คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : ตอนที่ 4 Terrible Consequence: ตัดขาด บาดใจ 4/6
ร่าเล็ถูวาบนเียสุหรูที่มีผ้าปูเียยี่ห้อเวอร์าเ่ลุมอยู่ ่อนะว้าเสื้อลุมสไล์แบบเียวับอทาโรแรมมาสวมใส่ให้ร่าเล็ เพื่อปปิร่าายเือบเปลือยอเธอให้พ้นาสายาอเา
น่ามอ แ่ไม่วรมอ เพราะพอมอแล้วมีอารม์ อนาวรรธน์ยอมรับับัวเอรๆ ราวับว่าไฟพิศวาสที่พวเาทัู้่่วยันุึ้นเมื่อืนยัไม่ไ้ับล และพร้อมลุโพลไ้ทุเมื่อ
และแม้ะเพิ่อุ้มหิสาวึ้นมาาน้ำ ทว่าเนื้อัวอเธอันร้อนผ่าว แ้มแ่ำ หน้าผาร้อนเหมือนมีไฟร้อนๆ ลุอยู่ ไม่สบายนานี้ ยัฝืนทำานนเือบะเป็นอันรายถึีวิ
“ัวร้อนเป็นไฟ ยัฝืนทำานอยู่ไ้” นพูเอ็นไม่ไ้สิ้วยน้ำเสียห่วใย
เ้าอเรือยอ์รีบโทรไปสั่นภลึ่อยู่เลียร์านอยู่ที่โรแรมให้ัารเรียรถพยาบาลมารอรับัวหิสาวที่ท่าเรือ้วย ่อนวาสาย แล้วหย่อนัวลนั่บนเีย ทอสายาที่มีวามห่วใยายอยู่บนวามมอร่าน้อยบนเีย
และพอีับที่นาเอาร่า็เินเ้ามาสมทบับพวเาในห้อพั้วย เพราะหล่อนอรนทนรออยู่้านนอไม่ไหว และอยามาให้เห็นับาว่าสอนนี้มีอะไรปิบัหล่อนอยู่หรือไม่
“แพมเป็นอย่าไรบ้าะ” หล่อนถาม้วยน้ำเสียื่นๆ อย่าใ เพราะอย่าน้อยหิสาว็เป็นนในวารเียวัน
หล่อน็ไม่ไ้้อารให้ใรมีเลือยาออหรอ ทำเอาบรรยาาศารมาเที่ยวเสียหม เหมือนอนนี้ไ ที่้อหันเรือลับโรแรมันแล้ว ทั้ที่ริๆ ะไปแวะรับประทานอาหารร้านอาหารบนเาะึ่เป็นร้านอาหารทะเลื่อัเรือเียวับโรแรม
“็ยัไม่รู้สึัวรับ”
“าร่าใหมเลย ไปทำอิท่าไหนถึลไปในน้ำไ้”
“ูท่าทาแพมเาไม่สบายน่ะรับ ัวร้อนี๋” อบ พร้อมับยมือึ้นไปเลี่ยลุ่มผมที่หล่นลมารแ้มให้พ้นทาอย่าอ่อนโยน
ทำเอานเห็นสะอึ ยืนยันำอบที่มีให้ับัวเอไ้ ไม่มา็น้อย
“ทำไมอยู่ๆ ็ไม่สบายึ้นมา เห็นอถ่ายบอว่าเมื่อวานยัีๆ อยู่เลย่ะ” หล่อนออวามเห็น
อนาวรรธน์ฟัแล้วเผลอบฟันเ้าหาัน และไม่ไ้อบำถามหิสาวไป เพราะหล่อนน่าะเปรยๆ ออมาแบบไม่้อารำอบมาว่า
นั่นสิ ทำไมอยู่ๆ ไม่สบายึ้นมา เมื่อวานยัีๆ อย่าที่าร่าพูไว้ริ
แล้วที่หิสาว้อมีสภาพแบบนี้มีสาเหุมาาเาล่ะ เมื่อืน เาแทบไม่ไ้ปล่อยให้เธอไ้พั ัวเอาาร่านุ่มนิ่มนั่นราวับออยาปาแห้มาเป็นปีๆ
อนาวรรธน์อยาหน้าัวเอนั นอาพาัวเอไปิับัอเธอแล้ว ยัันิอิใ เรียร้อนหิสาวับไ้
“เมื่อี้ อนระโลไป่วยแพม ไม้เท่สุๆ ไปเลย่ะ” หล่อนม ่อนวนุย่อในสิ่ที่นอยารู้ “เอ่อ แ่ริๆ แล้วไม้ไม่เห็นำเป็น้อระโลไป่วยแพมเลยนี่ะ าร่าแถวนั้นมีผู้ายเยอะแยะพร้อมะระโลไป่วยอยู่แล้ว”
นาเอสาวั้ใสัเสีหน้าอนรหน้าทีู่เหมือนะเปลี่ยนสีไปทันวัน ราวับหล่อนไปถามี้ถูุ
“นน้ำ ถึไม่ใ่แพม แ่เป็นนอื่น ถ้าผมสามารถ่วยไ้ ผม็ะ่วย” เาอบ ้วยน้ำเสียเป็นารเป็นาน “แล้วแพมเาเป็นลูอน้าพิมพ์ เพื่อนสนิทุแม่ผม เรารู้ัันมาั้แ่เล็ๆ ถ้าไม่่วย็ะูใำไปหน่อย” ่อนอธิบายถึเหุผลสำั
เาปล่อยให้น้อสาวที่เยเล่นันมาั้แ่เล็ๆ เป็นอะไรไป่อหน้า่อาไ้อย่าไร
และืนไม่ระโลไป่วยทั้ๆ ที่อยู่ในเหุาร์แบบนี้ หามาราสุที่รัรู้เ้า เรียเาเ้าไปเทศนาเสียยให่เป็นแน่ อนาวรรธน์พยายามหาเหุผลอวามเป็นมนุษย์ที่ีและอมารามาอ้าให้ับัวเอ
ไม่มีอะไรพิเศษ นอเหนือไปว่านั้น...แน่ๆ
ไ้ยินันั้นนาเอสาว็ยิ้มหวานออมาทันวัน “สุภาพบุรุษสุๆ ไปเลย่ะ” ่อนมอย่าเียวไม่พอ ยั้มลหอมแ้มสานั่นอย่าอออ้อนและให้ราวัลสุภาพบุรุษ
“ออไป้านอันเถอะรับ” นัวโับท ไม่อยาโนัไ้ให้มาวาม และเา็วรออไปูและแบนเรือ รวมทั้อโทษอโพยที่้อบทริปล่อเรือ่อนเวลา
เ้าอเรือหนุ่มหล่อูมือนาเอสาวลับออไป้านนอ โยไม่ลืมสั่ให้พนัานเ้ามาูแลพริมาอยู่ในห้อพันั่นอย่าใล้ิ...
ความคิดเห็น