โน้มลงมอบจุมพิตที่อ่อนโยนยิ่งกว่า ลงบนกลีบปากชมพูระเรื่อ ดูดเม้มไปมาเนิ่นนานท่ามกลางทะเลที่ซัดชายฝั่งยามราตรี
“ก๊อต..” เสียงหวานกระซิบปราม ก๊อตจึงหยุดรุกล้ำไปมากกว่านี้ คนตัวสูงใหญ่ยอมถอนจูบ ถอยออกไปพลางกลืนน้ำลายลงคอก้อนใหญ่อย่างยับยั้งชั่งใจก่อนหันหน้าหนีคนรักออกไป คริสรู้สึกไม่สบายใจเอาเสียเลยที่อัลฟ่าหนุ่มคนรักของตนเงียบฉี่ไปเสียอย่างนั้น “คริสขอโท-“
“ไม่ต้องขอโทษ เราตกลงกันแล้วนี่ ก๊อตไม่ได้โกรธ ก๊อตแค่หักห้ามใจอยู่” คนรักหันกลับมาคลี่ยิ้มพร้อมลูบหัวปกคลุมด้วยเส้นผมสีดำขลับตัดผิวขาวดั่งหิมะ
“ก๊อตสัญญากับคริสแล้วว่าจะรอจนกว่าจะถึงวันที่เราแต่งงานกัน..เป็นสามีภรรยากัน”
คำสัญญาระหว่างเราสองคน
คริสยิ้มดีใจจนตาหยี ก่อนจะเอนหัวซบไหล่คนรัก อิงแอบออดอ้อนเข้าหาไออุ่นในอ้อมแขน มองดวงดาวบนฟ้าแสนสุกสกาว สะท้อนลงผืนทะเลกว้างสุดลูกหูลูกตาราวกับเป็นหนึ่งเดียว
“เราจะมีลูกกันหญิงคนชายคนดีไหมหรือแฝดดี”
“อืม..ก็น่าสนใจนะ ก๊อตได้หมด ตามใจคริสเลย”
คู่รักหัวเราะคิกคักถึงอนาคตที่ตั้งมั่นกันไว้ หลังจากนี้ไปอาจจะเหนื่อยที่ต่างคนต่างต้องทำงาน เก็บหอมรอบริบเงินทองหมายมั่นสร้างครอบครัว ไม่ว่าจะงานแต่ง เรือนหอ รวมถึงการรองรับเรื่องลูกที่จะเกิดขึ้น มันอาจจะใช้เวลาหลายปีไปบ้างแต่ทุกอย่างจะต้องสำเร็จตราบใดที่นึกถึงความรักของกันและกันเอาไว้
ทั้งร่างกาย จิตใจ ปลอกคอ ของ คริส พีรวัส
มีไว้เพื่อ ก๊อต อิทธิพัทธ์ ผู้เดียว..
หากแต่ความฝัน กลับไปไม่ถึงดวงดาว
.
.
.
ดวงดาวใต้ผืนฟ้าเดิมต่างสถานที่ ดวงดาว..ส่องแสงให้เห็นประกายระยิบระยับผ่านหน้าต่างห้องนอนอันมืดมิด นัยน์ตากลมโตเจิ่งนองน้ำตามองท้องฟ้าทั้งที่กายไหวเอนไปตามแรงอารมณ์ของชายหนุ่มเบื้องบน ปากอิ่มกัดแน่นจนห้อเลือดทั้งที่ร่างร้อนระอุดั่งเปลวเพลิง ตอบสนองกลิ่นหอมอันทรงพลังและรุนแรงจนน่าขนลุก
“อื้อ!!” หลุดเสียงครางออกมาทันทีที่ชายร่างสูงกำยำพองามกระแทกสวนเข้ามา..ลึก..จนไปถึงจุดเร้า กระแทกซ้ำๆประหนึ่งแกล้งให้คนอย่างเขาทนไม่ได้
“เรียกชื่อฉัน..คริส” คำประกาศิตจากคิงอัลฟ่าดังข้างใบหูแดงจัด
“ส..สิงโต..ค..คุณสิงโต..อ้ะ..คุณสิง..โต”
คริสซุกลงกับบ่าสีเข้ม สูดดมกลิ่นควันเบาบางจากแมกไม้กลั้วใบชาและดอกมัสก์ กลิ่นอัลฟ่าของสิงโตให้ความรู้สึกที่ร้อนแรง ดุดัน สุขุมเยือกเย็นยากจะเข้าถึงปนเปกับควันบุหรี่ฉุนกึกที่เจ้าตัวติดสูบประจำ..ร้องระงมเรียกชื่อผู้เป็นนายตามสัญชาติญาณทางกายที่ไม่อาจขัดขืน เรียกซ้ำๆทั้งน้ำตาไหลริน เกลียดชังร่างกายตัวเองที่ทอดกายวิงวอนของเซ็กส์จากอัลฟ่าที่ไม่เคยคิดมอบใจให้
