BLACK PARADISE
DUJUNxJUNHYUNG
TWELVE :: END OF MAIN STORY
กว่าเดือนที่เพลงของศิลปินหน้าใหม่ทะยานสู่อันดับหนึ่งของทุกชาร์ตในประเทศ อีเว้นท์มากมายติดต่อเข้ามาไม่ขาดสาย แต่กายุนเลือกรับเฉพาะงานได้โปรโมทเพลงก่อน หลังจากนั้นคงเป็นวาไรตี้ต่างๆ ซึ่งบริษัทยังคงให้สิทธิ์เธอในตำแหน่งผู้จัดการ และเล็งจะดึงตัวปาร์คโชรงนางแบบไอดอลสาวมาเป็นนักแสดงในสังกัดเพื่อขยายตลาดออกไป
“ดังขนาดนี้คงหยิ่งน่าดู”เสียงเด็กสาวในร้านเค้กพูดคุยถึงนักร้องหนุ่มที่มีภาพปาปารัสซี่หราอยู่บนปกหนังสือซุบซิบดารา นาอึลจิกสายตามองไม่ชอบใจแต่ทำอะไรไม่ได้ในเมื่อคนเหล่านั้นคือเพื่อนที่อยู่ในสายชั้นเดียวกัน
“อย่ามาว่าพี่จุนฮยองแบบนั้นนะ”อึนจีตวาดลั่นไม่พอใจหนัก นาอึลมองเพื่อนแล้วกระตุกเตือนให้ใจเย็น ถึงเธอจะเป็นน้องแต่ดูเหมือนแฟนคลับตัวยงจะเดือดร้อนมากกว่า
“อ๊ะ น้องสาวเขาก็ไม่ใช่จะมาเดือดร้อนอะไร”สาวๆ ที่ว่าจิกสายตาทั้งมองทั้งพูด อึนจีทำท่าจะแหวอีกแต่นาอึลดึงไว้
“ช่างเถอะน่า”ดึงแขนเพื่อนสนิทเอาไว้ พอดีที่อิลฮุนเดินมาถึง เด็กหนุ่มกระชับเป้ยกยิ้มกว้างเดินเข้ามาหา ใบหน้าที่ติดไปทางน่ารักและละม้ายกับพี่คนโตมากก็เป็นที่พูดถึงทันที
“อ๊ะ....พี่จุนฮยองมาละ”คนที่ว่าร้องขึ้นพร้อมกับเรียกความสนใจทั้งหมดไปทางนิ้วมือที่ชี้ไป นักร้องดังที่เพิ่งก้าวลงจากรถยกยิ้มน้อยๆ ให้น้องของตัวเอง
“ไปเถอะ...ไปสิอึนจี”นาอึลกระตุกมือเพื่อน เด็กสาวยิ้มค้างมองหน้าศิลปินคนโปรด เธอรู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุน เสียงกรี๊ดกร๊าดดังขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มเก้อเขินของจุนฮยองที่มีเรื่อยๆ
“ไม่น่าให้พี่มารับเลย”นาอึลบ่นกระปอดกระแปด ใบหน้าขาววางมือบนศีรษะน้อง ก่อนจะมองเลยไปที่คนที่มองเขาตาค้าง แก้มแดงแปร๊ด
“น้องอึนจีใช่ไหมครับ”ไม่สนใจจะคุยกับนาอึลหรืออิลฮุนแม้แต่น้อย เมื่อได้เห็นว่าแฟนคลับตัวจริงยืนอยู่ตรงหน้า
เหตุผลที่มาวันนี้คืออึนจีนี่แหละ...
พาดหัวข่าวใหญ่ขึ้นหราบนหน้าหนังสือพิมพ์ ภาพของนักร้องหนุ่มเดินเคียงคู่กับเด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มที่สวมเพียงเสื้อผ้าสบายๆ ราวกับอยู่ในวันหยุด เนื้อหาข่าวพูดถึงความสัมพันธ์ที่เป็นความลับ คำถามมากมายในโลกโซเชี่ยล
“เล่นอะไรของเรา”ฮยอนซึงเอ่ยถามเสียงเรียบพลางวางกระดาษเหล่านั้นตรงหน้าคนหน้าขาว จุนฮยองที่สวมแว่นกันแดดสีดำสนิทยกยิ้มกว้าง
“ก็สร้างข่าวกลบเรื่องมือที่สามไงครับ”เขากำลังพูดถึงข่าวเมื่อสองวันก่อนเรื่องอักษรย่อที่พูดถึงนักร้องดังตัว ‘J’ ซึ่งเป็นมือที่สามแทรกกลางระหว่างครอบครัวของนักธุรกิจหนุ่ม ฮยอนซึงมองหน้าคนเป็นน้อง อยากจะเข้าใจอยากจะไม่ว่าอะไรแต่ก็อดไม่ได้ที่จะต้องตำหนิ
