[Yaoi]:: CHOOSE ME IF YOU CAN :: รักไม่เลือก

ลำดับตอนที่ #3 : EP.03 ::

EP.03

                เพราะความรักมันไม่เลือกเวลาเกิด

"จะรีบไปไหนวะเชน"ไอซ์ถามเพื่อนเด็กเนิร์ดที่เอาแต่จ้ำขาเดินตรงไปที่รถอย่างเร่งรีบ เช้านี้มีรับน้องก็จริงแต่ก็ไม่ใช่หน้าที่สำคัญ

อะไรของมัน แถมนี่ยังเพิ่งเจ็ดโมงเช้า!

"มึงจะพาไปก็รีบ ไม่ต้องถามมาก"ถึงจะหัวเสียแต่ไอซ์ก็ไม่ขัดใจเพื่อน ขายาวขึ้นสตาร์ทรถก่อนที่เพื่อนจะตามขึ้นมา

"ไปหอญี่ปุ่น"สั่งราวกับว่าเขาเป็นวินมอเตอร์ไซค์ ชายหนุ่มจิ๊ปากเบาๆ ไม่ชอบแต่ก็พาไปส่ง

               เมื่อถึงที่หมาย คนตัวเล็กกว้ารีบกระโดดลงจากรถแล้ววิ่งขึ้นหอพักที่ว่าโดยไม่บอกอะไรสักคำ ตัดสินใจเอารถจอดก่อนไปนั่งรอตรงล็อบบี้ ชายหนุ่มหยิบมือถือกดเข้าไปในเฟสบุคเพื่อดูว่ามีใครตื่นขึ้นมาเล่นแล้วบ้าง ก่อนจะกดส่งข้อความไปหาเพื่อนซี้ที่อยู่หอเดียวกันซึ่งปกติต้องมาพร้อมกัน

MR.ICE : กูพาเชนมาหอน้องมัน มึงไปมหาลัยก่อนเลย

KNEWW : ครับ

KNEWW : มึงจะกินไรป่าวจะซื้อไว้ให้

คนอ่านยิ้มอ่อน รู้สึกขอบคุณในความมีน้ำใจของเพื่อนคนนี้อีกครั้ง

MR.ICE : ยังว่ะ ขอบใจนะ

              เวลาเกือบเก้าโมงแล้ว ซึ่งนั่นเลยเวลาที่จะต้องมาดูน้องใหม่ของชั้นปีสาม นิวมองหาเพื่อนอีกสองคนที่ว่าจะมาด้วยกัน แต่ตอนนี้ยังไม่เห็นแม้แต่เงา

"มึง ไอ้เชนไอ้ไอซ์จะมาไหม"เต้ยกระซิบถาม นิวหนักใจนิดหน่อยเพราะไม่รู้คำตอบเช่นกัน คุยกันล่าสุดไอซ์บอกเพียงว่าเชนกำลังลงมาแล้ว

"มาแหละ"บอกสั้นๆ เต้ยพยักหน้าก่อนจะเดินไปบอกเฟิร์นที่ยืนอยู่บริเวณด้านหน้าของซุ้มคณะ

    นิวก้มมองนาฬิกาอย่างร้อนใจ เงยหน้าขึ้นมาก็เห็นไอซ์เดินหน้ายุ่งเข้ามาหาจากทางด้านที่จอดรถ ไร้เงาของเพื่อนอีกคน

"ไอ้เชนล่ะ"ถามหาเสียงเรียบ ไอซ์ที่ดูเครียดๆ อยู่แล้วทำหน้าไม่พอใจขึ้นมาอีกระดับหนึ่ง ก่อนตอบห้วน

"พาน้องมันไปโรงบาล"ว่าแล้วทำท่าจะเดินหนี คนผิวเข้มกว่าดึงไหล่เพื่อนไว้

"มึงโกรธไรวะ ตั้งแต่เมื่อคืนละนะ"ถามตรงๆ คนถูกถามเอียงคอมามอง ก่อนจะบอก

"กูไม่ได้เป็นไร"เสียงเข้มและไม่มีรอยยิ้ม แค่นี้ก็รู้แล้วว่าไม่ใช่ปกติ นิวอยากจะถามอีกแค่ดูเหมือนจะถูกจ้องมาจากหลายๆ สายตา

"มึงก็ยิ้มหน่อยดิวะ เป็นแบบนี้กูใจไม่ดี"บอกไปตรงๆ เพราะมันแปลกที่ไม่มีคนมาคอยยืนใกล้ๆ ทำตัวเป็นปาท่องโก๋ แถมนี่ยังดูอารมณ์ไม่ดีมาแต่เช้าทั้งที่คุยกันตอนเช้ายังดีๆ กันอยู่

"เชี่ย"เหมือนกับทุกครั้งที่เวลาถูกง้อก็จะใจอ่อนให้ง่ายๆ นิวยิ้มกว้างแล้วหันกลับไปมองรุ่นน้องในซุ้มอีกครั้ง ส่วนไอซ์เองก็ไม่ได้เดินหนีไปไหน หยุดอยู่ที่เดิม ...ข้างๆ กัน

