ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : New World
ตอนที่ 1 : New World
วันที่ 12 เดือน 5 ปี 2113
บรรยากาศบนท้องฟ้ากำลังสดใส มีเสียงคุยเสียงหัวเราะคิกคักตามทางที่เดินผ่านเหมือนวันปกติ
ผมที่มาเดินเล่นกลับกลุ่มเพื่อนก็ตกลงวางแผนจะเล่นต่อสู้แบบแฟนตาซีกัน
พวกเหล่าก็เลยแบ่งออกเป็นสองฝ่ายคือฝ่ายที่เป็นนักล่าสกิล กับฝ่ายที่เป็นผู้กวาดล้างนักล่าสกิล
พวกเราสนุกกันมากมีการจินตการทั้งเอานิ้วออกมาทำเป็นปืนกล หรือเหมือนทำท่าร่ายเวทย์แล้วยิงออกมา
ตัวผมและเพื่อนๆต่างมีร้อยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุขที่ได้เล่นอะไรที่เหมือนย้อยกับไปเป็นวัยเด็กอีกครั้ง...
"ถ้าเป็นอย่างนั้นได้ก็คงดีแท้ๆ !!"
ตัวผมที่กำลังหลบอยู่หลังซากตึก ได้ตะโกนออกมาหลังจากคิดอะไรเล่นๆอยู่
สักพักก็มีเสียงของเวทย์มนต์ที่พุ่งมาซากตึกข้างๆแล้วก็ระเบิดออก
หลังจากที่เกิดเสียงดังสนั่นจนทำให้ผมต้องปิดหู
พอควันเริ่มจางลงผมก็โผล่จากที่หลบแล้วดีดก้อนหินสวนกลับไป
อ้อ! แต่นี่ผมไม่ได้มาเกิดใหม่ในโลกแฟนตาซีอะไรแบบนั้นหรอกน่ะ
จะให้เล่าให้เข้าใจมันก็อาจจะยาวสักหน่อย แต่ก็ช่วยฟังสิ่งที่เกิดขึ้นหน่อยก็แล้วกัน
เมื่อประมาณสองเดือนก่อนเห็นจะได้ ได้เกิดปรากฏการณ์ประหลาดขึ้น
ประชากรบนโลกจำนวนมากกว่า80%ได้หายไปอย่างไร้ร่องลอย
ในขณะที่ผู้คนกำลังแตกตื่นอยู่นั้นเอง ก็ได้มีสิ่งที่ดูเหมือนจอภาพ
ที่มีภาพของสิ่งที่มีรูปร่างเหมือนมนุษย์ฉายอยู่บนท้องฟ้า
และสิ่งที่มีรูปร่างเหมือนมนุษย์นั้นก็ประกาศแนะนำตัวเองว่าเป็นพระเจ้าของโลกนี้
ซึ่งเป็นเพราะความเบื่อหน่ายของตนที่ต้องมาคอยดูแลมนุษย์ที่มีอยู่จำนวนมากมายจึงทำให้ตนนั้นลบประชากรส่วนใหญ่ทิ้งไป
และได้บอกอีกว่าสำหรับเหล่าคนที่ยังเหลืออยู่จะได้รับพลังพิเศษเพื่อใช้คนเหล่านี้เป็นของดูเล่นแก้เบื่อของตน
พอพี่แกพูดแบบคนเด็กเอาแต่ใจเสร็จก็หายไปเลย
คงฟังเป็นเรื่องตลอกดีใช่ไหมล่ะ
ตอนแรกก็คิดว่าเป็นแค่ฝันอยู่หรอก
แต่อยู่ๆคนที่อยู่ใกล้ๆก็ดันมีไฟลุกมาจากตัวซะได้
รู้สึกร้อนชะมัดเลยแฮะ
อย่างน้อยถ้านี่เป็นความฝันก็คงจะไม่ร้อนขนาดหรอกนี่นะ
พอหันหน้าไปหาชายหนุ่มคนที่กำลังไฟท่วมอยู่พี่แกก็มองกลับมาแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เห็นบอกว่าอยู่ดีๆก็มีไฟลุกขึ้นมาแต่ไม่รู้สึกร้อนอะไรแถมเสื้อผ้าก็ไม่ได้ไหม้อีกต่างหาก
ดูพี่ใจเย็นมากจนเกินไปเลยแฮะแต่ว่าน่ะครับ
ถึงพี่จะไม่ร้อนก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะเย็นน่ะครับ
พอรู้สึกร้อนนานๆเข้าก็เลยเดินถอยหลังมานิดนึง
ในขณะที่เดินออกมานั้นเองก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นในหัว
"เกราะกันไฟ เรียนรู้"
เสียงแบบนี้มัน คุ้นๆว่าเคยเห็นในการ์ตูนที่เคยอ่านเมื่อก่อนเหมือนกันแฮะ
เหมือนเป็นเสียงจำพวกที่เวลาตัวเอกอยู่ในโลกแฟนตาซีหรือเกมออนไลน์ได้ยินเวลาทำอะไรสักอย่างสำเร็จเลย
แต่นี้มันโลกแห่งความจริงไม่ใช่หรอ
สงสัยว่าสิ่งที่พระเจ้านั่นบอกคงจะเป็นความจริงล่ะมั้ง
และวินาทีต่อมาก็มีหน้าจอประหลาดโผล่ขึ้นมาด้านหน้าของผม
รูปร่างของจอเป็นทรงสี่เหลี่ยมสีเทาที่มีตัวอักษรเขียนอยู่มากมาย
ซึ่งจอค่อนข้างจะจางพอที่จะทำให้มองทะลุไปด้านหลังได้
จากความรู้ที่ได้จากพวกการ์ตูนที่เคยอ่านมาก่อน ไอ้นี่น่าจะเป็นสิ่งที่เรียกว่าหน้าจอสเตตัสล่ะมั้ง
หลังจากอ่านที่เขียนอยู่ในนั้นทังหมดก็พอจะสรุปได้ดังนี้
[สเตตัส]
เพศ : ชาย
อายุ : 22
เลเวล : 1
อาชีพ : -
พลังชีวิต : 98%
พลังเวทย์ : 100
ความแข็งแกร่ง : 100
ความเร็ว : 100
ดวง : 10
[ฉายา]
ผู้แข็งแกร่ง
บ้าเลือด
[สกิล]
เรียนรู้
เลเวลอัพ
เกราะกันไฟ เลเวล 1
หน้าจอสเตตัสของแท้เลยนี่หว่า !
