Hades Slave...พันธะฮาเดส (ตอนพิเศษ)

ตอนที่ 47 : Chapter 26: “…เจ้าช่างไม่ต่างอะไรกับเทพฮาเดส!” [4/4]

หลังจากนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับเทพฮาเดสก็ดีขึ้นมาก เขาพาฉันไปเที่ยวที่ต่าง ๆ ในนรก กินมื้อค่ำบนยอดเขาที่มีแสงดวงวิญญาณเรืองรองอย่างสวยงาม เซอร์ไพรส์ฉันด้วยดอกไม้นานาชนิด ฉันเองก็ตอบแทนเขาด้วยการปรนนิบัติอย่างดี บางครั้งก็ให้เจ้าซีเรียลและนางไม้แลมพีช่วยกันตกแต่งปราสาทในแบบต่าง ๆ เทพฮาเดสยิ้มทุกครั้งที่กลับมาแล้วพบว่าปราสาทเปลี่ยนไป

เป็นช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยความสุขและความหวาน แต่ถึงกระนั้นฉันก็ยังไม่ลืมแผนการที่แท้จริง ยังคงไม่ลืมว่าฉันเป็นใคร ฉันมาที่นี่ได้ยังไง และชายข้างกายคนนี้เคยทำอะไรกับฉันไว้บ้าง...

ฉันยังไม่ลืม และจะไม่มีวันลืม ไม่ว่าเขาจะทำดีกับฉันแค่ไหนก็ตาม...

ขณะที่ฉันกำลังนอนลืมตาอยู่ในอ้อมแขนของเทพฮาเดส ก็ได้ยินเสียงเห่ากรรโชกของเจ้าซีเรียล

โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง!

เสียงเห่าของมันดังไม่แพ้กับเซอร์เบอรัสพ่อของมัน ฉันค่อย ๆ ออกจากอ้อมแขนของเทพฮาเดส แต่เขากระชับแน่น พูดทั้งที่ยังหลับตา

“ปล่อยมันไปเถอะ”

“มันคงจะเหงาเจ้าค่ะ” ฉันบอก บ่อยครั้งที่ซีเรียลมักจะส่งเสียงเรียกหาฉัน มันชอบให้ฉันไปนอนกล่อมมันจนหลับ

โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง!

แต่ก็แปลก คืนนี้ไม่ใช่เสียงครางหงิง ๆ แต่เป็นเสียงเห่ากรรโชกอย่างที่ฉันไม่ค่อยได้ยิน ได้ยินครั้งล่าสุดก็เมื่อตอนที่โนมอสพยายามจะขออุ้มมัน

“พรุ่งนี้ข้าจะส่งมันไปนอนในคอกอีก” เทพฮาเดสขู่อย่างไม่จริงจังนัก

ช่วงแรกที่ซีเรียลมากวนช่วงเวลาหลับนอนของพวกเรา เทพฮาเดสถึงกับสั่งให้โนมอสเอามันไปอยู่ในคอกสัตว์ ฉันฝ่าฝืนคำสั่ง แอบไปพาซีเรียลกลับมา

ฉันโกรธเทพฮาเดสจนไม่ยอมคุยกับเขาตั้งสามวัน สุดท้ายเทพฮาเดสก็ง้องอนฉันด้วยการเอาดอกไม้มาให้ รวมถึงเอาหญ้าที่หวานที่สุดกับเนื้อรสชาติดีที่สุดมาให้เจ้าซีเรียลตั้งสามมื้อ เจ้าซีเรียลถึงหายงอน ฉันเองก็เช่นกัน

“อย่าเลยเจ้าค่ะ เดี๋ยวต้องเสียเวลาง้อหนูอีกนะ” ฉันฝืนขยับไปจุ๊บปากของเทพฮาเดส “เดี๋ยวหนูมา”

ฉันออกไปนอกห้องนอน แต่ไม่เจอเจ้าซีเรียล ปกติมันจะนอนเฝ้าหน้าประตูห้องฉัน ฉันขมวดคิ้วอย่างเอะใจ เดินตามเสียงเห่าของมันจนไปถึงระเบียงปราสาท เจ้าสุนัขสีดำยืนจ้องระเบียงเขม็ง หางทั้งสามตั้งชูชันเช่นเดียวกับขนของมันราวกับกำลังเห่าใส่ศัตรู

ทว่าที่ระเบียงกลับไม่ปรากฏใคร

ฉันเดินไปอุ้มซีเรียลมากอด ก้มมองด้านล่างก็เห็นแต่พื้นดินว่างเปล่า แหงนมองก็เห็นดวงจันทร์กับเมฆหมอกสลัวลาง ฉันลูบเจ้าซีเรียลจนขนมันลู่ลง แต่ก็ยังไม่วายส่งเสียงเห่าอยู่ดี

โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง!

“เป็นอะไรไป ซีเรียล”

โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง!

“ชู่ววว ไม่เป็นไรนะ ไม่ต้องกลัว ข้าอยู่นี่แล้ว ชู่ววว” ฉันแกว่งแขนเบา ๆ เพื่อเห่กล่อมมัน ตอนนี้ตัวมันใหญ่มากจนฉันแทบจะอุ้มไม่ค่อยไหวแล้ว ฉันร้องเพลงกล่อม เพลงที่ท่านแม่มักจะร้องให้ฉันฟัง ต้องขอบใจซีเรียลที่ทำให้ฉันได้หมั่นร้องเพลงนี้ ทำให้ฉันไม่ลืมว่าฉันยังต้องกลับไปหาพวกท่าน

“ไม่ยักรู้ว่าเจ้าร้องเพลงเพราะขนาดนี้” เสียงดังมาจากด้านหลัง

“ท่านก็เคยฟังแล้วนี่นา” ฉันฉงนที่เทพฮาเดสพูดเช่นนั้น ฉันหมุนตัวกลับไปหาเขา แต่กลับไม่พบ

“ข้าเกรงว่าจะยังไม่เคยฟัง”

เสียงดังขึ้นอีก ดังคล้ายกับอยู่ข้างหูฉัน หัวใจเต้นตึกตักด้วยความตกใจ

เสียงนี้มัน...

“เจ้าชายอาคาเดียส ?”

..............

เรื่องนี้วางขายในรูปแบบอีบุ๊คที่ mebmarket.com แล้วน้าา ราคาเพียง 199 บาทค่า!

เรื่องนี้มีทั้งหมด 40 ตอนนะคะ

ตั้งแต่ตอนหน้าจนถึงตอนจบ แรมกาลจะลงขายเป็นแพคเกจราคาเบา ๆ นะคะ ขอค่าขนมนิสนุง ><

มาเตรียมลุ้นบทสรุปของเรื่องราวกันต่อค่ะ ว่าแต่ เจ้าชายกลับมาแบบนี้ หรือแผนปลดปล่อยพวกไททันจะสำเร็จแล้ว ??!! โอย งานนี้จะเป็นยังไงต่อละเนี่ย?!!