ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : บทที่ 13
บทที่ 13
"นายท่านคะ!! ร่างของไลฟ์เริ่มสลายตัวไปเองแล้วค่ะ!!" ชิโรเนะแจ้งข่าว
ขณะนี้พวกเขาอยู่กันบริเวณหน้าผาที่ทอดตัวสูง กั้นทางราวกับเป็นกำแพงกั้นพวกเขาไว้ เบื้องหน้าคือปากถ้ำ อสูรหมอกทำให้การเดินทางของพวกเขาช้าลง องค์ซาตานจึงตัดสินใจหยุดพักที่หน้าปากถ้ำและเดินทางต่อพรุ่งนี้
"ลูเซีย... ลูกกางบาเรียทิ้งไว้หน่อยนะ รัศมีซักร้อยเมตรน่าจะพอ ชิโระ... กางข่ายเวทย์ล่องหนทับกับบาเรียไว้ด้วย" เขาออกคำสั่ง ขณะนี้พวกเขากำลังช่วยกันตั้งเต็นท์ ตอนนี้ในเต็นท์หลังหนึ่งมีร่างของไลฟ์นอนอยู่ คนเฝ้าไลฟ์คือคานาโกะนั่นเอง
ไลฟ์หมดสติไประหว่างเดินทางผ่านอสูรหมอก อาการของเขาดูจะทรุดหนักขึ้นเรื่อยๆ ตอนแรกนั้นไลฟ์ละเมอ พึมพำคำพูดหลายอย่าง และในตอนนี้ร่างของเขากำลังสลายอย่างช้าๆ
"ชิ.. ฤทธิ์ของอสูรหมอกสินะ..." จอมซาตานพูดขึ้นหลังจากดูอาการของไลฟ์ เขากางข่ายเวทย์ครอบตัวขอชไลฟ์เพื่อหยุดการสลายร่าง
อสูรหมอกนั้นเป็นอสูรชนิดสร้างความเสียหายให้แก่สภาพจิตใจ เมื่อมันได้แทรกแซงเข้าไปในร่างกายแล้ว มันจะทำให้เหยื่อหลับโดยที่ไม่รู้ตัว และอาศัยคนรู้จักของเหยื่อจากความทรงจำเพื่อเล่นงานเหยื่อโดยทำให้เหยื่อมีสภาพจิตใจที่ย่ำแย่ลงเรื่อย และเมื่อถึงในระดับนึงแล้ว ร่างของเหยื่อจะค่อยๆสลายไป อสูรหมอกจะดูดกินธุลีที่เกิดจากการสลายร่างของเหยื่อเป็นอาหาร มันจึงเป็นอสูรที่น่ากลัวต่อจิตของมนุษย์อย่างแท้จริง
และนั่นคือสิ่งที่ไลฟ์กำลังเผชิญอยู่ตอนนี้ ร่างของไลฟ์นั้นเริ่มสลายเนื่องจากผลกระทบทางจิตใจนั่นเอง!!
"ชิ... ถึงกางข่ายเวทย์คุมก็ไม่หยุดหรือนี่" องค์ซาตานบ่นพึมพำ ร่างของไลฟ์ยังคงไม่หยุดการสลายตัวไป
"คงจะมีแต่วิธีนั้นแล้วสินะ..." ซาตานพึมพำ
"วิธีไหนเหรอคะ"
"ต้องเข้าไปกระตุ้นจิตโดยตรง..." องค์ซาตานกล่าวก่อนจะหันมองหน้าของคานาโกะ
"ยังไงคะ" คานาโกะถามขึ้นทันที
"อสูรหมอกน่ะ มันจะเข้าจู่โจมจิตโดยตรงมันจะเลือกเฉพาะคนในความทรงจำที่สนิทกับเหยื่อที่สุดเพื่อที่จะส่งผลทำร้ายจิตใจของเหยื่อมากที่สุด เพราะฉะนั้นวิธีการแก้จะต้องให้คนที่สนิทกับผู้ที่โดนโจมตีสนิทที่สุดเข้าไปช่วยกระตุ้นจิต จากที่ฉันดูแล้ว คนที่จะช่วยไลฟ์ได้มากที่สุดในตอนนี้.. คือเธอ..." คานาโกะทำหน้าลังเลอยู่ครู่นึง
"จะตัดสินใจอะไรก็เร็วเข้านะ หมอนี่เหลือเวลาไม่มากแล้ว..."
"ค่ะ!! ฉันจะเข้าไปเอง" คานาโกะตอบ แล้วจอมซาตานก็เริ่มร่ายเวทย์ที่ตัวของไลฟ์ วงเวทย์วงเล็กปรากฏขึ้นบนตัวของไลฟ์
อักขระสีฟ้าใสลอยขึ้นจากตัวของไลฟ์รวมตัวพันกันเป็นเกลียว พุ่งไปเชื่อมกับกริเวณหน้าอกของคานาโกะ
คานาโกะหลับตาลง ปล่อยกระแสจิตของเธอให้ถูกชักนำไป
ไลฟ์นอนอยู่บนพื้น รอบตัวเขามีเพียงหมอกขาวโพลน เสียงเหล่านั้นยังคงต่อว่าเขาไม่หยุด ช่วงหลังกลับมีเสียงพ่อและแม่ของเขาบนโลกมนุษย์โผล่มาด้วย ร่างของเขาชาดิกและสลายไปอย่างช้าๆ
"แกมันอ่อนแอ"
"ข้อผิดพลาด..."