“แต่นายควรจะบอกพี่ก่อน”ในเมื่ออยู่ที่นี่จุนฮยองอยู่ในอำนาจบังคับของฮยอนซึง ที่นอกจากจะเป็นโปรดิวเซอร์หลักแล้วยังทำหน้าที่เจ้าของโปรเจคจุนฮยองแทนเพื่อนสนิท
ที่ต้องแกล้งเอาตัวออกห่าง...เพื่อจะได้ไม่เกิดเรื่องวุ่นวาย
“ผมคิดว่าคุณดูจุนจะบอกพี่แล้ว เห็นเขาบอกว่าจะบอกพี่ให้ผมเอง”จุนฮยองว่าเสียงสบายๆ ไม่ได้รู้สึกผิดและจะต้องรับผิดชอบอะไร เขาไม่ได้ทะนงตัวว่ากำลังดัง ไม่ได้หลงใหลกับชื่อเสียงเหล่านั้นหรอก แต่รู้ว่าท้ายที่สุดทุกคนจะมองว่ามันดีกับเขาและบริษัทที่สุดแล้ว
“ช่างเถอะ แล้วนี่นายจะเอายังไงกับข่าว”กีกวังขัดขึ้นมา จุนฮยองดึงแว่นตาที่สวมอยู่มาเหน็บที่คอเสื้อริมฝีปากอิ่มสีสวยยกยิ้มร้าย
“ปล่อยไปแบบนี้แหละ ส่วนเรื่องอักษรย่อนั่นฉันจัดการให้คนสร้างข่าวเป็นบ้าไปแล้ว”
_____BLACK PARADISE______
ดูจุนก้มลงหอมแก้มร่างโปร่งที่นั่งเอาขาขาวจุ่มน้ำในสระว่ายน้ำบริษัทฟอดใหญ่ นักร้องหนุ่มเอี้ยวมองคนที่ว่า รอยยิ้มบางผุดขึ้นที่มุมปาก เขาทั้งคู่คุยกันถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาในช่วงก่อนหน้านี้และเข้าใจกันและกันดี
จุนฮยองแค่น้อยใจที่ดูจุนทำอะไรลงไปโดยไม่ถามเขาสักคำ
“วันนี้ยุ่งไหมครับ”เอ่ยถามเสียงหวาน ดูจุนขยับตัวลงนั่งข้างๆ คนที่ว่า ขายาวลังเลครู่หนึ่งก่อนจะเอาขาของตัวเองจุ่มลงไปในสระน้ำด้วยอีกคน
“นิดหน่อยหนะ โปรเจคใหม่ผุดมาเรื่อยๆ คุณล่ะ วันนี้เหนื่อยมากไหม”หันมาถามนักร้องคนดัง จุนฮยองที่เพิ่งกลับมาจากอีเวนท์ยิ้มกว้าง มือขาวเอื้อมมาคลายไทด์สีเข้มบนคอคนตรงหน้า ดูจุนยิ้มมองนิ่ง
“ชินแล้วล่ะครับ ..นี่คุณไม่ร้อนหรือไง ใส่ทั้งสูททั้งไทด์”บานอุบอิบไปตามประสา คนตัวสูงหัวเราะน้อยๆ แล้วขยับตัวถอดสูทสีครีมที่สวมอยู่ออก หลังจากที่ไทด์ของขาไปม้วนอยู่ในมือจุนฮยองแล้ว
“เมื่อกี๊หนะไม่ แต่พอเจอคุณแล้วก็เริ่มร้อนๆ เหมือนกันนะ”ว่าพลางยื่นปลายจมูกโด่งหมายจะหอมแก้มเนียนอีกสักฟอด จุนฮยองเบี่ยงหนีเล็กน้อยเพราะกลัวจะตกน้ำ มือบางดันอีกคนไว้อย่างมีจริต
“ที่นี่ไม่ได้นะครับ”บอกเสียงอ่อน ดูจุนหัวเราะพลางพยักหน้ารับ เสียงโทรศัพท์แผดลั่นขัดจังหวะคนจะหวาน ดูจุนหยิบมันออกมาจากสูทที่วางไว้ข้างตัว
“ว่าไง”น้ำเสียงนุ่มเปลี่ยนแทบทันทีที่กดรับสาย จุนฮยองเบือนหน้าไปที่แผ่นน้ำตรงหน้า แสงไฟจากสระสาดขึ้นมาให้ความสว่างลางๆ บนฝั่งมีเพียงไฟสีขาวไม่กี่ดวง ไม่ได้สว่างมากนัก
“...................”เสียงแหลมดังลอดมาจากปลายสาย คนที่นั่งอยู่ข้างๆ รู้ได้ในทันทีว่าสายนี้มาจากใคร
“วันนี้คงไม่กลับ”กรอกเสียงไปเรียบๆ จุนฮยองหันมองใบหน้าคมคาย ริมฝีปากอิ่มยกยิ้มน้อยๆ ก่อนจะซ่อนมันเอาไว้
“..................”
