ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : บทที่ 12
บทที่ 12
ท่ามกลางผืนป่าอันเงียบสงบ บริเวณนี้มีต้นไม้ขึ้นปกคลุมแน่นหนา แสงแดดส่องผ่านลงมาได้ยาก ทำให้บริเวณนี้มีอากาศชื้นและอุณหภูมิต่ำกว่าข้างนอกอยู่เล็กน้อย
ฟุ่บ!! ฟุ่บ!!
เสียงแผ่วเบาพร้อมกับเงาจำนวนหลายเงาพุ่งผ่านป่าไป
"พักสิบนาที" เสียงสื่อสารทางจิตดังขึ้น ผู้ออกคำสั่งคือองค์ซาตานนั่นเอง
ขบวนที่พุ่งกระโจนเป็นเงาเมื่อครู่จึงหยุดลง ปรากฏร่างสิบร่างอยู่ในชุดผ้ารัดรูปสีดำคล้ายนินจา
"โอยย..." ไลฟ์ครางนิดหน่อยก่อนจะนั่งลงบนหินที่เต็มไปด้วยมอส เหงื่อของไลฟ์ไหลเป็นทาง ป่าร้อนชื้นเหนียวเหนอะหนะทำให้อารมณ์ของเขาขุ่นมัวไม่น้อย
"จัดเครื่องแต่งกายให้เรียบร้อยด้วย เราจะเคลื่อนที่ให้เสียงเบาที่สุด พยายามอย่าใช้เสียงถ้าไม่จำเป็น นายคงไม่อยากให้เสียงนายไปดึงดูดตัวอะไรเข้าหรอกนะ" จอมซาตานกล่าวสื่อสารทางจิต คนที่โดนตำหนินั้นก็ไม่พ้นจะเป็นไลฟ์นั่นเอง
คานาโกะนั่งเงียบอยู่ใต้โคนต้นไม้ สภาพจิตใจของเธอยังไม่ดีขึ้นเท่าใดนัก ช่วงที่ผ่านมานี้เธอดูซูบและซีดเซียวลงไปไม่น้อย
"เป็นไงบ้าง... คานาโกะ" ไลฟ์ลุกจากหินที่เขานั่งอยู่และมานั่งข้างๆเธอ ตอนนี้ไลฟ์พูดคุยด้วยเสียงธรรมดาไม่ได้ใช้จิตสื่อสาร แต่เขาก็ลดเสียงลงมา
"อืม... ก็ดีขึ้นแล้วจ่ะ" คานาโกะกล่าวพลางฝืนยิ้ม
"ฉันสัญญานะ..."
"หือ?"
อยู่ๆไลฟ์ก็กล่าวขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ทำให้คานาโกะรู้สึกงงๆเล็กน้อย
"ฉันจะช่วยนาโอมิให้ได้" ไลฟ์ยิ้มออกมาน้อยๆ
"อา... อื้ม..." คานาโกะหน้าแดงขึ้นเล็กน้อย แต่ก็เห็นได้ชัดเนื่องจากหน้าของเธอขาวซีด
ตึกตัก...
บ้า!! เวลาอย่างนี้เรายังจะคิดอะไรไม่เข้าท่าอีกนะ!! คานาโกะคิดในใจ
"เอาล่ะ เดินทางต่อ" จอมซาตานกล่าวขึ้น สิบนาทีนั้นดูสั้นยิ่งนัก คานาโกะรีบลุกจากที่ไปประจำที่ตำแหน่งของเธอในรูปขบวน
ทิ้งให้ไลฟ์ผู้ซึ่งพึ่งทำคะแนนได้นิดหน่อยโดยที่ไม่รู้สึกตัวนั่งงงอยู่ใต้โคนต้นไม้
พวกเขาเดินทางต่อไปได้สักพักก็มีเสียงสื่อสารจากซาตานที่อยู่หน้าสุดดังขึ้น
"ทุกคนร่นระยะเข้ามา... ข้างหน้า มีอสูรหมอก..." ไลฟ์เพ่งมองต้านกระแสลมไปทางข้างหน้า
ภาพที่เห็นคือหมอกกลุ่มใหญ่ลอยตัวอยู่เหนือพื้นป่า มันหนามากเสียจนมองไม่เห็นทัศนวิสัยเบื้องหน้าเลย
พวกเขาลดลงความเร็วในการเคลื่อนที่ลงเล็กน้อย
