ตอนที่ 13 : ปลอกคอ 2 : ตอนที่ 4
ปลอกคอ 2 : ตอนที่ 4
“คุณแม่ๆ”
“คับ?”
“คุกกี้ไหม้แล้วค่ะ!!”
“!!!!!”
ควันดำคลุ้งโขมงออกมาจากเตาอบ คริสรีบสวมถุงมือกันร้อนปิดสวิสต์เครื่องแล้วเปิดฝา ดึงถาดอบคุกกี้ในชั้นวางออก ใบหน้าขาวผ่องไอโคลก สำลักจากการถูกควันปะทะหน้าเข้าอย่างจัง แสบตาไปหมด แต่ตั้งสติไว้ได้ทัน นำถาดวางลงบนเค้าท์เตอร์ ฉับพลันเหล่าแม่บ้านวิ่งกรูเข้ามาพร้อมกับมือขวาผู้ถูกประจำการทั้งสีหน้าตื่นตระหนก โดยเฉพาะอัลฟ่าผู้เป็นมือขวาที่ตั้งท่าจะชักปืนออกจากข้างเอว แต่คริสรีบยกมือปรามไว้ก่อนชี้นิ้วไปที่คุกกี้ไหม้ดำเป็นตอตะโก
นิวลอบถอนหายใจโล่งอก นึกว่ามีเหตุร้าย ภัยอันตรายกับภรรยาและลูกของบอส พอเห็นว่าคริสโบกมือไล่ให้ออกไป นิวจึงหันหลังกลับออกไปจากครัว ปล่อยให้เหล่าแม่บ้านช่วยกันเปิดหน้าต่าง ระบายควันออกไปจากห้องให้ได้มากที่สุด
“คุณแม่เป็นอะไรไปคะ หวานน้อยเรียกตั้งหลายรอบ คุณแม่ไม่ได้ยินเลย”
“..เปล่า แม่สบายดี เรื่องคุกกี้แม่จะทำให้ใหม่นะ หวานน้อยเล่นกับป้าชื่นไปก่อนนะคับ”
แม่บ้านนามว่าป้าชื่นเข้ามาจูงมือลูกสาวของนายเหนือหัวพาออกไปจากห้องที่อัดแน่นไปด้วยควันไหม้ คล้ายหลังหวานน้อยออกไปไกล คริสหันกลับมามองคุกกี้เนยสีดำเป็นถ่านน่าเกลียด มุ่นคิ้วนึกถึงเรื่องราวไม่อาจสลัดออกจากหัวเสีย ที่ทำเขานอนไม่หลับไปทั้งคืน
‘สวัสดีค่ะ’
เธอผู้นั้นที่สามารถรับโทรศัพท์มือถือของสิงโต บอสลีโอนิกแฟมิลี่ผู้รายล้อมไปด้วยเหล่าลูกน้องอัลฟ่าแข็งแกร่งเป็นใคร? คำถามนี้วนเวียนในสมองตลอดเวลา ไม่ว่าจะพยายามเลิกคิดเพียงใด สุดท้ายก็เผอเรอคิดไปอีกจนได้ ไม่เป็นอันทำอะไรซักอย่าง ช่างน่าหงุดหงิดนัก!!
แกร่กๆๆๆๆ
คุกกี้สีดำตอตะโกกวาดทิ้งลงถังขยะ พร้อมกับนวดแป้งผสมใหม่โดยมีแม่บ้านคนอื่นคอยเป็นลูกมือ ท่องไว้ให้ขึ้นใจ จงโฟกัสเพียงเรื่องการทำขนมหวานให้หวานน้อยกินหลังมื้อเที่ยงก็พอ
“ห้ะ!!! อะไรนะ!!? บอสน่ะเหรอ...” เรื่องทำคุกกี้โดนเบี่ยงความสนใจอีกครั้ง หลังได้ยินเสียงนิวคุยโทรศัพท์..
