คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : ตอนที่ 6 Passionate Cravings:น้ำพริกถ้วยเก่า แผดเผาร้อนแรง 6/3
เมื่อูบหิสาวนหนำใ อนาวรรธน์็เลื่อนเรียวปาร้อนลไปุไ้ลำอหอมรุ่น โยมีเป้าหมายเป็นอบัวู่ามที่โนมือหนาลึเล้านวเฟ้นอย่าเมามัน
“พี่ไม้” พริมาผวาเฮือ เมื่อายหนุ่มฝัใบหน้าลลุเล้าทรวออิ่ม พร้อมับอ้าปารอบรอยออสีสวย ูลืนสลับบเม้ม ส่ผลให้ร่าเล็บิเร่าอย่า่านเสียว
มือหนาถระโปรสั้นเหนือเ่าึ้นมาอบนหน้าท้อ ึั้นในสีแัวิ๋วรูผ่านลำาสวยไป้าเิ่อยู่รปลาย้อเท้า้าหนึ่ มือหนาลนลานปละอเ็มัและาเอนลมาอที่เท้า ล้ายับเ้าอไม่มีเวลาถอมันทิ้ให้พ้นัว
ลำนิ้วแร่ออนาวรรธน์ถูส่ไปออนสอลึเ้าไปในลีบุหลาบสีแสวยใลาร่าสาวึ่บาน่ำ้วยน้ำหวานส่ลิ่นหอมโยมาแะมูโ่ เื้อเิให้เา้มลไปลิ้มรสสาว
ไม่มีวัน เาบรามแน่น ห้ามัวเอไม่ให้หลลิ่นหอมอายสาวแสนยั่วยวนเหลือเินนั่น
ายหนุ่มวานหาระเป๋าเินอัวเอมาาระเป๋าาเ แล้วหยิบอนอมที่เาเ็บไว้ใ้ยามุเินเยี่ยนี้ ่อนระเป๋าเินราาแพว่าำนวนเิน้าในะโนเ้าอทิ้ไปบนพื้นนทั้เินและบัรทั้หลายระัระายเลื่อนพื้น
อนาวรวรรธน์ัารัรูวามเป็นายให่โมโหฬารนั่นสอสามที พร้อมๆ ับใ้ฟันีอฟอยล์อออย่าร้อนรน ่อนสวมทับป้อันัวเออย่าเร่รีบ ราวับว่าหา้าไปว่านี้สัเสี้ยววินาที เาอาะาใายไ้
เป็นอีรั้ที่พริมานอนระทระทวยมอัวนแสนให่โและน่าลัวอเา เธอพยายามบอัวเอให้ลุึ้น ผลัเาให้พ้นัว ะยอมเ็บัวอีทำไม แ่ลับนอนาปรือมอั้นอนป้อันัวเออายหนุ่ม้วยวามพิศวหลลุ่ม
อนาวรรธน์รั้าสวยอร่าเล็ที่นอนรอาปรือให้อ้าออ โยวาา้าหนึ่พาผนัโฟา มือหนาว้าัวนร้อนแร่พาเ้าไป่อร่อทารั่ำุ่ม ปัป่ายึ้นลลารอยแยเพื่อแยแย้มเธอออ ่อนำแรลึเ้าไปใน่อทาอุ่นนุ่มเล็แบ้วยอารม์ปรารถนาที่พลุ่พล่านเ็มที่
“อื้อ เ็บ” พริมาหวีร้อเบาๆ เมื่อเาันายแร่ำิ่พรวเียวนสุโน มือน้อยยุ้มอบเบาะโฟาแน่น ใบหน้าบิเบี้ยวเหยเเพราะวามเ็บปวที่ไ้รับ แม้ะไม่เท่าับืนแรที่้อเป็นอเา็าม
วามร้อนในายอร่าให่พุ่ไปุวนเียนระเบิเพียแ่ไุ้บอยู่ในเนื้อสาวอุ่นนุ่มบีบแน่น
แน่นนเาแทบหายใไม่ออ
“ทำไมแน่นแบบนี้” อนาวรรธน์ราเสียลอไรฟันที่้อบเ้าหาันอย่ารุนแร
“แพมเพิ่ไปทำมาใหม่ ่วยถนอมแพมหน่อยนะะ เี๋ยวมันะสึไปอี”
