แม้ไร้ซึ่ง..ดวงดารา

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 : ศุกร์แสนธรรมดา 2

          ขณะเขานั่งคิดอยู่นั่นเองก็ถึงเวลาที่ต้องเข้าเรียนวิชาศิลปะ  ที่ห้องวาดภาพแล้วล่ะ

          "เฮ้ยย  กุลืมเอาพู่กันมาว่ะ พวกเมิงมีเหลือให้กุบ้างป่ะ"  เทอมพูดกับเพื่อนของเขา

          "กุเอามาอันเดียวว่ะ "  เสียงตอบจากพิ  เด็กชายผิดคล้ำ

          "ชีวิตนี้เมิงไม่คิดจะเอาอะไรมาเลยใช่มั๊ย  กุมีอันเดียวเว้ยย "  เสียงตอบจากเด็กชาย

ผิวสีแทนอีกคนที่มีนามว่าสโตน

          "เออ ๆ ๆ"  กุยืมึคนอื่นเอาก็ได้วะ" เทอมพูด

          "มดค้าบบบบ  มดค้าบบบ  เทอมขอยืมพู่กันหน่อยสิค้าบบบบ"  เสียงออดอ้อนสุดน่ารัก

จากชายหนุ่มที่กำลังอ้อนใครบางคนอยู่

          "จ้า  เค้ามีเหลือพอดีเลยอะ"  เสียงจากหญิงสาวตอบออกมาและยื่นพู่กันนั้นให้แก่ชายหนุ่ม

อาการอ้อนแบบนี้พบอยู่เป็นประจำกับเทอม  ด้วยนิสัยขี้อ้อนจึงเป็นอีกหนึ่งจุดที่ไม่สงสัยเลยว่า

ทำไมหญิงสาวทั้งหลายถึงได้เทใจให้

          เมื่อเด็กห้องวาดภาพแล้ว  มีวัตถุสั่นอยู่บริเวณกระเป๋ากางเกงข้างซ้ายของเทอม 

ใช่นั่นมันคือโทรศัพท์
เครื่อนที่นั่นเอง

          "เบอร์แปลกอีกและ  เมิงเอาเบอร์กุไปแจกให้ใครอีกล่ะไอ้เชี่ยปิง"  เทอมพูดอย่างสอบสวน

เพื่อนชายของเขา

          "แหม ๆ ๆ ก็เมิงอ่าา  ไปทำอะไรเข้าล่ะถึงได้มีคนติดเมิงงอมแงมเลย  เชี่ยนี่"  ปิงสวนกลับ

          "โตน ๆ ๆ คุยให้กุหน่อยดิ๊ "  เทอมเรียกคนในกลุ่มอีกคน

          "เทอมหรอ ค่ะ"  เสียงอันอ่อนแหวนพูดขึ้นก่อน

          "นี่เพื่อนเทอมคับ  ไอ่เทอมมันเข้าห้องน้ำอยู่"

          "หรอค่ะ  งั้นฝากบอกเทอมด้วยน่ะคะว่า  วันนี้ในเอ็มอย่าลืมคุยกะพี่ล่ะพี่เพิ่ง

แอดเมลล์เทอมไปเมื่อตอนกลางวันนี้เอง" 

          หลังจบการสนทนาทางโทรศัพท์โตนยังไม่ได้คืนมือถือเทอมเพราะตอนนี้ชายหนุ่ม

กำลังเล่นเกมใครเครื่องอยู่

          "ไอ เชี่ยปิง  เมิงอีกแล้วใช่มั๊ยเนี่ย"  เทอมพูดทีเล่นทีจริงกะปิง

          "เอ้าก็เมิงอย่าเกิดมาหล่อเองช่วยไม่ได้ 555+"
 
          อาจารย์ฝึกสอนผู้หญิงที่มาสอนวันห้อง 2 / 12 เป็นครั้งที่สอง

          "นักเรียน  นักเรียน นักเรียนทุกคน  อย่าลืม  สาม เอ๊า สี่  ทำความเคารพ" เสียงจาก

หัวหน้าห้องชายที่ชื่อว่ามิคดังขึ้น

          "ซาหวาดดีค้าบ / คะ" เสียงทำความเคารพจาเด็กห้อง 2 / 12 ดังขึ้น

          "โห  ทำไมผู้หญิงเยอะจังเนี่ย"  อาจารย์พูด

          "ห้องม. 2/12 มีนักเรียน 50 คน หญิง 37 ชาย 13 ครับอาจารย์  55+ " หัวหน้าห้องพูดอย่างกวน ๆ
 