ไม่ได้อยากยุ่ง ไม่ได้อยากรับรู้ ไม่เลย..ไม่ซักนิดที่เกี่ยวกับสิงโต ทว่า..ก็ไม่เข้าใจขาตัวเองเหมือนกันที่ดันขยับก้าวออกจากครัวไปยังห้องโถง มองดูแผ่นหลังรูปร่างใหญ่ค่อนข้างเจ้าเนื้อสวมสูทสีดำกำลังยืนคุยโทรศัพท์กับใครซักคน ท่าทีคร่ำเครียดออกมาเด่นชัด ดวงหน้าขาวตี๋ค่อนข้างอารมณ์ดีแปรเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม แววตาส่อเค้ากังวลจัดมากกว่าทุกครั้ง ตั้งแต่คริสรู้จักนิวมา นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นนิวไม่สบายใจ ยิ่งน่าฉงนเข้าไปกว่าเดิม
“เกิดอะไรขึ้น?”
“ค..คุณคริส !?” ชัดเจนว่ามีเรื่อง พอคริสเดินเข้าไปถาม นิวรีบชิงตัดสาย เก็บมือถือลงกระเป๋ากางเกง
“คุณนิว เกิดอะไรขึ้น?” ถามย้ำอีกครั้ง ทว่า..นิวกลับแสดงท่าทียึกยักไม่อยากตอบคำถาม ยิ่งส่อเค้าแววชัดว่ามีเจตนาปิดบังและเรื่องดังกล่าวพัวพันเกี่ยวกับสิงโตจากที่แอบฟังการสนทนาคร่าวๆ แล้ว เขาขบฟันแน่นกรามขึ้นสันถลึงตามองมือขวาที่เอาแต่ยืนเงียบเป็นหินอีกคนไม่ต่างจากเหล่าลูกน้องคนอื่นๆ ทั้งที่เคยคิดว่านิวคือลูกน้องของสิงโตที่คุยง่ายที่สุดแล้วในบรรดาทั้งหมด
สุดท้าย..ก็ไม่ต่างอะไร ทำตามคำสั่งนายเหนือหัว
“ถ้าไม่ตอบ ผมจะบอกคุณสิงโต” หัวเสีย..หงุดหงิดปะทุมากขึ้นเรื่อยๆจนมิอาจคุมเสียงให้เป็นปกติ มือขาวหยิบเอามือถือในกระเป๋ากางเกงวอร์มสีฟ้าอ่อนกำลังจะกดโทรหาอีกฝ่าย ไหนๆก็แล้วอยากรู้เหมือนกันว่ามันเรื่องอะไรกัน ทั้งอาการของนิว ทั้งท่าทีของสิงโต..ทั้งผู้หญิงคนนั้น..
“บอกตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์หรอกครับคุณคริส”
คริสชะงักมือถือที่เกือบกดโทรออก สบตาตี๋เล็กฉายแววนิ่งเรียบจนน่าใจหาย จังหวะนั้นหวานน้อยกอดตุ๊กตาหมีจูงมือป้าชื่นกำลังจะเข้ามาทางประตูหลัง เขาจึงส่งสายตาปรามไม่ให้พาเด็กเข้าบ้านในเวลานี้ แม่บ้านสบตารับรู้ได้ทันที ผงกหัวรับคำสั่งแล้วหลอกล่อหวานน้อยออกไปเล่นในสวนต่อจนสำเร็จ
ทางสะดวก เหลือเพียง 2 คนในห้องโถงกว้าง..
คริสประจันหน้านิว หรี่ตามองชายหนุ่มอัลฟ่าผู้เป็นมือขวา กับการปกปิดความลับบางอย่าง ทุกอย่างดูแปลกไปอย่างที่จับพิรุธได้จริง ตั้งแต่สิงโตออกปากไปอเมริกาแต่ไม่บอกเวลากลับ เอามือซ้ายไปคนเดียวแต่เลือกทิ้งมือขวาไว้ที่แห่งนี้โดยไม่ยอมบอกข้อมูลอะไร ไม่สิ..อาจจะบอกแต่ร่วมกันปิดบัง..