ดั่งคำสาปจากปิศาจ
รุ่งสางมาเยือนพร้อมท้องฟ้ากลายเป็นสีเหลืองจากดวงอาทิตย์ปริ่มขอบฟ้า ส่องผ่านม่านสีเทาเข้มสะท้อนผิวสองสีเปลือยเปล่าท่อนบนที่ยังขยับไหวบนกายโอเมก้าที่ฝังปลอกคอแสดงความเป็นเจ้าของไป น็อคไม่รู้ครั้งที่เท่าไหร่ที่คริสเองก็ไม่อาจจำได้คับแน่นในตัวหลายต่อหลายครั้งในทุกวัน..ทุกเวลาที่สิงโตต้องการ
“อึก..” ถอนหายออกไปหลังปลดปล่อย สิงโตยอมถอยผละออกจากคริสมานั่งปลายเตียงหยิบเอาบุหรี่บนหัวเตียงขึ้นมาจุดสูบ ปากหนาได้รูปผ่อนควันออกช้าๆ กลิ่นคละคลุ้งเหม็นที่จำต้องทนตั้งแต่เข้ามาอยู่ในบ้าน ถูกจองจำไว้ในห้องนอนจนไม่รู้คืนวันที่ต้องเผชิญเรื่องราวอันแสนโหดร้ายวนเวียนซ้ำไปมาไม่จบสิ้น
เซ็กส์จบ ต่างคนต่างไร้บทสนทนา บอสหนุ่มแห่งลีโอนิกแฟมิลี่ลุกไปเข้าห้องน้ำอยู่นานเกือบชั่วโมงก่อนจะออกมาพร้อมผ้าเช็ดตัวผูกเอว เผยท่อนบนเต็มไปด้วยกล้ามมัดแน่นพองามและสวยงามอย่างน่าอันตรายเกาะพราวหยดน้ำไปทั่ว ทั้งหมดเป็นภาพที่คริสเห็นประจำในทุกวันที่ไม่รู้คืนวันว่าผ่านมานานแค่ไหน ตาคู่คมแต่งกายด้วยชุดสีดำเหมือนทุกวันเช่นกันหรือไม่ก็สีเทาควันบุหรี่ ซึ่งก็มีอยู่แค่ 2 สีในตู้เสื้อผ้า
น่ารังเกียจ
คิดคดแค้นคิงอัลฟ่า แล้วเลือกที่จะฝืนกายระบมนอนตะแคงหันหลังให้
แคร้ง!!
ทว่า..ไม่เป็นเช่นนั้น โซ่ตรวนตรึงข้อมือไว้กับหัวเตียงถูกกระชากแรง จนคนที่นอนหันหลังถูกบังคับให้ลุกขึ้นมานั่ง ดวงหน้าหวานชักสีหน้าเหยเกกับร่างกายเจ็บร้าวสะโพกแล่นไปถึงขาอ่อน ลุกลามขึ้นไปถึงกลางสันหลัง นัยน์ตากลมโตอ่อนล้าหลุบตามองเงาร่างที่คร่อมอยู่เบื้องบน หลบสายตาอีกฝ่ายทั้งตัวสั่น
“เงยหน้า” คำสั่งสั้นๆ ที่ไม่อยากทำตามแม้แต่นิด แต่..หากปฏิเสธอาจจะต้องจมคาเตียงได้ คริสกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากกลั้นใจเงยหน้ากล้าๆกลัวๆ พบกับเน็คไทสีดำในมือ “ผูกให้ฉัน”
คำสั่งที่ต้องทำ ปรนนิบัติให้อีกฝ่าย
“…..”
“…..”
ต่างฝ่ายต่างกดดัน เงียบใส่กันนาน คริสมองเนคไทสลับคอหนาสีเข้มที่รอคอยเน็คไทประดับ..มันเป็นหน้าที่ของการใส่ใจที่ภรรยาต้องกระทำให้สามี แต่สำหรับคนที่ไม่เคยรู้จัก ไม่เคยรู้สึกรัก แล้วยังกักขังหน่วงเหนี่ยว ข่มขืนซ้ำๆแล้วไซร้ ไม่เคยคิดอยากทำเลยซักนิดเดียว จึงเลือกนั่งนิ่งเฉยราวกับไม่ได้ยิน
หมับ!!!
