บ่วงเสน่หา มารยาซาตาน: Love Deception รีอัพค่ะ

ตอนที่ 7 : ตอนที่ 5. The Perfect Revenge: ไฟพิศวาส เพลิงปรารถนา -- 100%

 

  

ตอนที่ 5. The Perfect Revenge: ไฟพิศวาส เพลิงปรารถนา 

ตอนที่ 4

The Perfect Revenge: ไฟพิศวาส เพลิงปรารถนา

ลาติฟาห์ไม่ได้รู้เลย ว่าเสื้อผ้าที่ติดร่างกายเธออยู่หลุดหายออกไปจากตัวได้อย่างไรกัน มารู้ตัวอีกทีร่างเล็กก็สะดุ้งวาบเมื่อแผ่นหลังเปลือยเปล่าสัมผัสเข้ากับที่นอนเย็นๆ นั่นแล้ว คงเพราะมัวแต่ลุ่มหลงลืมตัวไปกับรสจุมพิตของเขาที่บดเคล้าหนักหน่วงไม่ขาดสาย

ร่างกายสะท้านเยือกอย่างตื่นเต้นปนตื่นกลัว ไม่ต่างกับเด็กน้อยที่กำลังทำผิดแต่ก็ห้ามใจของตัวเองไว้ไม่ได้ อยากจะลิ้มลองประสบการณ์แสนซุกซนแปลกใหม่นี้ให้ได้...

หญิงสาวสะเทิ้นอายจนตัวแดงไปทั้งร่าง ดวงตากลมโตเบิกโพลงด้วยแววหวาดหวั่น... ยิ่งได้เห็นตัวตนที่แสนพร้อมพรักบนร่างใหญ่ไร้อาภรณ์บนตัว และกำลังตามขึ้นมาทาบทับเธอไว้ทั้งตัวนั่นด้วย หญิงสาวก็รู้สึกเสียวสะท้านไปจนถึงขั้วหัวใจ...

“ไม่ต้องกลัวนะครับ ผมจะไม่มีวันทำร้ายคุณ” เขาให้คำมั่น

จามาลคว้าร่างน้อยเข้าสู่อ้อมกอดอุ่นซ่านจนผิวเนื้อของสองร่างเปลือยแนบสนิทไปทุกตารางนิ้ว ไม่เว้นแม้แต่ส่วนที่ร้อนแกร่งขึ้นอย่างง่ายดายเพียงแค่ได้จูบจับสัมผัสไล้ไปตามร่างนวลภายนอก และเจ้าของก็รู้ดีว่ามันได้สร้างความตื่นกลัวให้อีกฝ่ายไม่น้อย เขาจึงต้องรีบเบี่ยงตัวหลบไม่ให้เธอต้องตกใจกับความยิ่งใหญ่ของเขาจนเกินไป

อันที่จริง เขาออกจะรีบเร่งจนเกินไปด้วยซ้ำที่ดันเผยตัวตนแสนตื่นตัวให้สาวไร้ประสบการณ์เห็นเต็มๆ ตา แต่เพราะเขาอดรนทนไม่ไหวเลยต้องกำจัดสิ่งกีดขวางของทั้งคู่ทิ้งไปตามรายทาง พอมาถึงที่หมาย เนื้อตัวของพวกเขาก็ไร้สิ่งกางกั้นและพร้อมลงศึกรักกันแล้ว

“ค่ะ ฟะ ฟาห์ จะไม่กลัว” น้ำเสียงหวานสั่นระริก

ลาติฟาห์ผ่อนลมหายใจอย่างหนัก เพราะเจ้าส่วนร้อนแกร่งที่เธอเห็นนั้นดูแล้วน่าจะทำร้ายเธอจนเจียนตายเสียมากกว่า ก่อนกะพริบตาปริบๆ แล้วพยักหน้ารับทั้งหวาดกลัวทั้งตื่นกลัวทั้งรู้สึกผิดปนเปกันไปหมด

...แต่ดูเหมือนความรักมันจะมีอิทธิพลเหนือความรู้สึกผิดชอบชั่วดีไปเสียแล้ว...เธอจึงได้แต่เบียดร่างอวบอิ่มเข้าหาเขาอย่างยินยอมพร้อมใจ ทั้งยังยกแขนเรียวงามโอบรอบลำคอแข็งแรงนั่นด้วย

ขออนุญาตซูมเข้าโคมไฟ ฉบับเต็มๆ มีลงไว้ที่รีดอะไรท์นะคะ หรือจะกดซื้ออีบุ๊กก็ไม่ว่ากันค่ะ 555