“ที่เมกามีอะไร”
“ผมบอกไม่ได้”
“ที่บอกไม่ได้ เพราะว่าเขามีคนใหม่ใช่ไหม?”
เงียบ..ไม่มีเสียงตอบรับ คริสยิ้มหยันขึ้น ส่ายหัวช้าๆพลางเอามือเสยผมตัวเองลวกๆ นึกสมเพชคนที่เดินทางไปแดนไกล
“คุณคริสฟั-“
“ผมไม่อยากฟัง ถ้าเขามีคนใหม่ ก็วานไปบอกเขาด้วยว่าปล่อยผมไปซะที” ตัดบทคำพูดแก้ต่างแทนนายเหนือหัว เอ่ยทั้งเสียงเย็นชาเกินคณา คริสคิดอยู่แล้วว่าซักวันต้องมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น สำหรับคนอย่างสิงโตทั้งโหดเหี้ยม เย็นชา เลือดเย็นและเอาแต่ใจ บังคับทุกอย่างเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ ไม่มีทางรักใครจริง
ปิศาจย่อมไร้หัวใจ การละเล่นแสนสนุกก็เท่านั้น
“คุณคริสใจเย็นๆก่อน ผมทำแบบนั้นไม่ได้ ผมถูกสั่งให้ดูแลคุณคริสกับคุณหนู”
“ดูแลหรือขังไว้ที่นี่!!!!” โอเมก้าหนุ่มตะเบ็งเสียงดังลั่น ชักสีหน้าเกรี้ยวกราด โกรธจนตัวสั่น ปลดปล่อยความจงเกลียดจงชังออกมาให้เห็นในประโยคเดียว แสดงสิ่งที่กดเอาไว้มาเป็นเวลา 5 ปีหลังแสดงออกไปในวันที่ถูกจับกลับมาขังไว้ในบ้านหลังใหญ่ ไม่มีวันไหน..ไม่มีเลยซักวันที่สามารถแสดงความต้องการแท้จริงออกมา คริสรู้ว่าพูดไป ดิ้นรนไป ก็ช่างไร้ความหมาย ได้แต่วิ่งบนฝ่ามือของบอสลีโอนิกแฟมิลี่เท่านั้น ถ้าไม่พอใจก็แค่กำมือ บีบลดพื้นที่วิ่งเล่น ถ้าพอใจก็คลายมือออกแต่ไม่ปล่อยลงสู่ผืนดิน
“เพราะคุณคริสเป็นของบอส บอสไม่ต้องการให้ใครมาแตะของๆบอส บอสต้องการปกป้องคุณคริสนะครับ” นิวพยายามอธิบายให้คริสฟัง แต่ผู้ฟังกลับแค่นหัวเราะในลำคอ ขำขันกับคำอธิบายอันน่าสมเพชกว่าเดิม การกระทำกับคำบอกเล่าช่างขัดแย้งหนัก คำโกหกของเด็กอนุบาลยังฟังขึ้นเสียกว่า
“คนอย่างเขา อย่าใช้คำว่าปกป้องเลย บอสของพวกนายบังคับผมให้เป็นของเขา ก็เห็นอยู่ว่าผมไม่เคยเต็มใจซักครั้ง!!”
..ปิศาจร้ายอหังการครอบครองทุกสิ่ง แม้นเสกสรรบรรณาการหอมหวานเพียงใด
..อย่าหวังว่าจักได้ดวงใจราพันเซล..