“พี่ว่าพี่พูดไปหลายครั้งและเธอน่าจะเข้าใจได้แล้ว...พี่ไม่ได้รักเธอแล้วก็จะไม่มีวันรัก เลิกพยายามได้แล้ว”กดตัดสายก่อนจะปิดสัญญาณมือถือในทันที เขาไม่ได้สนใจว่าจะมีสายสำคัญที่ไหนโทรเข้ามา เพราะถ้าสำคัญคนสำคัญก็จะรู้ว่าตอนนี้เขาอยู่กับใครและควรจะโทรมาที่เบอร์ไหน
“คุณน่าจะกลับไปหาเธอบ้าง”จุนฮยองเอ่ยบอกเสียงเรียบ ใบหน้าขาวมองอีกคนด้วยดวงตาเศร้า
“ผมรู้ว่าคุณไม่ได้คิดแบบนั้น....จุนฮยองคุณร้ายจะตาย”ถึงคำพูดจะแบบนั้นแต่น้ำเสียงนุ่มลึกที่ว่าเพราะรู้ทัน ดวงตาคมที่จ้องมองอย่างเจ้าเล่ห์ รอยยิ้มกวนที่ทำเอาคนแกล้งตีสองหน้าถึงกับต้องหลุดยิ้มออกมาอย่างเสียไม่ได้
“ผมร้ายยังไงกัน”ร่างโปร่งย่นจมูกใส่ ใบหน้าทั้งสองห่างกันไม่มากดูจุนละสายตาจากดวงตาใสมาที่ริมฝีปากอิ่ม จุนฮยองที่เหมือนจะรู้ทันหันหนี
“อย่างนี้ไง รู้ทันไปทุกเรื่อง”ดูจุนว่า พลางยิ้มบางเบา จุนฮยองเม้มริมฝีปากแน่นตาใสๆ หันกลับไปมองคนรัก
“ผมไม่ได้รู้ทันคุณทุกเรื่องหรอก อย่างน้อยตอนนั้นก็ไม่รู้ว่าคุณโกหกผม”เขาหนะนิสัยไม่ดีชอบพูดเรื่องเก่า แล้วมันก็ทำลายบรรยากาศหวานที่มีได้ง่ายๆ
“ไม่เอาน่า..เราเข้าใจกันแล้วนี่ แล้วคุณก็เอาคืนผมแล้วด้วย”ดูจุนออกปากง้อแบบที่ไม่เคยทำกับคนไหนแต่ทำกับคนนี้มาไม่รู้ว่านี่รอบที่ร้อยหรือเปล่า
“พอคิดแล้วผมก็แค่ไม่ชอบใจนี่นา”จุนฮยองบ่นในลำคอ ดูจุนยิ้มอย่างเอ็นดูกับความเป็นเด็กที่ยังเหลืออยู่ในตัวนักร้องคนดังที่เมื่ออยู่ต่อหน้าใครๆ ก็คือยงจุนฮยองผู้ชายยิ้มยาก ศิลปินสุดเท่ ไอดอลที่สาวๆ หลงรัก...
“ขอโทษนะครับ”ดูจุนร้องบอก อีกคนยิ้มน้อยๆ แล้วส่ายหัวไปมา
“ไม่ต้องแล้ว ผมแค่งี่เง่าขึ้นมานิดหน่อย...ว่าแต่ที่คุณว่าผมร้ายตกลงผมร้ายยังไงกัน”ร่างโปร่งแค่อยากจะเช็คว่าดูจุนไปรู้อะไร เขารู้ดีว่าคนคนนี้ไม่โกรธเขาแน่ๆ อย่างน้อยก็ตอนนี้
“ส่งรูปอะไรไปให้จีฮยอนดู”ดูจุนเสียงนิ่งทว่าดวงตาวาววับจ้องมาอย่างกับจะกลืนเขาลงคอ จุนฮยองยิ้มกว้างกว่าเก่า นิ้วยาวแตะที่ริมฝีปาก เขาไม่ได้ทำเพราะคิดว่ามันน่ารัก เขาทำเพราะแค่จะยั่วดูจุนเท่านั้น
“รูปอะไรกัน ผมอะ..อื้อ ..อื้ม คุณดูจุน”ดันอกคนที่จู่ๆ ก็ประกบริมฝีปากมาแบบดื้อๆ
“รูปแบบเมื่อกี๊ไง รูปจูบของเราสองคน... แต่อาจจะลึกซึ้งกว่าแม้กี๊หน่อย”ดูจุนไม่เลิกกวน รวบเอาร่างนั้นมากอดเอาไว้แน่น จุนฮยองที่หวิดจะตกน้ำอยู่แล้วยึดอีกคนไว้มั่น ปลายจมูกโด่งคลอเคลียที่ข้างแก้ม จุนฮยองจะหนีก็หนีไม่
ได้เพราะนั่นหมายถึงเขาต้องเปียกไปหมดทั้งตัวแน่
“ผมจะตกแล้ว เลิกแกล้งได้แล้วครับ”บอกเสียงอ่อนเสียงเนือย ดูจุนยิ่งพอเห็นแบบนั้นเลยเอาใหญ่ ไม่เลิกจะตักตวงความหวานจากผิวเนื้อเนียนนุ่ม
“คุณ.. เฮ้ย!”
ตู้ม!
