ลำดับตอนที่ #26
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : บทที่ 25
บทที่ 25
"ไลฟ์... " ซาโตมิเอ่ยขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบา
ไม่ผิดแน่... ร่างที่เดินตามหลังมากับชายในชุดคลุมดำ คือไลฟ์ของเธออย่างแน่นอนและเด็กหญิงที่ยืนอยู่ข้างไลฟ์นั้นคือเด็กหญิงที่เธอรู้จักเป็นอย่างดี
เธอคือนาโอมินั่นเอง
ตูม!!!!
เกิดระเบิดขึ้นอีกระลอกหนึ่ง กลุ่มคนในชุดดำนั้นหันไปมอง
"ชิ... มาอีกระลอกแล้วเหรอเนี่ย..." เด็กชายคนที่ช่วยตรีรัตน์ไว้เอ่ย
วูบ...
และเมื่อลมพัดมา ร่างในชุดคลุมดำก็หายไป ซาโตมิทรุดลงนั่งกับพื้น เมื่อกี้มันไลฟ์กับ
นาโอมิแน่ๆ ซาโตมิกลอกตาไปมาอย่างสับสน
"ซาโตมิ.. เป็นอะไรหรือเปล่า!!" ตรีรัตน์วิ่งเขาไปหาเธอ
"ไม่ค่ะ... ไม่..." เธอพูดเหมือนคนที่สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
"เมื่อกี้แม่ไม่ได้เห็นคนเดียวใช่ไหมนั่น.." แม่ของซาโตมิที่นั่งอยู่บนรถเข็นถามขึ้น
"ครับ... ผมก็เห็น" ตรีรัตน์กล่าวก่อนจะพยุงซาโตมิไปที่รถ ก่อนจะพาแม่ยายของเขาย้ายจากรถเข็นไปขึ้นรถ
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน...
บนถนนสายหนึ่งที่เต็มไปด้วยความวุ่นวาย มีร่างใหญ่ยักษ์หลายร่างยืนอยู่ พวกมันมีความสูงใกล้เคียงกับตึกห้าชั้น ผิวของพวกมันเป็นสีฟ้า พวกมันมีเขางอกออกมาจากกลางศีรษะโล้นเลี่ยนของมัน
มันคือเผ่าเขาเดียวจากป่าแห่งโลกปีศาจ ในยามปกตินั้นพวกมันจะมีขนาดตัวเทียบเท่ากับมนุษย์ธรรมดา หากแต่ยามที่พวกมันใช้พลังแล้วละก็ ร่างของพวกมันจะขยายใหญ่ขึ้นหลายเท่าตัว อย่างไรก็ตาม เผ่าพันธุ์ของพวกมันเป็นชนกลุ่มน้อยของป่า พวกมันมีจำนวนไม่ถึงยี่สิบตน
ทว่าขณะนี้ พวกมันเพียงสามตนก็เพียงพอแล้วที่จะสร้างความกลาหล
ตูม!!
เหล่ารถถังของทางการเปิดฉากยิงใส่พวกมัน หนึ่งในพวกมันถูกแรงระเบิดจนล้มลง แต่ความเสียหายที่ทำให้มันนั้นไม่ได้มากไปกว่ารอยไหม้จางๆเลย
"ไอ้พวกมนุษย์บัดซบนี่!!" มันคำรามก้องก่อนที่มันจะหยิบรถถังคันนึงขว้างใส่คันที่เหลือ
เหล่าทหารเห็นดังนั้นก็รีบวิ่งหนีให้พ้นจากเขตโจมตี
ตูม!!
รถถังถูกขว้างอย่างแรงใส่คันที่เหลือทำให้เกิดแรงระเบิดอย่างรุนแรงจนทำเอากองทหารบริเวณใกล้กระเด็นไปเพราะแรงระเบิด
เจ้ายักษ์เตรียมคว้าตัวทหารที่กำลังวิ่งหนีแต่..
ฉัวะ!!