นิวถอนหายใจ มองโอเมก้าผู้เป็นภรรยาและแม่ของลูกเจ้านายที่ไม่ยอมเปิดใจฟังคำอธิบายของเขาทั้งสายตานิ่งเรียบ เฉียบขาดแบบที่ใช้ประจำในหน้าที่การงาน
“ผมพูดตรงๆเลยนะคุณคริส โอเมก้าอย่างคุณได้คู่เป็นบอสนับว่าโชคดีมากและการที่บอสจะมีโอเมก้าหรือเบต้าคนอื่นก็ไม่ใช่เรื่องผิดปกติอะไร” คำพูดตรงกระแทกแทงใจชายผิวขาวจัดดั่งหิมะในแดนยุโรป จริงอยู่ที่นิวเป็นคนหน้าตาท่าทางอารมณ์ดี มีมนุษยสัมพันธ์ดี ท่าทางคุยง่ายมากกว่าคนอื่น โดยเฉพาะเมื่อเทียบกับเต แต่แท้จริงแล้วหากสนิทสนมระดับหนึ่งจะรู้ว่านิวเป็นคนปากร้าย พูดตรงและใจแข็งกว่าเตหลายขุม..เป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้สิงโตเลือกทิ้งนิวไว้อยู่เฝ้าคริสกับหวานน้อย
“นอกใจคือไม่ผิดปกติ? บ้าไปแล้ว!!” คริสหน้าสั่นหลังได้ยินประโยคจี้ใจดำเหยียดไปถึงสายพันธุ์ที่ถือกำเนิดมาด้วยชนชั้นแสนต้อยต่ำ หนำซ้ำยังพูดเรื่องการมีบ้านเล็กบ้านน้อยได้หน้าตาเฉย
“คุณคริสไม่รู้สึกอะไรกับบอส ไม่เห็นต้องแคร์เรื่องนี้ ไม่ใช่เหรอครับ” นิวสวนกลับมาทันควัน ทำเอาคริสสะอึก พูดไม่ออก
ไม่รู้สึก..มิใช่หรือ..
จุกแน่นในลำคอ ทบทวนอาการผิดแปลกของตัวเอง มือกำหมัดสลับคลายไปมายามครุ่นคิดถึงสิ่งที่นิวกล่าว ชายผู้เป็นโอเมก้าลดแววตาแข็งกร้าวลงเหลือเพียงฉายแววสับสน บั่นทอนความมั่นใจก่อนหน้านี้ลงจนต้องเฉหลบสายตาเรียวเล็กเบื้องหน้า พร้อมกล่าวทั้งเสียงอ้อมแอ้มแผ่วเบา แต่ดังพอให้นิวได้ยิน
“ผมแคร์ลูก..ตั้งหาก..”
“เรื่องคุณหนูหวานน้อยไม่ต้องห่วงครับ ผมรู้จักบอสดี ผมเชื่อว่าบอสไม่ทิ้งคุณหนูให้มีปัญหาทางครอบครัวแน่นอนครับ” คำตอบที่ทำเอาคริสเผลอกัดปากโดยไม่รู้ตัว
ครืดดดดดดดดดดดดดดด
ประตูบานเลื่อนขนาดใหญ่เคลื่อนตัวเปิดหลังปิดตายมาเป็นเวลาร่วม 2 อาทิตย์ เป็นสัญญาณให้รับรู้ถึงการกลับมาของคนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในบ้าน เหล่าอัลฟ่าลูกน้องในชุดดำรวมถึงแม่บ้านทั้งหลายรีบวิ่งมารวมตัวที่ห้องโถงเข้าแถวหน้ากระดานซ้ายขวาขนาบประตูหน้าบ้านขนาดใหญ่เป็นระเบียบเรียบร้อยอย่างดี นัยน์ตากลมสะท้อนขบวนรถสีดำวิ่งผ่านตามถนนทอดยาวในรั้วบ้านสีดำสูง โดยเฉพาะรถลีมูซีนที่ได้รับการอารักขาจากรถสีดำร่วม 10 คันจนในที่สุดขบวนรถจอดสนิทหน้าประตูบ้าน
สิงโตกลับมาแล้ว..