             เสียงพูดคุยของเหล่าปีหนึ่งบนโต๊ะอาหารดังขึ้นกว่าวันก่อนๆ อาจจะเกิดจากความสนิทสนมที่มีมากขึ้น หรืออาจจะเป็นเพราะไม่ได้มีรุ่นพี่มาเดินคอยคุมเข้มเวลากินเหมือนสองสามวันแรกแล้ว

"กูเห็นพี่ที่มึงปลื้มเค้ามุ้งมิ้งกับเพื่อนเค้ามากเลยว่ะ มึงมั่นใจนะว่าเค้าไม่ได้เป็นแฟนกัน"ไม้พูดพลางเหล่ตาไปมองทางกลุ่มรุ่นพี่ปีสามที่เดินถือจานข้าวกันมากลุ่มใหญ่ บลูเสตาไปมองเซ็งๆ เพราะเขาเองก็เห็นไม่แตกต่างกัน

"ก็ไม่รู้ แต่ที่ไปถามมาก็มีแต่คนบอกว่าไม่มีแฟนนี่หว่า"ว่าเสียงเรียบแต่นัยย์ตาเศร้า

"โอ๊ย ! ถึงเป็นแฟนก็แย่งดิวะ บลูก็ออกจะน่ารัก"วิกกี้พูดเสียงแหลมทำท่ารำคาญกับความดราม่านี้ คนอื่นส่ายหัวไม่เห็นด้วย

"แกอย่าไปเชื่อไอ้กี้มัน ดูไปก่อนถ้าเขาคบกันก็ถอย"แอนว่าพลางใช้สายตาห้ามไม่ให้เพื่อนซึ่งเป็นสาวเปรี้ยวพูดจายุยงให้ไปในทางไม่ดี

"จริงมึง"ฟรอยดูดน้ำไปพูดไป บลูพยักหน้าเบาๆ ดวงตากลมมองไปที่รุ่นพี่ตัวสูงหุ่นนักกีฬา ที่ยืนอยู่หัวโต๊ะรอให้ใครอีกคนลุกไปด้วยกัน

"ว่าแต่พี่ไอซ์หล่อขาวตี๋แบบนั้นยังโสดจริงหรอ"น้ำพูดขึ้น พวงแก้มขาวแดงเรื่อด้วยความเขินอาย

"ยัง"ฟรอยบอก ก่อนจะพูดต่อ

"กลุ่มนั้นนะโสดหมดทั้งกลุ่ม แล้วก็ป๊อปมาก"คนอื่นนั่งฟังแล้วพยักหน้าหงึกหงักอย่างสนใจ

"คนนั้น"ชี้ไม้ลูกชิ้นในมือไปทางเต้ยหนุ่มท่าทางสุขุมที่นั่งยิ้มคุยกับเพื่อนอยู่ "พี่เต้ยอ่ะนักกิจกรรม เห็นติ๋มๆ ท่าทางงงๆ ที่จริงเฟรนลี่ นิสัยดีมาก ส่วนคนนู้น"ชี้ไปที่คนที่นั่งถัดจากเต้ยไป เป็นหนุ่มตี๋ท่าทางสนุกสนานที่กำลังพูดอยู่ กับเพื่อนในชั้นคนอื่น

"คนนั้นพี่ตี๋ แกเป็นคนสนุกสนาน ตลก ตัวโจ๊กของคณะเลย พวกพี่ปีสองบอกว่าแกอ่ะสาวชอบเยอะมาก แต่ไม่เคยรู้ตัว ไม่ค่อยหล่อแต่เหมือนคารมดี"เล่าเป็นฉากๆ จนน่าสงสัยว่าไปรู้มาจากไหน แต่ความอยากรู้นั่นไม่มากพอที่จะให้ถามแทรกขึ้นมาขณะเพื่อนเล่า

"นู่น พี่คนที่ใส่แว่นคนนู้นชื่อพี่เชน นั่นที่หนึ่งของคณะ ไม่ใช่ของสาขานะมึงของคณะเลย โคตรเก่งอ่ะ เขาว่าแบบเก่งสุดตั้งแต่มีคณะเรามา"ก่อนจะไล่ไปที่ชายหนุ่มตัวสูงผิวขาวสะอาด หน้าตาน่ารัก ที่นั่งอยู่อีกฝั่งของโต๊ะ ท่าทางเด็กเรียนผิดกับคนอื่นๆ

"พี่ไอซ์เดือนคณะ รองเดือนมหาลัย หล่อ รวย เรียนดี เป็นรองประธานชั้นปี แต่พี่แกจะแบบขรึมๆ เก็กๆ ดุๆ แต่จริงๆ แกเป็นคนกวนๆ เป็นแบบคล้ายพี่ตี๋เลย ตั้งแต่เข้ามหาลัยมาพี่แกไม่เคยมีแฟนเลย ไม่ว่าจะผู้หญิงหรือผู้ชาย"คนฟังเบะปากไม่ชอบใจ ถึงจะหล่อจริงตามที่ฟรอยบอกแต่ความบ้าอำนาจนั่น  บลูโคตรเกลียด