ขออนุญาตซูมเข้าโคมไฟ ฉบับเต็มๆ มีลงไว้ที่รีดอะไรท์นะคะ หรือจะกดซื้ออีบุ๊กก็ไม่ว่ากันค่ะ 555

https://www.readawrite.com/a/e088311e9b749e74ae463eb30f07aad2?r=user_page

ชายหนุ่มโอบกอดร่างเล็กที่ยังหอบหายใจฮักและสั่นสะท้านเพราะรสรักแสนรุนแรงไว้อย่างแนบแน่นทั้งยังไม่ลืมประพรมจุมพิตไปทั่วๆ ใบหน้างามแดงก่ำชุ่มเหงื่อของเธอให้อย่างนุ่มนวลและเอาอกเอาใจ

และถึงแม้ว่าทุกอย่างดำเนินไปเพราะบัญชีแค้น หากจามาลก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าได้รับความสุขอย่างที่ไม่เคยพบพานมาก่อนในชีวิต จากการได้ครอบครองร่างงามแสนเย้ายวนเหลือเกินของเธอ  มันอิ่มเอมล้นใจหากเขากลับรู้สึกว่าไม่เพียงพอเลยสักนิด และมั่นใจว่าเขาต้องตักตวงเอาจากเรือนกายหอมกรุ่นอีกนับครั้งไม่ถ้วนเป็นแน่

ลาติฟาห์หลับไปอย่างเหนื่อยอ่อนทันทีเมื่อบทรักแสนหวานชื่นครั้งที่สองซึ่งตามมาติดๆ กันจบลงอย่างสวยงาม หากเร่าร้อนและรุนแรงในบางท่วงท่าอารมณ์ แต่คนมากประสบการณ์และเจ้ามารยาก็หลอกล่อให้หญิงสาวยอมจำนนให้เขาทั้งตัวและหัวใจได้อย่างง่ายๆ เหมือนเดิม

จามาลยิ้มอย่างสุขใจและสาแก่ใจ ก่อนพลิกตัวลงจากร่างเล็กซึ่งโดนดึงเข้ามาไว้ใน กอดแข็งแรงอย่างหวงแหนโดยที่เจ้าของอ้อมกอดก็แทบไม่รู้ตัวว่ามีความรู้สึกเหล่านี้ให้หญิงสาวอย่างเหลือล้น เปลือกตาคมปิดลงเพราะเขาเองก็อ่อนเพลียไม่เบาและแทบจะผล็อยหลับไปทันทีเช่นกัน ทว่าเสียงโทรศัพท์มือถือระบบสั่นที่ดังครืนๆ อยู่บนหัวเตียงก็ปลุกให้ชายหนุ่มต้องลืมตาขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับคว้ามันขึ้นมาดู

ทันทีที่เห็นชื่อซึ่งปรากฏบนหน้าจอโทรศัพท์ร่างใหญ่ที่ยังเปลือยเปล่าตวัดขาก้าวลงจากเตียงแล้วเดินผ่านกองเสื้อผ้าหลายชิ้นที่ถูกถอดทิ้งตามพื้นพรมเพื่อออกไปรับโทรศัพท์จากคนสำคัญด้านนอกห้อง

“ว่าไงครับคนเก่งของลุง” น้ำเสียงทุ้มนุ่มกรอกไปตามสายทันทีเมื่อเขาปิดประตูห้องนอนลง และกดรับโทรศัพท์จากเด็กหญิงเอลิซ่า หลานสาว วัย 5 ขวบ ซึ่งเป็นบุตรสาวของไลลา และมีศักดิ์เป็นหลานของผู้หญิงที่นอนหลับอยู่ในห้องเช่นกัน

“คุณลุงขา คุณแม่บอกว่าคุณลุงมาทำงานที่นิวยอร์ก ทำไมไม่เห็นแวะมาหาลิซ่าเลยล่ะคะ งานคุณลุงยุ่งมากเหรอค้า” เด็กหญิงเอลิซ่าถามอย่างออดอ้อน เพราะนี่ก็เป็นเวลาเกือบปีเต็มๆ แล้วที่คุณลุงสุดหล่อไม่ได้แวะเวียนมาเยี่ยมหนูน้อยอย่างเก่า ได้แต่โทรศัพท์คุยทักทายกันเท่านั้น

“ยุ่งนิดหน่อยครับคนเก่ง แต่ลุงสัญญาว่าอีกสองวันลุงจะแวะไปหาลิซ่าแน่นอนครับ” คุณลุงรับคำคลี่ยิ้มหวานแสนอบอุ่นเต็มใบหน้าคม

