[Au Fic]{khr}รักต้องห้ามสุดอันตรายกับนายซุปเปอร์สตาร์All27

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1:จงหาคู่มาสอบออดิชั่นซะ-กฏสุดแรงแทงใจดำ

ในห้องเรียน

"สวัสดีนักเรียนทุกๆคนในชั้นเรียนนี้นะจ๊ะ อย่างแรกก็ขอชื่นชมที่สามารถผ่านการสอบมหาหฤโหดแบบนั้นมาได้แล้วสามารถนั่งอยู่ภายในห้องเรียนนี้อย่างสง่าผ่าเผย อย่างที่รู้ๆกัน นักเรียนทุกๆคนจะเรียนเป็นสองสาขา คือสาขา แต่งทำนองเพลง กับสาขา ไอดอล ถึงแม้จะเรียนในห้องเรียนเดียวกันแต่ก็มีความฝันที่แตกต่าง และบททดสอบของการเริ่มเรียนคือ ให้พวกเธอจับคู่กัน สาขา แต่งทำนองเพลงกับสาขา ไอดอล คนที่แต่งทำนองเพลงก็ต้องแต่งทำนองเพลงไปแล้ว เนื้อร้องเป็นหน้าที่ของสาขา ไอดอล ซึ่งตอนนี้จะให้จับคู่กันเอง เลือกเครื่องดนตรีเอง แต่การสอบออดิชั่นตอนปิดเทอม สำหรับคนที่หาคู่ที่ไปด้วยกันไม่ได้ จะมีการสุ่มจับทั้ง คู่ ทั้งเครื่องดนตรี แต่ก็นะ ถ้าสนใจใครก็ส่งชื่อไปได้แหล่ะ เรื่อนั้นยังไม่ต้องไปคิดถึงที่พวกเธอควรกังวลมากที่สุดตอนนี้คือ การจับคู่และซ้อม เตรียมการสอบนะ อ้อ แล้วเรื่องสำคัญอีกเรื่องหนึ่ง นี่เป็นกฏเหล็กของสาขาไอดอล หีือก็เป็นกฏเหล็กของโรงเรียน นักเรียนในนี้ทุกคน ห้าม มีความรักเชิงชู้สาว ชายหญิงเด็ดขาด !!! เข้าใจนะ เอาล่ะ จับคู่ได้"
     เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลเข้มยังคงนั่งเท้าคางอยู่ที่เดิมแล้วดูหน้าตานักเรียนภายในห้องไปพลาง ชายหนุ่มผมสีนิล ลุกขึ้นไปหาแล้วสะกิด
  "อ่ะ มีอะไร รีบอร์น"เสียงหวานก้องน่าฟังถาม
  "ผมคู่กับนายน้อยนะครับ"เสียงทุ้มชวนหลงใหลบอก หัวกลมๆนั้นพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนชายหนุ่มจะนั่งลงข้างๆ 
  "รีบอร์น"เด็กหนุ่มเรียกขณะมองไปยังชายหนุ่มคนหนึ่ง
  "นั่นแซนซัส ลูกชายคนเดียวของประธานบริษัทขายเสื้อผ้าชื่อดังในอิตาลี"พ่อบ้านหนุ่มทำหน้าที่ทันที
  "ผมเงินยาว"
  "สเปลบี สควอโล่ ลูกชายเจ้าของบริษัทอนุรักษ์สัตว์น้ำชื่อดังแถบอาร์กติก"
  "ผมเหลืองมงกุฏ"
  "เบลเฟกอล รัชทายาทลำดับที่สองแห่งอาณาจักรวีโควาโร่ ประเทศแถบเหนือของอิตาลี"
  "หัวกบ"
  "ฟราน น้องชายคนสุดท้องของตระกูล มิส"
  "หัวขาว"
  "เบียคุรัน เจ้าของบริษัทด้านพัฒนาเทคโนโลยีระดับโลก"
  "อืม...ผมแดง"
  "เอ็นมะ หลานโคซาร์ทที่เป็นเพื่อนปู่คุณไง"
  "...ฉัน...จะสร้างดาวขึ้นมา"
  "เรียนให้มันได้เรื่องก่อนเถอะครับ"พ่อบ้านหนุ่มกระแหนะ
  "อ๊ากกกกกกก อย่าพูดสิเฟ้ย"ร่างเล็กๆโถมตัวใส่อีกฝ่ายแล้วขยี้หัวอย่างหมั่นไส้ในมันสมองเกินมนุษย์ของพ่อบ้านตน
  "อ่ะ ฮ่ะๆ อย่าเล่นแบบนี้สินายน้อย"พ่อบ้านโวยวายเมื่อมือเล็กๆของนายน้อยตนเองจี้เอวอย่างเมามัน
  "คิวตี้บอย เกรงใจฉันหน่อยก็ได้"อาจารย์หน้าห้องบอก
