คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [REWRITE] Chanbaek - Indeterminate time (3) END.
เอนอยรีิ้นะะ.
Title : Chanbaek
- Indeterminate time 3 end
Author : เบลสไม่ใ่เบล.
Pairing : Chanbaek. #Chanbaek
#านแบ
Author note
: ไม่มโน
* Indeterminate = unclear
แบฮยอนเลือะไปบอเลิเฮุน้วยัวเอที่บ้านอเฮุน..
เหุาร์ บ้านอเฮุน
เฮุน เราิว่าเราบับฮุน่อไปไม่ไ้แล้ว
เราอโทษนะ
เพราะไอ้านยอลใ่ไหม แบถึะไปาเรา...
ทำไม้อมันอ่ะ? ทำไมวะ...อบเราิ!
านยอลไม่เี่ยวนะเฮุน
เราเหนื่อยที่ะทนับเฮุนแล้ว เฮุนไม่สนใเราเลย..
ถึแบะเลือมันอย่านั้น
เรา็ไม่ยอมแพ้หรอนะ..
แ่เฮุนลับเลือที่ะรั้ ไม่สิ เลือที่ะเอาแ่ใัวเออีรั้..
วันรุ่ึ้น..
แบฮยอนียิ้มสใส้าวาเล็ๆเ้ามาภายในห้อเรียนแ่เ้าามปิ
พร้อมระเป๋าู่ายแ่วันนี้เเปลไปที่เป็นระเป๋าสีสวยใบใหม่ แปลาาเิม
ยอูเห็นวามเปลี่ยนแปลอเเบฮยอนทีู่มีวามสุ แววาสใส
ู่ับระเป๋าใบใหม่เลยัสินใเ้าไปถามเพื่อนสนิทอย่าแบฮยอน
" ว่าไแบ วันนี้ยิ้มแย้มีั ระเป๋าใหม่หรอ สวยๆ "
ยอูพยัเพยิไปทาระเป๋าใบใหม่ที่แบฮยอนสะพายมา
" อ๋อ....แหะๆ านยอลื้อให้น่ะ น่ารัไหม านบอว่าเหมาะับแบ ็เลยไ้มาเลย ป๋าะมั ฮ่ะๆ "
แบฮยอนยิ้มพร้อมับลูบระเป๋าสะพาย
" ีั านยอล ... เี๋ยวนะ านยอลไหน? เห้ย แบ เล่ามาให้หมเลยนะ! ย่าห์.. "
แบฮยอนเล่าเรื่อทุอย่าให้ยอูฟั
ทั้เรื่อารเริ่ม้นพูุยอทั้านยอลและแบฮยอน
ารที่เฮุนปล่อยปะละเลยแบฮยอน และทุๆอย่า
แบฮยอนอยาะทิ้วามว้าวุ่นในใอัวเอไว้ที่ใรสัน
แบฮยอนเล่าทุอย่าริๆ
แ่แบฮยอนลืมบอยอูไปว่า ..
เฮุนไม่ยอมเลิและรั้แบฮยอนไว้..
" แบฮยอนนี..ุยอะไรับยอูอยู่รับ? "
เสียทุ้มๆอเฮุนัึ้น้าหูอแบฮยอน
เฮุนรู้ีว่า เสียทุ้มๆอัวเอ
ทำให้หัวใอแบฮยอนเ้นแรไ้เสมอ ..
..... ใ่ รั้นี้็เ่นัน
" เ...ฮุน........"
แบฮยอน้มมอพื้น หัวใเ้นแร แ่็่มใไว้
เท้าเล็ๆ้าวาออมาารนั้นแทบะทันทีที่นึไ้
เลิันแล้ว
เราเลิันแล้ว
เราเป็นแฟนอานยอลนะ แบฮยอน
อย่ายอมหวั่นไหวับนใร้ายอย่าเฮุนสิ
" แบอย่าเินหนีเรา.."
เฮุนรั้้อมือเล็อแบฮยอนไว้้วยมือให่อนเออย่าถือวิสาสะ
" ปล่อย ! ปล่อยมือแบนะ "
แบฮยอนเยหน้ามอเฮุนอย่าหุหิใ
แบฮยอนไม่อบเวลาเฮุนบีบ้อมืออเาแรๆ มันทำให้รู้สึแย่
"อ...อโทษ แ่เราุยัน่อนไ้ไหม.. "
เฮุนละล่ำละลัอโทษแบฮยอน่อนะปล่อยมือเล็เป็นอิสระ
แบฮยอนยอมแพ้ให้เฮุนอีแล้ว ..
แ่บาทีราวนี้อาะไม่ใ่ แบฮยอน ที่พ่ายแพ้ ..
แบฮยอนยอมเินออาห้อเรียนไปที่หน้าระเบียทาเิน
่อนะหันมอหน้าเฮุนเหมือนที่เยอบทำทุๆรั้
วาี่เล็อแบฮยอนายแววสั่นไหว สับสนและเสียใปนอยู่ในนั้น
านยอลือนเียวที่วรอยู่ในใและวรไ้รับวามรัาเา
แบฮยอนยืนหลับา เม้มปาเล็ๆแน่น ่อนะลืมาึ้นมาแล้วพบว่าเฮุนยืนอยู่้านหน้านเอ...
เฮุนแทบะไม่ยืเยื้อเาเปิประเ็นสำั้วยประโยที่ทำให้หัวในฟัสั่นไหว....