“ค่าา สัญญานะคะ ลิซ่าต้องไปนอนแล้วค่ะ ไว้เจอกันนะคะคุณลุง...คุณแม่อยากจะคุยกับคุณลุงด้วยค่ะ คุณลุงคุยกับคุณแม่นะคะ ราตรีสวัสดิ์นะคะ” เด็กหญิงครางอย่างดีใจก่อนลาอย่างร่าเริง แล้วยื่นโทรศัพท์ให้มารดาซึ่งนั่งยิ้มอยู่ข้างๆ แล้วก็ก้มลงหอมแก้มนุ่มของมารดาเพื่อลาไปเข้านอน

“นี่ถ้าหลานไม่โทรไปตาม พี่คงไม่คิดมาเยี่ยมน้องเยี่ยมหลานเป็นแน่ใช่มั้ยคะ” ไลลาน้องสาวต่างมารดาของเขาตัดพ้ออย่างน้อยอกน้อยใจ หญิงสาวอาศัยอยู่ที่ลาสเวกัส รัฐเนวาดาตั้งแต่ตั้งท้องบุตรสาวที่คนเป็นพ่อไม่เคยต้องการ หล่อนเลยต้องหอบความอัปยศอดสูมาตั้งถิ่นฐานรกรากอยู่ที่นี่ โดยไม่คิดกลับไปฮาฟาร์อีก ทั้งๆ ที่ครอบครัวของพวกเขาเป็นเจ้าของธุรกิจร้านขายจิวเวลรี่ใหญ่โตอยู่ที่นั่น

“ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะ ต่อให้ยุ่งยังไง พี่ก็ต้องแวะไปหาน้องและยายลิซ่าแน่นอน” จามาลรู้สึกสะท้านสะเทือนในหัวใจด้วยความสงสารในชะตากรรมของน้องสาวทุกครั้งที่ต้องเอ่ยชื่อหลานออกมา ไลลาเป็นน้องสาวต่างมารดาที่เขารักไม่ต่างอะไรกับน้องสาวแท้ๆ คลานตามกันมา นอกจากต้องอาภัพเสียมารดาของตัวเองไปตั้งแต่เล็กๆ ยังต้องแบกหน้าอุ้มท้องแบบไม่มีพ่อแต่เพียงลำพังตั้งแต่ยังเรียนหนังสือไม่จบ

และนั่นจึงทำให้เขาแค้นชายชั่วตัวต้นเหตุนัก ถึงได้มาวางแผนล้างแค้นเอาคืนอยู่ในขณะนี้

“เมื่อไหร่พี่จะกลับมาอยู่กับเราสักทีคะ งานที่นี่ก็มากมายนะคะ” ไลลาแอบบ่นให้พี่ชายที่สมควรมาช่วยหล่อนดูแลกิจการโรงแรมห้าดาว ซึ่งมีโรงละครไว้สำหรับโชว์ชื่อดังและคอนเสิร์ตจากบุคคลมีชื่อเสียง และนับเป็นอีกหนึ่งธุรกิจของครอบครัวที่ทำผลกำไรให้พวกเขาอย่างเป็นกอบเป็นกำ

เธอรู้ว่าสาเหตุหลักที่พี่ชายยังไม่คิดกลับมาที่อเมริกา เพราะต้องการช่วยงานของครอบครัวที่ฮาฟาร์ถึงแม้จะทราบมาว่าน้อยครั้งที่จามาลจะเข้าไปดูแลงานในร้านด้วยตัวเอง เพราะส่วนใหญ่จะติดต่อสั่งงานทางอินเทอร์เน็ตหรือโทรศัพท์ แต่อีกหนึ่งเหตุผลสำคัญ พี่ชายคงกำลังตามสืบ ว่าใครกันแน่ที่เป็นพ่อของเอลิซ่า และเธอก็ได้แต่หวังว่าเขาไม่มีวันสืบจนรู้ความจริง เพราะเธอพอใจกับการมีชีวิตอยู่ที่นี่กับลูกสาวตัวน้อย...