"แล้วพี่นิวของกูล่ะ"พูดเต็มปากเต็มคำเพราะยังไงเพื่อนก็รู้ว่าเขาปลื้มรุ่นพี่ที่ว่ามากแค่ไหน ฟรอยมองนิ่ง ก่อนจะหันมาเล่า

"มึงแม่งเป็นเอามาก พี่นิวแกเป็นนักบาสมหาลัย พี่แกจะแบบชอบเทคแคร์ชอบเอาใจใส่ทุกคน เห็นเข้มๆ ดูเหมือนจะโหดแต่แกใจดีมาก สาวติดเพียบแต่แกไม่อะไรกับใคร พี่นิวนี่เพิ่งเลิกกับแฟนเก่ามา เหมือนเพิ่งหายเฮิร์ท "พูดจบก็หยิบน้ำมาดูดจนหมดแก้ว 

"กินกันเองป่ะ"แอนพูดเรียบๆ แต่หางตาปรายมองไปที่พี่ๆ

"ไม่รู้ดิ แต่เขาก็ลือกันนะว่าพี่ไอซ์พี่นิวสนิทกันมาก จนบางทีดูเกินเพื่อน"คนฟังทำหน้านิ่วหันไปมอง พอดีกับที่สบตาเข้ากับรุ่นพี่ที่ปลื้มพอดี รายนั้นยิ้มให้อย่างเป็นมิตร ก่อนจะหันไปคุยกับเพื่อนๆ ต่อ

"โอ๊ยย น่ารักว่ะ"หันกลับมาพึมพำกับตัวเองแล้วก็หน้าแดงไปจนถึงใบหู เพื่อนส่ายหัวระอา

"แต่เขากินกันเองกับเพื่อนนะ"น้ำพูดบ้างหลังจากเงียบฟังมานาน บลูมองเพื่อนอย่างชั่งใจ ก่อนจะตอบไป

"ก็แค่ข่าวลือ ให้กูได้ยินจากปากพี่นิวก่อนว่าคบกับพี่ไอซ์กูจะถอยเอง"รู้ว่าคงห้ามไม่ได้เลยต้องทำใจยอมรับ ฟรอยมองผ่านไหล่เพื่อนไปที่กลุ่มรุ่นพี่ที่ว่า ก่อนจะละสายตาออกมาอย่างครุ่นคิด....

              เสียงกลองดังไปทั่วบริเวณ รุ่นพี่ที่มีหน้าที่สันทนาการร้องเพลงพาน้องใหม่ทั้งหลายทำกิจกรรมตามที่ได้กำหนดไว้ มายเดินมานั่งลงข้างกลุ่มเพื่อนพร้อมด้วยน้ำสามสี่แก้วที่ถือมาเผื่อ

"ตกลงมึงกับอันอันเลิกกันแล้ว?"คีย์เพื่อนที่นั่งอยู่ถัดไปถามชินตรงไปตรงมา คนถูกถามถอนหายใจยาวแล้วพยักหน้าตอบ

"กูไม่ดีพอ น้องเขาว่างั้น"สีหน้าเศร้าสร้อยดวงตาเหม่อลอย มายตบไหล่เพื่อนเชิงปลอบ

"เดี๋ยวมึงก็เจอคนใหม่ที่ยอมรับที่มึงเป็นได้"คนฟังพยักหน้าน้ำตารื้น ใบหน้าขาวมีรอยช้ำที่หางคิ้วละมุมปากซ้ายหากแต่นั่นไม่ใช่จากแฟนสาวที่เพิ่งบอกเลิกกันเมื่อคืน

"จริงอย่างไอ้มายว่า ละเนี่ยพี่ชายมึงก็หนักมือเหมือนเดิม"ใช่แล้ว ไอ้รอยต่างๆเป็นฝีมือของพี่ชายของเขาเอง แต่ชินก็ยอมรับได้เพราะนี่คือการเตือนสติ

"ตายยากด้วย มานู่นละ"คีย์บอกพลางเพยิดหน้าไปทางกลุ่มของคณะบริหารธุรกิจที่เดินตรงมาทางที่พวกเขากำลังรับน้องร่วมกันอยู่

"พี่เชน!"คีย์ตะโกนเรียกพร้อมกับโบกไม้โบกมือคนที่ว่าขยับแว่นนิดนึงแล้วยิ้มกว้าง สองขาเล็กตรงมาหาพวกเขา โดยที่มีเพื่อนในกลุ่มตามมาด้วย

               มายยิ้มกว้างทักทายรุ่นพี่ คนตัวสูงยืนขึ้นทำท่าจะเดินไปสมทบกับกลุ่มของนักดนตรี แต่ไอซ์ก็เรียกไว้

"ไปไหนวะมาย"ถามเสียงเรียบพลางเดินเข้าไปหา คนเป็นน้องยิ้มอ่อน

"ว่าจะไปช่วยเพื่อนตีกลองอ่ะพี่"บอกไปชี้ไม้ชี้มือไปมางกลุ่มเพื่อนไป ไอซ์พยักหน้าหงึกหงัก

"อ้าว ไอ้มาย"นิวเดินเข้ามาเสริม คนเป็นน้องยกมือไหว้ทักทาย

"มึงจะมาไหว้ทำไม"พูดไปยิ้มไปอย่างเป็นมิตร คนเป็นน้องที่ทีแรกดูเกร็งๆ ผ่อนคลายมากขึ้น