แคร้ง!!!!! แคร้ง!!!!
บอสหนุ่มกระชากต้นแขนขาวนุ่มให้ยืนขึ้น แล้วรวบกอดเอวแน่น รัดร่างกายขาวแต่งแต้มรอยจูบอันเปลือยเปล่าให้เข้ามาใกล้จนรู้สึกถึงลมหายใจ..รู้ถึงกลิ่นกายของกันและกัน
“ไม่!! ย..อย่า..” หดคอหนีดวงหน้าคมซุกไซร้ลำคอ ขบเม้มจาบจวงจนได้ยินเสียงจูบดังอันน่าขยะแขยงข้างหู
ปิศาจมิคิดสดับฟังคำขออันแสนไร้ค่า
“พอแล้ว!! พอ!!! ผ..ผมจะผูกให้..ฮึก..ผ..ผมทำให้แล้ว..” จำนนยอมทั้งน้ำตา มือขาวสั่นระริกรับเน็คไทมาผูกให้อีกฝ่าย น้ำตาร่วงหล่นหยดแล้วหยดเล่า..น้ำตาจากความหวาดกลัวสุดแสนที่กำลังจะโดนขืนใจอีกระลอก เน็คไทเรียบร้อยสวยงามประดับบนเชิ้ตสีเทา มือขาวสั่นระริกละออก กระถดไปกุมแน่นบนอก แต่เหมือนสิงโตจะไม่ยอมรามือง่าย วงแขนแกร่งรั้งร่างขาวนวลให้แนบชิดยิ่งขึ้นเสียจน..แก่นกายของเขากระทบเข้ากับแก่นกางใต้กางเกงแสลตเข้ารูปสีดำ
ขยะแขยง
ยิ่งใกล้ยิ่งได้กลิ่นตัวอัลฟ่าของชายผู้ได้รับขนานนามว่าคิงฉุนกึกขึ้นจมูก กลิ่น..หอมอันน่าสะพรึงกลัวจนคริสแทบสติแตกเสียด้วยซ้ำในบางเวลา สบตาคมกริบที่จ้องเขม็งอย่างกล้าๆกลัวๆ แววตาแสนดุดันยิ่งกว่าสัตว์กินเนื้อในพงไพร
“ก็แค่นั้น” เสียงทุ้มราบเรียบเอ่ย ก่อนปล่อยมือออกจากโอเมก้าหนุ่ม คว้าโค้ทสีดำตัวยาวสวมใส่เป็นอย่างสุดท้ายก่อนเดินออกไปจากห้องนอน ประตูปิดแน่นลงกลอนจากข้างนอก ทิ้งร่างบอบช้ำให้นั่งทรุดลงกับพื้นปูพรมกำมะหยี่
“ฮึก…ฮือๆๆ”
กอดตัวแรงร้องไห้ จิกต้นแขนจนเล็บเข้าเนื้อ ก็ไม่เจ็บเท่าหัวใจที่ต้องยอมรับการสูญเสียครอบครัวในฝัน สูญเสียบิดามารดาอันเป็นที่รัก แล้วมาจมปลักอยู่ในกรงขังของราชาอย่างไม่เต็มใจ กรีดร้องราวกับเด็กทารก ไม่เหลือความเป็นผู้ใหญ่ ก่อนจะเอื้อมมือขึ้นไปแตะลำคอที่ยังคงไว้ซึ่งรอยกัดทั้งมือสั่น
“ก..ก๊อต..ฮือๆ คริสอยาก..ไปหา..ก..ก๊อต..ฮึก..ช่วยคริสด้วย..” ข่วนคอตัวเองซ้ำๆ เกาแรงจนเป็นรอยครูดลาก เกา..เกา..เกา..จนเลือดซิบ..เพรียกหาคนรักที่อีกแค่อึดใจจะได้ครองคู่กับอย่างถูกต้องตามประเพณี อีกแค่นิดเดียวที่จะได้อยู่กันอย่างมีความสุข
.
.
.
วันรับปริญญาของมหาวิทยาลัยชื่อดัง ยามเช้าตรู่อันแสนสดใสอันแสนครื้นเครงและเปี่ยมไปด้วยความสุขล้นของเหล่าบัณฑิตกับการประสบความสำเร็จก้าวแรกในชีวิต ทั้งชายหนุ่มหญิงสาว อัลฟ่า เบต้า โอเมก้า เดินคับคั่งหนาแน่นในพื้นที่ของมหาวิทยาลัยกว้างใหญ่ รวมตัวกันในลานสนามกว้างเพื่อรอคิวเข้าหอประชุมในอีกไม่ช้า
“เฮ้ย ไอ้ก๊อต! อยู่ไหนเนี่ย!! จะเข้าหอประชุมแล้วนะ!”