“อีกไม่เกินสี่ห้าเดือน พี่ก็จะกลับมาอยู่กับไลลาและหลานที่นี่แล้วครับ” นอกจากแผนที่กำลังสำเร็จลุล่วงแล้ว เขายังต้องกลับมาช่วยดูกิจการของตระกูลที่เขาผัดผ่อนการเข้ารับหน้าที่มานานแล้วนั่นด้วย

“หมายถึงพี่จะแต่งงานกับคุณแคลร์แล้วหรือคะ” ไลลาร้องถามอย่างตื่นเต้น คู่หมั้นคู่หมายที่คบหากับเขามาตั้งแต่สมัยเรียน จนในที่สุดก็คงจะได้ร่วมหอลงเรือนกันเสียที หล่อนก็ลุ้นแทบแย่นึกว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะไปกันไม่รอดเสียแล้ว ก็เล่นอยู่กันคนละประเทศแบบนี้มาหลายปีดีดักนัก

“ใช่...พี่จะแต่งงานกับแคลร์เสียที คิดว่าถึงเวลาแล้ว” เขาตอบเสียงเรียบปากได้รูปถูกเม้มเข้าหากันแน่น

“โอ ไลลาดีใจจังเลยค่ะ อย่างงี้ต้องรีบเตรียมช็อปปิ้งหาเสื้อผ้าไว้สำหรับงานสำคัญ ยายลิซ่าคงดีใจเป็นที่สุด ก็ติดคุณป้าแคลร์เสียขนาดนั้น”

เสียงของน้องสาวที่เอ่ยออกมาอย่างดีอกดีใจ ไม่ได้ผ่านเข้าไปในประสาทหูคนฟังสักนิด ดวงตาคมของเขาดูว่างเปล่าเหลือเกิน คล้ายกับว่าเขาไม่ได้รู้สึกดีใจที่จะได้แต่งงานกับคู่หมั้นสาวชาวอเมริกันเลย และเขายังคงนั่งนิ่งจมอยู่กับความคิดของตัวเองอยู่ที่เดิม แม้น้องสาวที่ยังไม่เลิกวี้ดว้ายดีใจจะร่ำลาและวางหูไปแล้ว...

ทั้งๆ ที่ได้เพิ่งคุยกับคนที่เขารักดั่งชีวิตถึงสองคน หากจามาลกลับมีสีหน้าเคร่งเครียดคล้ายคนอมทุกข์ ถอนหายใจอย่างหนักหน่วงครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนเดินกลับเข้าไปในห้องนอนอีกครั้ง แวะไปหยิบซองบุหรี่จากกระเป๋าเสื้อผ้าขึ้นมาจุดสูบ  แล้วขึ้นไปนอนพิงหัวเตียง พลางหวนคิดไปถึงสาเหตุที่เขาต้องมาแสดงบทบาทคนจนช่างเจียมและเจ้ามารยาอยู่ที่นี่

สายตาคมทอดมองดวงหน้าหวานแดงก่ำของคนที่หลับสนิทไปแบบไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร ไม่ได้รู้ว่าตัวเองเป็นหนึ่งในเครื่องมือแก้แค้นและกำลังจะโดนชดใช้กรรมแทนพี่ชายไร้ความรับผิดชอบ...

บ่อยครั้งที่เขาแทบจะล้มเลิกความคิดแก้แค้นในหัว เพราะความดีงามความสวยน่ารักของหญิงสาว แต่เมื่อนึกถึงความโศกเศร้าเสียใจจนแทบไม่เป็นผู้เป็นคนของน้องสาว และกับที่ไลลาท้องแบบไม่มีพ่อ มันก็ทำให้ตระกูลของตัวเองต้องอับอายขายขี้หน้าประชาชี เพลิงแค้นในใจก็ลุกโชนเกินยากที่จะดับ

เขาจึงยังดำเนินแผนแก้แค้นจวบจนมาถึงทุกวันนี้นั่นเอง

เมื่อหกปีก่อน ไลลาพาสภาพจิตใจอันแสนบอบช้ำหนีบิดาไปหาอยู่กับเขาที่ซานฟรานซิสโกซึ่งจามาลกำลังศึกษาปริญญาโทอยู่ที่นั่น หญิงสาวเอาแต่ร้องไห้ไม่พูดไม่จา จมอยู่กับความโศกเศร้าเสียใจ แต่สรีระรูปร่างที่เปลี่ยนแปลงไปก็ทำให้เขารู้ว่าน้องสาวกำลังตั้งท้องอยู่ และตัวไลลาก็ไม่คิดปริปากพูดอะไรให้เขาฟัง ไม่เคยเผยให้เขารับรู้ว่าใครคือพ่อของเด็กในท้อง นั่นก็พอทำให้เขารู้แล้วว่าไอ้ชาติชั่วคนนั้นไม่คิดรับผิดชอบ

