ลำดับตอนที่ #18
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : บทที่ 17
บทที่ 17
"วันนี้พักที่นี่ก่อน" องค์ซาตานเอ่ยขึ้นก่อนที่ขบวนจะหยุดลงตามคำสั่งของเขา
พวกเขามาหยุดลงตรงข้างลำธารแห่งหนึ่ง วันนี้พวกเขาได้เดินทางย้อนไปตามลำธาร จุดหมายคือถ้ำหลังน้ำตกที่เฟเบรียลบอก
พวกเขาทรุดตัวลงนั่งด้วยความเหนื่อยล้า ต่างคนต่างปลดเป้ออกเตรียมกางเต็นท์ของตัวเอง
"ฮ้า... จะได้อาบน้ำสักที!!" ลูเซียเอ่ยขึ้น พวกผู้หญิงทุกคนต่างพยักหน้าเห็นดีเห็นงามด้วย ส่วนไลฟ์นั้นก็ไม่เข้าใจว่าทำไมพวกผู้หญิงดูจะชอบการอาบน้ำกันเหลือเกิน
พอได้ยินคำว่าอาบน้ำ องค์ซาตานก็หันมาทางไลฟ์พร้อมกับยิ้มให้อย่างมีเลศนัย ไลฟ์รู้ความหมายของรอยยิ้มนั้นดีก่อนจะส่ายหัวอย่างเอาเป็นเอาตายก่อนจะชี้ไปทางนพี แล้วทำปากเป็นเชิงบอกว่า 'จะไปก็เอาหมอนี่ไป อย่าลากผมเข้าไปเกี่ยว!!'
"หืม? เป็นอะไรของแกน่ะไลฟ์" นพีเห็นไลฟ์ทำท่าทางแปลกๆก็หันมาถาม
"อ๋อ!! เปล่าๆ ฉันแค่สงสัยว่าคุณเฟเบรียลหายไปไหนเท่านั้นแหละ แฮะๆ" ไลฟ์รีบบอกปัดไป
"โห้? ห่วงเขาขนาดนั้นเลยเหรอจ๊ะ แล้วคานาโกะกับนาโอมิล่ะ นายเขี่ยทิ้งแล้วสินะ.. หุหุ" เสียงแซวราวกับแม่บ้านในละครแบบนี้จะเป็นของใครไปไม่ได้นอกจาก อาจารย์สุดที่รักของไลฟ์ อลิซนั่นเอง!! เจ้าหล่อนมาอยู่ตรงนี้เมื่อไหร่นั้นไม่มีใครทราบได้
แว๊กกกก!!!
ไลฟ์ถอยกรูดหนีอย่างตกใจสุดขีด
"แหม่ๆ ปฏิกริยาแบบนี้ คงจะเป็นเรื่องจริงสินะ ถ้าคานาโกะรู้เขาคงเสียใจแย่ โห๊ะๆๆ"
อะไรของเจ๊เขาล่ะเนี่ย!!
ซวบ... ซวบ...
เสียงพุ่มไม้จากด้านชายป่าดังขึ้น อลิซ ไลฟ์ และนพีหันไปมองทางต้นเสียง สักครู่ต่อมาก็ปรากฏร่างบางผิวสีเทา ร่างนั้นคือเฟเบรียลนั่นเอง เธอแบกบางอย่างพาดบ่าของเธอมา
"ข้าเห็นพวกเจ้ากินแต่อาหารกระป๋อง เลยหาของสดมาให้"
ตุบ..