"เปลี่ยนรูปเป็นแถวตอนคู่ พยายามจับสายโจมตีอยู่คู่กับสายเวทย์ไว้" สิ้นคำสั่งพวกเขาก็แปรรูปขบวนทันที
ก่อนเข้ามายังป่านี่ซาตานได้เตรียมแผนการไว้เผื่อในกรณีเช่นนี้แล้ว เวลาที่ต้องจับกลุ่มพวกเขาจึงจัดได้อย่างรวดเร็ว ชิโรเนะเพิ่มสปีดการบินของเธอขึ้นไปอยู่คู่กับซาตาน อลิซจับกับลูเซีย เนตรนภาจับคู่กับซิลเทียร์ ไลฟ์ขึ้นไปคู่กับคานาโกะ และนาเดียลดสปีดลงไปคู่กับนพี
พวกเขาแปรขบวนเป็นแถวตอนอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกลับมาใช้สปีดเดิมวิ่งฝ่าหมอกไป ช่างเป็นภาพที่วังเวงชวนเสี้ยวสันหลังยิ่งนัก รอบตัวของพวกเขามีแต่หมอกหนาสีขาว
ไลฟ์แทบมองไม่เห็นแผ่นหลังของอลิซผู้อยู่เบื้องหน้า
"ถ้ามองไม่เห็นใช้เนตรยมทูต แล้วจับมือคู่ของตนไว้ด้วย... บีบมือกันไว้แน่ๆ คู่ของใครคลายมือออกรีบบอกฉันทันที" องค์ซาตานออกคำสั่ง อย่างใจเย็น
แล้วคราวก่อนเขามาที่แบบนี้คนเดียวเนี่ยนะ...
ขณะที่ไลฟ์คิด หมอกก็ยังคงหนาขึ้นเรื่อยๆตอนนี้เขาไม่เห็นแม้แต่แผ่นหลังของอลิซแล้ว
หมับ...
ความรู้สึกอบอุ่นวาบขึ้น คานาโกะเอื้อมมือของเธอมาจับมือไลฟ์ เธอบีบมือเล็กน้อย
"ใช้เนตรยมทูตสิไลฟ์!!" เสียงของคานาโกะดังขึ้นมาในหัวของไลฟ์
อะ.. เนตรยมทูต...
ไลฟ์พยายามรวมพลังไว้ที่ตาทั้งสองข้าง และเขาก็พบว่าทำได้ยากเหลือเกิน รอบตัวของไลฟ์มีแต่หมอกสีขาวโพลน เขามองไม่เห็นอะไรอีกแล้ว และที่สำคัญแรงบีบจากมือคานาโกะก็หายไปด้วยเช่นกัน
พูดว่าคานาโกะหายไปเลยคงจะถูกกว่า
"เฮ้!! คานาโกะ เธออยู่ไหน" ไลฟพยายามติดต่อหาคานาโกะทางจิต แต่กลับไม่มีเสียงตอบรับกลับมา
"อลิซ!! นพี!! ชิโรเนะ!! มีใครได้ยินบ้าง..." ไลฟ์ติดต่อเข้าไปในช่องส่วนกลาง แต่ก็ยังไร้เสียงตอบรับกลับมา
ไลฟ์หยุดใช้เงายมทูต ตอนนี้รอบตัวของเขาปกคลุมไปด้วยหมอกหนาชนิดที่ไลฟ์ไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต ขนาดยืนมือของตนออกมาตรงหน้าเขายังมองไม่เห็น ต้องเอาเข้ามาจ่อจนแทบจะติดตาถึงจะเห็น
"เฮ้!! ไปไหนกันหมด... ทุกคน!! มีใครได้ยินบ้าง" ไลฟ์ตะโกน ความกลัวเริ่มเกาะกุมจิตใจเด็กหนุ่ม เขารู้สึกไม่ดีกับหมอกนี่เอาเสียเลย
"เฮ้!!!!!!" ไลฟ์ตะโกนด้วยเสียงที่ดังกว่าเดิม แต่ก็ยังไม่มีเสียงตอบรับ
"ไลฟ์!! ทางนี้จ่ะ!!" หัวใจของไลฟ์โลดขึ้น เสียงนั้นมันเป็นเสียงของคานาโกะ
"เธออยู่ไหนน่ะ คานาโกะ!!" ไลฟ์ตะโกนถาม ผ่านไปครู่นึงก็มีแสงกระพริบวาบขึ้นกลางหมอกไลฟ์หันไปมอง