"อ๊ากกกก!!" มันร้องลั่นอีกครั้งเพราะนิ้วชี้ของมันถูกฟันขาด เลือดปริมาณมหาศาลพุ่งกระฉูดอาบไปทั่วท้องถนน
ฟลุ่บ!!
บริเวณแขนของมันกลับปรากฏร่างเล็กสีดำ ผมสีแดงสั้นลู่ไปตามแรงลม นัยน์ตาสีแดงก่ำฉายแสงโรจน์ ในมือของเขามีดาบสีดำที่อาบไปด้วยเปลวเพลิงสีเดียวกันปรากฏอยู่
เจ้ายักษ์สะบัดแขนของตนอย่างแรงแต่ร่างนั้นกลับหายไปโผล่ยังแขนอีกข้างของมันก่อนจะกรีดใบดาบคมกริบเข้าที่บริเวณข้อพับแขนของมัน เจ้ายักษ์เอามือข้างที่นิ้วขาดตีสุดแรงลงไปบริเวณร่างสีดำนั้น
เพียะ!!
นอกจากมันจะตีไม่โดนร่างสีดำนั้นแล้ว แผลบริเวณข้อพับของมันยังคงเจ็บเพิ่มขึ้นอีกด้วยเพราะแรงจากการตีทำให้แผลของมันฉีกขาด
ฟุ่บ!!
แล้วร่างผ้าคลุมดำก็มาปรากฏตรงหน้ามัน ร่างนั้นเงื้อดาบขึ้น พอดีจังหวะกับลูกไฟที่พุ่งมาจากข้างหลัง ลูกไฟยักษ์สีนิลนั้นถูกดูดกลืนหายเข้าไปในใบดาบ
ทันใดนั้นใบดาบกลับลุกโชนด้วยเปลวเพลิงสีดำอาบอยู่โดยรอบตัวดาบ!!
"เดี๋ยว..."
ฉัวะ!!
ก่อนจะได้พูดอะไร ศีรษะของมันก็หลุดจากบ่าก่อนร่างจะสลายเป็นผุยผงไปในพริบตา ยักษ์อีกสองตนที่เห็นจุดจบของเพื่อนของมัน ก็คำรามอย่างโกรธแค้น
"อึก!!!" หนึ่งในนั้นถูกหยุดเสียงคำรามไว้เพราะมีโซ่รัดแน่นรอบคอของมันพร้อมกับปรากฏร่างเล็กยืนอยู่บนไหล่ของมัน
"กะ..." ไม่ทันจะได้รู้ว่าอะไรเป็นอะไร โซ่เหล็กนั้นก็แปรรูปร่างมีใบมีดแหลมคมโผล่ออกมาจากโซ่แต่ละข้อบาดคอของเจ้ายักษ์จนเป็นแผล
จอมซาตานออกแรงกระตุกโซ่และ...
หัวของเจ้ายักษ์อีกตนก็หลุดออกจากร่าง!!!
เจ้ายักษ์ตัวที่เหลืออยู่เห็นชะตากรรมที่เพื่อนมันเผชิญ ก็คุกเข่าลง ยกมือประสานกันในลักษณะการวิงวอน
"ขอล่ะ... ยะ.. อย่าทำอะไรฉันเลย กลัวแล้..."
คำพูดของมันถูกหยุดไว้เพียงเท่านั้น ร่างของมันถูกแช่จนเป็นน้ำแข็ง ด้วยความเย็นติดลบหลายพันองศาจนพื้นรอบบริเวณพลอยแข็งไปด้วย
"แหม่... คิดยังไงถึงมาขอความเมตตาจากปีศาจล่ะจ๊ะ.." มิคาโกะราชินีน้ำแข็งแห่งโลกปีศาจกล่าว เธอยังคงสีหน้ายิ้มแย้มเอาไว้ ทำเอาหลายคนในทีมเย็นสันหลังวาบไปตามๆกัน
เปรี๊ยะ...
