คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : .:Blood:.II ข้อตกลง ~Rewrite~ 100% +ตอบคอมเม้นนิดๆ
Blood II
ข้อตกลง
ตึกๆๆ ตึกๆๆ
เสียงฝีเท้าของเจ้าของคฤหาสน์แห่งนี้ดังขึ้นตามทางเดิน ของชั้นบนสุดที่เป็นที่พักของเหล่าผู้พิทักษ์
สึนะเดินไปเรื่อยๆ ก่อนจะไปหยุดที่หน้าห้องหนึ่งที่อยู่ลึกที่สุด ก่อนจะมองประตูอย่างชั่งใจว่าควรจะเคาะประตูดีมั้ย
ทั้งหมดนี่มันเป็นเพราะเพื่อนตัวดี ที่เค้าเพิ่งไปขอคำปรึกษามาเมื่อสักครู่นี้
.
.
.
.
‘งั้นตกลงว่าสึนะไปชวนฮิบาริล่ะกันน่ะ ส่วนเรื่องของมุคุโร่ เดี๋ยวฉันกับโกคุเทระจะไปบอกโครมให้ฝากไปบอกมุคุโร่ให้เองล่ะกัน’เสียงยามาโมโตะ เอ่ยสรุปตาบแบบฉบับของคนมองโลกในแง่ดี(เกินไป)พูดขึ้น ซึ่งนั้นเองที่เป็นเหตุผลที่ทำให้สึนะต้องมายืนอยู่หน้าประตูห้องของผู้พิมักษ์เมฆาคนนั้น ในตอนนี้….
.
.
.
.
สึนะคิดก่อนที่จะตัดสินใจยกมือขึ้น เคาะประตู
“ปิ๊ป” สึนะกดอินเตอร์โฟนที่ติดตั้งไว้ที่หน้าห้อง ก่อนที่จะยืนรอการตอบรับจากผู้ที่อยู่ข้างใน
'หวังว่าคุณฮิบาริคงจะอยู่ที่ห้องน่ะ' สึนะคิดในใจ ก่อนที่เสียงทุ้มเรียบจากภายในห้องจะดังออกมาจากอินเตอร์โฟนหน้าห้อง
“ใคร…” เพียงแค่ประโยคสั้นๆที่อีกฝ่ายนึงเอ่ยออกมา ทำให้สึนะเกิดอาการลนลาน ก่อนจะรีบตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไรนัก
“ อะ…เออ ผะ…ผม ซาวาดะเองครับ คือ คือว่าผม มีระ เรื่อง…” ยังไม่ทันที่สึนะจะพูดจบ เสียงทุ้มจากภายในห้องนั้น ก็เอ่ยออกมาอีกครั้ง หากแต่คราวนี้ ในน้ำเสียงนั้น กลับแฝงด้วยความหงุดหงิดเล็กๆ ซึ่งคาดว่า อาจเกิดจากการที่ร่างบางที่อยู่หน้าประตูพูดติดๆขัดๆ จนส่งผลให้ร่างสูงที่อยู่ข้างในหงุดหงิดก็เป็นได้
“เลิกพูดแล้วเข้ามา” สิ้นเสียงนั้น สึนะที่ยืนตัวสั่นอยู่หน้าห้องก็เริ่มคิดอย่างวิตกกังวลไปตามประสา
‘จะ…จะทำยังไงดีน่ะ ถ้าคุณฮิบาริไม่ยอมไปร่วมงานเลี้ยงแล้วจะทำยังไงดีล่ะ แล้วถ้าคุณฮิบาริไม่พอใจ แล้วถ้าเกิดเค้าอัดเรา…แล้วถ้า…อ้ากๆๆๆๆ’ สึนะคิดไปมาในใจด้วยความวิตกกังกลไปต่างๆนานา ก่อนจะตั้งสติได้ แล้วสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป
“แอ๊ด”
สึนะค่อยๆเปิดประตูเข้าไปอย่างแผ่วเบา เพื่อไม่ให้ไปสร้างความรำคาญแก่คนที่อยู่ข้างใน ก่อนจะค่อยๆก้าวเข้ามาในห้อง