          "จำได้มั๊ยคะว่าครั้งที่แล้วครูสอนวิธีการใช้พู่กันกับสีน้ำแล้ว  วันนี้เราจะมาทำงานกันเลยนะคะ
 
ในหัวข้ออะไรก็ได้แล้วแต่นักเรียนเลยคะ  ลงมือเลยคะ"  น้ำเสียงที่ฟังแล้วยังรู้สึกว่าเกร็ง ๆ 

อยู่ไม่น้องของครูฝึกสอน

  ก่อนหมดคาบศิลปะ 10 นาที

          "ส่งงานเลยคะ" อาจารย์บอก

          ภาพที่ดูสวยงามดีของทุกคนในห้องแต่เมื่อมาดูรูปภาพของเทอมแล้วทำให้ดูวังเวงยังไง

ชอบกลมันเป็นรูปที่มีพื้นหลังเป็นสีดำทมิฬ  มีแค่พระจันทร์ที่แปล่งรัศมีสีทองอร่าม  แต่ดูแล้ว

มันช่างอ้างว้างยิ่งนัก  ที่มุมล่างขวาของกระดาษที่อาจารย์ฝึกสอนให้เขียนชื่อผลงานลงไว้

ภาพนี้มันมีชื่อว่า  "จันทราเดียวดาย"

          "สรุปเลยน่ะคะว่า  ภาพที่ทุกคนวาดนั้นแสดงถึงความรู้สึกภายในจิตใจคะ  งานวันนี้ครูยัง

ไม่เก็บเป็นแนนน่ะคะ  ครูให้นักเรียนเก็บไปดูว่าตอนที่นักเรียนวาดภาพนั้นความรู้สึกของนักเรียน

มันเป็นยังไงคะคราวหน้าอย่าลืมผู้กันกับสีน้ำน่ะคะ ไปล่ะคะ"    น้ำเสียงของครูฝึกสอนที่ยังดูเกร็ง

เหมืองเดิม

          "นักเรียน นักเรียน นักเรียนทุกคน  อย่าลืมหนึ่ง สอง สาม เอ๊า สี่  ทำความเคารพ"  หลังหัวหน้า

กล่าวทำความเคารพเสร็จ

          "ของคูณ ค้าบ / คะ" นักเรียนทุกคนพูดและเดินไปยังตึก 21 ที่ใช้เรียนในคาบต่อไป

นั่นคือสาระการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ ภาษาที่สาม ภาษาจีน    สาระภาษาจีนที่จะเรียนต่อไป

นั้นเป็น 2 คาบติด

 
                    16.00 น โรงเรียนเลิก

          แต่เทอมต้องเรียนพิเศษถึงทุ่มนึงเนี่ยสิ  หลังโรงเรียนเลิกต้องไปเรียนอังกฤษกับครูดัชชี่

ถึงห้าโมงทุกวันพุธ- พฤหัส  จากนั้นไปเรียนวิชาภาษาอังกฤษกับพี่โทนี่ต่ออีกหนึ่งชั่วโมง

ทุกวันจันทร์ - พฤหัส  จากนั้นไปเรียนคณิตศาสตร์กับครูทรายต่อถึงหนึ่งทุ่มทุกวันจันทร์ - พฤหัส 

จากตารางเรียนพิเศษของเทอมนั้นแสดงให้เห็นว่าวันศุกร์เป็นวันเดียวที่เทอมจะได้เที่ยวกับเพื่อนอย่างเต็มอิ่ม 

โดยไม่ต้องกังวลเรื่องเรียนพิเศษ  และวันนี้เป็นวันศุกร์และเป็นวันที่แสนสุขของกลุ่มพิ 

และวันศุกร์นี้เองกลุ่มของพิได้ตั้งกฏไว้ 1 ข้อคือวันศุกร์ห้ามเรียนพิเศษจะได้มาเที่ยวด้วยกันได้

