The Red Snowball ( ลูกแก้วหิมะสีแดง ) ตอนที่ 4 อัพแล้วจ้า !

ลำดับตอนที่ #1 : The Red Snowball 1 - กรุงนิวยอร์ก

The Red Snowball 1

 

    

สหรัฐอเมริกา มหานครนิวยอร์ก 

 

เมืองนิวยอร์กซีตี ซึ่งเป็นเมืองที่มีประชากรมากที่สุดที่สุดของสหรัฐอเมริกา กรุงนิวยอร์กเป็นศูนย์กลางทางการเงิน บันเทิง และเศรษฐกิจที่สำคัญแห่งหนึ่งของโลก นิวยอร์กมีชื่อเล่นว่า "บิ๊กแอปเปิล"

 

ยามราตรี สายลมพัดแผ่วเย็นหนาวจัด ใกล้ฤดูหนาว ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ผู้มีดวงตาสีน้ำเงินเข้ม เรือนผมสีดำสนิทยาวปรกลำคอ ผิวขาวอมน้ำตาล จมูกเป็นโด่งสันเรือนร่างสูงใหญ่สวมภายใต้ชุดสูทสีดำสนิทอย่างนักธุรกิจ กำลังเดินเรื่อยไปเปื่อนไปตามสถานบันเทิงสุดหรู ทั้งที่มีเสียงเพลงดังลอดออกมาจากภายในคลับหรูหราแห่งหนึ่งในกรุงนิวยอร์ก 

 

ชายหนุ่มเดินเข้าภายในคลับ พบมีผู้บรรดาคนที่กำลังออกเต้นลีลากันอย่างสุดสนุกสนาน ด้วยความเบียดเสียด ทั้งที่มีแสงไฟสีสันที่สาดสลัวและเพลงจังหวะเร็ว เมื่อหญิงสาว2-3 คนกำลังคุยเฮฮา กันพลางดื่มเหล้าแชมเปญตามประสาสาวๆอยู่บริเวณบันได ก่อนหันไปมองชายหนุ่มผู้มีดวงตาสีน้ำเงินเข้ม ใบหน้าหล่อเหลาพร้อมยิ้มบางๆที่มุมปากด้วยความเสน่ห์แรง รอยยิ้มนั้นเรียกความสนใจจากบรรดาผู้ที่รอบกายนั้น หญิงสาวคนหนึ่งในบรรดาสาวนั้น เอ่ยขึ้นอย่างเอาใส่ใจ

 

“ ไฮ คุณเจย์มาด้วยเหรอค่ะ ? “

 

สาวอีกคนในกลุ่ม เอ่ยขึ้นพลางกอดแขนแกร่งด้วยความสนใจ

 

“ ว่างๆมากับเราไหมค่ะ ? “

 

“ ไง พวกเธอสบายดีเหรอ ? “

 

เสียงทุ้มของเจย์  เชโร ดี .ไวล์เดอร์  ที่เอ่ยดังขึ้น ช่างเป็นเสียงที่ทรงอำนาจเหลือเกิน ทำให้สาวๆหลงใหลความเสน่ห์ของเค้า ความจริงเขาเดินเข้ามาภายในสถานที่แห่งนี้ ชายหนุ่มกลายเป็นเป้าหมายสายตาของหลายๆคนที่ไม่ว่า ชาย และหญิง มองเห็นชายหนุ่มที่ ส่งให้บุคลิกของเขาโดดเด่นตรึงสายตาผู้เห็นจนไม่อาจละสายได้แม้เพียงเลี้ยววินาที ทั้งที่เป็นทายาทอภิมหาเศรษฐี และได้รับตำแหน่งกรรมการบริษัทยักษ์ใหญ่อันดับที่ท็อปของสหรัฐอเมริกา

 

เนื่องจากแจสเปอร์ ผู้เป็นบิดา ยกให้พร้อมเขาฝ่าพันต่อสู้กับบรรดาคู่แข่งทั้งหลายจนบัดนี้ ทำให้ธุรกิจเป็นหลักใหญ่ในการลงทุนทั้งหุ้นส่วนระดับโลก ชายหนุ่มผู้นี้เป็นบุคคลทั้งโด่งดังในวงการสังคมชั้นสูงหรือบันเทิงและมีข่าวลงหนังสือและนิตยสารบ่อยๆที่ทุกคนรู้จักดี

 

“ โทษที ฉันไม่ว่างหรอก “

 

