[จำหน่าย E-book ฟิคคริสสิง] Good morning Tutor(จบ)

ตอนที่ 24 : Good Morning Tutor 24

Good Morning Tutor 24

“เป็นไงบ้างพี่อ๊อฟ”

‘งานออฟฟิตอ่ะ โคตรรำคาญหัวหน้า กูไปขี้นะเว้ย ยังจับผิดกู ไอ้บ้าเอ้ย ยิ่งกว่างานพาร์ทไทม์ร้านสะดวกซื้ออีก’

หลังจากแม่เสียมาร่วมเดือนกว่า ทุกคนที่คริสรู้จักต่างทยอยแยกย้ายไปคนละทิศทาง ท็อปแท็ปคู่โปรเจ็คจบกลับไปทำงานที่บ้านเกิด ส่วนพี่อ๊อฟเรียนจบปั๊บก็ได้งานบริษัทออกแบบและรับเหมาก่อสร้างแห่งหนึ่งในตำแหน่งสถาปนิกวิชาชีพตรงสายงานที่จบมาจึงไม่จำเป็นต้องทำงานที่ร้านสะดวกซื้ออีกแล้ว ถึงอย่างนั้นก็ยังโทรมาหาคริสหลังเลิกงานทุกวันสลับกับท็อปแท็ป พยายามอยู่เป็นเพื่อนคุยให้สบายใจขึ้นหลังพบการสูญเสียในครอบครัว

ต่างคนต่างแยกย้ายเมื่อถึงวันหนึ่ง เวลาให้กันก็น้อยลง

ทำใจยอมรับความว้าเหว่ อยู่กับบ้านที่ไม่มีคนรอการกลับไป

‘แล้วทุนเอาไง เอกสารผ่านยัง?’

“เหลือรอใบจบอ่ะพี่ อาทิตย์หน้าก็ได้แล้วล่ะ”  คริสตอบคำถามปลายสาย พี่อ๊อฟเงียบไปพักหนึ่งอ้ำอึ้งเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง จนในที่สุดก็ตัดสินใจเปิดปากถามคริสในที่สุด

‘อีกเรื่อง มึงจะไม่บอกเด็กกับพ่อเด็กหน่อยเหรอวะ’

คริสเงียบลง ดวงตากลมโตหม่นแสงมองสมุดบัญชีรายรับรายจ่ายบนโต๊ะของ สิงโต ปราชญา ผู้ชายคนนั้นบังคับให้เขาทำโดยไม่คิดถามความเห็น ตัวเลขในบัญชีคาไว้เดือนสุดท้ายก่อนคริสลาออกจากงานติวเตอร์ให้กับน้องนนท์ สมุดบัญชีเงินฝากก็ไม่คิดเอาคืนไปแต่เงินในนั้นถูกถอนทิ้งไปหมดสิ้นและปิดไปถาวร ก่อนเลื่อนสายตาไปที่หนังสือเรียน ป.5 หลายวิชาแปะโพทอิทจัดเตรียมวิชาเรียนไปได้ไม่เท่าไหร่

ทิ้งงานทิ้งหน้าที่

น่าละอายใจที่ทุกคืนฝันถึงช่วงเวลาเหล่านั้น

“ผมจะบอกไปทำไม..”  กลอกตามองเพดาน กั้นไม่ให้น้ำตาไหลออกมา ฝืนพูดด้วยน้ำเสียงไม่รู้สึกรู้สาอะไร

‘ไอ้คริส กูไม่โง่นะ คิดว่ากูดูไม่ออกเหรอมึงกับพ่อเด็กอ่ะคิดอะไรกัน’ สิ้นคำกล่าวของรุ่นพี่ในมหาลัยจากปลายสายโทรศัพท์มือถือ คริสใจเสียวูบ มือเย็น หน้าซีด ปากพะงาบพูดอะไรไม่ออก

‘ให้กูเดา หน้ามึงต้องตื่นเป็นเต่าตอนหดหัวในกระดอง มึงหดคอด้วยใช่ไหม?’