 ณ โต๊ะม้าหินอ่อนข้างสนามบาส  ใช่ซึ่งโต๊ที่ใหญ่ที่สุดถูกจองไว้หมดแล้ว  ได้แก่

พิ : เด็กชายผิวคล้ำหน้าตาโหดได้ใจ

โตน : เด็กชายผิวสีแทนอีกคนหนึ่งหน้าตาที่จริงจังแฝงด้วยรอมยิ้มเสมอ

ปิง                :             ชายหนุ่มตาตี่ผิวสีน้ำตาลขาวนิด ๆ ตาตี่อย่างมาก

ปัง                :             ชายหนุ่มคิ้วเข้มหน้าตาไทยแท้

ปิ๊ก               :             เด็กชายอีกคนนิสัยพ่อบุญทุ่มอย่างแรง

ดอร์จ            :             นักกีฬาตัวโรงเรียนหน้าตาแม้จะเข้มขรึมแต่ก็มีมนุษย์สัมพันธ์เข้าขั้นดี

นาท             :             เด็กหญิงตากลม  ใส่เหล็กจัดฝัน

ติงติง           :             เด็หญิงสุดเรียบร้อย

บลูลี่            :             หญิงสาวสุดเปรี้ยวมะนาวเรียกพี่

กาฟา           :             มะกี้มะนาวแต่คราวนี้สตอ(เบอร์รี่)

และที่ขาดไม่ได้ "เทอม" คาสโนวาแห่งสายชั้น

 "วันนี้ไปเที่ยวไหนกันดีว่ะ"  เสียงเปิดการสนธนาโดย พิ

 "ไปตลาดนัดกันดีก่ามะ"  กาฟาตอบ

 "หรอว่ะกุ่ว่า กุจาซื้อส์น้ำหอมส์ใหม่ด้วยส์แหละ"  เสียงจาเด็กหญิงมะนาวพูดอย่าง...

 "อย่าเพิ่งไปดิ  กุหิวหวะหาไรแ -ด-ก ก่อน" เทอมร้องขอ    ทันไดและทันทีที่ชายหนุ่มพูดจบ
 
 หญิงสาวที่เทอมและเพื่อนบางส่วนเจอในตอนกลางวันที่สนามบอลนั้น  ได้ตรงดิ่งมายังตัวของเขา

ในมือของเธอถือถุงใส่ไส้กรอกประมาณ 3 อัน

 "หิวหรอพี่ชอยส์ซื้อนี่มาให้"  จากนั้นเธอก็นั่งม้าหินตัวเดียวกะเทอมโดยที่ปิงต้องเป็นฝ่ายไป

นั่งม้าหินตัวอื่นแทน  รุ่นพี่ที่เรียกแทนตนว่าชอยส์ได้นำไม้เสียบลูกชิ้นจิ้มไปในถุงไส้กรอกและ

นำมาทำท่าป้อนชายหนุ่ม  แต่ชายหนุ่มกลับดึงไม้เสียบลูกชิ้นจาหญิงสาวและนำมาใส่ปากตัวเองแทน
 

 "ขอบคุณครับ"  เทอมกล่าวอย่างสุภาพบุรุษและเทอมก็ทานชิ้นต่อ ๆ ไปจนหมดถึงแม้

จะอยากหาทานเองมากกว่าแต่เพื่อมิทำให้เสียน้ำใจเขาเลยหมดถุง  ในขณะเดียวกันเพื่อน ๆ ทั้งหนุ่มสาว

ก็หันมามองคู่นี้เป็นบางครั้งบางคราวและหันกลับไปจ้อต่อ

 "ไป"  เสียงจาโตนบอกถึงเวลาที่เด็กกลุ่มนี้จะไดไปเที่ยวตลาดนักสักที  และทั้งหมดก็ได้

เดินจากไปจากม้าหินแน่นอนชอยส์หญิงสาวที่เพิ่งรุจักกันเปนครั้งที่ 2 ก็ได้อาสาไปส่งเทอมถึง

หน้าประตูโรงเรียน

 ถึงแล้ววตลาดนัด!!!

 ตลาดนัดที่เด็กกลุ่มนี้เลือกไปนั้นค่อนข้าอยู่ไกลจากโรงเรียนพอสมควร 

จึงไม่แปลกถ้าจะเห็นนักเรียนจากโรงเรียนนี้เป็นจำนวนน้อยที่มาเดินที่แห่งนี้  ทำให้เทอมและ

เพื่อนของเขาได้เที่ยวกันแบบไม่ต้องมีหญิงสาวมาเกาะแกะพ่อคาสโนวาเทอม 

และทั้งสิบเอ็ดก็ได้เที่ยวอย่างสุขสันต์(เสียที)

เห้อออ