"ตามแสงมาเลยจ่ะ" เสียงคานาโกะแว่วมาอีก
ไลฟ์ออกเดินไปตามแสงที่กระพริบเป็นระยะๆนั้น แต่ทุกครั้งที่มันหายไปและกระพริบขึ้นใหม่ดูเหมือนมันจะออกห่างจากไลฟ์ไปเรื่อยๆ
"อย่าเดินหนีสิคานาโกะ" ไลฟ์พูดขึ้นท่ามกลางสายหมอก
"คิกๆ อะไรกัน แค่นี้อย่างไลฟ์ต้องไล่ให้ทันสิจ็ะ" เสียงของคานาโกะดังขึ้น
"ไม่ใช่เวลามาเล่นนะคานะ!!" ไลฟ์พูดอย่างโกรธๆ นี่มันไม่เวลาจะมาเล่นอยู่ที่นี่ซะที่ไหนล่ะ!! เพราะยิ่งช้าเท่าไหร่ชีวิตของนาโอมิก็จะยิ่งตกอยู่ในอันตรายมากขึ้นเท่านั้น
"อะไรกัน ถ้าแค่นี้ตามไม่ทันจะไปช่วยนาโอมิไหวเหรอ..." เสียงของคานาโกะเริ่มฟังดูเย็นชา
คำพูดนั้นทำให้ไลฟ์รู้สึกแย่ลง ใช่สินะ......
"เห้อ... อะไรกัน... สัญญาอะไรกับฉันเอาไว้ เธอเคยสัญญาว่าจะปกป้องนาโอมิ ไหนกันล่ะที่พูดไว้หน่ะ? ที่นาโอมิถูกขโมยวิญญาณมายังโลกนี้มันไม่ไช่เพราะเธอหรอกเหรอ เธอนี่มัน... พึ่งไม่ได้ อ่อนแอ..." แต่ละคำพูดของคานาโกะนั้นกรีดลึกเข้าไปในหัวใจของไลฟ์
"ฉันนี่มันโง่จริงๆ ที่หลงชอบคนขี้แพ้อย่างเธอ..." เสียงของคานาโกะตอกย้ำใส่ไลฟ์
ไลฟ์ผู้ซึ่งบัดนี้เจ็บใจจนพูดไม่ออก ได้แต่ยืนก้มหน้านิ่ง
ใช่สินะ... อย่างที่เขาว่าจริงๆ เรามันไร้ค่า...
"ไอ้กระจอกอ่อนแอ อย่างเธอหน่ะ... ไปตายซะเหอะ" เสียงของคานาโกะเย็นเยียบแบบที่ไลฟ์ไม่เคยได้ยินมาก่อน นั่นยิ่งทำให้เขาปวดใจ
"นั่นสิ คานาโกะพูดถูก แกหน่ะมันอ่อนแอ... เหอะ!! ฉันไปรับคนอย่างแกมาเป็นลูกศิษย์ได้ยังไงกัน น่าจะปล่อยให้ไปเป็นข้ารับใช้พวกแองเจิ้ลซะ.. มันคงเหมาะสมกับแกมากกว่า" คราวนี้เป็นเสียงของอลิซ
"ฉันเองก็ไม่น่าแบ่งวิญญาณแกออกมาจากตัวลูซิเฟอร์เลย น่าเสียดายวิญญาณส่วนนั้นจริงๆ อย่างแกน่ะเป็นความผิดพลาด... ไม่น่าจะมีตัวตน... ตายๆไปซะดีกว่ามั้ง" เสียงขององค์ซาตานดังขึ้น
"หายไปซะ..."
"ข้อผิดพลาด..."
"อย่างนายน่ะ ตายไปซะเหอะ..."
คำพูดเหล่านี้ดังก้องขึ้น ทุกครั้ง ราวกับเป็นมีดอันคมกริดกรีดย้ำๆๆๆ ลงที่หัวใจของไลฟ์
"หยุดนะ!!! พอที!!!" ไลฟ์กุมศีรษะตะโกนเสียงดัง
"ไหนว่าจะมาช่วยกัน... นายมันเป็น... สิ่งโสโครกไร้ค่า ตายไปซะดีกว่า.. ไม่มีคนอย่างนายชีวิตฉันคงจะดีขึ้น" คราวนี้กลับเป็นเสียงของนาโอมิ
ตายไป... คงดีกว่าสินะ...
ไลฟ์คิด แล้วตอนนั้นเองร่างของเขาก็เริ่มสลายกลายเป็นผงอย่างช้าๆ...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น