"ไปตายซะ!!!"
"ไม่มีใครต้องการแกแล้ว..."
"ไม่จริงนะ!!!"
แต่แล้วกลับมีเสียงนึงแทรกเข้ามา แล้วไลฟ์ที่กำลังนอนตะแคงหน้าอยู่ก็เห็นเงาร่างๆหนึ่งปรากฏขึ้น
"ไลฟ์ นายไม่ใช่ข้อผิดพลาด!! นายไม่ใช่เหรอที่ตายเพราะช่วยชีวิตคนอื่น นายเป็นคนที่กล้าหาญที่สุด!!" ร่างนั้นเข้ามาใกล้จนไลฟ์สามารถมองเห็นได้ถนัดตา
เธอคือคานาโกะนั่นเอง
"เรายังต้องไปช่วยนาโอมิด้วยกัน นายจะมาติดอยู่ที่นี่อย่างนี้ไม่ได้นะไลฟ์!!"
"หึหึ... ไม่ต้องหรอก..." ไลฟ์เอ่ยขึ้น เขาค่อยๆยันตัวลุกขึ้น
"ไม่ต้องมีฉันพวกเธอก็ไปกันต่อได้... ฉันมันไร้ประโยชน์ พาไปด้วยก็เสียเวลาเปล่า... ทิ้งฉันไว้ที่นี่ซะ แล้วไปช่วยนาโอมิเหอะ..."
เพี๊ยะ!!!
หน้าของไลฟ์หันไปตามแรงมือของคานาโกะ ร่างของคานาโกะสั่นไหว
"ทำอย่างนี้ได้ยังไง.... นายสัญญาไว้แล้ว... นายสัญญาไว้กับฉันแล้วนะไลฟ์!!" คานาโกะตะโกนออกไป คนตรงหน้านี้ไม่ใช่ไลฟ์ที่เธอเคยรู้จักแม้แต่น้อย
ไม่ใช่... ไม่ใช่คนๆนั้นที่เคยยืนหยัดอย่างกล้าหาญ ไม่ใช่คนที่เธอรัก... ตอนนี้หน้าที่ของเธอมีอย่างเดียว...
เธอต้องนำไลฟ์คนเดิมกลับมาให้ได้!!
"ขอร้องล่ะไลฟ์... เพื่อฉัน... เพื่อนาโอะ นายต้องกลับไปนะ..." คานาโกะคุกเข่าลงกับพื้น
วูบ....
ราวกับมีบางอย่างมากระตุ้นจิตใจของไลฟ์
นั่นสินะ... เขากลายเป็นไอ้ขี้แพ้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน... เขาสัญญากับคานาโกะ สัญญากับนาโอมิ ต้องปกป้อง... ปกป้องให้ได้!!
ไลฟ์ประคองตัวของคานาโกะขึ้นมา เธอช้อนสายตามองไลฟ์ด้วยดวงตาเป็นประกายจากหยาดน้ำตา
มันทำให้ไลฟ์รู้สึกหวั่นไหวอย่างบอกไม่ถูก...
"ฉันสัญญา... ฉันจะช่วยนาโอมิออกมาให้ได้" ไลฟ์กล่าวกับคานาโกะ เขาบีบไหล่ของเธอไว้ คานาโกะยิ้มออกมาเล็กน้อยแม้หยาดน้ำตายังคงพราวอยู่บนใบหน้า
กลับมาแล้วสินะ... ไลฟ์...
หน้าของคานาโกะกับไลฟ์ค่อยๆชิดเข้ามาหากันเรื่อยๆ จนกระทั่ง...
ริมฝีปากของทั้งคู่ประกบกัน พลันเกิดแสงสว่างขึ้นรอบกาย จ้าจนไม่สามารถลืมตาสู้อยู่ได้ ไลฟ์หลับตาลง สัมผัสอ่อนนุ่มบริเวณริมฝีปากของเขานั้นหายไปแล้ว...
ไลฟ์ค่อยๆหลับตาลง เขารู้สึกอ่อนล้าอย่างบอกไม่ถูก สติของไลฟ์ขาดหายไป...
ไลฟ์รู้สึกถึงความอบอุ่น เขาลืมตาขึ้น พบกับหลังคาเต็นท์สีเขียว ความฝันเหรอ...
ไม่สิ เขาหลงทางกลางหมอก.. จำได้แล้ว... คานาโกะช่วยเขาออกมาจากหมอกนั่น... แล้วตอนนั้น...
ตึกตัก...
หัวใจของไลฟ์เต้นจังหวะผิดปกติไป... แล้วไลฟ์ก็รู้ตัวว่าเขานั้นได้ตกหลุมรักคานาโกะเข้าแล้ว...
แต่ในใจของเขานั้น เขาก็ชอบนาโอมิเหมือนกัน...
"โอ๊ยยยย!! คิดบ้าอะไรอยู่วะเนี่ย!!" ไลฟ์ขยี้ผมตัวเอง
ยังไม่ต้องคิดมากก็ได้ไลฟ์เอ๋ย... นี่ไม่ใช่นิยายรักนะเฟ้ย!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น