สองร่างพากันร่วงลงไปทั้งแบบนั้น ดูจุนที่รวบกอดคนรักเอาไว้แน่นก็ยังไม่ยอมปล่อยเอวบาง ด้วยความสูงที่ทั้งคู่มีเลยไม่ได้ทำให้อันตรายอะไร จุนฮยองทุบไปที่ไหล่กว้าง ผมเผ้าที่อุตส่าห์คิดไว้ว่าจะเซทเป็นทรงนี้ไปทำงานได้อีกสักวันเปียกลู่หมดสภาพ ดุจุนมองแล้วยิ้มที่ได้แกล้งได้
“แบบนี้ผมก็ต้องตื่นแต่เช้าไปทำผมใหม่หนะสิ”จุนฮยองบ่นแล้วก็ใช้มือจับเส้นผมที่เปียกโชกโดยต่างคนต่างไม่ได้คิดว่าจะพากันขึ้นจากในนั้น
“แค่เป่าผมให้แห้งคุณก็หล่อจะตายออยู่แล้ว ไม่เห็นต้องทำผมให้ยุ่งยากเลย”ดูจุนว่า พลางดึงตัวร่างโปร่งมาชิดที่ฝั่ง คนที่ว่ามองเหมือนถามว่าที่เขาพูดนี่จริงหรอ เลยได้คำตอบเป็นการพยักหน้าแล้วหอมแก้มซ้ายขวายืนยัน
“หล่อสิแต่อาจจะน้อยกว่าผมนะ”พูดจบคนฟังเลยขำออกมา จุนฮยองมองหน้าอีกฝ่ายอย่างแสนรัก ริมฝีปากเรื่อแดงประทับจูบแผ่วเบา ปลายจมูกโด่งทั้งคู่แตะกัน คลอเคลียกันอยู่แบบนั้นเนิ่นนาน มือบางดันข้อมืออีกคนที่สวมกอดตัวเองอยู่ออกช้าๆ ก่อนจะผละหนีขึ้นไปบนฝั่ง นัยน์ตาใสสว่างยั่วยวนหยอกเย้า
“ขึ้นไปอาบน้ำกันเถอะ...คุณ”
_____BLACK PARADISE______
ฮยอนซึงมองหน้าภรรยาของเพื่อนสนิทที่นั่งไขว่ห้างทำหน้าเหวี่ยงรอคุณสามีที่เมื่อคืนดูเหมือนะปิดเครื่องหนีไปนอนกอดคู่รักตัวจริงที่คอนใหม่ที่ทั้งคู่เพิ่งซื้อไว้เป็นรังรัก แถมจุนฮยองยังซื้อบ้านหลังใหม่ให้น้องๆ อยู่ติดกับตึกที่ว่า ...สุดหรู และเป็นความลับ
“พี่ดูจุนเขามาทำงานสายขนาดนี้เลยหรอคะ”เสียงแหลมร้องถามซึ่งก็ทำเอาครีเอทีพสาวซึ่งนั่งเปิดดูแฟ้มงานในห้องเดียวกันนั้นสะดุ้งโหยง
“ปกติเขาออกจากบ้านกี่โมงล่ะค่ะ น้องจีฮยอนน่าจะร้ดีที่สุดนะคะว่าสามีจะมาถึงที่ทำงานกี่โมง”จีน่าตอบ ดวงตาคู่สวยมองจิกภรรยาทางนิตินัยของเพื่อนสนิทราวกับไม่ชอบใจเสียเต็มประดา ฮยอนซึงยกยิ้มบางเบา ก่อนจะเสริม
“หรือว่าปกติ...ไอ้ดูจุนไม่ได้ออกจากบ้านแล้วมาทำงานครับ”จีฮยอนกัดฟันกรอด มือสวยกำแน่นก่อนจะเด้งตัวขึ้นยืนเต็มความสูงอย่างรวดเร็ว สีหน้าไม่พอใจทำท่าจะกรี๊ดใส่พวกเขาเหมือนนางร้ายในซีรี่ย์น้ำเน่า
“พวกพี่จะลองดีกับฉันใช่ไหมคะ ยังไงฉันก็เป็นเมียเจ้าของที่นี่ฉันมีสิทธิ์จะให้พวกพี่ออก”จีน่าตาโตมองคนพูดแล้วหันไปมองฮยอนซึงที่มีสีหน้าเปลี่ยนไปในทันที
“ได้ยินว่ามีใครจะโดนให้ออกหรอครับ”จุนฮยองเดินเข้ามาด้วยชุดลำลองสบายๆ จีฮยอนหันควับมองเข้าความโกรธเลยยิ่งสูงขึ้น นักร้องดังยกยิ้มกว้างเมื่อเห็นเธอ
ราวกับจะยั่วให้โกรธมากขึ้นอีก
“นาย!”ตวาดลั่นแต่ทว่าไม่ได้พุ่งเข้าไปหา คนที่มาใหม่ยิ้มให้แล้วตรงเข้ามาสวมกอดหลวมๆ ริมฝีปากอิ่มกระซิบที่ข้างหูหล่อนเสียงเบาโหวง
“สามีคุณน่ารักมากเลยล่ะเมื่อคืน”แล้วก็ผละออกมาด้วยรอยยิ้มหวานฉ่ำ จีฮยอนที่ยืนนิ่งเหมือนตอนสต๊าฟไว้ทำได้เพียงมองจุนฮยองอย่างโกรธแค้น ริมฝีปากบางสวยสั่นริกเนื้อตัวสั่นเทิ้ม