เจย์ยิ้ม ที่เอ่ยปฎิเสธพลางเดินไปทางขึ้นบันไดทันที ทำให้สาวๆต่างรู้สึกน่าเสียดาย และรู้ได้ว่า เขามีผู้หญิงจองเป็นคู่ควงคู่นอนอยู่แล้ว เมื่อเสียงรองเท้ากระแทบขั้นบันไดเหล็กขึ้นไปชั้นบนสุดทำให้พนักงานต้อนรับ หรือ สาวเสริ์ฟหันมาตามเสียงทันที เอ่ยขึ้น

 

“ สวัสดีค่ะ คุณเจย์ “

 

“ นัดกับ เอมิ ซาซากิ “

 

“ เชิญทางนี้ค่ะ “

 

สาวเสริ์ฟเอ่ยขึ้นพลางผายมือไปทางตามหญิงสาวผู้นัดไว้ในขณะเดินเรื่อยไปถึงพบที่เห็นหญิงสาวสวย ชาวเอเชีย โบกมือทักทาย เอ่ยขึ้นน้ำเสียงแหลม

 

“ มาช้าเลยค่ะ เจย์ “

 

“ โทษที วันนี้ติดประชุมเท่านั้น แล้วเอมิสบายดีเหรอ ?“

 

ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นเรียบเฉยพลางนั่งลงบนเก้าอี้เบื่อนหน้าฟลอร์ที่มีบรรดาผู้เต้นลีลากันอย่างสุดสนุกสนานและหลากหลายอารมณ์ก่อนสั่งน้ำเครื่องดื่ม ขณะที่สาวเสริ์ฟต้อนรับตามรับสั่ง

 

“ ก็ดีค่ะ ช่วงนี้มีงานเยอะก็เหมือนกัน แต่มาเที่ยวที่นี้ยังสบายใจมากกกว่าค่ะ “

 

เสียงแหลมของ เอมิ สาวนักเปียโนชาวญี่ปุ่นชื่อดังระดับโลก ผู้มีดวงตารูปอัลมอนด์ และเรือนผมยาวตรงสีดำสนิท ริมฝีปากสีแดงสด ผิวขาวอมชมพู เรือนร่างระหงภายในชุดเดรสสั้นสีดำสนิท ดูช่างมีความเซ็กซี่ เสน่ห์แรงที่มีเอกลักษณ์ของผู้หญิงญี่ปุ่น 

 

“ นะสิ แล้วคืนนี้ว่างไหม ? “

 

“ แหม ไม่น่าถามเลย ถึงเรียกฉันให้ที่นี้นะสิค่ะ เจย์  “

 

หญิงสาวหัวเราะเบาๆพลางลุกขึ้นเข้าใกล้ชายหนุ่ม แล้วเรียวปากแดงสดประทับที่ผิวแก้มของชายหนุ่มด้วยความปลุกอารมณ์ที่เร่าร้อน เจย์กอดเรือนร่างของหล่อนด้วยความสนุกสนาน

 

“ งั้นคืนนี้อยู่กับผมทั้งคืนแล้วกันนะ “

 

ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นพลางยิ้มบางผุดขึ้นบนริมฝีปากบางหยักได้รูป ที่มีระบายอารมณ์ตามเคย ความจริงแล้วตอนนั้นเขาเลือกหญิงสาวชาวเอเชีย ผู้มีดวงตาและเรือนผมสีดำสนิทอย่างหล่อน…ผู้มีความคล้ายกันกับ เด็กสาวผู้นามว่า ‘ไอริน’ ที่เค้าถูกปฎิเสธและความเจ็บปวดกลับยิ่งฝังลึกในใจขึ้นทุกทีมาตลอดเวลานาน เมื่อ 3 ปีกว่าก่อน

 

แต่ไม่มีใครที่มีความสำคัญกับชายหนุ่มผู้นี้ ตัวเขาเองก็ยังนึกแปลกใจว่า ทำไมเวลารักใคร่กับหญิงสาวชาวเอเชียอย่างหล่อนคนนี้ ที่ความรู้สึกแตกต่างจากเด็กสาวผู้นั้น ? ทั้งที่ไม่ได้ชอบ เพราะเลือกสาวคู่ควงคู่นอน ที่ยอมข้อเสนอของหนุ่มเพลย์บอย ผู้ไม่มีการผูกมัดใดๆต่อกันต่างคนต่างมีอิสระที่จะทำอะไรก็ได้…คงไม่เจอหญิงสาวที่ให้ความรู้สึกที่ต้องการความแท้จริงของเขาได้  

 

++++++++++++++++++++++++++++

 