ภายในห้องเป็นห้องขนาดใหญ่ ซึ่งทั้งห้องถูกตกแต่งแบบญี่ปุ่น ภายในห้อง เฟอร์นิเจอร์ต่างๆ ทำด้วยไม้ ทำให้ได้กลิ่นอายของธรรมชาติ น้ำพุเล็กๆ ที่มีกระบอกไม้ไผ่ แบบราวกระทบตั้งอยู่ในส่วนในของห้องที่ทำเป็นสวนญี่ปุ่นขนาดย่อม ทั้งห้องปูด้วยเสื่อทาทามิ และตรงกลางห้องก็มีโต๊ะไม้เรียบๆวางไว้ พร้อมกับเบาะรองนั่ง 1 ที่ ตามจำนวนคนที่อาศัยอยู่ในห้อง ทางด้านซ้ายขวามีประตูอยู่ด้านละบาน ประตูเป็นบานเลื่อน ด้านนึงปิดอยู่ ส่วนอีกด้านนึงเปิดอยู่ เผยให้เห็นภายในห้อง ซึ่งแตกต่างจากภายนอกโดยสิ้นเชิง โดยในห้องนั้นเป็ห้องทำงาน ซึ่งตกแต่งเป็นแบบเดียวกับห้องคณะกรรมการนักเรียน หรือห้องรับแขกที่เจ้าของห้องเคยยึดมาเป็นห้องส่วนตัวของตนเอง ตอนที่เป็นหัวหน้าคณะกรรมการรักษาระเบียบโรงเรียนนามิโมริ สมัยที่อยู่มัธยมปลาย ซึ่งภายในห้องนั้น มีร่างสูงเจ้าของเรือนผมสีดำสนิทซอยสั้นระต้นคอกำลังนั่งทำงานอยู่บนโต๊ะทำงานตัวใหญ่ที่ตั้งอยู่ในสุดของห้อง
เมื่อสึนะเห็นร่างสูงอยู่ภายในห้องทำงาน จึงเดินเข้าไปภายในห้องนั้น ก่อนจะหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องด้วยความกลัว
"อะ…เออ..." สึนะเอ่ยออกมาอย่างหวาดๆท่ามกลางความเงียบสงัดภายในห้องที่มีเพียงเสียงปลายปากกาตวัดไปมาบนแผ่นกระดาษเท่านั้น แต่ยังไม่ทันที่สึนะจะได้ถามอะไรออกไป ร่างสูงที่นั่งอยู่บนโต๊ะทำงานตรงหน้าก็เอ่ยออกมาเสียก่อน
"มีอะไร เจ้าสัตว์กินพืช" เสียงเย็นๆเอ่ยถาม โดยที่ยังไม่ละสายตาออกจากเอกสารตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย
“อ่า…คือว่า อาทิตย์หน้าคุณฮิบาริว่างมั้ยครับ” สึนะ ถามตะกุกตะกัก
'ให้ตายสิ ไม่เคยชินเวลาที่ต้องคุยกับคุณฮิบาริสักที…แล้วหัวใจจะเต้นให้เบากว่านี้ไม่ได้รึไงกันน่ะ…'
“มีอะไร…” ร่างสูงตอบกลับมาสั้นๆ เรียบๆ ตามแบบฉบับของตน
“คือ…ผะ…ผม จะมาบอกว่า อยากจะขอใหุ้ณฮิบาริช่วยไปงานเลี้ยงของคุณเบียคุรันหนอ่ยได้มั้ยครับ…งานจะจัดอาทิตย์หน้า แล้ว…แล้วคุณเบียคุรันเค้า…”
ยังไม่ทันที่สึนะจะได้พูดต่อจนจบ ฮิบาริก็พูดขัดขึ้นมาอีกครั้ง
" งานเลี้ยง…นายอยากตายรึไงกัน ซาวาดะ” ฮิบาริถามเสียงเย็น ก่อนจะเงยหน้าจากกองเอกสารขึ้นมามองร่างบางตรงหน้า
ดวงตาสีดำสนิทฉายแววคุกกรุ่นเล็กน้อย ด้วยความไม่สบอารมณ์ที่คนตรงหน้ามาพูดเรื่องไร้สาระเช่นนี้
สึนะเห็นท่าไม่ดี จึงตกใจและเล่าเรื่องทั้งหมดออกไป
“ คะ….คือ งานนี้มันเป็นงานสำคัญน่ะครับ แล้วเค้าก็ระบุมาด้วยว่าต้องไปให้ครบ…แล้วอีกอย่างธีมของงานนี้มันเป็นธีมคู่ชายหญิงน่ะครับ…” สึนะพูดรัวเร็ว ก่อนที่จะลดเสียงลงเล็กน้อยในประโยคสุดท้าย แต่ก็ไม่พ้นหูของฮิบาริไปอยู่ดี