“แก...หน้าด้าน!”ร้องลั่นจนใครก็ต้องถอยห่าง จีฮยอนอ้าปากจะกรีดร้องแต่จุนฮยองยกมือขึ้นห้าม
“อย่านะครับ มันไม่เหมาะสม...เมียหลวงต้องใจเย็นและสุขุมทำตัวให้คนเป็นบ้านเล็กเกรงใจ”เอ่ยบอกเสียงเนิบนิ่มพร้อมด้วยรอยยิ้มที่เรียกว่ารบกวนจิตใจได้แบบสุดๆ จีฮยอนถลาเข้าไปหมายจะตบสักฉาด จุนฮยองคว้าข้อมือเล็กนั่น
ไว้ก่อน
“ทำแบบนี้ไม่ดีนะครับคุณผู้หญิง”พูดแล้วดันร่างของหญิงสาวให้ห่างไป จีฮยอนทำท่าจะล้มคนที่ทำให้เสียหลักเลยอดไม่ได้ที่จะทำตัวเป็นสุภาพบุราด้วยการดึงมืออีกคนไว้ ร่างบอบบางคล้องวงแขนที่ลำคอขาวของนักร้องคนดังเพียงเพื่อจะไม่ให้ล้ม
“โอ๊ะ โอ....”จุนฮยองยกมือขึ้นมาที่ข้างหูเหมือนบอกว่าไม่ได้แตะต้องเจ้าหล่อน ใบห่างกันนิดเดียวถ้าใครมาเห็นคงเข้าใจผิดได้ทันที จีฮยอนช้อนตามองหน้าเขา ก่อนจะผละออกอย่างเร็วโดยไม่มีคำพูดใด
“ผมไม่ได้คิดจะลวนลามคุณนะครับ”บอกเสียงใส พลางถอยไปทิ้งตัวลงนั่งข้างจีน่า ที่จริงเขารู้ว่าจีฮยอนมาที่นี่จะข้อความที่พี่สาวคนที่ว่าส่งมาให้ จุนฮยองไม่ได้บอกดูจุน เขารีบออกมาก่อนเพื่อจะมาเจอคนที่ว่าก่อนร่างสูงนั้น
ดูจุนบอกว่าเขาร้าย...แต่เขาว่าไม่นะ
“พี่ดูจุนล่ะ”จีฮยอนพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ขุ่นมัวในอกให้มันอยู่กับที่ จุนฮยองมองไปซ้ายขวาแล้วไหวไหล่
“ไม่ทราบครับ ไม่ได้มาด้วยกัน”คนฟังจะเอาคำตอบแทบกรี๊ดใส่หูแต่คนอื่นๆ กลับชอบใจที่เขากวนประสาทจีฮยอนแบบนั้น
“จุนฮยอง ...ฉันแค่อยากรู้ว่าสามีของฉันอยู่ไหน นายเอาเขาไปซ่อนที่ไหน”เสียงเข้มสั่นราวกับว่าจะร้องไห้ออกมาให้ได้ คนตัวขาวยิ้มน้อยๆ ไม่ทันได้ตอบอะไรประตูบานเดิมก็ถูกผลักเข้ามาโดยคนทีเป็นประเด็นอยู่
“พี่ดูจุน!”จีฮยอนร้องขึ้นแล้วถลาเข้าไปหา คนตัวสูงมองนิ่งดวงตาคมเหลือบไปเห็นจุนฮยองที่นั่งเอกเขนกอยู่เลยเผลอตัวผลักไสจีฮยอนให้ห่างออกไป เพราะถึงไม่ได้เข้าไปเคลียคลอจุนฮยองแต่เขาก็ไม่อยากให้คนที่ว่าเห็นว่าเขาใส่ใจคนอื่นมากกว่า
“มาที่นี่ทำไม”เอ่ยถามจากใจจริง จีฮยอนหน้าชาวาบที่ได้เห็นว่าดูจุนเฉยชากับเธอมากแค่ไหน จุนฮยองก้มมองนาฬิกาก่อนจะลุกเต็มความสูง
“อ่า...งั้นเคลียกันนะครับ พอดีว่าเดี๋ยวพี่กายุนจะมารับไปสนามบินแล้ว คุณดูจุนครับอีกสองวันเจอกันนะครับ”ไม่มีการสวมกอด ไม่มีจุมพิตหวานเพื่อลากัน ดูจุนทำเพียงยิ้มรับแล้วเอื้อมไปจับมือคนที่ว่าไว้หลวมๆ ดวงตาทั้งคู่สบกันด้วยความห่วงหา ก่อนที่จุนฮยองจะหลบสายตา
“เดินทางดีๆ นะครับ แล้ว...เจอกันครับจุนฮยอง”ดูจุนร้องบอกแล้วปล่อยมือให้ร่างโปร่งเดินไป จีฮยอนมองภาพนั้นแล้วรู้สึกเหมือนจะทรุดลงกับพื้น ในใจแรงรัวเจ็บปวดไปพร้อมกับไม่อยากจะแพ้
“เมื่อคืนทำไมต้องปิดเครื่องด้วยคะ”ถามเสียงดังเหมือนจะเรียกสติสามีให้กลับมาหามาสนใจ ดูจุนถอนหายใจแล้วคว้าข้อมือขาวมาในมือ