ยามบ่ายคล้อย รถสปอร์ตสีดำสนิทแบบเปิดประทุนคันงาม แล่นออกไปในเมืองที่เต็มไปด้วยตึกสูงระฟ้าหลายแห่งหลายหอศิลป์ และทันสมัยใหม่ในย่านกลางของกรุงนิวยอร์ก

 

“ จะไปไหนดีค่ะ ? เจย์ “

 

เสียงแหลมของเอมิ ที่เรียวปากแดงขยับที่เอ่ยขึ้น  ใบหน้าหล่อใส่แว่นกันแสงสีดำ เรือนผมสีดำสนิทถูกลมเป่าปลิวกระทบใบหน้าและลำคอ นั้นทำให้ยิ่งดึงดูดสายตาและเสน่ห์แรง ในขณะขับรถ

 

“ ไปเฮอรัลด์สแควร์ เดี๋ยวฉันซื้อนาฬิกาแพลทินั่มประดับเพชรแซฟไฟร์ให้เธอ ชอบไม่ใช่เหรอ ? "

 

“ จริงเหรอ ? ดีใจจังที่คุณไม่ลืม “

 

เอมิยิ้มกว้าง พลางเรียวแขนกอดชายหนุ่มที่เคียงข้างแผ่วเบา ทำให้ทั้งสองยิ้มหัวเราะอย่างสนุกสนาน

 

ย่านเฮอรัลด์สแควร์ เป็นแหล่งสถานที่ร้านอาหาร บันเทิง ช็อปปิ้งขายของหลายระดับในนิวยอร์กซิตี้  เมื่อเจย์ขับรถแล่นวิ่งเร็วราวม้าแรงออกไปจากกันห่างไกล ยังมีตึกระฟ้าสูงรอบๆตัวเต็มไป

 

เมื่อเสียงรองเท้าผ้าใบดัง กระแทบทางเท้า เรือนร่างเพรียวบางภายในเสื้อคลุมที่มีหมวกฮู้ด แขนยาวสีแดงเข้ม กับกางเกงยีนส์ขายาว ทั้งที่หมวกฮู้ดปิดใบหน้า ในขณะกำลังเดินพลางกินฮ็อทดอกอย่างเอร็ดอร่อย

 

ในขณะเดินทางเท้าใกล้พื้นถนนที่มีน้ำฝนเปียก รถสปอร์ตสีดำสนิทคันงามที่วิ่งอยู่บนถนนเข้าตกหลุมโคลน ก่อนสาดน้ำฝนใส่ร่างเพรียวจนตัวเปียกทั้งตัว ใบหน้าผิวขาวเปียกลู่ไปตามคางมน มีน้ำหยดตึ๋งไหลลงมา  

 

ก่อนหันไปมองตามรถสปอร์ตเข้าจอดยังบริเวณที่ไหล่ทาง อยู่ตรงหน้าร้านนาฬิกาหรูมีระดับชื่อดังอยู่ห่างไม่ไกลทั้งสองคนกอดกัน ยิ้มหัวเราะเบาๆพลางจูบปากบนรถคันงาม ตามประสาหนุ่มสาว ที่ไม่สังเกตว่า ผู้โชคร้ายประสบเหตุนั้นอย่างไม่ได้ตั้งใจที่เกิดขึ้น

 

“ ว้าย !? “

 

เจ้าของเสียงแหลมที่เอ่ยอุทานดังขึ้น พร้อมกับชายหนุ่มสะดุดตกใจ รู้สึกได้มีอะไรบางที่ขยับรถขึ้นมา ก่อนใบหน้าหล่อเหลาเงยหน้าขึ้นมองข้างบนอยู่เบื้องหน้าด้วยดวงตาสีน้ำเงินเข้มเบิกตากว้างพบร่างเพรียวที่ยืนเหยียบบนกระโปรงหน้ารถ อีกขาข้างหนึ่งเหยียบบนกระจกใสกันลม

เมื่อเห็นแสงแดดอ่อนๆ ส่องกระทบผิวหน้าขาว และดวงตาสีฟ้าอ่อนกลมโต นั้นทำให้ดึงดูดอย่างประหลาด…ดวงตาคู่นั้นสวยงามจริงๆ ราวกับสีน้ำแข็ง  จนดวงตาสีน้ำเงินเข้มไม่อยากละสายตาได้เพียงชั่วขณะแต่ผู้ที่อยู่เบื้องหน้า ที่มีรูปลักษณ์เป็นเด็กผู้ชาย