ร่างของยักษ์ที่ถูกแช่แข็งเริ่มปริแตกออกเป็นชิ้นๆก่อนจะร่วงลงสู่พื้นทำให้ไอเย็นแผ่กระจายไปทั่ว
"เรามาช้าไปหน่อยสินะ..." จอมซาตานเอ่ยขึ้นก่อนจะกลับเข้ามารวมกลุ่ม
"ไลฟ์.. เป็นอะไรหรือเปล่าจ๊ะ..." คานาโกะเห็นท่าทีของไลฟ์ดูซึมๆจึงถามขึ้น
"ไม่เป็นไร... แค่อยากช่วยนาโอมิให้ได้เร็วๆเท่านั้นแหละ..." ไลฟ์กล่าวออกมา
"ซิลเทียร์... จับการเคลื่อนไหวอะไรได้บ้างไหม..." อลิซถามขึ้นในช่องสื่อสารจิต
เหนือตัวเมืองขึ้นไปบนท้องฟ้าซิลเทียร์กำลังลอยอยู่ ปีกค้างคาวคู่ใหญ่ของเธอกระพือเพื่อพยุงตัวเธอ ตาขาวของเธอแปรสภาพเป็นสีดำ ตอนนี้เธอกำลังใช้เนตรยมทูตของเธอสังเกตความเคลื่อนไหวจากบนท้องฟ้า
"ศัตรูกลุ่มใหญ่มุ่งหน้าเข้ามาแล้ว สองนาฬิกา!!" ซิลเทียร์แจ้งให้ทางภาคพื้นดินทราบ
"เดี๋ยวก่อน... ทางอากาศก็มี บ้าเอ๊ย!!" ไลฟ์เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้านอกจากจะเห็นร่างของซิลเทียร์จากไกลๆแล้ว ทางทิศข้างหน้าของเธอกลับมีฝูงบางอย่างบินเข้าไปหาเธอ
"ซิลเทียร์!! ลงมาตั้งรับที่พื้น" จอมซาตานออกคำสั่งซิลเทียร์รีบลดระดับดิ่งลงสู่พื้นดิน
ผัวะ!!
ขณะที่ซิลเทียร์ดิ่งลงมานั้นเกิดเงาบางอย่างก็พุ่งเข้าใส่เธออย่างจังจนซิลเทียร์ถูกแรงของมันกระเด็นทะลุกระจกหน้าต่างของอาคารหลังหนึ่งเข้าไป
"คิดจะขัดขว้างแผนการของนายท่านเหรอคะ.." เสียงหนึ่งถามขึ้น ซิลเทียร์เผ่งตามองออกไปนอกหน้าต่าง ร่างๆนั้นคงมีอายุราวสิบสองปีเห็นจะได้ ผมของเธอเป็นสีดำยาวสยาย แต่ที่สำคัญ คือ
เธอมีปีกค้างคาวคู่นึงอยู่กลางหลัง มันมีขนาดใหญ่พอจะทำให้เธอบินได้
ราชวงศ์งั้นเหรอ? หรือว่าลูกของไซมอน...
ความคิดผุดขึ้นในหัวของซิลเทียร์ ของเหลวบางอุ่นๆบางอย่างไหลเข้าตาเธอ ดวงตาของเธอปิดลงโดยอัตโนมัติ เธอใช้แขนเสื้อเช็ดมันออก ปรากฏว่ามันคือเลือดของเธอนั่นเอง
ไม่ใช่สิ.. ไม่ใช่เชื้อพระวงศ์... ผสานวิญญาณ...
ความคิดถูกประมวลในศีรษะของเธออย่างรวดเร็ว นอกจากสีผมและสีตาของเธอจะไม่เหมือนพวกเชื้อพระวงศ์แล้ว สิ่งที่แตกต่างอย่างเห็นได้ชัดคือ
บริเวณที่ควรจะเป็นหูของมนุษย์กลับถูกแทนที่ด้วยใบหูของค้างคาวคู่หนึ่ง!!
เธอไม่ใช่เชื้อพระวงศ์อย่างแน่นอนเพราะเธอคือวิญญาณชั้นแกร่งจากโลกมนุษย์
เด็กสาวผู้ถูกพาตัวมาพร้อมกับนาโอมิ
เมย์ นั่นเอง!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น