เพราะโรธที่โนเาับ และยัำไ้ถึถ้อยำถาถาหยามเหยียอเา พริมาเลยรับสมอ้าเสียให้บๆ ไป เพราะไม่ว่ายัไ เา็ไม่มีวันเื่อเธออยู่แล้ว
นารั้แรอเธอ เายัไม่เื่อ พริมาน้ำาใน เ็บทั้ใ เ็บทั้ัว
นโนย้อนสะอึ รู้ว่าหิสาวประประันเาาเหุาร์รา่อน
“สึ็ไป่อมใหม่ เพราะพี่อบทำแรๆ” ายหนุ่มเลยประลับไปบ้าเ่นัน
อนาวรรธน์เริ่มยับโพแ็แรเ้าออหนัหน่วโยไม่รอท่า ามที่ประาศให้เธอรู้เมื่อสัรู่ และามวาม้อารในายรุ่มร้อนอนเอที่มีวามโรธเือปะปนอยู่้วย
ทว่าเาเริ่มออเินทาเร็วเินไป เธอยัไม่พร้อม ึสร้าวามเ็บปวให้ับเธอน้อส่เสียอุธร์่อเาอีรา
“พะ พี่ไม้ เบาๆ หน่อย แพมเ็บ”
ร่าเล็เร็ ยมือยันร่าให่เอาไว้ ไม่ให้เาเินหน้าเร็วเินไป ร่าให่เลื่อนัวเ้าหานร่าเล็สั่นลอน และมัน็สร้าวามเ็บปวให้เธอนน้ำาเล็ันเลยทีเียว
ทั้เ็บทัุ้ไปหม
สอรั้ที่เินเลยับเา เธอ็้อร้ออุทธร์อวามเห็นใาเาลอ นี่เาไม่ิะถนอมเธอเลยหรือไ
ไม่ิมอ ไม่ิรั แ่เอาันเล่นๆ สนออารม์เาเท่านั้น
พริมาปวในอ ปิเปลือาุ่ม้วยน้ำาล ัลีบปาอิ่มแน่น และปล่อยเนื้อปล่อยใไปับอารม์หวามวาบที่พุ่สูึ้น ปลปล่อยน้ำหวานาลีบุหลาบ่ำออมาบรรเทาวามับแน่นในาย
“ไม่เ็บหรอ อเยๆ” เสียทุ้มาห้วเถีย
เมื่อืนไ สๆ ร้อนๆ เอาับไอ้หน้าี๋นั่นไปี่น้ำ ยิ่ิอารม์หนุ่มยิ่พุ่ทะยานสูึ้น
อนาวรรธน์บรามแน่น่มวามรู้สึหึหวเอาไว้ เร่สาวสะโพสอบโหมห่มเ้าออรั้แล้วรั้เล่าหนัหน่วเร่าร้อนรุนแรทุัหวะารเลื่อนไหว
ร่าให่ร้อนนทะลุอศาเือ ยอมรับไ้เ็มปาว่านี่ือรสาิที่เาเฝ้ารออย อยาสัมผัสร่านิ่มไปทั่วทุารานิ้ว อยาสอลึเ้าออร่อนุ่มรัรึ และปลปล่อยวามร้อนที่ปะทุอยู่ในายหนุ่มลอหนึ่เือนที่ผ่าน มา
เนื้อในสาวแน่นนุ่มระุรัเาไม่หยุให้วามรู้สึีเินะบรรยาย
พริมาไ้แ่ัลีบปาลั้นเสียราแห่วามเ็บร้าวเอาไว้ แ่เพียั่วรู่็้อเปลี่ยนเป็นเสียราผะแผ่ว วามเ็บปวใน่วแราหายและมีวามเสียวระสันเ้ามาแทนที่
แม้ะไม่ไ้เ็มใับบทรัร้อนแรที่เามอบให้ แ่ในเมื่อหัวใอเธอยัมีเาอยู่เ็มหัวใ มัน็ไม่ใ่เรื่อยาที่ะปลปล่อยอารม์หวามให้รัวนไปับลีลารัอเา
“ราเสียัๆ สิ”
ร่าให่สั่เสียสั่นพร่า หมุนวโยลึระรัวเร็วไม่ปรานีปราศรัย ลีบบัวนุ่มุ่ม่ำลี่แย้มรับัวนอเาไว้หม และโอบอุ้มันอย่าเร่าร้อนทุอนูเนื้อ
“อือ อา พี่ไม้” นใ้ร่าปล่อยเสียราามำสั่เาอย่าไม่อาอลั้นเสียราเอาไว้ไ้ ใบหน้าสวยสแ่ำ าบ่านบาลึไปทุอูรูุมน ลืมวามเ็บปวแรไปเสียสิ้น
