เทพบุตรร้อนตีตรารัก Voyage of Love

ขอฝากนิยายเรื่องใหม่ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจนักอ่านทุกคนด้วยนะคะ เรื่องนี้ จะว่าภาคต่อก็ไม่เชิง แต่เป็นลูกชายของเฮียแม็ท กับมาดามน้อยหน่า แห่ง ซาตานประกาศรัก นั่นคือ นายเอเดรียน แมคคินลี่ แฝดผู้พี่ ที่ตอนนี้ก็มาสืบทอดกิจการแท่นขุดเจาะน้ำมันและเรือสำราญ ของบิดาผู้ร่ำรวยมากๆ 

ฝากด้วยน้า 

เอเดรียน แมคคินลี่ เจ้าของเรือสำราญสุดหรูแสนร่ำรวย 

สสิตา สุขจิตร สาวตาคมผมยาว พนักงานเสิร์ฟบนเรือ ที่ชะตาเล่นตลกให้ไปสนิทชิดเชื้อกับเจ้าของเรือที่รวยและหล่อราวเทพบุตร โอ๊ย แค่คิดก็ฟินเว่อร์

************************************

“คุณส้วม”

อร๊าย คุณเจ้าน้าย ที่เรียกมาน่ะ ความหมายแตกต่างกันคนละจักรวาลกับชื่อเล่นของอิฉันนะคะ สสิตาอยากตะโกนบอกเขาไปอย่างนี้ แต่สิ่งที่ทำได้ก็แค่แก้และสอนการออกเสียงชื่อเธอที่ถูกต้องให้เขากลับไป จนกลายเป็นกิจวัตรอย่างหนึ่งของเธอแล้ว

“ดิฉันชื่อส้มค่ะ”

“ส้วม” คนพูดไทยไม่ชัดพูดย้ำให้มันชัดขึ้นในความหมายที่ต่างยิ่งขึ้นไปอีก พลางยิ้มกริ่มอย่างมีเลศนัย

คนโดนเปลี่ยนชื่อจากผลไม้รสชาติเลิศเป็นสถานที่ปล่อยทุกข์กลอกตามองบนอย่างเอือมระอาเต็มทน

“ไม่ใช่ค่ะ คุณเอเดรียน ส้วมมันคือสุขา มันคือห้องน้ำ ส่วนชื่อของฉันหมายถึงผลไม้ orange น่ะค่ะ” สสิตาอธิบายช้าๆ ด้วยน้ำเสียงเย็นราบเรียบ ทว่าแท้จริงกลับเริ่มมีควันออกมาทางใบหูเล็กกรุ่นๆ

มันจะอะไรกันนักหนากับชื่อของเธอ เดี๋ยวก็ยายแซสซี่ เดี๋ยวก็ยายส้วม 

“โอ้ว หรือครับ ผมต้องขอโทษด้วย” คนเรียกชื่อสาวไม่ชัดรีบขอโทษ หากดูชัดๆ หน้าคมของเขาเหมือนกำลังกลั้นยิ้มไว้สุดชีวิต

“คุณแน่ใจนะคะ ว่าแม่เป็นคนไทย” สสิตาอดชวนคุยอย่างสงสัยไม่ได้ 

แถมรูปร่างหน้าตาของเจ้านายใหญ่ของเธอเหมือนฝรั่งมังค่าร้อยเปอร์เซ็นต์เต็ม ดูไม่เหมือนลูกครึ่งหรือลูกเสี้ยวสักนิด 

“ครับ ผมมีเชื้อไทยอยู่ถึง 75% เลยทีเดียว” เขาตอบ และน้อยคนที่จะรู้ว่าเขามีสายเลือดไทยเกินครึ่ง นั่นเพราะภาพลักษณ์ภายนอกไม่มีอะไรบ่งบอกถึงสายเลือดไทย 

ผิดกับน้องสาวคนสวยแอบิเกลของเขา คนนั้นได้เชื้อมารดามาเต็มๆ 

“อ้าว แล้วทำไมพูดไทยไม่ได้ล่ะคะ”

“ด้าย นิด โหน่อย คร้าบ” เขาตอบเป็นภาษาไทยด้วยสำเนียงฝรั่งที่พยายามจะพูดไทย

“ทำไมล่ะคะ” ถามกลับด้วยความอยากรู้เหตุผล

เฮ้อ จริงๆ มันก็ไม่แปลกหรอก ปกติพวกเด็กลูกครึ่งที่โตเมืองนอกเมืองนา ส่วนใหญ่ก็พูดภาษาไทยกันไม่ได้ทั้งนั้น เจ้านายของเธอก็คงไม่แตกต่าง 

“ตอนเล็กๆ ยังพอพูดได้บ้างครับ แต่พอโตขึ้น ไปโรงเรียน ยิ่งมาทำงาน ก็ใช้แต่ภาษาอังกฤษ เลยทำให้ลืมภาษาไทยไปหมด แต่ก็ยังพอฟังเข้าใจบ้างครับ”

ภายในครอบครัวก็มีแค่มารดาคนเดียวที่ยังพยายามพูดภาษาไทยกับพวกเขา ส่วนกับคุณยายหรือญาติๆ ที่เมืองไทย ก็นานๆ ได้เจอกัน บรรดาพี่น้องของเขาจึงที่เลือกที่จะสื่อสารกันด้วยภาษาอังกฤษ ก็มันสะดวกกว่าตั้งเยอะ 

แว้ก ตายแล้ว อย่างนี้ก็แอบนินทาไม่ได้สิ ลูกเรือสาวแอบรู้สึกกลัวขึ้นมา ที่ผ่านมาเธอแอบนินทาอะไรเขาไว้บ้างน้อ 

“จริงๆ ผมก็อยากพูดไทยเป็นนะครับ รื้อฟื้นอีกสักนิด น่าจะจุดไฟติด” เอเดรียนเกริ่น เมื่อมีความคิดดีๆ ผุดขึ้นในหัว 

“รื้อฟื้นอย่างไรเหรอคะ” คนฟังขมวดคิ้วถาม รู้สึกหวั่นใจจนขนลุกซู่ เมื่อเห็นประกายตาคมของเขาเจิดจ้าราวกับแสงอาทิตย์ก็ไม่ผิดของเขา

“คุณไง” เจ้าของเรือสำราญหนุ่มรูปงามตอบพลางชี้มาที่สาวไทยตัวเล็กๆ แค่อกของเขา “ช่วยเป็นครูสอนภาษาไทยให้ผมหน่อยได้ไหมครับ” 

ฝากอิตาซีอีโอด้วยนะคะ