เธอโยนสิ่งที่เธอแบกมาลงกับพื้น หน้าตาของมันเหมือนกระต่าย แต่ขนาดตัวของมันนั้นใหญ่พอๆกับสุนัขตัวโตๆเลยที่เดียว ในปากของมันเต็มไปด้วยเขี้ยวดูแหลมคม ตรงคอมีรอยแผลลึกซึ่งเกิดจากของมีคมบาด นั่นคงเป็นสาเหตุในการตายของมัน
"เดิมมันก็เป็นกระต่ายนั่นแหละ แต่โดนพลังจากแกนพลังแห่งความมืดเข้า เลยกลายมาเป็นแบบนี้" เนตรนภาเห็นมันแล้วเธอก็ทำท่าคลื่นไส้
"เนื้อมันอร่อยกว่าที่เห็นน่า" เฟเบรียลสังเกตเห็นเข้าจึงกล่าวขึ้นอย่างขำๆ
เนื้อมันอร่อยอย่างที่เธอว่าจริงๆ แม้เครื่องปรุงจะมีเพียงเกลือเพียงอย่างเดียว แต่รสชาตของมันนั้นอร่อยที่สุดที่ไลฟ์เคยกินมา หรือเป็นเพราะความเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางที่ทำให้มันดูอร่อยจนเหลือเชื่อก็เป็นได้
พวกเขานั่งล้อมกองไฟรับประทานอาหารราวกับมาแคมป์ปิ้งก็มิปาน
เมื่อกินกันจนอิ่มแล้วเฟเบรียลก็ขอกาน้ำใบเล็กมาจากซาตาน เธอล้วงมือลงไปในกระเป๋าข้างตัวหยิบบางอย่างยุ่ยๆ แห้งๆออกมา ก่อนจะเติมน้ำใส่กาแล้วตั้งจนเดือดก่อนจะใส่สิ่งนั้นลงไป
"มันคืออะไรเหรอครับ.." ไลฟ์มองอย่างสงสัย
"ใบชาชนิดนึงที่พวกเอล์ฟชอบปลูกหน่ะ รสชาตดีมากและจะช่วยทำให้ร่างกายผ่อนคลายด้วย" องค์ซาตานอธิบาย เขาไม่ได้ดื่มชานี้มานานแล้ว แต่รสชาตของมันนั้นเขายังจำได้แม่นยำนัก
เมื่อเห็นว่าน่าจะได้แล้วเฟเบรียลก็ยกมันลงแล้วรินใส่แก้วแจกจ่ายให้ทุกคน
ไลฟ์รับมาแก้วนึง กลิ่นของมันคล้ายกับกลิ่นชาดำ ทำให้เขารู้สึกคิดถึงโลกมนุษย์ขึ้นมา ไลฟ์ค่อยๆจิบมัน รสชาตของมันนั้นเรียกได้ว่าแปลกประหลาด เหมือนจะออกไปทางหวาน และซ่อนเปรี้ยวเล็กน้อย
พอจิบไปได้สักครู่นึงไลฟ์ก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาได้ผ่อนคลายลง สายลมอ่อนๆพัดต้องใบหน้าช่าง... เป็นความรู้สึกที่ดีอะไรเช่นนี้
"ฮ้า~" เนตรนภาและอลิซ ถอนหายใจอย่างสบายอารมณ์ออกมาทุกคนมีอาการผ่อนคลายคล้ายๆกัน
ยกเว้นแต่คานาโกะ…
เธอสะอึกออกมาเล็กน้อยก่อนจะรีบเอามือปิดปาก หน้าของเธอแดงระเรื่อ นัยน์ตาเริ่มปรือ
"หืม? มีคนแพ้ซะด้วยแฮะ" เฟเบรียลหันไปมองทางคานาโกะ
"หมายความว่ายังไงเหรอครับ" ไลฟ์ถามเธอ
"ก็มีบางคนมีอาการแพ้ใบชานี่ล่ะนะ อาการก็จะมึนๆหัว เหมือนกับเมาเหล้านั่นแหละ ไม่ต้องห่วงหรอกไม่ถึงตาย" เฟเบรียลกล่าวยิ้มเมื่อเห็นสีหน้าของไลฟ์
ฟลุ่บ...
แล้วคานาโกะก็เอนตัวมาพิงไลฟ์ในที่สุด
"ฉัน... รู้สึก... มึนๆ หัวจังไลฟ์.." คานาโกะกล่าวเสียงแผ่ว
"ง่วงอะ.. " คานาโกะพูดออกมาอีก
"ก็ไปนอนสิ.. มาๆเดี๋ยวฉันพาไป" ไลฟ์ค่อยๆ ประคองคานาโกะลุกขึ้นยืน แล้วก็พาเธอไปที่เต๊นท์
"เอานี่.. นอนซะ" ไลฟ์กล่าวเมื่อห่มผ้าให้คานาโกะเสร็จ เธอดูเหมือนจะไม่อยู่ในสถานการณ์ที่ช่วยตัวเองได้เลยแม้แต่น้อย
คานาโกะจองมองไลฟ์ หน้าของเธอยังคงแดงระเรื่อด้วยฤทธิ์ของชา
เพิ่งจะเคยเห็นคนเมาชาก็วันนี้แหละ..
