Hades Slave...พันธะฮาเดส (ตอนพิเศษ)
ตอนที่ 2 : Chapter 2: "มีเพียงข้าเท่านั้นที่จะครอบครองเจ้าได้"
Chapter 2
"มีเพียงข้าเท่านั้นที่จะครอบครองเจ้าได้"
พายุหมุนตรงหน้าค่อย ๆ ซาลง ปรากฏให้เห็นร่างสูงโปร่งของชายหนุ่มถือคฑาสองง่ามรูปกะโหลก เขามีใบหน้ารูปงาม คิ้วเรียวสีดำ ปลายคิ้วเชิดขึ้นดุจดาบ จมูกโด่งเหนือริมฝีปากที่มีเขี้ยวสองข้างแซมออกมา
เรือนผมสีดำยาวถึงกลางอก สีเดียวกันกับดวงตา เสื้อคลุมยาวจรดพื้น กำลังปลิวไปด้านหลังเหมือนริ้วคลื่น คอเสื้อคลุมทรงวีเว้าลึกเผยให้เห็นมัดกล้ามบนหน้าอกได้รูปอย่างพอดี
กล้ามของเขาไม่ใหญ่เท่ากับท่านพ่อ
แต่... แต่เขาน่ากลัวกว่ามาก!
ฉันไม่เคยรู้สึกกลัวจนตัวสั่นเท่านี้มาก่อน
มันสั่น มันขยับไม่ได้ มันหายใจไม่ออก
ฉัน... ฉันรู้สึกเหมือนกำลังจะตายเมื่อยืนประจันหน้ากับชายผู้นี้
"ทะ...เทพ...เทพฮาเดส..." เจ้าชายอาคาเดียสเอ่ยเสียงตะกุกตะกัก ลุกขึ้นแล้วถอยมายืนบังฉันจนแทบมิด
"ยะ...อย่า... อย่าทำร้ายนาง"
ฉันมองแผ่นหลังของเจ้าชายอาคาเดียส ขนาดว่าเขาตัวใหญ่แล้วนะ แต่เทพฮาเดสตัวใหญ่กว่ามาก
เทพฮาเดสกระตุกคฑาในมือ ส่งหมอกสีดำมารัดรอบตัวของเจ้าชายอาคาเดียส มันเป็นเหมือนหมอกกรดที่ค่อย ๆ ย่อยสลายเนื้อของเจ้าชายจนเปื่อยยุ่ย
"อ๊ากกก! หนีไปเจ้าหญิงบราวนี่! หนีไป!” แม้จะแผดร้องอย่างทรมาน แต่เจ้าชายก็ยังไม่วายหันมาตะโกนบอกฉัน
ฉันทำอะไรไม่ถูก น้ำตาไหลพราก
หมอกสีดำรัดเจ้าชายอาคาเดียสแน่น เพียงพริบตาตัวของเจ้าชายก็ระเบิด เหลือเพียงผงสีดำที่ลอยไปทั่วอากาศ!
กรี๊ด!
ฉันวิ่งหนีอย่างสะเปะสะปะ "ท่านพ่อ! ท่านแม่! ช่วยหนูด้วย!!!"
สวนในตอนนี้เต็มไปด้วยพายุสีดำ ใบไม้ปลิวว่อน ฉันวิ่งไปสะดุดไป สะอึกสะอื้นด้วยความกลัวตาย เหลียวมองหลังก็ยังเห็นเทพฮาเดสลอยตามมา
“ยะ... อย่าเข้ามานะ! ใครก็ได้ช่วยด้วย!”
ฉันวิ่งจนไปถึงท้ายสวนที่กั้นด้วยรั้วไม้ จะปีนหนี แต่เหยียบไปได้แค่สองขั้นก็โดนดึงไปข้างหลัง
วืดดด!
"อ๊ะ!"
ฉันปลิวไปชิดแผงอกของเทพฮาเดส ดิ้นเป็นพัลวันแต่ไม่อาจหนีไปไหนได้ หมอกสีดำรัดตัวฉันแน่น ยกฉันขึ้นสูงแล้วพลิกตัวฉันให้หันไปประจันหน้า
"ยะ...อย่า...ฮึก...อย่าทำอะไรหนูเลยนะ... ฮือ!"
ฉันสะอื้นไห้ ไหล่สั่นโยน กลัวตัวเองจะสลายเป็นผุยผงเหมือนกับเจ้าชายอาคาเดียส
"ปล่อยหนู...เถอะนะ...เจ้าคะ... ฮือ..." ฉันพนมมือขอเสียงสั่น
"..."
"ทำไม... ฮึก... ทำไมต้องทำร้ายหนู... ฮึก... ทำไมต้องฆ่าเจ้าชายอาคาเดียสด้วย... ฮือ"
"มีเพียงข้าเท่านั้นที่จะครอบครองเจ้าได้" เสียงตอบกลับมาอย่างเยือกเย็น
"หนู... หนูไม่เข้าใจ... อย่า... อย่ามายุ่งกับหนูเลยนะ... อ๊ะ!"
ฉันรู้สึกเหมือนกับว่ามีบางอย่างพุ่งมาแนบริมฝีปากฉัน ฉันหรี่ตาขึ้น เห็นใบหน้าของเทพฮาเดสอยู่ใกล้ก็ยิ่งตัวสั่น
เขากำลังทำอะไรฉัน จะทำให้ฉันระเบิดเป็นผงเหมือนเจ้าชายอาคาเดียสใช่หรือไม่
ริมฝีปากของเทพฮาเดสประกบแนบกับฉัน ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังสูบลมหายใจของฉันออกไปด้วย
ฉันเริ่มอ่อนเปลี้ย ไร้เรี่ยวแรง จวนจะขาดใจตาย แต่เขาก็ถอนผละออกไปเสียก่อน
"เมื่อยังไม่ครบกำหนดแห่งพันธะสัญญา ข้าย่อมไม่อาจครอบครองเจ้าได้อย่างสมบูรณ์"
"..."
"ในวันที่เจ้าอายุครบ 15 ปี ข้าจะกลับมารับตัวเจ้า... ราชินีของข้า"
สิ้นคำ หมอกรอบกายของฉันก็ค่อย ๆ จางไป
ร่างฉันลอยลงพื้นอย่างนุ่มนวล ฉันไม่มีแรงจะลุกขึ้น ได้แต่นอนปรือตามองเทพแห่งความตายที่มีรอยยิ้มเย็นเยือกอย่างกับฤดูหนาว
เสียงหัวเราะร้ายกาจบาดหู ไม่ช้าร่างของเขาก็สลายไปพร้อมกับพายุ หายไปพร้อมกับสติของฉันด้วยเช่นกัน
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
น่าสงสารเจ้าชายนะ น่าจะเป็นคนดีมากๆด้วย ถึงจะกลัวเทพฮาเดสแต่ก็ยังปกป้องเด็กอ่ะ
เสียดายคนดี