“ธีมชายหญิง…” ร่างสูงพูดขึ้นอย่างไม่เข้าใจในความหมายของคำๆนั้น
“อะ…เออ คือว่า ในงานนี้จะต้องไปเป็นคู่น่ะครับ แล้วให้ใครคนใดคนนึงแต่งเป็นผู้หญิง…น่ะครับ” สึนะตอบเสียงเบา
“แล้วไง….นายจะคู่กับฉันรึไง หืม” ร่างสูงถามขึ้น ส่งผลให้แก้มของสึนะขึ้นสีระเรื่ออย่างไม่ทราบสาเหตุ ก่อนที่สึนะจะรีบบอกปัดเป็นพัลวัน
“อ่ะ….เปล่าน่ะครับ ผมไม่กล้าหรอกครับ…คุณฮิบาริคงไม่อยากจะมาคู่กับผมอยู่แล้ว” สึนะตอบรัวอีกครั้ง แต่ถ้าหากฟังให้ดีๆ ในประโยคสุดท้ายจะพบว่า น้ำเสียงนั้น แฝงไว้ซึ่งความน้อยใจเล็กๆ
ความเงียบเข้าครอบคลุมห้องทำงานชั่วขณะนึง ฮิยาริเหมือนกำลังใช้ความคิดบางอย่าง ส่วนสึนะก็ได้แต่ยืนนิ่งไม่กล้าที่จะปริปากพูดหรือขยับตัวไปไหน
จนในที่สุด…ฮิบาริก็พูดขึ้นมา
“ก็ได้…ฉันจะไป ” ร่างสูงพูดออกมา เรียกสติของสึนะกลับมาอีกครั้ง ก่อนที่สึนะจะประมวลผลคำพูดเมื่อสักครู่สักพัก จึงตะโกนออกมาอย่างตกใจ
“เอ๋!!! คะ…คุณฮิบาริ ยอมไปหรอครับ! 0-0” สึนะถามย้ำอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ
“อืม แต่มีข้อแม้ 2 ข้อ”
“ข้อแม้…อะไรหรอครับ” สึนะถามกลับด้วยความสงสัย
“ข้อแรก…นายต้องคู่กับฉัน แล้วแต่งเป็นผู้หญิง” ร่างสูงเอ่ยข้อแม้ข้อแรกออกมา ด้วยน้ำเสียงราบเรียบราาวกับกำลังพูดเรื่องธรรมดาทั่วไป หากแต่กลับสร้างความตกใจให้แก่ร่างบางที่ยืนอยู่ตรงหน้า
“หะ…หา คุณฮิบาริจะคู่กับผมหรอครับ” สึนะเอ่ยทวนอย่างแปลกใจ
ใช่สึนะไม่แปลกใจถ้าต้องแต่งเป็นผู้หญิง เพราะตนก็คาดไว้อยู่แล้วว่าคงจะต้องได้แต่งเป็นผู้หญิงแน่ๆ ไม่ว่าจะคู่กับใครก็ตาม เพราะด้วยภาพลักษณ์ ลักษณะนิสัยและท่าทางของตน แต่ที่คาดไม่ถึงก็คือ…จะต้องคู่กับร่
างสูงตรงหน้า
‘คะ…คู่กับคุณฮิบาริหรอ…เราเนี่ยน่ะ มันจะเป็นไปได้ยังไง ก็คนอย่างคุณฮิบาริน่ะ…ต้องมีคนอยากมาคู่ด้วยและดีๆกว่าเราตั้งเยอะนี่…’สึนะคิดด้วยความไม่เข้าใจ เพราะร่างสูงตรงหน้าเค้า แม้ว่าจะเป็นคนเย็นชามากๆ และไม่สุงสิงกับใคร หากแต่ก็มีคนมาหลงรักตั้งมากมาย มีตั้งแต่ ดารา นักร้อง นางแบบ คนในแวดวงไฮโซ ไปจนถึง นักธุรกิจ เศรษฐี มาเฟีย ถึงงานครั้งนี้จะมีการเชิญแขกมาโดยเฉพาะ แต่สำหรับคู่ควงจะเป็นใครก็ได้อยู่แล้ว แล้วทำไม…’สึนะคิดในใจด้วยความไม่เข้าใจ
“ใช่ และข้อสอง…นายต้องไปเดทกับฉัน…” ร่างสูงพูดเงื่อนไขข้อที่สองออกมาเรียบๆ แต่คราวนี้ กลับสร้างความตกใจและไม่อยากจะเชื่อ ให้แก่ร่างบางเป็นอย่างยิ่ง