  เด็กหนุ่มหันกลับไปนั่งที่เดิม ยังคอยเหลือบมอง ชายดังกล่าวทั้งหมดอยู่เป็นระยะๆ จนเวลาล่วงเลยมามากพอสมควร
พักกลางวัน
  "ซุบซิบ ดูนั่นสิเธอ นั่นคิวตี้บอย แมวมองที่ทำให้ดาราดังมาตั้งหลายคนแหน่ะ"
  "รวมถึงวงบอยแบนสุดหล่อด้วย"
  "ถ้าฉันไปตีสนิทเขาจะสนไหมนะ"
  "ไม่หรอก เขาจะมองๆเอาถูกใจถึงจะปั้น"เสียงกระซิบกระซาบดังกระหึ่ม จนเจ้าตัวรู้สึกกินข้าวไป่ลงจึงหันไปพูด
  "Please,Said softly I was eating rice,Ok Young lady"เสียงที่ดูน่าฟังเอ่ยออกมาพาลเอาสาวๆเงียบกริบทันที
  "นายน้อยครับ หลังจากนี้จะเป็นการขับร้องออกเสียง จะเอายังไงครับ"พ่อบ้านหนุ่มถาม
  "ฉันจะไปดู แต่จะไม่ร่วม บอกปู่ไว้แล้ว"นายน้อยซาวาดะตอบไป
  "นายน้อยกินผักด้วยครับ"
  "ไม่เอา"
  "นายน้อยครับ อย่าดื้อ"
  "มันขมนี่ไม่เอา"
  "สึนะ.."
  "....กินก็ได้"สึนะกินเข้าไปพลางทำหน้าราว โดนแซ่ฟาดแล้วราดเกลือ จนรีบอร์นแอบหัวเราะ
คาบการขับร้องเพลง
  ทุกคนร้องเพลง โดยที่มีโจทย์ที่ว่า ไม่เป็นเพลงของประเทศตัวเอง ทุกคนไล่ร้องจนมาถึงคิวของ สึนะ
  "สึนะคุง ปู่เธอกำชับมาว่าไม่ว่าัยังไงเธอก็ต้องร้องเพลง"สึนะแทบจะหงายหลังก่อนจะเดินไปหน้าห้อง แล้วกร่นด่าปู่ไปพลาง รีบอร์นมองอย่างแอบเป็นห่วงเล็กน้อย
  "ของเธอ ปู่กำหนดเพลงมาให้น่ะ"สึนแทบอยากจะเอาหัวโขกเข้ากับกำแพงซักสองสามรอบ ก่อนจะรับเนื้อเพลงนั้นมา แล้วแทบอยากจะทิ้งมันลงถังขยะทันที
  สึนะมองไปตามสายตาของแต่ละคนทุกคนจ้องมองมาที่เขาอย่างสนใจ ทำให้อาการเขาเริ่มกำเริบ
  หัวใจเต้นถี่รัวราวกับจะทะลุออกมาจากอก เหงื่ออกจนมือเปียกชื้น ลำคอแห้งผาก ร้อนรุ่มไปทั่วร่าง มือไม้สั่น เสียงหาย ตาเริ่มจะพร่า สมองเหมือนไม่สามารถสั่งการ หัวหมุนติ้วๆริมฝีปากสั่นระริก ใบหน้าเริ่มแดงระเรื่อ
  "นายน้อย"รีบอร์นลุกไปจับตัวนายน้อยของตนเองทันที
  "นี่ คราวหลังจะสอนใครหัดรู้ประวัติเขาซะบ้าง ถ้านายน้อยของผมเป็นอะไรไปจะทำยังไง"รีบอร์นว่าอย่างเสียงเย็นสึนะที่ถูกกอดก็ค่อยๆหายใจเป้นปกติ
  "แต่ปู่เขาบอกว่า..."
  "ไม่มีใครรู้จักนายน้อยไปดีกว่าผม และต้องเป็นผมเพียงคนเดียวเท่านั้น เพราะนายน้อยเป็นของผม คุณจำไว้ด้วย"รีบอร์นพูดแล้วเหลือบไปมองชนกลุ่มน้อยที่นั่งอยู่หลังห้องด้วยหางตา
  "รีบอร์น ฉันโอเคแล้ว"เสียงหวานบอกก่อนจะยิ้มให้ในระยะประชิด รังสีโมเอะกระแทกตาของเมะตัวพ่อ อย่างพ่อบ้านตระกูลซาวาดะอย่างจัง จนค้างก่อนจะพาสึนะไปนั่งที่ แล้วก็ถึงคิวตัวเอง แล้วร้องไปเรื่อย ด้วยน้ำเสียงที่ไพเราะ ก่อจะมาถึงท่อนฮุกแล้วมองไปยังสึนะนิ่ง
"ตั้งแต่วันที่คุณเดินเข้ามา วันที่เราได้นั่งมองตา
ก็บอกหัวใจเอาไว้ว่าอยากลองอีกสักครั้ง
if you wanna be my baby
and if you wanna be my girl
ช่วยบอกให้ผมมั่นใจว่าจะไม่ไปไหน

