ปีกของฉัน

ข้อมูลเบื้องต้น

ในวัยเด็กเรามักจะถามกันเล่นๆว่า ถ้าเราเลือกได้เราจะเลือกปีกอะไร เราก็มักจะตอบไปใสๆแต่ใครจะรู้ว่าปีกนั้นก็อาจจะสามารถแทนตัวของคุณได้เหมือนกัน....

เนื้อเรื่อง

ในตอนเด็ก.....ผมมักโดนเพื่อนถาม มันก็เป็นแค่คำถามเด็กๆถามกันเอาสนุก

 

"ถ้าแกเลือกได้ แกจะเลือกปีกอะไรเหรอ"เพื่อนผมเอ่ยถามขึ้น ผมทำหน้าคิดพร้อมเอ่ยออกมาอย่างสดใสเหมือนเด็กทั่วไปโดยไม่คิดถึงความหมายของปีกนั้นเลย

"ปีกงั้นเหรอ.....ก็คงเป็นปีกมังกรละมั้ง"

 

"เฮ้ย ไำม่มืดมนไปหน่อยเหรอ"


 

"ไม่อ่ะ... ฉันว่ามันเท่ออก ทั้งดีไซน์ทั้งสี"ผมเอียงคอมองราวกับจะถามเพื่อนต่อ แต่เพื่อนก็เปลี่ยนเรื่องไปก่อน 

 

แต่................


 

'ถ้าเลือกปีกได้ทาโกะจะเลือกปีกอะไรเหรอ' คำถามที่ผุดขึ้นหน้าแชทไม่กี่วินาทีที่ผ่านมาของเพื่อนในเฟสบุ๊คทำให้ผมหุบยิ้มลง 

"ในตอนนั้น.......มันก็แค่คำตอบของเด็กเท่านั้น... แต่ตอนนี้มันไม่ใช่..."ผมพึมพำตัวเองที่หน้าจอคอมเครื่องใหญ่ของตัวเอง ผมยิ้มบางๆพร้อมพิมพ์คำตอบลงไปอย่างไม่ลังเล

'ก็คงเป็นปีกนกสีขาวเปื้อนเลือดละมั้ง..'ข้อความทางผมก็ผุดขึ้นเป็นคำตอบ

'ส่วนของผมก็ ปีกมังกรสีดำแดง ที่มีไฟลุกเป็นสีขาวต่างหากปีกมังกร ไม่ได้แข็งแกร่งมากมาย แต่ก็อ่อนไหวเหมือนปีกนกเหมือนกัน'

'แค่ปีกมังครดูหยาบกระด้างไปหน่อยเท่านั้น'

'ใช่ แข็งนอกอ่อนใน'

'ที่ผมเลือกปีกนก เพราะมันสื่อตัวผมได้มากที่สุด ตัวผมในตอนนี้อ่ะน่ะ..' ผมพิมพ์ลงไปตามความรู้สึกตัวเอง

'...'

'ปีกนกสีขาวในความหมายของผมแทนคำว่า อิสระ  ที่มีเลือดเปื้อนปีกเพราะ...พยายามออกจากกรงไงละ เพราะกรงก็คือกรอบที่แม่อยากให้ผมเป็นอาชีพราชการ และคือกรอบที่การบ้านถมอ่ะน่ะ' ในประโยคสุดท้ายผมตั้งใจพิมพ์ให้ดูขำๆ เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายรู้สึกว่าผมดราม่ามากไปหน่อย

'พยายามจะบินออกจากกรงเพื่อหาอิสระของตัวเองจน...บาดเจ็บเลือดออก แต่ก็ยังพยายามต่อไปถึงรู้ว่ามันเจ็บมากก็เถอะ' ผมพิมพ์ออกไปทั้งที่มีน้ำตาคลออยู่ 

"......ใช่แล้วแม้ว่าเราจะเจ็บแค่ไหน แต่เพื่อสิ่งที่เรารัก...ฉันก็พร้อมที่จะเจ็บ ถึงรู้ว่าวาระสุดท้าย..ของสิ่งนั้นจะทำให้เราตายได้ก็เถอะ"

'ถ้าให้อยู่ในกรงตลอดชีวิตละก็.... ผม...ยอมตายดีกว่าโดนหักปีกของตัวเอง' ผมพิมพ์ประโยคสุดท้ายออกไปพร้อมถอนหายใจออกมา

และในตอนนี้

"ก็น่ะ......รู้อยู่แล้วละ.....แต่ผมก็อยากเลือกทางตัวเองที่รู้ว่าอาจจะเจ็บนี่น่า การเลือกทางของตัวเองแม้ตัวเจ็บแต่ผมก็ไม่คิดจะเสียใจทีหลังหรอกน่ะ เพราะว่าจุดสูงสุดน่ะ..ก็ต้องมีจุดต่ำสุดเหมือนกัน" ผมพูดกับตัวเองทั้งน้ำตาเมื่อนึกถึงทางเดินที่ผมเลือกและตั้งใจไว้

"ก็นี่น่ะคือสิ่งที่เหมือนทำให้ผมมีคุณค่ามากที่สุดนี่ อิสระของผมก็คือความหวัง ความหวังก็คือการที่ผมได้ทำงานที่ตัวเองรักแล้วมีความสุข.... ไม่ยอมให้ทำลายหรอก ไม่ว่าใครก็ตาม......จะไม่ยอมให้มาเปลี่ยนจุดมุ่งหมายของผมอีกแล้ว"

แล้วคุณละ.......ถ้าเลือกได้คุณจะเลือกปีกอะไร