จามาลที่เจ็บแค้นอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ และตั้งใจจะทวงคืนความยุติธรรมให้กับน้องสาว จึงสืบหาตัวพ่อของหลานโดยไม่ให้น้องสาวรู้ จนเมื่อทราบว่าผู้ชายที่ไลลาคบหาก่อนหนีไปอยู่กับเขาคือคาร์รีม บิน คาดาร์ บุตรชายคนรองของทายาทเจ้าของบ่อน้ำมันผู้ร่ำรวยที่สุดของฮาฟาร์

คนที่เต็มไปด้วยเพลิงแค้น จึงกลับมาที่บ้านเกิดของบุพการีอีกครั้ง หลังจากใช้ชีวิตและเรียนหนังสืออยู่ที่อเมริกามาตั้งแต่อ้อนแต่ออก ปลอมประวัติส่วนตัว แล้วสมัครเข้าไปทำงานกับครอบครัว บิน คาดาร์ แล้วข่มความแค้นในตัวไว้ให้ลึกสุดเพื่อสืบให้รู้กับตัวเองว่าใช่หนึ่งในบุตรชายของตระกูลนี้จริง

ในตอนแรกเขาก็ไม่แน่ใจเท่าใดนักว่าคาร์รีมจะใช่พ่อหลานสาวของเขาหรือไม่ แต่ยิ่งได้มารู้จักนิสัยใช้ผู้หญิงเปลืองเพลย์บอยตัวพ่อและไม่คิดจริงจังกับใคร ตามประสาคนหน้าตาดีพ่อรวย เขาเลยยิ่งมั่นใจว่าคนที่ทำให้น้องสาวของเขาต้องเสื่อมเสียชื่อเสียงเกียรติยศ คือคาร์รีมคนนี้แน่แท้แล้ว

เขาจึงเดินหน้าดำเนินแผนการแก้แค้นอย่างแยบยล และนอกจากจะเป็นไปได้สวย มันยังจะประสบความสำเร็จอีกในไม่ช้าเป็นแน่ และในเมื่อน้องสาวของเขา รักผู้ชายชั่วสุดหัวใจถึงขนาดปิดบังปกป้องกันไว้สุดชีวิต เขาก็จะทำให้น้องสาวของชายชั่วตกหลุมรักเขาหมดใจเช่นกัน แล้วจัดการเขี่ยทิ้งพร้อมลูกน้อยในครรภ์ให้หญิงสาวต้องอับอายขายขี้หน้าเหมือนกับที่น้องสาวของเขาได้รับนั่นเอง...

และที่เขาต้องกัดฟันทนรอแก้แค้นมานานหลายปี เพราะมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ในการเข้าไปตีสนิทกับคุณหนูลาติฟาห์ในวัยสาวแรกแย้ม ยิ่งช่วงที่เขาเข้ามาทำงานใหม่ๆ ลาติฟาห์เปรียบดั่งไข่ในหินของครอบครัว พ่อแม่พี่ชายหวงราวกับจงอางหวงไข่ มีทั้งบอดี้การ์ดและคนรับใช้เดินตามกันเป็นเงาตามตัว เขาจึงต้องใช้แผนตีสนิทสร้างความไว้วางใจสร้างผลงานจนได้เลื่อนขึ้นเป็นผู้ช่วยนาซิมในที่สุด

จนเมื่อคุณหนูผู้สูงศักดิ์เรียนจบและมีอิสระมากขึ้น จามาลเลยมีจังหวะได้เข้าใกล้หญิงสาวบ่อยครั้งขึ้น อีกทั้งสวรรค์ก็ช่างเข้าข้างพี่ชายที่ต้องการทวงแค้นให้น้องสาว เพราะได้รับหน้าที่ให้มาสอนงานให้กับเธอตามคำสั่งพี่ชายนาซิมซึ่งไม่ได้รู้ตัวสักนิด ว่าได้ฝากปลาย่างไว้กับแมวคั่งแค้นอย่างเขา...

ในเมื่อคนที่เขารักถูกกระทำย่ำยีอย่างไร้ความรับผิดชอบจากผู้ชายชั่วๆ เขาในฐานะพี่ชายก็เลือกที่จะตอบแทนความแค้น ด้วยการทำให้คนชั่วอย่างคาร์รีมได้รับรู้ถึงความแค้นที่อัดแน่นในใจของเขา โดยการลงทัณฑ์เอากับหญิงสาวที่เป็นดั่งดวงใจและมีสายเลือดเดียวกับชายชั่วนั่นเอง...