“หะ….หา!! ดะ…เดท หรอครับ…” สึนะถามเสียงสั่นด้วยความตกใจ
“ใช่…นายแค่ตามฉันไปเฉยๆก็พอ ว่าไง ตกลงมั้ย” ร่างสูงเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง
‘นะ...นั่นมันเรียกว่าเดทตรงไหนกัน…อย่างว่าแหละน่ะ คนอย่างคุณฮิบาริ คงไม่เคยเดทหรอก…มันก็คงจะแค่ตามเค้าไปเฉยๆละมั้ง’
สึนะคิดอย่างปลงๆ ก่อนจะตัดสินใจตอบตกลง
"กะ..ก็ได้ครับ...ตกลงครับ"
“หึ ดี…งั้นฉันขอมัดจำไว้ก่อนล่ะกัน”
“เอ๋….มัดจำ ยังไงครับ” สิ้นเสียง ร่างสูงที่นั่งอยู่ ก็ลุกขึ้นมา ก่อนจะเดินมาที่ร่างบาง ก่อนจะ…
“จุ๊บ”
ฮิบาริ กดปลายจมูกลงที่แก้มนวลเบาๆ ก่อนจะทิ้งประโยคสุดท้ายไว้
“ฉันจะรอดูเธอแต่งเป็นผู้หญิงน่ะ…” แล้วเดินออกไป
ปล่อยให้ร่างบางที่ถุกหอมแก้มหน้าแดงระเรื่ออยู่ในห้องเพียงคนเดียว
นานเกือบนาที ที่สึนะยืนอยู่ในห้องนั้น ร่างบางลูบแก้มที่ร่างสูงสัมผัสเบาๆอย่างเหม่อลอย ก่อนจะตั้งสติ แล้วเดินออกไป เหลือไว้แต่่เพียงความคิดที่ฟุ้งซ่านอยู่ในหัว ที่ไม่ว่าจะสลัดยังไงก็ไม่สามารถสลัดพ้นได้
ความคิดที่บอกให้รู้ว่า เมื่อสักครู่นี้…สิ่งที่ร่างสูงมัดจำไว้คืออะไร
ความคิดที่ลอยวนเวียนอยู่ในหัว ซ้ำไปมา
ความคิดที่ว่า
.
.
.
‘คุณฮิบาริ หอมแก้มเรา….’
.
.
TBC.
Talk สักนิด
ใครที่เคยอ่านก่อนรีไรท์ จะบอกว่า...ลืมอันเก่าไปเถอะ มันแทบไม่เหมือนเดิมแล้ว โครงเรื่องเหมือน แต่เนื้อหาภายใน...ไรเตอร์แก้ทุกประโยค =0= ซึ่งจากปกติที่อัพช้าอยู่แล้ว จึงยิ่งช้าไปอีก 555 และ ถ้าไรเตอร์เปิดเทอมเมื่อไร คาดว่า อาจจะอัพช้าจนเกือบไม่ได้อัพ
เพราะโรงเรียนคลาวด์ เปิด 13 ธันวา (วันเกิดคลาวด์เลย T^T) ซึ่งช้ากว่าชาวบ้าน ทำให้โรงเรียนมีมาตรการฆ่าเด็กโดยเฉพาะ คือ ไม่มีสอบมิดเทอม (เหมือนจะดีน่ะ) แต่...จะเรียกสอบเป็นรายวิชาไป...ซึ่งก้หมายความว่า ตามอารมณ์อาจารย์ประจำวิชา ว่าจะนึกอยากสอบเด็กเมื่อไร ตอนไหน TT คาดเดาไม่ได้ และยังไม่หมดแค่นั้น คลาวด์เชื่อว่า การบ้านและงานต่างๆ จะต้องสุมท่วมหัว เพราะแค่ปกติยังแทบไม่รอดเลย...(หลายคนอาจสงสัย คลาวด์เพิ่งอยู่ ม.2 ทำไมดูเรียนหนัก...อย่าแปลกใจค่ะ มันอยู่ที่โรงเรียน ซึ่งโรงเรียนคลาวด์ ขึ้นชื่อว่าโหดได้ใจ...พูดไป ส่วนใหญ่รู้จัก ว่าโหด 555)
ตอบ(บาง) Comment
จะเลือกมาแค่บางอันเท่านั้นน่ะค่ะ ^^
 |  |  |
| ||||
| ||||
|  | Name : aoko1412< My.iD >  [ IP : 110.168.121.211 ]  ส่งข้อความลับ | ||
 | |  |
ความคิดเห็น