“อยู่นี่ๆ มาแล้วๆ”
คริสวางโทรศัพท์มือถือลง มองคนรักวิ่งหน้าตาตื่นทั้งชุดครุยเข้ามาสมทบแถวคณะเศรษฐศาสตร์ ชายหนุ่มตัวสูงใหญ่หายใจหอบหนักจนตัวโยน ก่อนจะยืนหยัดเต็มความสูง สูดลมหายใจลึกเข้าเต็มปอดรับอากาศยามเช้าเข้าไป
“บอกแล้วไงว่าอย่าเอาแต่ดูหุ้น ถ้าสายขึ้นมาซวยเลยนะ” คริสบ่น
“ขอโทษๆ จะไม่ทำอีกแล้วครับแฟน” ก๊อตยกมือไหว้คนที่เท้าสะเอวชักสีหน้าดุใส่ ท่าทีนอบน้อมเช่นนั้นทำเอาคริสหลุดขำเสียไม่ได้ ตากลมโตสังเกตเห็นเน็คไทเบี้ยวไม่ได้รูปทรงบนคอแล้วก็ส่ายหัวระอาใจ ก่อนจะเขยิบก้าวเข้าไปดึงเน็คไทออกแล้วบรรจงผูกให้ใหม่
วางทับ สอดเข้าใต้ปกคอเสื้อ รวบดึงจนสุด
มือขาวป้อมปล่อยออกจากลำคอคนตัวสูงใหญ่กว่า กวาดมองสำรวจชุดครุยสีดำแถบเขียว พินิจพิจารณาทุกอย่างรวมถึงป้ายรหัสติดบนอกจนแน่ชัดว่าระเบียบเรียบร้อยดี จึงคลี่ยิ้มพอใจ ก่อนจะเงยหน้าขึ้น..สบตาคู่คมที่จ้องนิ่ง เอาแต่ยิ้มหวานเสียจนคนผิวขาวจัดหลบตาขวยเขิน
“อะไร?”
“กำลังนึกถึงภาพคริสที่เข้ามาเป็นภรรยาก๊อตแล้วผูกไทด์ให้ก่อนไปทำงาน”
“ไอ้บ้า เวอร์!!” แก้เขินด้วยการตีแขนเต็มแรง จนเจ้าตัวร้องโอดครวญ ลูบแขนปอยๆ บ่นเจ็บอย่างนู้นอย่างนี้ “ไม่ต้องนึกหรอก ถึงยังไงคริสก็ต้องทำให้ก๊อตอยู่แล้ว”
ทั้งสองหัวเราะขำขัน ยิ้มให้แก่กัน ก๊อตคว้ามือขาวมาจับกุม สอดประสานกันไว้ รับไออุ่นจากกันและกัน เป็นดั่งคำมั่นหลังจากนี้ไป พวกเขาจะคบหาดูใจจนแต่งงานสร้างครอบครัวแสนสุขสันต์ ดั่งนิยายในตอนจบของพระนางที่ได้ครองคู่กันอย่างมีความสุข..ตลอดไป…
ทว่า..
นิยายไม่ใช่เรื่องจริง
TBC
++++++++++++++++++++++++
ตอนนี้ไม่มีในฟิคสดนะ
ไปก่อนนะครัช บายจ้า
บอสสสส ไม่รู้จักเหน็ด ไม่รู้จักเหนื่อยเลยนะคะ พักบ้างไรบ้างสงสารน้องง แต่ชอบทีคุณบอสอยากให้เมียผูกเนคไทเป็นกลจ ก่อนไปทำงานอ่ะ
มีแต่ความรัก​และความอบอุ่นใจ
สงสารน้องมากกกก ทำไมต้องทำขนาดนี้นะบอส นี่ร้องจนปวดตาเลย เกลียดบอสมากเลย ก๊อตจะรู้ความจริงหรือยังนะ
บอสเป็นบ้า จะอ่อนโยนกันสักนิดก็ไม่ได้หรือไง ห้ะ ข่มขืนทุกวันยันฟ้าสาง กระทำรุนแรงเหมือนไม่ใช่คน อืม น้องขยะแขยงก็ไม่ต้องแปลกใจเหอะ
แงงงสงสารคริสสสสสฮืออออ
ชอบความร้ายๆของบอส
สนุกมากค่ะชอบมากๆ
อ่านในฟิคสดก็ว่าอิบอสแย่แล้วนะ มาเป็นเรื่องยาวนี่โครตแย่อ่ะ สงสารคริส