Guardian Heroes

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

กลางดึกของคืนอันเงียบสงัดคืนหนึ่ง ยามที่มีดาวพร่างพราวทอประกายอยู่เต็มฟากฟ้า แสงจันทร์ทอสาดส่องลงมาสะท้อนกับผืนน้ำเป็นเงาสีเหลืองอร่าม ต้นไม้น้อยใหญ่ต่างพริ้วไหวตามแรงลม ณ ปราสาทเอเฟล ผู้คนต่างหลับไหลภายใต้มนต์สะกดของเวทมนต์ที่ใครบางคนร่ายขึ้นมาโดยเจตนา ในขณะที่ทุกคนภายในปราสาทกำลังหลับอยู่นั้น กลับมีผู้คนกลุ่มหนึ่งที่ไม่ได้โดนมนตราสะกดเอาไว้ คนกลุ่มนี้กำลังมุ่งหน้าไปยังห้องบรรทมของผู้ปกครองสูงสุดในอาณาจักร เฟโรไรน์ (Ferorein) แห่งทวีปเวอเรน ซึ่งก็คือเจ้าหญิงเฟอร์เรร่า คอนเนติ  ที่ 9 ซึ่งเป็นเพียงเด็กสาวอายุ 17 ปี   แต่การที่เธอต้องปกครองอาณาจักรแห่งนี้ ตั้งแต่ยังทรงเยาว์วัยนั้น ก็เป็นเพราะ บิดาและมารดาของเธอซึ่งเป็นพระราชาและพระราชินี ถูกลอบปลงพระชนม์อย่างลึกลับ โดยไม่สามารถจับตัวผู้ร้ายได้จนถึงบัดนี้    เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อตอนที่เธอมีอายุได้เพียง 15 ปีเท่านั้น จนเหลือเพียงองค์หญิงเฟอร์เรร่า ผู้ซึ่งเป็นทายาทคนสุดท้ายที่สืบสายเลือดมาจากพระราชาคอนเนติ ที่ 1 และหากเกิดอะไรขึ้นกับเธอ อาณาจักรแห่งนี้คงต้องเกิดความโกลาหลครั้งใหญ่ขึ้นเป็นแน่

ประตูห้องขององค์หญิงถูกเปิดออก พร้อมกับการปรากฏตัวของคนผู้หนึ่ง

“นี่ท่าน.....ไม่ได้โดนมนต์สะกดของข้าผนึกไว้หรือนี่” คนผู้นั้นพูดด้วยความตกใจ เมื่อเห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ในห้อง

“ก็อย่างที่ท่านเห็นนั่นแหละ มหาเสนาบดีซารัส เรายังตื่นอยู่” องค์หญิงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ เป็นตัวเจ้าหญิงนั่นเองที่กำลังนั่งอยู่ปลายเตียงซึ่งหันออกไปที่หน้าประตู

“ถ้าเช่นนั้น   ท่านเองคงต้องรู้ล่วงหน้าแล้วสินะว่าข้าจะมาหาท่านในคืนนี้” มหาเสนาบดีพูดอย่างไม่ค่อยสบายใจนัก พลางเหลือบไปมองรอบๆห้อง ราวกับว่าที่นี่จะมีองครักษ์ขององค์หญิงที่แอบซ่อนตัวอยู่

“ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก ซารัส ที่นี่มีเพียงเราคนเดียวเท่านั้น นอกเสียจากว่าผู้ร่วมอุดมการณ์ของท่านที่อยู่ข้างนอกนั่นจะก้าวเข้ามาในห้องนี้” องค์หญิงยังคงวางท่าทีที่สุขุมเยือกเย็นเช่นเดิม

“หึ หึ องค์หญิง ท่านนี่ยังคงเข้มแข็งเหมือนเดิมเลยนะ ไม่ว่าสถานการณ์จะเลวร้ายแค่ไหนก็ตาม ท่านก็ยังดูสุขุมเยือกเย็นอยู่เช่นเดิม ข้าขอนับถือท่านจริงๆ” มหาเสนาบดีพูดชื่นชมอย่างอดไม่ได้

“เหตุที่ท่านมาที่นี่ ก็เพื่อจะกระทำสิ่งที่ท่านเคยทำกับบิดาและมารดาของข้าพเจ้าเมื่อ 2 ปีก่อนเช่นนั้นใช่หรือมั้ย ซารัส” องค์หญิงเดินกลับไปยังเตียงของเธอ สีหน้ายังคงเงียบสงบ

“นี่ท่าน.........รู้ได้อย่างไรว่าข้าเป็นคนฆ่าพ่อกับแม่ของท่าน”มหาเสนาบดีพูดอย่างตกใจ เพราะว่าไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีทางที่จะมีคนรู้เรื่องนี้อย่างแน่นอน