ไลฟ์คิดขำๆพร้อมกับยิ้มออกมา คานาโกะยิ้มเช่นกันคงจะเป็นเพราะฤทธิ์ชาแน่ๆ
"งั้นฉันไปล่ะนะ" ไลฟ์กล่าวก่อนจะหันหลังเตรียมออกจากเต๊นท์
"นี่ไลฟ์..." คานาโกะพูดขึ้น
"อะไรเหรอ.."
"ฉันกับนาโอมิ เธอชอบใครมากกว่ากัน..." ประโยคสั้นๆ แต่ทำให้คนถูกถามตกใจไม่น้อย
"พะ...พูดอะไรของเธอหน่ะ!?" ไลฟ์ถามขึ้นอย่างตกใจ
"ถ้าคนที่โดนจับไป.. เป็นฉัน.. แทนที่จะเป็นนาโอมิ เธอจะไปช่วยไหม..."
"ก็ต้องไปสิ!!" คำถามนี้ไลฟ์ตอบได้ในทันที
"อื้ม..." คานาโกะเอ่ยเบาๆ ก่อนเธอจะหลับตาลงแล้วค่อยๆหลับไป ทิ้งไลฟ์ไว้ให้อยู่เงียบๆ ตามลำพัง
นั่นสินะ... เราชอบใครกันแน่..
หากเป็นก่อนจะรู้จักกับคานาโกะนั้น ตัวเขาจริงนั้นแอบชอบนาโอมิอยู่ไม่น้อย แต่ก็ไม่กล้าที่จะบอกเธอออกไป
แต่ว่า.. หลังที่ได้รู้จักกับคานาโกะมาเกือบหนึ่งปี เขาก็ต้องยอมรับว่า เขาเองก็ชอบคานาโกะอยู่เหมือนกัน...
แล้วคนไหนกันล่ะ? ที่เขาชอบจริงๆ...
คานาโกะ... หรือ นาโอมิ...
"เอ้าๆ จ้องเข้าไป เดี๋ยวคานาโกะก็ท้องหรอก" เสียงอลิซดังมาจากด้านหลัง เธอชะโงกหน้าเข้ามาในเต็นท์
"คนนะเจ๊! ไม่ใช่ปลากัด.." ไลฟ์กล่าวขึ้นก่อนจะออกมาจากเต็นท์
อลิซยืนอยู่นอกเต็นท์มองอย่างยิ้มๆ
"พวกนายเนี่ยสะเพร่าจริงๆเลยน้า.. เวลาจะคุยสองคนอย่าลืมปิดช่องสื่อสารทีมย่อยสิ" ไลฟ์ทำหน้าเหวอ
งั้นเมื่อกี้... อลิซก็ได้ยินทั้งหมดเลยเหรอ!!
"ฮ่าๆ หน้านายแบบนี้เห็นกี่ทีก็ขำง่ะ ก๊ากๆ" อลิซขำได้เว่อร์เกินจริงไปนิดนึง
"แต่ก็ใช่นะ... ฉันได้ยินหมดแล้ว" อลิซเดินเข้ามากอดคอไลฟ์เธอปิดเวทย์สื่อสารหน่วยย่อยก่อนจะถาม
"แล้วตกลง คานาโกะหรืนาโอมิ..."
ไลฟ์นิ่งเงียบไปสักครู่นึง
"ผมไม่รู้... ถ้าจะถามว่าชอบคานาโกะไหม.. ผมก็ชอบ แต่ว่า ผมก็ชอบนาโอมิด้วยเหมือนกัน"
"บ๊ะ!! จับปลาสองมือนี่หว่าแก!!" อลิซแหวใส่ ไลฟ์ก็ก้มหน้าอยู่ครู่นึง
"แต่ถ้าจับได้ทั้งสองมือก็ดีกว่าไม่ใช่เหรอ งั้นก็ลุยเลยศิษย์เลิฟ!!" อลิซกล่าวเล่นเอาไลฟ์แทบเป็นลมล้มพับไป
สุภาษิตแบบไหนกันเนี่ยให้ตายเหอะ!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น