Love Trips : การเดินทางของหัวใจ_การผจญภัยของความรัก

ลำดับตอนที่ #1 : เช้าวันศุกร์

                เช้าวันศุกร์ทุกชีวิตในเมืองใหญ่ตื่นขึ้นมาและทำกิจวัตรประจำวัน  ทุกคนใช้ชีวิตยามเช้าของตัวเองอย่างเร่งรีบ  

มันเป็นอย่างนี้มี 4 วันแล้ว  และวันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายของสัปดาห์  วันสุดท้ายของการทำงาน  วันสุดท้ายของการเรียนหนังสือ

นี้ก็ใกล้จะ 7 โมงเช้าแล้ว  ถนนทุกเส้นเนืองแน่นไปด้วยรถ  ทั้งรถส่วนตัวและรถประจำทาง  ผู้คนต่อแถวกันอย่างไม่ค่อยจะเป็น

ระเบียบนักเพื่อที่จะรอคิวขึ้นรถประจำทางไปยังจุดหมายของแต่ละคน

                  ผู้คนกลุ่มหนึ่งรีบวิ่งตามรถประจำทางที่จำเป็นต้องจอดเลยป้ายไปนิดหน่อยด้วยเหตุที่ว่า  บริเวณป้ายรถประจำทาง

นั้นมีรถจอดแช่รอผู้โดยสารอยู่จำนวนไม่น้อย

                                    "อุ่ย   ขอโทษครับ"   ชายหนุ่มกล่าวเนื้องจากเขาเดินชนหญิงสาวที่ขึ้นรถประจำทางคันเดียวกับเขา

                                     "คะ คะ"  หญิงสาวรูปร่างหน้าตาจัดว่าสวยกล่าวขอโทษชายหนุ่มอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก  

หล่อนได้สังเกตุป้ายพนักงานที่แขวนอยู่ที่คอของชายหนุ่ม  "P'ป๋อง" เมื่อหญิงสาวได้อ่านชื่อที่ป้ายคอเธอคิดในใจว่า

ชายหนุ่มคนนี้คงเป็นนักศึกษารุ่นพี่มาทำกิจกรรมอาสา หรืออะไรซักอย่าง  ในขณะเดียวกันชายหนุ่มเจ้าของป้ายแขวนคอ

ก็ได้เหลือบเห็นเอกสารของหญิงสาวที่มีชื่อของหล่อยเขียนอยู่ด้วยเช่นกัน "เดียร์"  นั้นคงเป็นชื่อของแม่สาวหน้าตาดีคนนี้แน่

..................................................................................

                      "ตื่นได้แล้วลูก  เจ็ดโมงกว่าแล้วเดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอก"  เสียงปลุกจากผู้เป็นแม่เรียกเด็กหนุ่มขี้เซา

ที่ยังไม่ลุกจากที่นอน

                       "นี่ ม.6 แล้วนะ  ปีหน้าก็เรียนมหาลัยแล้ว   ใครจะมาปลุกได้ทุกวันห๊ะ "  เสียงเรียกอีกครั้งด้วยความรำคาญ

                       "อืมมม"  เสียงเปล่งจากลำคอของเด็กหนุ่ม

                       ปังงง   แม่เสียงเปิดประตูเข้ามาในห้องของลูกชาย

                        ลูกชายค่อย ๆ ลากสังขารของตัวเองลงจากที่นอนอันแสนนุ่ม  เหมือนตัวเองเป็นร่างไร้วิญญาณ  แล้วผุ้เป็น

แม่ก็เดินออกไป

                         ถ้าเธอไม่ได้เรียนอยู่โรงเรียนเดียวกับเรา  เราคงหลับต่อแล้วไปโรงเรียนสาย

                        ถ้าฉันไม่เคยเห้นหน้าเธอวันนี้คงเป็นแค่วันศุกร์ธรรมดาอีกวันหนึ่งเท่านั้นเอง

                         และถ้าวันนีี้เป็นวันสุดท้ายของสัปดาห์  อีก 2 วันฉันอาจไม่ได้เจอหน้าเธออีก

                        ความคิดฟุ้งซ้านของเด็กหนุ่ม  ทำเอาเด็กหนุ่มถึงกับตาสว่าง  รีบลุกจากที่นอน  ด้่วยความอยากไปโรงเรียน

แต่เหตุผมนั้นหาใช่การเรียนหนังสือไม่  แต่เป็นเพราะการไปโรงเรียนในแต่ละวันนับตั้งแต่นี้คือการไปตามหาหัวใจของ

ตนเองที่ทำหล่นไว้ให้ใครซักคนที่  ตนเอาให้เขาเก็บ

                       วันนี้เด็กหนุ่มไปโรงเรียนเช้ากว่าปกติ  เช้า  ในที่นี้หมายถึงเช้ากว่าทุกวันที่ผ่านมา  ไม่ใช่เช้าตอนเวลาไก่โห่

                        "หวัดดีเกม"   เสียงเด็กหนุ่มทักทายหญิงสาวหน้าตาใช้ได้ระดับแนวหน้าของโรงเรียน

                        "หวัดดีเด้ง"   เสียงตอบรับจากหญิงสาว