ก็คงเป็นคุณเท่านั้นที่ทำให้ใจผมหยุดเหงา
ก็มีแต่คุณเท่านั้นที่ทำให้ใจผมคลายเศร้า
คงไม่มีโอกาสถ้าคุณไม่ให้โอกาส
คงจะต้องทำพลาดอีกครั้งหนึ่ง" 
  ท่วงทำนองนี้มองไปยังสึนะด้วยดวงตาที่ไม่อาจสื่อความหมายให้เจ้าตัวรู้ได้ แต่คนอื่น รู้กันอย่างแจ่มชัดเลยทีเดียว
  "หนอย...ไอ้บัตเลอร์งี่เง่า"มือแกร่งที่ประสานกันบีบเข้าหากันแน่นอย่างหมั่นไส้อยากจะจับบัตเลอร์ขี้หวงทุ่มลงพื้นซักสองสามยก
  "ฮะ เฮ้ย ไอ้บอส ใจเย็นๆ"สควอดล่ปลอบ เพราะเดี๋ยวจะโดนไล่ออกก่อนจะได้เรียนข้อหาทะเลาะเบาะแว้ง

  "นี่ ซันซัส สควอโล่ เบลเฟกอล ฟราน เอ็นมะ เบียคุรัน รีบอร์น ฉันจะปั้นพวกนายให้ดังระเบิดไปเลย"

ตอบคอมเม้นนะ
Snowy
-ไม่แปลกครับ เพราะบลัดได้พล๊อตเรื่องนี้หลังจากได้ดูเรื่องดังกล่าวไป เพราะฉะนั้นคล้ายแน่นอน พอเห็นแล้วมันก็เลยอดคิดมาไม่ได้ จู่ๆก็แวบเข้ามาเลย ก็เลยลองแต่งดู คงไม่ว่ากันนะ