มาแบบนี้ต้องมีมอนสเตอร์โผล่ออกมาเห็นๆเลย
ตอนแรกก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งแต่ถ้ามันเป็นแบบนี้ก็คงต้องเชื่อจริงๆจังๆแล้วสิ
แต่ว่าสงสัยที่พลังชีวิตไม่เต็มกับฉายานั่นก็คงเป็นเพราะก่อนหน้านี้งั้นสิน่ะ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
สองชั่วโมงก่อน
หลังจากที่ผมมีเรื่องกับทางบ้านก็เลยออกมาเดินเล่นข้างนอก
ในขณะที่ผมกำลังเดินผ่านทางลัดตรงที่ว่างระหว่างตึกที่ใช้เป็นประจำอยู่นั้นเอง
ก็มีคนประมาณยี่สิบคนกำลังดักรอผมอยู่
คนที่เหมือนจะเป็นหัวหน้าก็เดินกร่างๆมาหาผมแล้วก็เรียกลูกน้องมาล้อมใว้
พวกลูกน้องแต่ล่ะคนหน้าตาหน้ากลัวๆกันทั้งนั้นผมก็ไม่รู้จะมาหาเรื่องผมทำไม
แต่ผมที่เป็นพวกไม่ชอบสู้คนก็เลยยืนตัวสั่นอยู่อย่างนั้น พอเขากำลังจะต่อยผมก็เลยหลับตาลง
สองนาทีหลังจากนั้น คนที่ดูเหมือนเป็นหัวหน้านั้น
เขาก็กำลังขอโทษผมอย่างเอาเป็นเอาตาย
"ขอโทษๆๆ ปล่อยผมไปเถอะ"
หัวหน้าของคนกลุ่มนั้นที่ตอนแรกทำตัวเก่งนักหนากำลังร้องไห้แบบดูไม่ได้
"ปล่อยให้ลูกน้องสู้อยู่อย่างเดียวแล้วตัวเองจะหนีไปงั้นหรอ"
"เป็นหัวหน้าที่ดีจังน่ะ"
หลังจากที่ผมตอบไปอย่างเบื่อหน่ายก็เอามือจับหัวเขาทุบกับกำแพงอย่างแรงจนเขาสลบไป
"กลุ่มที่เท่าไหร่แล้วเนี่ย"
ก็บอกอยู่แท้ๆว่าเป็นพวกไม่ชอบสู้คนเพราะว่าถ้าเริ่มสู้เมื่อไหร่จะออมมือให้ไม่ได้เลยนี่ไงล่ะ
ตัวผมที่บ่นกับตัวเองเสร็จก็ทำการปัดฝุ่นออกจากเสื้อผ้าที่ใส่อยู่
แล้วก็เดินออกไปจากกองมนุษย์ที่มีแผลตามร่างกายนอนสลบอยู่เต็มข้างทาง
กลับมาที่จอสเตตัสผมก็บังเอิญสบสายตาไปเห็นกับเครื่องหมายตกใจอยู่ด้านบุมบนขวาของจอ
ด้วยความที่ผมสงสัยว่ามันคืออะไรก็เลยเอานิ้วกดเข้าไปดูแล้วก็พบกับ
[สิ่งที่ควรรู้]
1.หน้าจอสเตตัสสามารถเรียกได้โดยการเอานิ้วเลื่อนลงเป็นแนวตั้งบนอากาศ
2.สเตตัสจะสามารถเพิ่มได้จากการฝึกฝน
*สกิลจะสามารถเพิ่มเลเวลได้จากการฝึกฝนเช่นกัน
3.ฉายาจะได้รับเมื่อทำภารกิจลับสำเร็จ
4.เมื่อเอาชนะผู้อื่นได้จะสามารถนำสกิลของผู้ที่แพ้มาเป็นของตัวเองได้
*สามารถเอาได้แค่คนละอย่าง
5.เมื่อเอาชนะผู้อื่นได้จะมีโอกาสดรอปไอเท็มที่หาไม่ได้จากโลกนี้
*ไอเท็มที่ได้มาสามารถแลกเปลี่ยนได้เหมือนของปกติ
*ไอเท็มมีโอกาสดรอปหลายชนิดมีตั่งแต่ของหาง่ายจนถึงของแรร์(หายากมาก)