“ไปคุยที่ห้องทำงานพี่..นี่ห้องของฮยอนซึงพี่ยังไม่อยากโดนฮยอนซึงกับจีน่าถอนหุ้น”มันจะสักเท่าไหร่กันนี่คือคำแรกที่จีฮยอนคิด เธอสะบัดมือออกจากมือหนาของชายหนุ่ม ดวงตากลมมองไปที่สองคนที่ว่า ริมฝีปากแสยะยิ้มเย้ยหยัน
“เมียมึงบอกว่าจะไล่กูสองคนออกด้วยล่ะ”ฮยอนซึงฟ้อง แต่น้ำเสียงกับท่าทีดูไม่ได้สนใจอะไร ที่จริงเขากับจีน่าไม่ใจสนใจหรอก เพียงแต่อยากให้มีใครสักคนได้เสียหน้าและรู้สถานะตัวเองเสียที
ไหนๆ ก็ได้รู้แล้วว่าทำไมดูจุนถึงได้แต่งงานกับเธอง่ายนัก
“ภรรยาตามกฎหมายครับไอ้ฮยอนซึง...แล้วถ้าเธอจะไล่สองคนนี้ออกก็ช่วยหางเงินสักห้าร้อยล้านมาซื้อหุ้นห้าสิบห้าเปอร์เซ็นของสองคนนี้ไว้ด้วยนะ ลำพังหุ้นพี่แค่สามสิบห้าคงไม่พอ”นี่เขายังไม่ได้พูดถึงอีกสิบเปร์เซ็นของกีกวังที่คุณน้าเพิ่งซื้อให้น้องชายคนที่ว่าเป็นของขวัญวันเกิดปีล่าสุดอีก ถ้าฮยอนซึงไปกีกวังเองก็คงไม่อยู่ ...ที่สำคัญดูจุนรู้ดีว่าจีฮยอนไม่มีปัญญาเอาเงินพวกนั้นมาซื้อหรอก
“ห้าร้อยที่ไหน พันสองร้อยต่างหาก ..ตั้งแต่จุนฮยอง จีฮุน โชรงดังหุ้นบริษัทเราก็ขึ้นไม่ยอมลงเลย นี่แหละนะถ้าไม่มีจุนฮยองสักคนเราอาจจะต้องหมดตัว”ไม่ได้ขู่แต่พวกเขาเพียงแต่รู้จุดอ่อน จีฮยอนสาวไฮโซที่มีจะเปลือก การแต่งงานกับดูจุนการได้เป็นเจ้าของตามกฎหมายอาจจะเอื้อหลายสิ่งแก่เธอ..แต่นั่นคือของนอกกายของในใจดูจุนจีฮยอนไม่ได้ได้ไปด้วย
“แกจะบอกว่าบ้านเล็กของดูจุนมีประโยชน์กับเรามากกว่าบ้านใหญ่สินะ”จีน่าเสริมทัพ ดูจุนมองเพื่อนแล้วส่ายหัว ก่อนที่เขาจะดึงจีฮยอนออกไปจากที่นั่นเพราะไม่อยากจะให้ทะเลาะกัน
“ถ้าไม่มีจุนฮยองพี่กับเพื่อนจะให้เกียรติฉันมากกว่านี้ไหม”จีฮยอนถามตรงไปตรงมา ดูจุนชะงักขาหันมามองหน้าหญิงสาว
“พี่ให้เกียรติเธอเสมอ แต่เธอไม่เคยให้เกียรติใครเลยแม้แต่ตัวเอง ...กลับได้แล้ว วันนี้พี่จะกลับไปกินข้าวที่บ้าน”ดูจุนเอ่ยบอกเพราะที่จริงเขาเองก็รู้สึกผิดที่เอาจีฮยอนมารับกรรมแบบนี้ เขาคิดแค่เพียงว่าเงินที่ให้เพื่อจุนเจือบ้านของจีฮยอนมันจะเพียงพอให้หญิงสาวอยู่ในมุมนั้นที่สมควรอยู่
“ตกลงว่าที่เป็นทุกวันนี้ฉันเป็นเมียน้อย แล้วจุนฮยองคือตัวจริงหรอ ฉันต้องรอให้พี่มาหาตอนที่จุนฮยองไม่อยู่เท่านั้นหรอ”น้ำตาหยดใสๆไหลอาบแก้มขาว จุนฮยองผลักบานประตูกลับเข้ามา ที่จริงเขาไม่ได้ไปไหนยังคงยืนคุยกับเลขาสาวของฮยอนซึงอยู่หน้าห้อง และได้ยินทุกอย่าง..
“จุนฮยอง...”ดูจุนเอ่ยชื่อคนรัก ดวงตากลมที่จ้องมองหญิงสาวทำให้รู้ว่าเขาเองก็แบกรับความเจ็บปวดและรู้สึกผิดบาปไม่น้อย
“ถ้าเขาไม่รั้งผมด้วยคำว่ารัก ผมเองก็ไม่อยากจะทำร้ายคุณแบบนี้...คุณอาจจะเป็นสิ่งที่ถูกต้อง แต่ผมเป็นสิ่งที่ใจเขาเลือก”คนตัวบางว่าแค่นั้นแล้วหันหลังเดินออกไปโดยไม่ใส่ใจว่าจะมีใครคิดเห็นยังไง จีฮยอนสะอื้นหนักในใจของเธอคงบอบช้ำและรู้สึกเหมือนถูกกรีดแทงจนสาแก่ใจ
ดูจุนทำได้เพียงมองแผ่นหลังที่เดินจากไปแล้วจากกระจก ก่อนจะดึงร่างเล็กของหญิงสาวมากอดปลอบไว้หลวมๆ และสัญญา....