"ละมึงจะไปดุมันทำไม มันตบหัวนู่นมึงถึงดุ"ไอซ์เอ็ดเพื่อน นิวเจื่อนลงแต่คนเป็นน้องยิ้มขำ

"ผมไปช่วยเพื่อนละนะ"เดินผละออกไปหากลุ่มที่ว่า นิวมองตามแล้วหันกลับมาถาม

"เมื่อวานที่มาซ้อมกูไม่เห็นเห็นว่ามีมันเล่นด้วยเลย ไม่ได้ซ้อมงี้จะตีได้หรอวะ"เพราะที่จริงเพลงที่ร้องและซ้อมไว้มันยาวเป็นชุดละเกือบๆ 5นาที ไม่ใช่ง่ายที่ใครจะเล่นได้

                 เส้นผมสีน้ำตาลซึ่งถูกมัดลวกๆ ไว้ด้วยหนังยางแดงที่ใช้มัดถุงแกงขยับตามจังหวะโยกตัวของเดือนมหาวิทยาลัยปีล่าสุด เม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาข้างหน้าผากไหลลงมาที่แก้มที่กำลังแดงขึ้นเพราะความร้อนของอากาศและร่างกาย แทนที่เด็กหนุ่มจะอ่อนล้า กลับสนุกสนานโปรยรอยยิ้มไปทั่ว

"กูว่าอากาศร้อนแล้วนะ ไอ้มายแม่งทำเอาสาวๆ ร้อนกว่าเดิมอีก"เต้ยชี้ไม่ชี้มือให้เพื่อนดู ไอซ์มองตามไป พลางยิ้มออกมา

"นั่นเดือนมหาลัยนี่หว่า"ตี๋พูดแทรก

"ว่าแต่มันไม่คิดมีใครจริงจังหรอวะ หน้าตาแบบมันจะคบใครก็ได้ป่ะ"ไอซ์ว่า คนอื่นมองใบหน้าขาวของคนพูดแล้วสบตากัน

"มันเคยบอกว่ามันยังไม่ชอบใคร ถึงจะชอบเค้าก็คงไม่ชอบมัน"ชินเล่าขึ้นมาอย่างเสียไม่ได้ ทุกคนพยักหน้าราวกับเข้าใจในสิ่งที่น้องจะบอก

"จริง ถ้ามันไม่ใช่ยังไงก็ไม่ใช่ ไม่คบใครน่าจะดีกว่า"ไอซ์ว่า ก่อนจะพากันเปลี่ยนเรื่องคุยไปเรื่อยเปื่อย

                 กลุ่มสุดท้ายจบลงแล้ว โดยที่คณะวิชาต่างๆ ได้เรียกเหล่ารุ่นน้องไปรวมกันที่บริเวณรับน้องของแต่ละคณะ รุ่นพี่ที่มาคอยคุมเองเช่นกัน ที่ก็ต้องช่วยกันเก็บข้าวของกลับกลังจากที่งานเสร็จ

"พี่นิวครับ"รุ่นน้องหน้าตาน่ารักเดินเจ้ามาทักพร้อมรอยยิ้ม นิวหันไปจากถังน้ำแข็งที่กำลังเก็บช่วยกันกับมายและไอซ์เอาน้ำดื่มขึ้นมา

"ว่าไงน้องบลู"เรียกอย่างสนิทสนม สองคนที่ช่วยกันอยู่หันความสนใจไปที่คนที่ว่าเป็นตาเดียว

"เหนื่อยไหมครับ ให้ผมช่วยไหม"ทำท่าจะเดินมาช่วยจริงๆ มายละสายตาจากเด็กรุ่นน้องคนที่ว่าไปสนใจงานต่อโดยไม่ใส่ใจ แต่ไอซ์มองจ้องคนที่ว่าเหมือนรอให้เข้ามาจริงๆ

"ไม่ต้องหรอก รีบไปรวมกับเพื่อนๆ ไป"บอกปัดอย่างสุภาพ คนเป็นน้องพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้มกว้าง ก่อนจะมองเลยไปเห็นรุ่นพี่อีกคนยืนหน้าหงิกเหมือนไม่พอใจ

"อ้าวพี่ไอซ์ ขอโทษทีนะครับ พอดีพี่ไม่ได้อยู่ในลานสายตาผมเลยเพิ่งทัก"พูดจบคนฟังก็แทบอยากกระโดดไปตบหัวสั่งสอนสักทีสองที มายมองหน้าไอซ์นิดนึง เหมือนกำลังเดาใจพี่

"ไม่เป็นไรน้อง พอดีพี่ก็ไม่ว่างจะรับคำสวัสดีของใคร"พูดจบก็ทำงานต่อ มายทำหน้าเหวอนิดๆ เหลือบตามองชายหนุ่มผิวคล้ำกว่าคนอื่นที่ยืนทำอะไรไม่ถูกอยู่แล้วยิ้มขำ