“บ้า ใครจะไปทำอย่างงั้นพี่!” โวยวายเสียงดังแล้วรีบยืดคอมองซ้ายขวา มือจับอกเต้นโครมครามนึกว่าพี่อ๊อฟซ่อนตัวอยู่ในห้องนอนเสียอีก เดาถูกเสียจนใจหายใจคว่ำหมด ในเมื่อรู้ความจริงแล้วเขาก็ไม่รู้ว่าจะปิดต่อไปเพื่ออะไร ปากอิ่มเม้มแน่นเป็นแนวเส้น กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากจนเจ็บระบมไปหมด

“แล้ว..พี่คิดยังไง..”  ถามมุมมองสายตาคนนอกที่เขาหวั่นเกรงที่สุด

บ้านแสงโพธิรัตน์เกิดมาเป็นคนจน พ่อแม่ความรู้น้อย ความเป็นอยู่ลำบาก

ไม่มีอะไรดีในสายตาคนนอกแม้แต่นิด

มีทางเดียวคือ ‘ทำตัวดี’ ‘เรียนให้เก่ง’ ‘หางานดีๆทำ’

‘หา!? เข้าใจอะไรผิดรึเปล่า คำถามนี้ไม่ใช่ถามกู ต้องถามตัวมึงเองตั้งหาก’ พี่อ๊อฟพ่นไฟฉอดๆราวกับว่าที่คริสถามไปเป็นเรื่องโง่มาก

“ผมต้องถามพี่สิ..ผมกลัวพี่เลิกคบกับผม..” คริสพูดเสียงอ่อยไม่ทันไร คู่สนทนาปลายสายด่าเสียงดังสนั่นจนคริสต้องรีบดึงโทรศัพท์ออกจากหูตัวเอง ขนาดเอาออกห่างเสียงยังชัดถ้อยชัดคำทุกพยางค์

‘ไอ้เหี้ย!!! ถ้ากูเลิกคบกับมึงเพราะมึงชอบผู้ชายนะ มึงเลิกคบกับกูไปเลย กูเหี้ยมากที่แยกแยะไม่ได้ มันคนละเรื่องกัน!!!’

“ต..แต่คนจะมองผมไม่ดี ผมไม่อยา-“

‘มันไม่ดียังไงวะ มึงทำตัวบ้ากาม กระทืบคนแก่ ตบเด็กเหรอ มึงแค่รักคนๆนึงเท่านั้นเอง ถ้ามึงอายนะ กูว่าไอ้ 3 เคสที่กูพูดไป น่าอายกว่าอีก!!’  อ๊อฟซัดคริสแหลกลานเหมือนเก็บกดมาแต่ชาติปางไหนก็ไม่รู้ ชายผิวขาวหน้ากลมกำลังจะพูดต่อก็ไม่ทันรุ่นพี่คนสนิทแทรกด่าต่อโดยไม่คิดเปิดโอกาสให้คริสได้แก้ตัวหรือขึ้นเถียงใดๆทั้งสิ้น

‘ไม่ต้องให้ทุกคนบนโลกภูมิใจในตัวมึง คนที่อยู่ข้างมึงภูมิใจก็พอ’

‘และที่สำคัญกว่านั้น คือตัวมึงนั่นแหละ ภูมิใจในตัวเองรึยัง’

ทุกคำพูดด่าฟังดูชวนหัวร้อนในวินาทีแรกที่ได้ฟัง แซกหน้าอย่างแรงเตือนสติคริสให้กลับมาคิดทบทวนอีกครั้งถึงเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นในชีวิต คิดถึงแม่ คิดถึงพี่อ๊อฟ คิดถึงท็อปแท็ปกับเพื่อนในคณะ คิดถึงครูบาอาจารย์ คิดถึงคุณรอด น้องนนท์..สิงโต..และสุดท้ายคือตัวคริสเอง มือขาวป้อมวางทาบบนอกซ้าย เงยหน้ามองเงาสะท้อนในกระจกแต่งตัว

ภูมิใจในตัวเองไหม ที่เป็น ‘คริส’

คริส พีรวัส แสงโพธิรัตน์ เด็กจนคนหนึ่งเกิดมาไม่มีอะไร มีแต่ความตั้งใจเป็นคนดีและเรียนให้เก่งเพื่อครอบครัว เพื่ออนาคตตัวเอง เติบโตขึ้นมาจนจบปริญญาตรีได้ด้วยเกรดที่ดี เพื่อนต่างชื่นชมว่าเขาไม่ได้มีแต่เรียนดียังมีจิตใจที่ดี ชอบช่วยเหลือเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ แม้บางครั้งความเห็นใจผู้อื่นที่มากเกินไปจะทำให้เข้าไปก้าวก่ายปัญหาครอบครัวบ้านอื่นอย่างครอบครัวเรืองโรจน์…แต่แล้วในที่สุด ปมครอบครัวของสิงโต นนท์ และคุณรอด ถูกคลี่คลายลงกลับมาเป็นครอบครัวได้อีกครั้ง ทั้งหมดคือสิ่งที่คริสทำมา

ยิ้มกว้างให้กับตัวเองในกระจก

นั่นสินะ...แย่ที่สุดของที่สุดเลยจริงๆ

“ขอบใจมากพี่อ๊อฟ เดี๋ยวผมเลี้ยงส้มตำนะ!!” ตัดสายวางมือถือ ลงไปสวมอีแตะและวิ่งออกไปจากบ้านในยามมืดค่ำ ป้าแจ๋วคนบ้านข้างเรือนเคียงกำลังแปรงฟันอยู่หันมาสังเกตเห็นพอดีจึงเกาะหน้าต่างตะโกนถาม

“ไอ้คริส เอ็งจะไปไหนกันดึกๆดื่นๆเอาป่านนี้”

“ไปบ้านพี่สิงครับ!!”