“ถ้าเธอจะยอมรับได้ พี่สัญญาว่าจะรักเธอแบบที่รักกีกวัง”ใครก็รู้ว่าจุนฮยองรักกีกวังมากแค่ไหน จีฮยอนสะอื้นหนักทุบที่อกแกร่งของคนตัวสูงก่อนจะซุกลงเพื่อซ่อนน้ำตา
เธอคงไม่มีแรงไปสู้รบกับจุนฮยอง...กับความรักของทั้งคู่
ยอมแล้ว นัมจีฮยอนยอมแพ้ทั้งหัวใจ
_____BLACK PARADISE______
‘ต่อหน้าคุณแม่ฉันขอให้พี่ใส่ใจฉันบ้าง..เพื่อพี่กับจุนฮยอง’
นี่คำประโยคของร้องที่จีฮยอนบอกเขา ดูจุนไม่รู้หรอกว่าเจ้าหล่อนจะเข้าใจหรือหยุดที่จะทำอะไรให้เขาอึดอัดใจและอาจจะมีปัญหากับจุนฮยอง
“ตักนี่ให้น้องสิดูจุน”คุณนายยุนส่งสายตาไปที่อาหารชามใหญ่ ใบหน้าคมมองหน้าผู้เป็นมารดาแล้วทำตามอย่างว่าง่าย จีฮยอนมองก็รู้ว่าคนตรงหน้าเธอฝืนใจทำให้
“ขอบคุณค่ะ”เอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม ดูจุนยิ้มให้น้อยๆ บรรยากาศชวนอึดอัด ดูจุนเริ่มชินชากับมัน..ที่จริงเขาควรจะชินมานานแล้ว เพราะคนที่ทำให้เกิดบรรยากาศนี้คือคนที่เป็นใหญ่ของบ้าน ....แม่ของเขาไม่ใช่จีฮยอน
“เมื่อคืนแกไม่ได้กลับบ้านอีกแล้วสินะ”หญิงสูงวัยเอ่ยถามลูกชาย อาหารที่กร่อยอยู่แล้วสำหรับชายหนุ่มเลยยิ่งไม่อยากจะกลืนอะไรลงคออีกแล้ว
“ครับ”รับคำ จีฮยอนมองเขาสลับกับแม่ ดูจุนถอนใจบางเบา มองจีฮยอนว่าจะทำอย่างไร...
“เราคุยกันแล้วค่ะคุณแม่”จีฮยอนแทรก คุณนายยุนหันมองลูกสะใภ้อย่างขัดใจ ก่อนจะทำไม่สนใจที่เธอบอก
“แกมีเมียแล้ว แล้วก็ควรจะรับผิดชอบน้องให้มากกว่า..”
“ผมว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะครับ แม่ตกลงว่าจะไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวของผม ไม่ยุ่งกับจุนฮยองแล้วก็คนรอบข้าง”ดูจุนพูดแล้วลุกขึ้นเต็มความสูง เสียงข้อความจากกระเป๋าเสื้อสูทดังขึ้น เขากดดูมันต่อหน้าคนอื่นๆ
‘ผมถึงญี่ปุ่นแล้ว คิดถึงคุณจังแล้วคืนนี้จะโทรไปนะครับ’
เขายิ้มออกมาแล้วเก็บเครื่องมือสื่อสารที่วางลง บุพการีที่เหลือเพียงคนเดียวโกรธจนเส้นเลือดปูดโปนบนใบหน้า จีฮยอนมองแล้วอยากจะร้องไห้ เธอกำลังเหนื่อยเหลือเกินกับการต้องสู้กับความต้องการของตัวเอง และความจริงที่ต้องรับให้ได้
“แกก็แต่หลงไอ้เด็กนั่น สักวันแกก็จะเบื่อแล้วก็...”
“มันยังไม่มาถึงแล้วก็อีกนาน จุนฮยองหนะร้ายกาจมากนะครับแม่”เขาเอ่ยเตือน ก่อนจะใช้หางตามองภรรยาสาวที่นั่งก้มหน้าอยู่
“จีฮยอนพี่อิ่มแล้วขอตัวขึ้นไปทำงานข้างบนนะ”บอกเพื่อจะทำให้เธอได้สบายใจว่าเขายังเห็นเธอในสายตาบ้าง จีฮยอนเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ เธอรู้ดีว่าแววตานั้นไม่ได้มีความรักให้เลยแม้แต่น้อย เรื่องราวก่อนแต่งงานมันคือความลวงหลอก
“หนูอาจจะหย่า”จีฮยอนบอกหลังจากที่ดูจุนขึ้นห้องนอนไปแล้ว หญิงสูงวัยหันขวับมองเจ้าหล่อนอย่างไม่พอใจ ริมฝีปากสีแดงสดเอ่ยเสียงดังลั่นไปทั่วห้องนั้น
“ไม่ได้! เธอห้ามยอมแพ้”ลูกสะใภ้คนสวยรับรู้แล้วว่าทำไมดูจุนทั้งได้ยอมใช้ชีวิตแต่งงานของเขากับเธอที่แม่เลือกให้ จีฮยอนลุกเดินออกไปทันทีหลังจากนั้น ...
คงต้องอยู่แบบนี้ไปจนกว่าแม่ของดูจุนจะยอมแพ้เหมือนที่เอยอมแพ้
............นัมจีฮยอนเคยคิดว่าถ้าแต่งงานอาจจะได้ขึ้นสวรรค์.................