"แบ...ลับมาหาฮุนไ้ไหมรับ อย่าไปเลยนะ เรารัันมานานเท่าไหร่ หื้ม..นี อย่าไปเลยนะ.."
เฮุนับมือเล็ึ้นมาแนบไว้ที่แ้มอนเอ มือหนาบีบมือเล็เบาๆ
ไม่พอเฮุนยัใ้วามสวยอน้อลึไปในวาอแบฮยอน
แบฮยอนน้ำาึม ในใรู้สึสับสนไปหม
สับสน...
เ็บปว..
เหนื่อยล้า..
แบฮยอน้อทนับวามรู้สึแย่ๆแบบนี้ไปอีนานแ่ไหน ? ...
" พอเถอะ เฮุน..เเบเหนื่อยแล้ว .. แบิว่า เราไม่มีทา..ลับไปเป็นอย่าเิมไ้แล้ว อโทษนะ "
แบฮยอนัวามรู้สึแย่ๆที่ทำให้เาสับสนว่าเาวรรัใรไ้หมาใ
ท้ายสุแล้วนที่เาเลือ มันไม่ไ้ึ้นอยู่ับระยะเวลา แ่มันึ้นอยู่ับว่า ..
ใรใส่ใเา ใรรัเา และให้วามสำัเา
านยอลเป็นศัรูับเฮุน
วันนั้นเป็นวันที่ำไ้ไม่เยลืม
เฮุนับานยอลเยมีเรื่อันที่โรเรียนอานยอล
่วสอบรั้ให่ที่ 5 โรเรียน ้อไปรวมัวสอบที่โรเรียนอานยอล
ึ่เป็นโรเรียนนาให่ สอนนี้มีเรื่อันโยที่เเบฮยอนไม่รู้
มีบาแผลเล็น้อยที่เฮุนโหว่าเาไปเล่นับเพื่อนแล้วพลาโนเลยบาเ็บ
เหุเพราะานยอลแอบมอเเบฮยอนาั้นสออึและอนเ้าแถวนเฮุนสัเไ้
้วยวามหึหว และ วามบ้าเลือ ารระทำเลือร้อนอวัยรุ่นทำให้เฮุนมีเรื่อับานยอล
เฮุนไม่เยรู้ัวเลยว่า ัวอเาเอะเป็นส่วนหนึ่ที่ผลัหัวใอเเบฮยอนไปให้านยอล
เฮุนัสินใมอหน้าเล็อแบฮยอนเป็นรั้สุท้ายในวามิเา
่อนะ่อยๆ้าวเท้ายาวๆออห่าาแบฮยอนไปเรื่อยๆนหายลับา
ถ้ารั้หน้าผมไ้รัใร..
ผมะไม่ปล่อยให้เรื่อทุอย่ามันแย่ลแบบนี้..
ผมะไม่ทำให้เาเสียใ..
ผมะไม่ทำให้เาเสียวามรู้สึ..
ผมะรัเา ูแลเา ให้ีว่านี้..
อบุนะแบฮยอน นีอเฮุน
อบุที่มอบวามรั วามใส่ใให้ับนที่ไม่สมวรไ้รับอย่าผม..
อให้รัเาให้มาๆ อย่าเสียใเพราะเานะ..
เฮุนไ้แ่ิในใ่อนะยอมรับวามริว่าสุท้ายแล้ว นผิือัวเาเอ..
แบฮยอนไม่ผิที่เผลอไปรันอื่น เป็นเาเอที่ละเลยวามรู้สึอนัวเล็มาไป..
เพราะิว่ายัไแบฮยอน็ะไม่ไปไหน ะอยู่ับเา โยลืมนึว่า แบฮยอน็มีวามรู้สึ..
แบฮยอนโทรศัพท์เรื่อสวย....
" ฮัลโหล..ว่าไรับัวเล็ โทรมาแ่เ้าเียว มีอะไรรึเปล่า หื้ม? "
เสียทุ้มอานยอลลอผ่านสายออมาอย่าสื่น
" เปล่า แบแ่อยาะบอว่า แบรัานนะ .."
ร่าเล็อแบฮยอนยืนเาะอบระเบียหน้าห้อเรียน
สายาทอมอไปยัภาพสนามห้าเียวสหน้าโรเรียน
ริมฝีปาเล็ยิ้มออมาอย่ามีวามสุ
แบฮยอนรู้สึโล่ใ
และ้อารโทรมาย้ำวามรู้สึัวเออีรั้็เท่านั้น...
" รับ านรู้แล้ว อ้อนะเอาอะไรรึเปล่าเนี่ยัวเล็ "
านยอลแล้หยอนัวเล็เล่นอย่าที่อบทำ
" ่าา เปล่านะ เอาเป็นว่า บยอน แบฮยอน รั ปาร์ านยอลนะ .. "
" รับ ปาร์ านยอล ็รั บยอน แบฮยอน รัมา ะรัให้ีที่สุ้วย ั้ใเรียนนะรับ "
" อื้อ...พรุ่นี้วันหยุเราไปเที่ยวันนะ ิถึานนะ"
"รับ าน็ิถึัวเล็นะ แล้วเอันนะรับ "
-------------------------------------------------------------------------------------
สวัสี่ะ หวัว่าะมีวามสุในารอ่านนะะ :)
THE END !
ทัทายันไ้ @blessty_only13_
ความคิดเห็น