องค์หญิงไม่ตอบแต่กลับนำมีดเล่มหนึ่งขึ้นมาถือไว้ในมือ

“นั่นท่านคิดจะทำอะไรของท่านน่ะ องค์หญิง” มหาเสนาบดีวิ่งเข้าไปหาองค์หญิง แต่ทว่าองค์หญิงกลับหยุดเขาไว้ด้วยการนำมีดนั้นยื่นมาไว้ด้านหน้า

“อย่าเข้ามานะ   ถ้าเราจะต้องตายด้วยมือของท่านแล้ว เราขอปลิดชีพตัวเราเองเสียดีกว่า” นางพูดแล้วจึงนำมีดไปสัมผัสบริเวณอกข้างซ้ายของเธอ บริเวณหัวใจของเธอ

“เห็นจะไม่ได้ซะล่ะองค์หญิง ถ้าท่านตายไปใครจะเป็นผู้มอบบัลลังก์ให้แก่ข้าล่ะ แล้วจะเกิดอะไรขึ้นถ้าท่านซึ่งเป็นทายาทคนสุดท้ายต้องตายไป อาณาจักรนี้คงอยู่ไม่เป็นสุขแน่” มหาเสนาบดีพยายามที่จะพูดห้ามองค์หญิงไว้อย่างสุดความสามารถ

“เรายินดีจะมอบอำนาจให้กับคนที่เราเชื่อใจว่าจะเป็นผู้ปกครองเฟโรไรน์ได้อย่างเหมาะสมที่สุด แต่กับท่านแล้ว ซารัส ท่านเพียงต้องการอาณาจักรนี้ เพื่อความต้องการของท่านเองเท่านั้น เราไม่ทราบหรอกนะว่าท่านคิดจะทำอะไร แต่ว่าเราคงยอมให้ท่านใช้อำนาจกับประชาชนที่เรารักไม่ได้” องค์หญิงเดินถอยไปจนสุดระเบียงของเธอ

“องค์หญิง ท่านทำอย่างนั้นไม่ได้นะ” มหาเสนาบดีตะโกนขึ้น แต่ไร้ซึ่งเสียงใดๆตอบรับ นอกจาก

“โอเซอรัส เอ็กซิอุส ดูร์ เอเทอนิอาส” องค์หญิงได้พูดประโยคนี้ขึ้นมาเบาๆพร้อมกับนำมีดแทงเข้าไปที่อกของเธอ และล้มลงไปอย่างช้าๆ

“ไม่ได้การ นั่นมันเวทย์ คำขอครั้งสุดท้าย รีบไปหยุดไว้เร็ว” ชายคนหนึ่งที่อยู่นอกห้องรีบตะโกนบอกกับคนอื่นๆ แต่มหาเสนาบดีกลับทำท่าเป็นคำสั่งห้ามให้ใครเข้ามายุ่ง คนเหล่านั้นจึงถอยกลับออกไปด้านนอกตามเดิม

“องค์หญิง..........ท่านขออะไรไป”มหาเสนาบดีเดินเข้าไปคุกเข่าลงข้างๆร่างขององค์หญิง

“เรา........................ขอให้พวกเขา......ช่วย..............โลก......นี้” องค์หญิงพูดขึ้นด้วยลมหายใจที่อ่อนระรวยก่อนที่ไฟแห่งชีวิตจะดับลงเป็นครั้งสุดท้าย

“พวกเขา? ใครกันองค์หญิง” มหาเสนาบดียืนขึ้นในทันทีแล้วพูดต่อว่า “ฮะ ฮะ ไม่ว่าพวกมันจะเป็นใครก็ตามก็คงไม่สามารถที่จะหยุดนายแห่งข้าได้แล้ว ดังนั้นคำขอของท่านเห็นที่คงต้องเป็นสิ่งที่สูญเปล่าอย่างแน่นอน” เขาหันกลับไปมองที่องค์หญิงอีกครั้ง แต่ทว่ามีสิ่งหนึ่งที่ทำให้เขาไม่ค่อยแน่ใจนักว่าแผนการครองโลกจะสำเร็จลงด้วยดี นั่นก็คือรอยยิ้มที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าขององค์หญิงราวกับว่าไม่มีอะไรที่นางต้องเป็นห่วงอีกแล้ว

“หึ แล้วข้าจะคอยดูว่าแผนการครองโลกของนายแห่งข้า กับการเดิมพันอันไร้สาระของท่านอันไหนมันจะเป็นจริงกันแน่” มหาเสนาบดี พูดแล้วเดินจากไปพร้อมกับผู้ร่วมอุดมการณ์ทั้งหลายของเขา ทิ้งเหลือไว้แต่ร่างขององค์หญิงเฟอเรไรน์ คอนเนติ ที่ 9 ทายาทคนสุดท้ายของราชวงศ์นอนอยู่บนพื้นอย่างสงบเพียงลำพังแต่เพียงผู้เดียว