นิวปลีกตัวออกไปรับบอสแห่งลีโอนิกแฟมิลี่ก้าวลงจากรถพร้อมอัลฟ่าผู้เป็นมือซ้าย อัลฟ่าหนุ่มมือซ้ายมือขวาบังร่างของผู้เป็นนายเอาไว้จากสายตาคนในบ้านพอดิบพอดี คริสสังเกตเห็นสีหน้าเตจากไกลๆ มองดูแล้วไม่สู้ดีนักแถมโน้มหน้ากระซิบคุยอะไรบางอย่างกับนิวซึ่งมีท่าทีตึงเครียดไม่ต่างกัน
ปัง!!
ประตูรถลีมูซีนปิดสนิท สิงโตก้าวเข้ามาในบ้านในสภาพผ้าพันแผลเต็มตัวมีเลือดซึมออกมาเป็นระยะ แขนขวาเข้าเฝือกและพันผ้าก๊อตรอบหัวซ่อนไว้ใต้เกศาสีดำขลับดั่งอีกาปล่อยให้ปรกหน้าผาก ผิดจากทุกครั้งที่มักเสยเรียบ คริสตกตะลึงกับสภาพดูไม่จืดของอีกฝ่าย เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นชายผู้ได้รับขนานนามว่าคิงบาดเจ็บสาหัสหนัก..หนักยิ่งกว่าครั้งที่กลับมาโดนยิงที่ท้องเสียเสียด้วยซ้ำ
ถึงขนาดเดินเองไม่ไหวจำต้องใช้ไม้ค้ำพยุง โดยมีหญิงสาวนิรนามไว้ผมหน้าม้าบางรวบผมต่ำประคองอย่างใกล้ชิด
“คุณสิงโต..” คริสเผลอเรียกชื่ออีกฝ่าย สิงโตชะงักนิ่ง เงยหน้าขึ้นอย่างเชื่องช้า
“นายเป็นใคร?”
TBC
++++++++++++++++++++++
Cr. รูปโดย P'๋Jane ผจก.สิงโตค่ะ
เหมือนลงรูปสั่งลาเลยอ่ะ 5555 นับจากนี้ไปเข้าสู่แก่นของภาค 2 แล้วค่ะ
ไปก่อนนาจา บายค่ะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
คริสสสส..สงสารคริสนะ
งื้อ..❤❤🦁🐢
แต่เป็นใครจะยอมให้ทั้งขังและไปมีคนอื่นเล่าถึงจะไม่นักก็เหอะ // เสียใจ.....
การถอยห่างตอนนี้ ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นไปกว่าก่อน เพราะจริง ๆ หัวใจตัวเองไม่ได้อยู่ที่ตัวเองแล้วในเวลานี้ เจ็บลึกกว่าเคย
บอสไม่ได้นอกใจ แต่บอสความจำเสื่อม ที่นิวพูดคงเพราะอยากกระตุ้นความรู้สึกคริส
ได้แต่เฝ้ารอวันที่คริสจะหลุดพ้น
ฮรึกกกกกกกกก เจ็บปวดดดดดดดดดดดดดด
อยู่ด้วยกันมานาน ต่อให้ไม่รัก แต่ก็รู้สึกว่าตัวเองสำคัญ พอวันนึงรู้สึกว่ามีคนอื่นเข้ามาแทรก ก็ต้องหวั่นไหวเป็นธรรมดา
คความจำเสื่อมไปแล้วววสวโอ้วสสม้ายยยยยยย
อ้าวบอสสสสส
อ่านจบละ แบบอ้าปาก..เกิดอะไรขึ้นกับคุณบอส..
เดี๋ยววววว นั่นพาใครมา เป็นเรื่องอีกแล้ว
บอสหาเรื่องงานงอกที่มาพร้อมแผลเต็มหัว แง
พี่นิวก็พูดตรงดี คุณแม่รู้ใจตัวเองบ้างยัง คุณพ่อนอกใจ แต่คุณแม่ไม่ได้รู้สึกอะไรก็ไม่ต้องซีเรียสนะ เอ๊ะ
แล้วสาวนางนั้นคือ? ประคองใกล้ชิดเบอร์นั้นคือ? แล้วนายเป็นใคร? อิหยังวะ