_____BLACK PARADISE______
จุนฮยองวางของฝากถุงใหญ่บนโต๊ะในห้องนอน ดวงตาใสมองหาคนที่น่าจะรออยู่ที่นี่เพราะเขาเห็นว่ารถจอดอยู่ข้างล่างของตึก เขาแวะไปที่บ้านเพื่อกินข้าวแล้วก็ส่งเด็กๆ เข้านอน คุยกับดงอุนแล้วก็ฮยอนชิกที่กลายมาเป็นสมาชิกใหม่ของบ้านไปแล้วสักพักใหญ่
“หน้าไปโดนอะไรมา”รอยช้ำเล็กๆ ที่มุมปากทำเอาคนที่ทำตัวน่ารักอุ่นนมให้ถึงกับต้องถาม ใบหน้าขาวแตะมือที่มุมปากที่เป็นรอยช้ำ
“เถียงกับดงอุนนิดหน่อย”บอกสบายๆ และดูจุนควรจะชินได้แล้ว ใบหน้าคมส่ายหัวพลางดึงมือไปนั่งลงด้วยกันที่โซฟา
“แล้วนี่น้องคุณเจ็บมากไหม”แกล้งแหย่ทำเป็นถามถึงคนอื่นก่อน จุนฮยองมองหน้าเหมือนจะไม่พอใจนิดๆ ดูจุนยิ้มกว้างที่แกล้งได้ก่อนจะหัวเราะออกมา
“แล้วทะเลาะกันเรื่องอะไรครับ”ถามจบคนโดนถามก็ถอนใจออกมาอย่างหนักหน่วง ร่างสูงแค่เห็นก็เลยเดาออกทันที่ว่าคงไม่พ้น...
“เรื่องของเราหรอ”พูดจบจุนฮยองก็พยักหน้า แล้วยิ้มออกมา
“อย่าคิดมากน่า ดงอุนหนะก็แค่เด็กที่พูดอะไรไม่ค่อยคิด”ถึงจะบอกดูจุนแบบนั้นแต่ดูเหมือนว่าจะเป็นเขาเองที่นั่นแหละที่คิดมากที่สุด
“จุนฮยอง...”เจ้าของชื่อหันมองอีกฝ่าย ดูจุนดึงร่างโปร่งเข้ามากอดหลวมๆ จูบที่ขมับบางอย่างแสนรัก
“ผมรู้นะว่าที่เราเป็นมันผิด แต่เวลาที่อยู่กับคุณผมมีความสุขเสมอ”ริมฝีปากอิ่มพร่ำบอกถึงความรู้สึกที่เก็บไว้จนแทบล้น ดูจุนยิ้มกว้างกระชัดกอดให้แน่นขึ้น
“ผมไม่เคยแคร์ใครเลยจนได้มาเจอคุณ แค่มีคุณก็พอจุนฮยอง”ร่างโปร่งที่ซบตรงไหล่ช้อนดวงตามอง เขายิ้มออกมาเพราะรู้ว่าที่ดูจุนพูดคือเรื่องจริง ปลายจมูกโด่งกดลงที่แก้มของร่างสูงแทนคำขอบคุณ
.
.
...
เจ้าของผิวสีเข้มกว่าคนเกาหลีปกติหยิบนิตยาสารเล่มใหม่ที่เพิ่งถูกมาหย่อนไว้ตรงกล่องรับเอกสารหน้าห้อง รูปร่างสูงโปร่งสวมเพียงชุดคลุมอาบน้ำตัวใหญ่สีเข้มมองปกหนังสือในมือ มันเป็นรูปของคนที่ยังคงนอนหลับอยู่บนที่นอนหลังจากที่เมื่อคืนเขาทั้งคู่ทั้งส่งผ่านความคิดถึง ทั้งพร่ำบอกรักกันจนเกือบรุ่งเช้า
“เทวดา...”พึมพำแล้วยกยิ้มน้อยๆที่มุมปาก เขาวางงมันลงกับโต๊ะแล้วหายเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้างตาเพื่อจะเตรียมอาหารเช้าง่ายๆ ให้คนรัก
จุนฮยองในเสื้อกล้ามแนบเนื้อสวมทับด้วยแเจ็กเก็ตหนังสีดำมับขลับและกางเกงยีนส์สีดำขาดพอให้เห็นผิวเนื้อขาวๆ ข้างหลังเป็นปีกอันใหญ่สีเดียวกับชุด สองขาก้าวเดินตรงบนพื้นหลังสีขาวสว่างที่มีแบลคกราวน์ของทั้งหมดเป็นภาพวาดสวกๆ ของเหล่ากามเทพและนางฟ้าเทวดาแสนน่ารักรายล้อมรอบๆ ตัวซาตานจุนฮยอง
จุนฮยองอาจจะเหมือนกับเป็นซาตานแสนน่ากลัว
“My little devil in heaven”
END'
taLk* จบเมนของเรื่องแล้ว ...อย่าตรบเลาที่จบแบบนี้ T^T
คิดว่าจะมีสเปอีกสักตอน ไม่รู้ว่าจะมีคนอ่านไหม = =
แล้วฟิคเรื่องนี้เปิดจองแล้วนะคะ จอองก่อนแล้วอีกสองวันจะอัพเดทเรื่องการโอนเงินและค่าฟิค ซึ่งคิดว่าไม่น่าเกิน 300
รายละเอียดตามลิ้งค์นี้นะคะ https://docs.google.com/forms/d/1k28gTwuN1rF-FfSKSUeu209XzI-MX8HLWL5MuneQtwY/viewform
ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตอนจบ
ขอบคุณที่ยังรักบีสท์
ขอบคุณที่รักทูจุน ^^
ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ___BLACK PARADISE___ 12nd [END]
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น