แล้วเขาก็ทำสำเร็จ ลาติฟาห์หลงรักเขาจนโงหัวไม่ขึ้น ยอมเป็นของเขาอย่างเต็มอกเต็มใจไร้การขัดขืน และเมื่อถึงวันที่เขาจากไป หญิงสาวก็จะย่อยยับแหลกสลายทั้งร่างกายและจิตใจไม่ต่างกับน้องสาวเขาเป็นแน่

ที่สำคัญ...พี่ชายชั่วๆ ก็จะได้รู้ถึงความเลวชาติของตนเองเสียที

แล้วจู่ๆ ความคิดของเขาก็ต้องสะดุดลงเมื่อได้ยินเสียงหวานของคนที่นอนร่วมเตียงเดียวกันดังขึ้น

“ฟาห์ไม่เคยเห็นคุณสูบบุหรี่เลยค่ะ” ลาติฟาห์ที่งัวเงียตื่นขึ้นมาเพราะได้กลิ่นบุหรี่ร้องถามอย่างงุนงง ดวงตาสวยคมก็ปรือขึ้นมามองร่างใหญ่ที่ยังเปลือยเปล่าและนั่นจึงทำให้เธอต้องเบือนหน้าร้อนผ่าวๆ หนีความสมบูรณ์แบบของเขา

“ก็เป็นครั้งคราวน่ะครับเวลาเครียดๆ” เขาบอกพลางอัดบุหรี่เข้าปอดแรงๆ อีกครั้งราวกับต้องการบรรเทาเรื่องในใจออกไปบ้าง

คำของเขาทำเอาคิ้วสวยของลาติฟาห์ขมวดเข้าหากัน เขาจะเครียดเรื่องอะไรในเมื่อเธอก็ยินยอมพร้อมใจรับรักและยอมแต่งงานกับเขาอย่างไม่มีข้อแม้หรือเงื่อนไขใดๆ ทั้งสิ้น จึงได้แต่พานคิดไปเองว่าคงไม่พ้นเรื่องทางครอบครัวของเธอเป็นแน่

“อย่าเครียดไปเลยค่ะ ฟาห์มั่นใจว่าคุณพ่อคุณแม่ รวมทั้งพี่ชายทั้งสองคน ไม่คิดรังเกียจเขยที่เต็มไปด้วยความสามารถอย่างคุณแน่ๆ ค่ะ” ลาติฟาห์ผู้มีจิตใจดีงามเอ่ยให้กำลังใจแฟนหนุ่มซึ่งก็กระตุกยิ้มตรงมุมปาก เขาส่ายศีรษะเบาๆ คล้ายต้องการสลัดความคิดสับสนในใจทิ้ง ก่อนหันไปขยี้บุหรี่ทิ้ง จากนั้นก็เอนร่างใหญ่ลงไปบนที่นอนพร้อมกับลากร่างงามแสนเย้ายวนนั่นเข้าไว้ในอ้อมกอดอบอุ่น ร่างเล็กซ้อนเกยทับร่างใหญ่ไว้ครึ่งตัวโดยศีรษะของเธอวางไว้บนหัวไหล่แกร่งของเขา

“มีแฟนน่ารักอย่างนี้ แล้วคนแบบผมจะหนีไปไหนพ้น” เขาครางน้ำเสียงแสดงความตื้นตันอีกทั้งยังแตะจมูกโด่งลงบนหน้าผากสวยๆ ของเธอด้วย

“ฟาห์ไม่หนีไปไหนแน่นอนค่ะ” เธอให้คำมั่นทั้งยังวาดแขนโอบรอบร่างใหญ่แน่นขึ้นยืนยันคำของตัวเอง แล้วร่างเล็กที่ยิ่งเบียดเสียดเข้ามาก็สร้างความร้อนวูบวาบให้กับร่างใหญ่ จนเจ็บร้าวอยู่ที่อวัยวะแสดงอารมณ์ของเขา

“ผมขอแวะไปเยี่ยมน้องสาวสักอาทิตย์นะครับ” จามาลกัดฟันข่มความต้องการไว้ ก่อนบอกอย่างเป็นเรื่องเป็นราว

“ฟาห์ไม่เคยทราบ ว่าจามาลมีน้องสาวด้วย เล่าเรื่องครอบครัวของคุณให้ฟาห์ฟังบ้างสิคะ” ลาติฟาห์เลิกคิ้วอย่างงุนงงอีกครั้ง คิดไปคิดมาเธอรู้จักโลกส่วนตัวของเขาโดยเฉพาะทางด้านครอบครัวของเขาน้อยมากๆ ทั้งๆ ที่เกินเลยกันแบบนี้ จนหญิงสาวอดตำหนิตัวเองไม่ได้