"พี่นิวยกดิ"มายใช้มือผลักลังเบาๆ ไปทางรุ่นพี่ คนตัวสูงยกของแล้วทำท่าจะยกไม่ขึ้น บลูปรี่เข้ามาจะช่วย แต่ไม่ทันหรอกมายยกช่วยอีกแรงก่อนแล้วเพราะรู้ดีว่าหนักแค่ไหน

"อ๊ะ อ้าว"บลูมองไม่ค่อยชอบใจ แต่ดูเหมือนไม่ได้มีใครสนใจสักเท่าไหร่

"ไปรวมกับเพื่อนเถอะ พวกพี่จัดการเองได้"นิวพูดเป็นครั้งที่สองแต่ใบหน้าคมคายยังคงยิ้มให้เช่นเดิม ไอซ์มองรุ่นน้องถึงแม้ไม่พอใจมากแค่ไหนก็ยังทนก่อน

"ครับพี่นิว"ยิ้มบางแล้วเดินไป คนตัวเล็กสบตารุ่นพี่ที่ยืนหน้าเข้มนิดนึง ไม่ได้คิดว่าตัวเองทำอะไรผิด

"ไอ้เด็กนั่นแม่ง...."ไอซ์บ่นพลางกระชับของบนมือไว้แน่น สองคนที่เหลือมองหน้ากันแบบหวาดๆ พอจะรู้ว่าเวลาไอซ์ไม่ชอบใจอะไรจะเป็นแบบไหน

"น้องยังเด็กน่ามึง"นิวปลอบหวังให้เพื่อนใจเย็นลง คนที่ว่าหันมามองตาขวาง

"แฟนคลับมึงนี่"ไม่พอใจมากขึ้นไปอีกพอเพื่อนมาปกป้อง นิวมองหน้ารุ่นน้องที่กำลังยกของด้วยกันนิดนึง ก่อนมายจะช่วยบ้าง

"โธ่พี่ จะเครียดไปทำไม ไปพี่คืนนี้ไปกินเหล้ากัน"ชวนซะเลย ซึ่งมนุษย์หงุดหงิดแบบไอซ์ก็ไม่ปฏิเสธการสังสรรในวันหยุดอยู่แล้ว ทั้งร้านที่จะไปก็อาหารอร่อยอีก

"ไปดิ ไปกันไอ้นิว ชวนพวกไอ้เต้ยไปด้วย"พอเปลี่ยนเป็นเรื่องกินเรื่องเที่ยวก็อารมณ์ดีทันที นิวพยักหน้ารับเพราะที่จริงก็ไม่ได้ออกไปเปิดหูเปิดตานานมากแล้ว

"แล้วไปที่ไหนวะ กูไม่ไปร้านเดิมนะ"บอกเสียงเรียบ พอดีกับที่ถึงที่หมายๆค่อยๆ ผ่อนแรงวางของลงอย่างระวัง

"รู้น่า เดี๋ยวพวกกูพาไปเปิดจักรวาลใหม่"ยิ้มกว้างอย่างชอบใจ จนเขาอึ้ง...อะไรจะมีความสุขขนาดนั้นวะ

__CMIUC__

               รถจอดหน้าสถานบันเทิงแห่งหนึ่งที่เป็นผับกึ่งร้านอาหาร เสียงดนตรีสดดังออกมาจากในร้านทำให้รู้สึกคึกคักกระชุ่มกระชวย เวลาตอนนี้เกือบสามทุ่มตรงถือว่าพวกเขามาเร็วเหมือนกันแต่ที่นั่งในร้านกลับมีเหลือไม่มากนัก

"จะมีโต๊ะดีๆ นั่งไหมมึง"เพราะร้านบรรยากาศดี ดนตรีก็เพราะ เลยทำให้คนที่ไม่เคยมาเริ่มกังวล

"นี่มึงไม่รู้หรอวะ"เต้ยหันมาถาม พลางมองหน้าไอซ์เหมือนกับว่ามึงไม่ได้บอกมันหรอ

"รู้ไรวะ"ทำหน้างงหนัก ก่อนที่เพื่อนที่ว่าจะล่วงหน้ามาก่อนจะเดินมาหา

"โต๊ะเดิมนะมึง ไอ้ชินกับไอ้คีย์นั่งอยู่"พยักหน้ารับคำเพื่อนที่เดินมาจากโต๊ะด้านซ้ายของเวที มุมที่ถูกเคาท์เตอร์บาร์บังไว้

"อ้าวแล้วไอ้มายล่ะ"อดไม่ได้ที่จะถามถึงรุ่นน้องอีกคนที่ชวนเขาว่าจะมาด้วยกัน

"มึงไม่ต้องห่วงมัน  เดี๋ยวมันก็มา"ตี๋พูดแล้วคว้าไหล่เขาเดินไปที่โต๊ะที่มีรุ่นน้องนั่งรออยู่แล้ว เครื่องดื่มถูกบริการให้อย่างดีโดยที่ไม่ต้องสั่งให้มากความ

"มานี่กันบ่อยเหรอมึง"นิวเริ่มถามพร้อมกับมองไปรอบๆ อีกครั้ง ดนตรีเบาๆ ค่อยๆขยับจังหวะขึ้น เพลงป็อปร็อคคุ้นหูที่ต้องเผลอฮัมเพลงตามอย่างไม่ตั้งใจ

"ก็นี่มัน...."ไอซ์กำลังจะพูดก็ชะงักลง นิวมองตามไปเห็นว่าเพื่อนเด็กเนิร์ดสบัดคราบน้องแว่นมาในลุคเสื้อเชิ๊ตสีมัสตาร์ดไม่ติดกระดุมสองเม็ดบนกับกางเกงยีนส์สีเข้มสะกิดขาดเดินคู่มากับน้องชายของตัวเองที่เพิ่งลุกออกไปรับมาเมื่อครู่ พนักงานในร้านยกมือไหว้สองคนอย่างนอบน้อมก่อนจะผายมือมาทางพวกเขา

"เพื่อนพี่มานานยัง"ได้ยินเสียงเอ่ยถามพนักงานหญิงอย่าสนิทสนม คนที่ว่าตอบไปก็อมยิ้มปลื้มไป

"สักครู่นี่เองค่ะพี่เชน"พอคุยจบเพื่อนตัวดีก็เดินตรงมาหาพวกเขา เชนหย่อนตัวลงข้างเต้ย

"สั่งไรกินกันเพิ่มยังพี่"ชินถามพลางนั่งลงข้างเพื่อนตัวเอง

"ร้านมึงอ่ะ กูสบตาน้องน้ำหวานน้องก็รู้ละว่าจะเอาอะไรบ้าง"ตี๋พูดทีเล่นทีจริง ชินหัวเราะร่วนรับคำรุ่นพี่

"คือยังไง นี่ร้านมึงหรอ"นิวที่ฟังอยู่ครู่นึงแล้วหันไปถามเพื่อนที่ยกแก้วน้ำอัดลมขึ้นจบ พลางมองนาฬิกา

"อืม มึงไม่ได้บอกมันหรอไอซ์"ตอบรับเสียงเรียบ คนตัวขาวมองนิ่งแล้วพยักหน้าแล้วอธิบายต่อ

"เออ ก็มันไม่เคยถามนี่หว่า"นิวเกาหัวแกรก งงไปอีกว่าทำไมเพื่อนเด็กเรียนถึงได้ทำร้านอาหารกึ่งผับแบบนี้  ขัดกับนิสัยและลุคที่เคยเห็นสุดๆ

"สวัสดีครับ"ก่อนจะคุยกันต่อเสียงจากลำโพงก็เปลี่ยนจากเพลงร็อคที่เปิดคลอเป็นเสียงละมุนของใครบางคนแทน  เสียงกรี๊ดเบาๆ ดังขึ้น หลังจากนั้นก็เป็นเสียงโห่จากเพื่อนๆ ในโต๊ะของเขา

"ไอ้มาย"นิวหันไปพูดพลางเลิกคิ้วใส่เชน

"เออ น้องมันร้องเพลงให้ร้านกู เสียงดีนะมึง"บอกเสียงเรียบพลางชี้มือไปที่บนเวทีที่มีรุ่นน้องหน้าตาดีกับกีต้าร์ตัวหนึ่งอยู่กำลังทักทายแขกในร้านอยู่ ก่อนจะเริ่มเล่นเพลงแรกที่เจ้าตัวได้เตรียมมา..

               ราว40 นาที เพลงในร้านเปลี่ยนเป็นวงใหม่แล้ว มายเดินซับหน้าลงมาจากเวที จุดหมายคือกลุ่มเพื่อนๆ และรุ่นพี่ที่สนิทสนมกัน แต่กว่าจะถึงก็ต้องหยุดถ่ายรูป หยุดรับของจากสาวๆ ที่รออยู่ข้างเวทีเสียก่อน

"กว่าจะมาถึงโต๊ะ"คีย์ร้องทัก พลางยกแก้วขึ้นจิบ มายวางของลงข้างโต๊ะพลางมองหาที่ว่าง

"ไม่มีที่ก็ยืนไปครับ"ชินพูดแกล้ง มายยิ้มรับจางๆ ก่อนจะมาเดินไปยกเก้าอี้ที่ตั้งอยู่ข้างๆ นิวหมายจะเอาไปนั่งตรงกลุ่มเพื่อน ทั้งที่ก็ร่วมโต๊ะกันนั่นแหละ

"มึงจะไปนั่งไหนล่ะ นั่งกับพวกกูนี่แหละ"นิวเอ่ยปากร้องทักพลางยื้อเก้าอี้ไว้ รุ่นน้องหน้าหล่อมองงงๆ ก่อนจะพยักหน้ารับ

"มึงร้องเพลงดีนี่หว่า"นิวพูดต่อหลังจากที่น้องนั่งลงและเริ่มจิบแก้วแรก

"ขอบคุณพี่ ว่าแต่พี่ไม่เห็นเคยมานี่เลย ครั้งแรกใช่ป่ะ"เริ่มถามกลับบ้าง นิวไหวไหล่เชิงรับคำ ก่อนจะอธิบาย

"ช่วงปีก่อนกูติดแฟนว่ะ แบบไม่ไปไหนมาไหนกับเพื่อนเลยมึง เลิกเรียนก็ดิ่งไปหาไรงี้"เล่าพลางนึกไปถึงเรื่องตอนนั้น ซึ่งคิดๆ ไป ชีวิตช่วงนั้นก็ไม่ได้แฮปปี้เลย แฟนเข้ากับเพื่อนไม่ได้ โดนเช็คตลอด แถมยังต้องไปเจอทุกวัน...ความรักนี่มันทำให้เขาเป็นไปได้ขนาดนั้นจริงๆ

"แล้วนี่มาแบบนี้แฟนพี่ไม่ว่าหรอ"รุ่นน้องถามต่อแล้วหยิบน้ำสีอำพันมารินให้รุ่นพี่อีกคนที่กำลังนั่งคุยกับเพื่อนอย่างออกรส

"เลิกกันพักนึงแล้ว แม่งบอกว่ากูรักมันมากไป มันอึดอัด"สีหน้าไม่ได้แสดงออกว่าเจ็บปวดอะไร มายลอบมองแล้วยิ้มจางเชิงให้กำลังใจ

"ว่าแต่หน้าตาแบบมึงไม่มีแฟนจริงๆ หรอวะ สาวๆ ชอบมึงเยอะไม่ใช่หรอ"นิวถามกลับเพื่อคลายบรรยากาศในใจตัวเอง

"จะให้บอกยังไงดีล่ะ ผมไม่ชอบพวกที่มาชอบผมอ่ะ"ว่าพลางกระดกแก้วในมือรวดเดียวจนหมด รุ่นพี่มองแล้วทำหน้าเหย

"เอ้า ไอ้หล่อ"ไม่รู้สิ เหมือนกับว่าเขาสัมผัสได้ถึงความเจ็บลึกๆ ของรุ่นน้องตรงหน้า แต่ก่อนจะได้พูดได้ถามอะไรต่อไอซ์ก็พูดขัดขึ้นมา

"มันมีคนนางฟ้าในใจแล้วไงมึง ถามว่าใครแม่งก็ไม่ยอมบอก"ไอซ์ที่นั่งเงียบละเลียดจิบอยู่นานเริ่มมีอาการมึน ออกปากเล่าเอง คนเป็นน้องยิ้มรับไม่เถียง

"ขนาดพวกผมยังไม่รู้เลย"ชินร้องเสียงดังมาจากอีกฝั่งของโต๊ะ นิวเลิกคิ้วมอง ในใจก็คิดว่าทำไมต้องเป็นความลับ แม้กับเพื่อนสนิทก็ยังไม่รู้

"กูไม่อยากให้พวกมึงไปวุ่นวายกับเขานี่หว่า พอเลยๆ เลิกพูดเรื่องกู"ตัดบทก่อนจะพาคุยกันไปเรื่องอื่นๆ ซึ่งก็ไม่ได้มีใครเซ้าซี้อะไร

                ยิ่งดึกดีกรีก็เพิ่มมากขึ้น คนที่ไม่ดื่มอย่างคีย์ได้แต่เกาหัวไม่รู้ว่าจะลากแต่ละคนกลับยังไง ดีที่คนคอแข็งและคอไม่แข็งแต่กินน้อยแบบเต้ยกับตี๋ยังอยู่ดีมีสติ แต่เอาจริงๆ ก็นึกไม่ออกเหมือนกันว่าถ้ามีด่านแล้วโดนเป่าจะทำยังไง

"มึงเอารถมาใช่ไหมไอ้คีย์"ตี๋ถามพลางยกเชนขึ้นจากเก้าอี้

"ครับพี่"รับคำพลางหามเพื่อนผู้เป็นเจ้าของร้านขึ้นจากพื้น เพราะนอกจากจะกินเหมือนน้ำเปล่าเป็นปกติแล้ว ยังเพิ่งอกหักมาอีก

"เอางี้มึงไปรถกูกันน่าจะหมด แล้วเดี๋ยวมึงสองคนค่อยกลับมาเอารถไอ้นิวกับรถมึงกลับทีหลัง"คิดดีแล้วว่านะจะปลอดภัยกว่า พอดีกันกับที่เขามีรถครอบครัวขนาด 7ที่นั่ง น่าจะพอยัดมนุษย์ผู้ชายตัวโต 8คนได้

"ครับพี่ ...น้ำหวานๆ ตามพวกผู้ชายมาช่วยแบกหน่อย"ร้องเรียกพนักงานสาววันเดียวกันที่กำลังเก็บโต๊ะอยู่ใกล้ๆ  ไม่นานก็พาร่างไร้สติของสมาชิกขึ้นรถได้จนหมด

"พี่ฝากรถไอ้ชินไว้ร้านก่อนนะ"เต้ยหันไปบอกพนักงานสาว เธอรับคำก่อนจะเดินกลับไป

               ไอซ์ถูกเหวี่ยงลงบนพื้นห้องของนิวเป็นคนสุดท้าย สามคนหอบแฮ่กเพราะแต่ละคนใช่ตัวเล็ก ก็จะมีแต่เชนที่เบากว่าเขาหน่อยเพราะมนุษย์เด็กเรียนไม่ชอบออกกำลังกาย ไม่มีมัดกล้ามเนื้อเท่าไหร่

"ป่ะมึง ให้มันสามตัวนอนนี่แหละ กูหมดแรงละ"ตี๋ว่าพลางเกี่ยวคอรุ่นน้องมาในอ้อมแขน เต้ยหันไปมองสามคนที่ว่านิ่งไม่พูดอะไร

"ตื่นมาพี่ไอซ์จะมาด่าเราไหมพี่"คีย์พูดพลางกลั้วหัวเราะ

"ทำไงได้วะ ไอ้นิวกับไอ้มายมันนอนบนเตียงกันสองคนก็เต็มแล้วนี่หว่า นี่กูยังคิดอยู่เลยว่าไม่ใช่ตื่นมาคิดว่าได้กันนะ เตียงแม่งแคบจริง"ตี๋พูดติดตลก คนฟังเองก็พากันเดินหัวเราะชอบใจออกไปโดยไม่รู้ว่าจะมีคนคิดแบบที่พวกเขาพูดกัน.จริงๆ

__CMIUC__

                ความเมื่อยล้าแล่นไปทุกส่วนของร่างกาย นิวลืมตามาเจอแดดสาดเข้ามา มองหานาฬิกาบนผนังเลยรู้ว่าพระอาทิตย์มาทักทายเขาเกือบค่อนวันแล้ว

"อื้อ~"เสียงครางในลำคอของใครบางคนดังอยู่ข้างหูของเขา เจ้าของห้องหน้าตาคมคายหันมองเจ้าของเสียงครางต่ำนั่นแล้วอึ้งๆ

"เชี่ยไอซ์...."คงไม่ช็อคเท่าไหร่ถ้าไม่ใช่ตอนนี้เค้ากำลังแก้ผ้าอยู่ พอคิดได้แบบนั้นก็เสียวสันหลังวาบขึ้นมาทันที

"หือ?"เจ้าของชื่อผงกหัวขึ้นมามองแล้วฟุบลงไปต่อ  ชายหนุ่มที่ได้สติแล้วลุกขึ้นมามองไปรอบๆ ห้องเสื้อผ้าที่จำได้ว่าเป็นของเขาทั้งคู่กระจายไปทั่วห้อง แค่นี้ความสับสนก็เริ่มกระจ่างแล้ว นิวย่องลงจากเตียงพอดีกับที่เท้าไปเหยียบกับอะไรหยุ่นๆ แฉะๆ

'ถุงยางอนามัยใช้แล้ว'

"ของใครวะ"ที่ว่าของใครคือนี่ได้ตัดสินไปแล้วล่ะว่ามันต้องเกิดอะไรกับพวกเขาแน่ๆ

.....แต่ใครได้ใครเอางี้

                คนตัวสูงรีบหยิบสิ่งนั้นโยนใส่ถุงขยะที่อยู่มุมห้อง ก่อนจะคว้าเอาผ้าเช็ดตัวสีมอๆ ของตัวเองมาพันตรงอกไว้ แล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปสงบสติอารมณ์

"ไอ้เชี่ยนิว กูกลับห้องก่อนนะ ปวดตูดชิบหาย"ไอซ์ที่ไม่รู้ตื่นมาตอนไหนเคาะประตูห้องน้ำแล้วร้องบอกเสียงดัง เสียงประตูห้องปิดลงหลังจากนั้น นิวเดินออกมาพลางมองหาคนที่ว่า ก่อนที่จะพาตัวเองกลับไปที่เตียง ชายหนุ่มเปิดผ้าห่มสีเข้มของตัวเองดูร่องรอยสงครามเมื่อคืน ภาพในหัวมันตัดๆ เขานึกออกเหมือนกันว่ากำลังมีอะไรกับใครสักคน แต่คล้ายความฝัน เสียงขบกราม เสียงผิวเนื้อเสียดสี ที่จำไม่ได้คือคนใต้ร่างของเขามันคือไอซ์จริงๆ

หรือผีอำวะ

"กูว่าผีผลักมากกว่า"ตี๋พูดเสียงเรียบกลับมาจากปลายสายอีกฝั่ง ถึงจะเป็นคนพูดมากแต่เรื่องบอกให้เป็นความลับมันก็เงียบทุกครั้ง

"กูซีเรียส"ว่าเสียงเข้ม อีกฝ่ายถอนใจใส่

"มึงจะให้กูพูดไรวะ มึงว่ากูไม่ช็อคไงที่มารู้ว่ามึงสองตัวเป็นผัวเมียกันจริงๆ"ว่าเรียบๆ แต่คนฟังนี่จี๊ดไปทั้งใจ นี่เขาจะมองหน้ากันยังไงวะ

"กูว่าเอางี้ มึงดูท่าทีไอ้เชี่ยไอซ์ไปก่อน มันอาจจะไม่ได้คิดอะไรก็ได้"แนะนำวิธีที่น่าจะดีที่สุดในตอนนี้เพราะถ้าอยู่ๆ จะไปถามโต้งๆ ว่าตกลงยังไงกันเมื่อคืนอาจจะเสียเพื่อนก็ได้

"เออ น่าจะดี"นิวที่ตื้อไปหมดรับคำเพื่อนอย่างเสียไม่ได้

"กูแม่งไม่น่าเมาเลย"

 TO BE CONT.

T
B