6.สิ่งที่เรียกว่าเอาชนะได้คือการที่ทำให้อีกฝ่าย ยอมแพ้/ไม่สามารถสู้ได้/ตาย
7.ทุกพื้นที่สามารถต่อสู้ได้และสามารถใช้อาวุธอะไรก็ได้
8.เมื่อเลื่อนนิ้วเป็นแนวนอนจะสามารถเรียกกระเป๋ามิติออกมาได้
*กระเป๋ามิตินั้นก็คือกระเป๋าธรรมดาแค่เก็บใว้ในมิติอื่นจึงสามารถเรียกออกมาได้ทุกเมื่อ
*กระเป๋ามิติเริ่มต้นจะใส่ใว้เป็นขนาดกระเป๋าธรรมดาสามารถเปลี่ยนเป็นกระเป๋าอื่นได้
9.เพื่อความสนุกของพระเจ้าเอง จึงทำให้มีโอกาสที่มอนสเตอร์จะเกิดขึ้นตามสถานที่ต่างๆ
*มอนสเตอร์มีเลเวลเหมือนมนุษย์ยิ่งเลเวลมากยิ่งแข็งแกร่ง
*มอนสเตอร์ที่มีเลเวลสูงๆจะมีสติปัญญาใกล้เคียงมนุษย์
*เมื่อมอนสเตอร์เอาชนะมนุษย์ได้จะได้สิทธ์เหมือนมนุษย์เอาชนะมนุษย์ได้
-สามารถนำสกิลไปได้
-สามารถเอาไอเท็มที่ดรอปไปได้ซึ่งไอเท็มที่ดรอปจะสุ่มทั้งอุปกรณ์ที่ใส่อยู่หรือของในกระเป๋าของผู้ที่แพ้
*มอนสเตอร์มีสกิลเป็นของตัวเองและสามารถใช้ไอเท็มได้
*และเมื่อฆ่ามอนสเตอร์ได้ก็มีโอกาสดรอปไอเท็มและเอาสกิลมาได้เช่นกัน
10.อาชีพจะสามารถได้มาก็เมื่อทำสิ่งที่เป็นเหมือนอาชีพๆหนึ่งไปสักพักหนึ่ง
*เช่นถ้าฝึกฝนดาบไปนานๆก็จะได้เป็นนักดาบ
*สิทธิพิเศษของอาชีพคือสามารถทำบางเรื่องที่ปกติทำไม่ได้ เช่น
-นักดาบ สามารถฝึกสกิลดาบได้
-นักเวทย์ สามารถฝึกสกิลเวทย์ได้
*บางสกิลที่ฝึกได้จากแค่เฉพราะอาชีพจะมีความสามารถพิเศษเสริมมา
*แต่ความสามารถที่มีแต่เดิมอยู่แล้วยังคงอยู่เหมือนเดิมแต่สามารถเพิ่มเลเวลได้
สุดท้ายนี้ขอให้สนุกกับโลกที่เปลี่ยนไปนี้ก็แล้วกัน By พระเจ้า
ผมคิดสิ่งที่จะพูดไม่ออกเลยจริงๆ
ดูเหมือนสิ่งที่เรียกตัวเองว่าพระเจ้าจะทำตามใจตัวเองแบบสุดๆ
ตอนที่กำลังตรวจสอบว่าในจอนั้นมีอะไรอย่างอื่นซ่อนอยู่เหมือนเครื่องหมายตกใจนั่นอีกไหม
แต่ก็ดันมีเสียงกรีดร้องที่ไม่อยากจะได้ยินดังขึ้นมาซะก่อน
จากนั้นผมก็หันหน้ากลับไปหาพี่ไฟลุกคนเดิมอีกรอบเขาก็ส่ายหน้าแล้วทำหน้าแบบ(ไม่ใช่ตรูครับ)
แล้วเขาก็หันหน้าไปอีกทางหนึ่งแล้วจ้องเขม็ง
หลังจากที่ผมเห็นพี่เขาทำท่าแบบนั้นก็เลยรู้สึกสงสัยเลยหันไปมองตามทางที่เขาหันไป
ถัดไปประมาณห้าสิบเมตรจากด้านหลังจอสเตตัสของผมก็มีบางสิ่งที่รูปร่างเหมือนสิ่งมีชีวิตที่ไม่เคยเห็นมาก่อนโผล่ออกมา
ดูเหมือนว่าจะงานเข้าตั่งแต่พึ่งได้สกิลใหม่เลยแหะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น