“...ทำไมทำกับข้าแบบนี้ เจ้าหญิงบราวนี่!”
เหล่าดวงวิญญาณหลายร้อยดวงที่ทำงานในคอกสัตว์ถูกนำมาที่งาน โดยมีอสูรกายถืออาวุธคอยกดให้พวกเขานั่งลงเบื้องหน้าเหล่าเทพ ฉันยืนเคียงข้างเทพฮาเดส มองทหารชาวไทรินนามพาลัสที่นั่งคุกเข่าตรงหน้า เขามองฉันด้วยสายตาเข้มแข็งในขณะที่ฉันรู้สึกหวั่นใจ
เทพฮาเดสก้าวไปใกล้ ถามเสียงนิ่ง “ฝีมือใคร”
หลายคนมองหน้ากันเลิกลัก บางคนมีสีหน้าฉงนอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว
เทพีเฮร่าจึงอธิบาย “มีคนให้สัตว์ในคอกกินหญ้าโพคา จงใจวางหญ้าพิษแก่เหล่าเทพ บอกข้ามาซิว่าใครทำ หรือใครอยู่เบื้องหลังสั่งให้พวกเจ้าทำ หากใครยอมรับ ข้าอาจจะขอให้เทพซูสละเว้นโทษให้”
“นี่คือนรกของข้า ข้าเท่านั้นที่มีสิทธิ์ตัดสินพวกเขา” เทพฮาเดสพูดขัด เทพีเฮร่าทำปากขมุบขมิบอย่างหงุดหงิด
“ผู้คุม ข้าต้องการฟังความเห็นของพวกเจ้า” เทพฮาเดสถามเหล่าอสูรกายที่เฝ้าที่นั่น พวกเขาหลบสายตากัน ตนหนึ่งตอบเสียงอ้อมแอ้ม
“คือ... ทุกอย่างปกติดีขอรับ”
“ปกติรึ” เทพีเฮร่าแทรกเสียงสูง ชี้ไปด้านหลัง “มองดูร่างชายาพวกนี้สิ นี่มันยังปกติอยู่หรือไม่ หา!”
นางเดินไปใกล้ชายแก่คนหนึ่งที่นั่งตัวสั่น “เจ้ารู้เห็นสิ่งใด จงบอกข้ามา”
“ขะ...ข้า... ข้าไม่รู้ขอรับ!”
“แย่จริง” เทพีเฮร่าทำหน้าผิดหวัง “เสียแรงเปล่าที่เจ้ามีดวงตา ในเมื่อมันไม่มีประโยชน์ ก็คงไม่จำเป็นต้องเก็บไว้!”
สิ้นคำ นางก็ควักดวงตาขวาของชายคนนั้นออกมา!
เทพหลายองค์หัวเราะเยาะ โดยเฉพาะเทพอาเรสที่ดูจะชื่นชอบเสียงโหยหวนของชายแก่คนนั้น เทพฮาเดสเหยียดยิ้มอย่างพึงพอใจ
“เอาล่ะ ถ้าใครไม่อยากถูกควักลูกตาอีก ก็จงรีบเผยความลับออกมาซะ”
เทพีเฮร่าจ้องทีละคน ในที่สุดชายคนหนึ่งที่นั่งคุกเข่าอยู่ริมสุดก็พูด
“ขะ...ข้าเห็นพาลัสเอาหญ้าโพคาให้พวกสัตว์กินขอรับ!”
หัวใจฉันแทบจะหยุดเต้น มองพาลัสที่ยังนั่งนิ่งอย่างเข้มแข็ง
แมนดัส.. มนุษย์วัยชราที่มีผมเผ้ายาวและหนวดเครารุงรัง ผู้ทำหน้าที่อ่านบันทึกของดวงวิญญาณ เขายกมือขึ้นกลางอากาศ เพียงพริบตาศิลาแผ่นใหญ่ก็ปรากฏในฝ่ามือ เขาปราดตาอ่านแล้วพูด
“ชายผู้นี้คือทหารเอกของกษัตริย์ไอโอเลอุสแห่งเมืองไทริน อายุยี่สิบเก้าปี ถูกสังหารในขณะที่พยายามจะช่วยเจ้าหญิงไอแรนด้าซึ่งถูกเทพฮาเดสฉุดลงมาที่นี่ เขาถูกตัดสินให้อยู่ในทุ่งแอสโพเดล ปัจจุบันรับโทษมาแล้วสี่ร้อยสองปีกับอีกสามวัน”
“อะฮ่า! ทหารแห่งไทริน ช่างบังเอิญอะไรอย่างนี้ หากทหารแห่งเมืองไทรินจะคิดช่วยเจ้าหญิงแห่งเมืองไทริน คงไม่แปลกเลย” เทพีเฮร่ามองฉันอย่างจับผิด
พาลัสลุกขึ้น พูดอย่างฉะฉาน “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเจ้าหญิงบราวนี่หรือใครทั้งนั้น ข้าทำเพียงคนเดียว ข้าไม่อยากรับโทษทัณฑ์อีกต่อไป ข้าต้องการเป็นอิสระ!”
เหล่าเทพพากันคำรามอย่างกราดเกรี้ยว “สังหารมัน!”
“เดี๋ยวก่อนเหล่าเทพ” เทพีเฮร่าขัดขึ้น “ข้าว่ายังเร็วเกินไปที่จะตัดสินว่านี่เป็นความผิดของทหารผู้นี้ อาจมีคนบงการอยู่เบื้องหลัง”
เทพีเฮร่าหันไปถามอสูรกายผู้คุม “เจ้าเคยเห็นเจ้าหญิงบราวนี่คุยกับทหารผู้นี้หรือไม่”
“เอ่อ ตอนราชินีไปที่คอก ก็ได้คุยกับพาลัส กำชับให้เขาทำงานให้ดี นางบอกว่างานดูแลคอกสัตว์สำคัญต่อเทพฮาเดส”
ฉันโล่งอก แต่เทพีเฮร่ายังไม่เชื่อ “นางคงจะแอบส่งข้อความลับบางอย่างระหว่างที่เจ้าไม่ทันระวังไงเล่า เจ้าโง่”
ใครก็ได้เอาเฮร่าไปเก็บที ชิชะ
วันที่ 15 นี้จะปิดจองแล้วน้าาาา จัดส่งฟรีเฉพาะรอบนี้เน้อออ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย