ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : The Red Snowball 4 - หิมะสีขาวแสนบริสุทธิ์
The Red Snowball 4
เด็กสาวผู้มีดวงตาสีฟ้าอ่อนคู่สวยเบิกกว้าง ในขณะที่เรียวปากนุ่มของตนถูกเจ้าของร่างสูงใหญ่เริ่มบดเบียดแรงขึ้น ทำให้ใบหน้าสวยใสสะบัดหนีพร้อมกับฟาดฝ่ามือเรียวงามกระทบใบหน้าของเขาเต็มแรง
" เฟี้ยะ !? "
" เฟี้ยะ !? "
เมื่อเจย์ยังเบิกดวงตากว้าง พร้อมลูบใบหน้าตนเองบริเวณที่ถูกตบด้วยความความเจ็บปวดและฉงนไปด้วย ก่อนหันไปมองเด็กสาวผู้มีดวงตาสีฟ้าอ่อน ที่สื่อออกมาจากความโกรธ
นั้นทำให้ชายหนุ่มยังประหลาดใจ ทำไมรู้สึกคุ้นๆกับดวงตาคู่สวยที่แสดงความเยือกเย็นของเด็กสาว....หรือว่า ? ก่อนได้ยินเสียงของมาดามแอน เอ่ยดังขึ้นด้วยความทำลายบรรยากาศแสนหดหู่
“ ขอโทษค่ะ คุณเจย์ ?! นี่ เธอกลับห้องแต่งตัวเดี๋ยวนี้ ! “
มาดามแอนพยายามดึงร่างเพรียงของเด็กสาวให้แยกออกจากกัน เพื่อไม่ให้มีเรื่องกันอีก ก่อนดวงตาสีฟ้าอ่อนคู่สวยมองชายหนุ่มแว่บหนึ่ง แล้วตวัดกลับอย่างไม่สนใจ หันกลับเดินเข้าห้องแต่งตัวทันที
มาดามแอนเอ่ยขึ้นที่พยายามไม่ให้เค้าเสียความรู้สึก
“ เออ เธอไม่ชินกับทำแบบนั้นค่ะ ต้องขอโทษจริงๆ ยังไงให้เราขอชดใช้แทนนะค่ะ “
ชายหนุ่มผู้มีดวงตาสีน้ำเงินเข้ม มองตามประตูที่เด็กสาวเข้าก่อน ปิดลงด้วยความรู้สึกพอใจเป็นอย่างยิ่ง ริมฝีปากยิ้มกว้างที่มุมปาก ทั้งที่รู้แล้วว่า รูบี้คนนี้…. แล้วใบหน้าหล่อเบือนกลับมาสบตาหญิงวัยกลางคน
“ ไม่เป็นไรหรอกครับ ไม่ต้องชดใช้อะไร ผมผิดต่างหาก ที่แกล้งให้เธอยิ่งโกรธยังน่ารักดี ผมถูกใจจริงๆครับ แล้วขอตัวกลับก่อน “
มาดามแอนผายมือให้หนุ่มทั้งสอง แล้วเอ่ยอย่างยินดีด้วยสีหน้าแจ่มใส
“ เหรอ ? ฉันดีใจที่ได้ทำให้คุณพอใจเลยค่ะ ขอบคุณที่อุดหนุนนะค่ะ “
เจย์ยิ้มกว้างพร้อมกับเดินออกจากคลับ แล้วทิ้งให้มาดามแอนกับบรรดาที่ผู้ต้อนรับลูกค้ามองตามอย่างฉงน และไม่เข้าใจว่า ทำไมเค้าไม่โกรธที่เด็กสาวคนนั้นตบหน้าอย่างจัง ?
++++++++++++++++++++++++++++
“ นี่ นาย ทำเกินไปหรือเปล่าเนี่ย ? “
ราล์ฟ ชายหนุ่มผู้มีดวงตาสีน้ำตาล เอ่ยขึ้นพลางขับรถเบนซ์สีดำสนิท ที่นั่งข้างๆกับเจย์ เบือนหน้าออกไปนอกรถด้วยใบหน้าเรียบเฉย เอ่ยถามด้งขึ้น
“ เรื่องอะไร ? “
“ ก็นายเล่นกับนักเต้นสาวคนนั้นไง ดูดีๆหล่อนก็ยัวะแล้วละ “
“ ไม่หรอก แค่อยากเล่นแค้นที่อยากเอาคืนต่างหาก “
ชายหนุ่มผู้มีดวงตาสีน้ำเงินเข้ม เอ่ยขึ้นพลางยิ้มบางๆที่มุมปากแฝงความร้ายกาจทั้งที่ตอนนั้นคิดอยู่แล้วว่า น่าแปลกใจเหลือเกิน ที่ได้เข้าใกล้ชิดใบหน้าสวยใสออกงดงามราวกับเทพธิดาตัวน้อยผู้แสงสว่าง ดวงตาสีฟ้าอ่อนคู่สวยนั้นที่สื่อออกมาเยือกเย็นไปสุดขั้วหัวใจ…หนูน้อยหมวกแดง…ไม่ผิดแน่
“ แค้นเอาคืน ? ยังไงละ “
ราล์ฟฉงนกับคำพูดของชายหนุ่ม ใบหน้าหล่อยิ้มกว้างตามเคย ที่ได้จะรู้สึกอยากเล่นสนุกกับเด็กสาวคนนั้นไม่สิ หากได้เจอเธออีกครั้งละก็….
“ อยากลิ่มลอง แม่หนูน้อยหมวกแดงของฉัน“
++++++++++++++++++++++++++++
“ รูบี้ !?… ไม่สิ ทาเนียเธอทำอะไรลงไป !! “
มาดามแอนเอ่ยตวาดลั่นด้วยความโกรธ ที่ตรงหน้าเด็กสาวผู้มีดวงตาสีฟ้าอ่อนในห้องแต่งตัว ใบหน้าสวยใสบูดที่แอบไม่พอใจ เอ่ยเสียงใส
“ ก็เค้าแกล้งให้ฉันอับอายขนาดนั้นค่ะ ?! “
“ ฉันเข้าใจว่าเธอไม่ชอบถูกทำแบบนั้น แต่เรื่องจูบก็เล็กน้อย“
“ เล็กน้อย ? มันชอบมองผู้หญิงเหมือนของเล่นมากกว่าค่ะ !? “
ทาเนียเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจ มาดามแอนถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ
“ อย่าคิดเรื่องนั้น เรามาทำงานคลับนี้ เพื่อต้องให้เค้าเลือกได้ตามความพอใจเท่านั้น…พอแค่นี้ ฉันเหนื่อยใจนะ…เอานี่ให้เงินเพิ่ม 2 เท่าตามตกลงเรียบร้อยแล้ว แล้วก็พรุ่งนี้มาทำงานตามปกติได้นะ “
มาดามแอนนำเงินจำนวนหมื่นดอลลาร์ในมือ ก่อนยื่นของให้เด็กสาวอยู่ตรงหน้า
หันกลับเดินไปออกประตูไปทันที ก่อนเด็กสาวทรุดกายลงนั่งบนเกาอี้กับโต๊ะเครื่องแป้ง พลางถอดผมวิกสีดำสนิทออกจากศีรษะไปวางที่วางวิก แล้วได้ยินเสียงทุ้มด้งขึ้นด้านหลัง
หันกลับเดินไปออกประตูไปทันที ก่อนเด็กสาวทรุดกายลงนั่งบนเกาอี้กับโต๊ะเครื่องแป้ง พลางถอดผมวิกสีดำสนิทออกจากศีรษะไปวางที่วางวิก แล้วได้ยินเสียงทุ้มด้งขึ้นด้านหลัง
“ รูบี้ ไม่เป็นไรนะ ?“
หนุ่มเกย์ เดินเข้าห้องแต่งหน้า พร้อมนั่งบนโซฟาตรงหน้าเด็กสาว ในขณะที่ทาเนียขยี้ผมสีบลอนด์อ่อนเกือบขาวเบาๆทั้งหัว เพื่อให้กลับทรงผมเดิม พร้อมเสียงใสเอ่ยดังขึ้น
“ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ มาดามแอนไม่ได้ว่าอะไรหรอกค่ะ แค่บ่นเหมือนเดิม “
“ แล้ว หนุ่มหล่อคนนั้นเป็นยังไง ? “
ไซม่อน หนุ่มเกย์ ยิ้มกว้างที่หลงผู้ชายเจ้าเสน่ห์ร้ายเหลือเกินโดนใจสุดๆ ทาเนียถอนหายใจหนัก พลางเปิดตู้ล็อกเกอร์สำหรับเสื้อผ้าและของส่วนตัว ก่อนเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที
“ ก็เค้าเป็นผู้ชายแย่มากๆ ค่ะ “
“ ไม่ชอบเค้าเหรอ ? หากคบคนนั้นก็มีโอกาสเปลี่ยนชีวิต จะได้กลายเป็นคนดังก็ดีอีกด้วย “
ไซม่อนเอ่ยขึ้นตามหวังความฝัน ที่อยากใช้ชีวิตสุขแสนสบาย แล้วใบหน้าสวยเรียบเฉยอย่างไม่สนใจ เอ่ยเสียงใสดังขึ้นพลางนำเสื้อกันหนาวสวมทับในเสื้อยืดสีดำแขนยาวกับกางเกงขายาว
“ ชีวิตวงการไฮโซ มีแต่พวกโกหกจอมปลอมค่ะ “
“ เหรอ ?...อ้อ จริงสิ !? วันนี้ฉันได้ออกแบบชุดเซ็กซี่ตัวใหม่ให้เธอเรียบร้อยแล้ว “
ไซม่อนยิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดีที่เอางานชิ้นใหม่สุดพิเศษ ที่ออกแบบชุดระบำเปลืองผ้าสีทองประกายเพชรวับวาวด้วยความตั้งใจ เมื่อทาเนียได้เห็นหนุ่มเกย์ร่าเริง มีความสุขพล่อยยิ้มไปด้วย
++++++++++++++++++++++++++++
ยามเย็น บรรยากาศที่มีหิมะตกกลางเมืองใหญ่ บริษัทแห่งหนึ่งอาคารขนาด 80 ชั้นตั้งตะหง่านเด่นอยู่ใจกลางมหานครนิวยอร์ก
“ อ้าว ? นายจะไปไหนเหรอ ? “
ราลฟ์แปลกใจที่เห็น ชายหนุ่มผู้มีดวงตาสีน้ำเงินเข้ม เดินออกมาจากห้องทำงานส่วนตัว พร้อมคว้าสูทตัวนอกขึ้นมาสวมพลางเอ่ยกับผู้เป็นเพื่อนสนิทว่า
“ ก็มีนัดกับกรรมการผู้จัดการใหญ่ของบริษัทในเครือธนาคาร ก่อนค่อยไปคลับ แบล็ค เพลย์บอยด้วย แล้วราล์ฟไปหรือเปล่า ? “
“ ไปอีกแล้วเหรอ ? อย่าบอกว่า ไปหาแม่สาวนักเต้นคนนั้นนะสิ โทษที ฉันต้องไปเยี่ยมน้องชายที่โรงพยาบาลอีก “
ราล์ฟถอนหายใจหนัก ที่ไม่คิดว่าเจย์คนนี้ยังเอาเล่นงานกับพวกสาวๆอีก แล้วแต่ชายหนุ่มผู้มีดวงตาสีน้ำเงินเข้มเอ่ยขึ้น
“ อ้าว ? ไอ้ราดอล์ฟเหรอเป็นอะไร? “
“ ก็หมอนั้นตกบันได หลังจากปาร์ตี้จนเมาอาละวาด แค่บาดเจ็บเล็กน้อยที่ขาซ้าย “
“ แย่นะสิ ชีวิตเด็กมหาลัยสมัยนี้ “
เมื่อเจย์เอ่ยขึ้น คำนั้น ทำให้ราล์ฟคิดถึงสมัยมหาลัย ที่ได้พบความสุขในชีวิตหนุ่มแสนสนุกสนาน ไม่ว่า ขี้เที่ยวปาร์ตี้ แข่งกินเบียร์ เที่ยวกับสาว เที่ยวผับบ้าง
“ จริงด้วย คิดถึงปาร์ตี้หลังจบปริญญานั้น นายเมาหนักตกสระน้ำที่โรงแรมแฮะ “
“ อย่าพูดสิ ฉันอายเฟ้ย นายเองก็เหมือนกัน หนักยิ่งกว่าฉัน ตอนนายเมาเอาแต่แก้ผ้าทั้งเปลือยต่อหน้าสาวๆนั้น “
“ อย่าพูดถึงตอนนั้นสิ ?! ไอ้เจย์ “
ราล์ฟเอ่ยอย่างอับอาย เจย์แอบหัวเราะพร้อมกับหนีเดินออกจากบริษัท ปล่อยทิ้งให้ผู้เป็นเพื่อนสนิทอย่างวุ่นวาย
++++++++++++++++++++++++++++
ยามราตรี แสงไฟจากสถานบันเทิงเปิดสว่างตลอดทั้งคืน ตามท้องถนนคึกครื้นไปด้วยรถรา คลับแห่งหนึ่งกลางกรุงนิวยอร์ก
“ เออ เวลาป่านนี้แล้ว หนุ่มหล่อไม่มาอีกแล้ว“
เสียงทุ้มของหนุ่มเกย์ที่เอ่ยขึ้น พลางเปิดม่านนอกห้องแต่งตัว ที่มองหาตามชายหนุ่มผู้มีดวงตาสีน้ำเงินเข้มตลอดเวลา
“ ก็ดีแล้ว หากเค้ามา ก็มากวนฉันแน่ “
เด็กสาวเอ่ยขึ้นพลางถอนหายใจหนัก ในขณะร่างเพรียวถอดชุดระบำเปลืองผ้าสีทองประกายเพชรวับวาวออก พร้อมถอดวิกผมสีดำสนิทออกทันที แต่โชคดีได้เลิกงานเสร็จเรียบร้อยแล้ว คงไม่เจอหน้าเค้า…
“ มันน่าเสียดายเลย หากได้เห็นเจ้าชายของเรา หล่อเป็นบ้า ก็มีความสุขจะตาย “
ไซม่อนเอ่ยขึ้นเดินเข้าภายในห้องแต่งตัว ใบหน้าสวยใสหันไปตามเสียงทันที เอ่ยขึ้นดังขึ้นพลางนำเสื้อโค้ทสวมทับในเสื้อเชิ๊ตสีขาวกับกางเกงยีนส์ขายาว
“ฉันว่า อย่ามองคนแต่ภายนอกคนแบบนั้น เก่งแต่หลอกฟันแต่ผู้หญิงค่ะ คุณไซม่อน แล้วฉันขอตัวกลับก่อนนะ “
“ โอเค พรุ่งนี้เจอกันอีกจ๊ะ “
หนุ่มเกย์ยิ้มหวานพร้อมโบยมือ ให้เด็กสาวลากลับบ้าน แล้วร่างเพรียวเดินออกประตูไปทันที สิ่งที่สายตาของเด็กสาวเห็นนอกประตูของคลับ คือหิมะสีขาวที่โปรยปรายลงมา ราวกับขนนกปลิวลงมาจากท้องฟ้า …ฤดูหนาวนี้ที่เปลี่ยนโลกให้เป็นสีขาวแล้ว ทั้งต้นไม้ ทางเท้า ทั้งตึกอาคารที่ทุกอย่าง กำลังจะเปลี่ยนเกล็ดน้ำแข็ง รวมทั้งเสาไฟฟ้ากลางเมือง ที่มีส่องสาดเกล็ดหิมะให้เป็นประกายวาววับ ราวกับเพชร