หลังได้คำตอบ ป้าแจ๋วพยักหน้าหงึกหงักแปรงฟันต่อ ก่อนนึกสงสัยขึ้นมาว่า...พี่สิงคือใครหว่า ไอ้คริสถึงได้หน้าบานเป็นกระด้งเอาขนาดนั้น? 

.

.

.

ไม่มีใครฉลาดไปหมด พึ่งรู้ตัวเองว่าโง่แถมยังงี่เง่าติงต๊องได้ขนาดนี้ คริส พีรวัส ด่าทอตัวเองไปตลอดระหว่างนั่งวินมอเตอร์ไซต์ทั้งหัวใจร้อนรน ในที่สุดรถมอเตอร์ไซต์จอดสนิทหน้าบ้านหลังใหญ่โต คริสควักแบงค์ 20 บาทให้พี่วิน ก่อนหันหลังมามองบ้านหลังใหญ่สไตล์โมเดิร์นในเวลายามดึก เขากลืนน้ำลายลงคอเสียวไส้ ใจตุ้มๆต่อมๆกับการกลับมายืนอยู่หน้าบ้านครอบครัวเรืองโรจน์อีกครั้ง แต่ไม่ใช่ในฐานะติวเตอร์ ในฐานะอะไรก็ไม่อาจนิยามได้ด้วยซ้ำหลังพูดจาทำร้ายจิตใจออกไป  

จากบ้านที่เคยเข้าออกบ่อยจนชิน กลายเป็นประหม่า

“กดออดเวลานี้จะหาว่ารบกวนไหม” คริสโลเลใจอยู่พักใหญ่ เปิดหน้าจอมือถือดูเวลา ตอนนี้ก็ปาเข้าไปตี 1 กว่า ยามวิกาลชัดๆ นอกจากไม่สมควรมาบ้านคนอื่นเวลานี้ ยังรู้สึกปอดแหกขึ้นมาซะอย่างงั้น คิดสะระตะแล้วเอาเป็นพรุ่งนี้เช้าน่าจะดีกว่า พยักหน้ากับตัวเองตัดสินเหลียวหลังเตรียมกลับ

เอี๊ยด..

ไฟรถส่องจ้าแสบตาไปหมด คริสยกมือป้องพยายามหรี่ตาสู้แสงมอง ได้ยินเสียงประตูรถเปิดออกตามด้วยใครบางคนก้าวลงมาจากรถ ใครคนนั้นที่ทำเอาหัวใจเต้นโครมครามเจียนจะหลุดออกมาจากอกซ้าย ใครคนนั้นผู้มาพร้อมกับกลิ่นน้ำหอมเอกลักษณ์ราคาแพงชวนให้ลุ่มหลงไม่แพ้ใบหน้าหล่อคมบาดใจจนต้องยอมสยบแม้แต่ตัวคริสเองในวันนี้ก็เช่นกัน

นนท์ นนน เด็กเกเรเหลือคำบรรยาย

คุณรอด ชายผู้เก่งกาจแต่ดันสอบตกการเป็นพ่อ  

สิงโต ปราชญา รวมทุกเรื่องเลวร้ายที่สุดในประวัติศาสตร์

“พี่สิง..”

คริส พีรวัส กลับมาเผชิญหน้าเรื่องแย่ที่สุดในชีวิต..อีกครั้ง

TBC

++++++++++++++++++++++++++++++++++

และแล้วคริสก็เอาชนะบอสในใจตัวเองได้ในที่สุด

คราวนี้กลับมาขึ้นอยู่กับพี่สิงคนแบดบอยแล้วงานนี้

เราเปิดคลังรวมฟิคสั้นของคริสสิงไว้ด้วย จะเอาไว้ลงฟิคสั้นโดยเฉพาะ อาจจะแต่งใหม่มาเลยไหมก็เอาฟิคสดบางเรื่องในทวิตมาขยายให้เป็นฟิคสั้นจบในตอนค่ะ

>>> https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1981915

ไปก่อนนะ บายจ้า