“ไม่มีอะไรน่าสนใจหรอกครับ” เขายักไหล่ “รู้แต่ว่าผมไม่คู่ควรกับคุณหนูลาติฟาห์เลยสักนิด ผมเลยต้องยอมแหกม่านประเพณี เผื่อบางทีคุณท่านและพี่ชายทั้งสองของคุณจะเห็นใจเพราะไหนๆ เราก็เป็นหนึ่งเดียวกันแล้ว” ก่อนให้เหตุผลที่ทำให้คนฟังต้องอายม้วนทั้งเรื่องคำหวานและเรื่องเป็นหนึ่งเดียวกับเขานั่น

“จามาลก็...พูดอะไรอย่างนั้น” ลาติฟาห์หน้าแดงซ่านกับถ้อยคำหวานซึ้งดวงตาคมคุกรุ่น และเธอก็รู้ว่าเขาคงไม่อยากจะคุยอะไรอีกแล้ว แต่เธอยังอยากคุยเรื่องน้องสาวของเขาอีก

“แล้วน้องสาวจามาลล่ะคะ อายุเท่าไหร่ชื่ออะไรเอ่ย” เธอถามอย่างตั้งใจเก็บข้อมูลสุดชีวิต

“ไลลาครับ อายุอ่อนกว่าพี่ชายคนรองของคุณไม่กี่ปี” เขาตอบมือหนาลูบไล้ไปบนเส้นผมดำขลับที่คลอเคลียอยู่ตามร่างใหญ่

“น้องสาวของผมอาภัพนัก โดนผู้ชายชั่วหลอกจนตั้งครรภ์ แถมยังไม่รับผิดชอบ เลยต้องกลายเป็นแม่ตั้งแต่ยังสาว” เขาเล่าพลางต้องขบกรามเข้าหากันแน่นอย่างข่มอารมณ์

“ตายจริง ทำไมถึงได้เลวอย่างนี้” ลาติฟาห์ครางอย่างแค้นเคืองแทนน้องสาวคนรัก

“นั่นสิครับ ทำไมถึงได้เลวไร้ความเป็นมนุษย์แบบนี้” น้ำเสียงทุ้มย้ำลึกนักแววตาคมโชนแสงเจิดจ้า

“ฟาห์เสียใจด้วยนะคะ” หญิงสาวปลอบพลางเงยหน้างามขึ้นมองเขามือน้อยๆ โอบประคองใบหน้าคมเข้มหล่อเหลาเอาไว้ “ให้ฟาห์ไปเยี่ยมน้องสาวกับหลานของจามาลด้วยสิคะ เพราะไหนๆ เราก็ เออ เราก็ตกลงจะแต่งงานกันแล้ว” เธอขออย่างเอียงอายเพราะดันเป็นฝ่ายเสนอตัวไปเยี่ยมครอบครัวเขาเสียงั้น

“ที่รักของผมช่างน่ารัก ที่ไม่คิดรังเกียจผมและครอบครัวเลยสักนิด” เขาชมเสียงหวานเจี๊ยบหากต้องยิ้มเยาะกับความอ่อนหัดของเธอในใจก่อนตอบแบบเลี่ยงๆ

“เอาไว้คราวหน้านะครับ เพราะคุณต้องรีบกลับไปดูงานที่ฮาฟาร์ไม่ใช่หรือครับ”

“จริงด้วยค่ะ” เธอพึมพำเพราะพี่ชายคนรองที่หนีงานไปแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยนั่น แล้วนี่ก็ใกล้ถึงงานเปิดตัวแผ่นโซลาร์เซลล์ที่ผลิตได้แล้วสู่ท้องตลาดเธอจึงควรกลับไปดูแลควบคุมเตรียมงาน

“งั้นเราค่อยแวะไปเยี่ยมน้องสาวคุณกันทริปหน้าก็ได้ค่ะ” เธอวางแผนไว้เพราะปกติก็เดินทางมาที่นี่แทบทุกเดือนอยู่แล้ว

“ตกลงครับคนสวย” เขาบอกก่อนจัดการพลิกร่างเล็กลงบนเตียงนอนแล้วพาร่างใหญ่ขึ้นทาบทับเธอไว้ทั้งตัวแทน

“แต่ตอนนี้ขอผมชื่นใจคนสวยอีกสักครั้งสองครั้งได้ไหมครับ” จามาลขอเสียงนุ่มพร้อมกับประพรมจุมพิตไปทั่วดวงหน้าหวานล้ำที่มีแววตื่นกลัวนั่นอย่างเว้าวอนออดอ้อน

ดวงตากลมโตเบิกโพลงไม่คิดว่าเขาพร้อมจะแสดงความรักแสนทรงพลังยิ่งได้อีก และคิดว่าตัวเองคงมิอาจต้านทานแรงรักรุนแรงดั่งพายุร้ายนั่นด้วย และแค่ที่เขาเร่งจังหวะพาเธอไปยังสุดฟ้าดาวดึงส์อีกครั้งทันทีนั่น เธอก็ทั้งเหนื่อยอ่อนและเจ็บปวดแทบแย่แล้ว นี่จะต้องให้เขารังแกมีหวังเธอได้จับไข้เป็นแน่...