“อบใ่มั้ย เหมือนผู้ายนอื่นอแพมหรือเปล่า” ายหนุ่มถามเสียพร่า สะโพแ็แรระแทเ้ามาถี่ระั้นรุนแร ามระแสอาร์ โรธเือ หึหว ปนเปันไปหม
“มะ ไม่เหมือน แพมไม่ ะ...เย...อือ” เสียหวานอบาเป็นห้วๆ ับวามไม่ไ้ สลับรวราแทบาใับรสสวาทที่เามอบให้ สะโพมน็เ้สวนเาเมามัน นิ้วเล็ิบนท่อนแนแร่ ล้ายเร่อให้เา่วยนำพาเธอให้หลุพ้นาวามทรมานแสนหวานนี่เสียที
“ีว่าแน่นอน รอรับไ้เลย” นมั่นใว่าัวเอลีลาีโอ้อว
แล้วอนาวรรธน์็พิสูน์ำพูัวเอ้วยับปลีาทั้สอ้าึ้น แล้วโน้มลเ้าใล้ร่าเล็เพื่อร่าให่ะไ้รุเร้าเ้าหาไ้ล้ำลึยิ่ึ้น ภาพลีบุหลาบแที่แยแย้มรอรับัวเานั่น่าสวยามยิ่ ระุ้นอารม์อนเห็นร้อนรุ่มวนเียนระเบิ
“รู้สึีเป็นบ้า” อนาวรรธน์มเสียพร่า รู้สึเสียว่านนหูอื้อาลายาแรเสียสีนั่น
พริมาร่อนสะโพอบรับร่าให่ที่โน้วเ้าหาัวเออย่าไม่ปรานีปราศรัย นหิสาวัวสั่นลอน ทรวออิ่มีเ้ึ้นลามแรระแทระทั้นนั้นโนมือให่บีบเล้นอย่าเมามัน หิสาวรวราไม่เป็นศัพท์ับวามสุสมสุยอที่ไ้รับ สมอาวโพลน ่อท้อเสียเสียว และบิเป็นเลียวลื่นลูให่
“ะ ่วยแพม้วย แพมทนไม่ไหวแล้ว” เสียหวานวิวอน
แล้วร่าเล็็เร็สะท้านสั่นระริ พร้อมส่เสียรีร้ออย่าสุสม เมื่อายหนุ่มนำพาเธอไปพบพานับวามสุสุยอบนวิมาิมพลีส่ผลให้วามเร่าร้อนในายสาวระเบิพร่าอย่ารุนแร พริมาเสียวาบ่านไปั้แ่ศีรษะรปลายเท้า
และ่อทารัอเธออรัายแร่รั้แล้วรั้เล่าทำเอาอนาวรรธน์แทบลั่ อยายืเวลาทำรัให้ยาวนานว่านี้ แ่็ไม่อาะ้านทานแรอารม์ในายไ้อี่อไป
“อา ไม่ไหวแล้ว”
อนาวรรธน์ำรามลั่น พร้อมระเบิวามร้อนในัวออมาอย่ารุนแร ปลปล่อยสายธารแห่วามสุอย่ามามายนแทบล้นอนอมเนื้อบาเียบ
ร่าให่่อยๆ ลารเลื่อนไหวล ่อนะถอถอนัวเอออมา ัารเปลี่ยนเรื่อป้อันให้ับัวเอ านั้น็ับร่าเล็ที่ยัหอบหายใสะท้านและนอนระทระทวยไร้เรี่ยวแรพลิัวนอนว่ำ รั้สะโพอวบอิ่มึ้น แล้วสอแทรายแร่ร้อนัที่ยัไม่มีทีท่าะอ่อนัวลนั่นลสันิลึเ้าไปภายในร่าเล็อีรา...
โยเ้าอร่าามไม่อาะปิเสธวาม้อารปลปล่อยที่ไม่หมสิ้นไป่ายๆ อเา
แล้วายหนุ่ม็นำพาหิสาวไปเยือนสวรร์ั้นฟ้าอย่าสุสมอีรา ่อนที่เา็ะเินทาไปถึุแับอีหนในเวลาไล่เลี่ยัน ระเบิสายธารร้อนแห่วามสุอย่าล้นทะลั
ความคิดเห็น