“ เย็นจังเลย “
ทาเนียพึมพำด้วยพ่นลมหายใจหอบ พร้อมดวงตาสีฟ้าอ่อนหันไปดูบนท้องฟ้าสีน้ำเงินเข้มในยามกลางคืน รู้สึกได้สัมผัสความเย็นหนาว…มันช่างความเดียวดายบนโลกความจริงอันโหดร้ายไม่สิ เพราะโลกสีขาว ทำให้ฉันหวาดกลัว…ไม่อยากคิดถึงอดีตแสนเลวร้ายของตัวเองอยู่เสมอ แต่ชีวิตของเราไม่เคยได้ทำตามฝันของตัวเองเลยสักครั้งแล้วเอ่ยเสียงใสที่พึมพำกับตัวเองเบาๆ
“ เกลียดหิมะที่สุดเลย “
++++++++++++++++++++++++++++
“ ให้ตายสิ 5 ทุ่มแล้วเหรอเนีย “
ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเองพลางดูนาฬิกาข้อมือ ในขณะขับรถรถสปอร์ตสีดำสนิทคันงาม แล่นออกไปในเมืองที่เต็มไปด้วยตึกสูงระฟ้าหลายแห่ง หลังจากมีปัญหารถติด ที่มีหิมะอยู่กลางถนนในกรุงนิวยอร์ก เนื่องจากทีมกวาดหิมะเป็นชั่วโมงกว่า ก็เลยมาช้า
หากไปคลับที่นั้น คงเวลาป่านนี้ไม่เจอหนูน้อยหมวกแดง…ก็ไม่เป็นไร แต่ว่าตอนนี้รู้สึกเหนื่อย ที่ต้องเจอรถติดหนักขนาดนั้น ทั้งที่ไม่ได้กินอะไรเลย ที่ต้องการไปดื่มเบียร์ชั้นดี กับแกล้มก็ดี
“ เออ …เอาเป็นว่า เดินไปที่นั้นดีกว่า “
เจย์ขับรถไปเลี้ยวยังที่จอดข้างทางทันที เมื่อจอดรถพร้อมดับเครื่องยนต์เรียบร้อยแล้ว เดินตามทางเท้าที่ห่างไปยังอีกด้านหนึ่งที่สงบเงียบ ทั้งหิมะโปรยปรายขาวโพลนทั้งต้นไม้ เก้าอี้สาธารณะ น้ำพุ ถังขยะ ทั้งสวนสาธารณะ
ร่างสูงใหญ่เดินกลางสวนสาธารณะเพียงคนเดียว ก่อนดวงตาสีน้ำเงินเข้มสะดุ้งเฮือก พร้อมหยุดเดินทันที เมื่อรู้สึกได้เจ็บปวดอะไรบางอย่างอยู่ด้านข้าง…เลือดสีแดงเข้มที่หยดหนึ่งหยดลงสู่พื้นหิมะอันหนาวเหน็บ
สิ่งที่สายตาของเจย์ ขวับหันไปมองตามด้านข้าง…พบว่า หญิงสาวชาวเอเชีย ผู้มีดวงตาและเรือนผมยาวสีดำสนิท ถือมีดจะแทงเข้าที่ลำตัวด้านข้างของตน เจย์เอ่ยเรียกชื่อผู้คนนั้นด้วยความฉงนและเจ็บปวดไปด้วย
“ เอมิ….ทำไมเธอ “
เอมิ หญิงสาวชาวญี่ปุ่น ผู้เคยเป็นคู่รักของเจย์ที่เพิ่งเลิกไปไม่นานนั้นเอง เมื่อหล่อนดึงมีดออกจากร่างสูงใหญ่ด้วย เลือดที่ไหลออกจากร่างสูงใหญ่ไม่หยุด ลงสู่พื้น...ราวกับกลีบดอกสีแดงจะร่วงหล่นลงสู่หิมะสีขาวบริสุทธิ์ และงดงาม….
+++++++++++++++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น