“อย่าค่ะ เออ ฟะ ฟาห์ยังเออเจ็บอยู่เลย” ลาติฟาห์ห้ามเสียงสั่น มือน้อยผลักไสทว่าไร้เรี่ยวแรง ก่อนต้องปล่อยเสียงครางผะแผ่ว เมื่อมือหนากอบกุมดอกบัวคู่งามซึ่งปริเป่งผลิบานรับฝ่ามือร้อนๆ ของเขาทันที

“เมื่อตะกี้แค่เห็นร่างงามๆ ของคุณ ผมก็ห้ามใจไว้ไม่ไหวเลยปล่อยตัวให้รุนแรงกับคุณไปตอนช่วงต้นๆ แต่รับรองว่าคราวนี้ผมจะอ่อนหวานนุ่มนวลที่สุด...” ใบหน้าคมก็ซุกไซ้ดอมดมไปตามซอกคอหอมกรุ่นกล่อมเกลาร่ายมนตร์ให้เธอต้องยอมตอบสนองและยอมปล่อยตัวให้พรึงเพริดไปกับแรงกระตุ้นของเขา

“นะครับ คนดี” เขาถามย้ำยามแนบจุมพิตไปบนกายสาวด้วยน้ำเสียงหวานแสนแหบโหย

เธอพยักหน้ายอมอย่างเขินอาย เพราะไม่อาจต้านทานรสสัมผัสของเขาได้อีกครา ยิ่งเมื่อเรียวปากอุ่นทาบทับลงบนกลีบปากอิ่ม แล้วมอบจุมพิตหวานแสนเรียกร้องเอาจากเธอ ความคิดต่อต้านทั้งหมดทั้งมวลก็โบยบินไปกับสายลมและเสียงคลื่นภายนอกบ้าน เหลือไว้แต่อารมณ์พิศวาสแสนรัญจวนที่โดนเขาปลุกเร้าขึ้นมาอย่างชำนิชำนาญ

จามาลค่อยละเลียดเอาความหอมหวานปานน้ำตาลชั้นหนึ่งออกจากร่างงาม ปลุกเร้าหญิงสาวด้วยริมฝีปากร้อนๆ และมือช่างสำรวจไปถ้วนทั่วตารางนิ้วกายสาว เมื่อไฟพิศวาสโหมแรงแทนไฟแค้นที่มอดดับจากห้วงสำนึก สิ่งที่เขาปรนเปรอให้กับหญิงสาวในตอนนี้แท้จริงแล้วคือความรู้สึกที่สะท้อนออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจนั่นต่างหาก

หากชายหนุ่มจะรู้ตัวด้วยหรือไม่...ว่ากำลังกระโจนเข้าไปอยู่ในวังวนแห่งเพลิงรักที่จะย้อนกลับมาแผดเผาตนเองให้วอดวายเข้าสักวัน...

จบตอนจ้า ใครคิดถึงคุณชาย เจอกันหลายตอนรวดเลยคร่าาาาาาาาาา เม้นท์ให้คนฮามได้มีกำลังใจปั่นๆ บ้างนะคร่าาา 

 สาวๆ ทั้งหลายอย่าลืมแวะไปเล่นเกมส์ชิงหนังสือทาสเสน่หา วิวาห์ซาตานนะจ๊ะ เจอกับนายเหมืองได้งานหนังสือตุลาคมนี้แน่นอนจ้าาา ไม่นานเกินรอ อย่าลืมกันนะคะ ตอนพิเศษหวานหยดย้อยเลือดสาดมากมายจ้าาาาาา

Unpredictable love: ทาสเสน่หา วิวาห์ซาตาน

รักกันชอบกันกดแอ็ดแฟนพันธุ์แท้ไว้ได้เลยค้าา มีเกมส์และหนังสือแจกเล่นท้ายเรื่อง หุหุ
http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/addfavstory.php?story_id=706745