“ นี่ แกจะทำอะไร !? “

เจ้าของเสียงแหลม เอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจกับเสียมารยาทของอีกฝ่าย แล้วเอ่ยเสียงใสที่จากผู้ที่อยู่เบื้องหน้าด้วยความเยือกเย็น

“ ก็พวกคุณผิดเอง ขับรถวิ่งตรงที่น้ำฝนสาดใส่ฉันตัวเปียกหมดแล้ว แถมยังฮ็อทดอกของฉันอีกด้วย  ยังไงชดใช้บ้าง ? “

เจย์เอ่ยขึ้นพลางถอนหายใจ ไม่ได้ตั้งใจให้เหตุการณ์นี้ ของผู้เรียกร้องความรับผิดชอบ

“ ก็ได้ เจ้าหนูต้องการเท่าไหร่ ? อย่างน้อยช่วยลงออกจากรถฉัน“

“ ไม่ คุณจ่ายเงิน 40 ดอลลาร์ ให้ฉันก่อน “

เสียงใสที่เอ่ยขึ้นอย่างไม่ฟังคำพูดของชายหนุ่ม แถมยังค่าชดใช้สูง ราวๆ1,000บาทกว่าๆ ทำให้ชายหนุ่มหงุดหงิด ด้วยความไม่พอใจ

“ เฮ้ย ! 40 ดอลลาร์เหรอ  มันมากเกินไปสำหรับแก งั้นให้ 20 ดอลลาร์“

“ มันไม่พอหรอก คุณคงเป็นพวกไฮโซ ไม่เห็นใจคนกำลังยากลำบากอย่างฉันเหรอ ? ไอ้ผู้ชายเฮงซวย “

“ ว่าไง ? อย่าทำให้ฉันโกรธ“

เจย์ ผู้มีดวงตาสีน้ำเงินเข้มที่สื่อออกมาจากความโกรธในขณะก้าวออกมาจากรถ พลางอุ้งมือแกร่งคว้าดึงเสื้อคลุมของอีกฝ่ายแล้วกระแทกอย่างแรงพร้อมร่างเพรียวของอีกฝ่ายลงออกมาจากบนกระโปรงหน้ารถทันที

“ อย่าคิดว่าฉันไม่กล้าต่อยแกเหรอ ?! “

เสียงทุ้มเริ่มดังขึ้นด้วยความโกรธ มือแกร่งข้างหนึ่งดึงหมวกฮู้ดเสื้อสีแดงเข้มขึ้นมาบังใบหน้า ก่อนดวงตาสีน้ำเงินเข้มกว้างตากว้าง เมื่อมองผู้ที่อยู่ตรงหน้า ดวงตาสีฟ้าอ่อนคู่สวย มีเสน่ห์แฝงความเยือนเย็น คิ้วเรียวโก่งพาดเหนือดวงตา กรอบตาโตขนตายาวหนาเป็นแพ จมูกโด่งเล็กรั้น เรียวปากงามสีชมพูอ่อน

ผิวขาวสีน้ำตาลอมชมพูอ่อนๆ เรือนผมสีบลอนด์แพลทินัม หรือสีบลอนด์อ่อนจัดจนเกือบขาว ทรงผมซอยสั้นปรกลำคอ ที่เป็นทรงผมคล้ายเด็กผู้ชาย ทั้งที่ใบหน้าสวยใสน่ารัก…ช่างหวานใสคล้ายเด็กผู้หญิง ดูราวอายุ 17-18 ปี ความเยาว์วัยสดใส น่ามองจนเจย์เผลอจ้องโดยไม่รู้ตัว เอ่ยถามเบาๆกับเจ้าของดวงตาสีฟ้าอ่อนด้วยความฉงน

“ เธอเป็นเด็กผู้ชาย หรือ ผู้หญิง ? “

สิ่งที่ชายหนุ่มแปลกใจและอยากรู้ของอีกฝ่าย เพราะ ร่างสูงเพรียวค่อนข้างสูงกว่าเด็กวัยรุ่นทั่วไป ดูประมาณ 176 -178 เซนติเมตร จนดูไม่ออกว่าเป็นเด็กผู้หญิง หรือ ผู้ชายกันแน่ ? ทั้งที่ใบหน้าสวยออกงดงาม

เจ้าของเสียงใสขึ้นอย่างราบเรียบทั้งยังทำเป็นไม่สนใจอีกด้วยความเย็นชา

“ ฉันเป็นผู้หญิง ใครจะมาให้ถามไร้สาระๆ ปล่อยฉันสิ “

คำพูดของเด็กคนนี้ ทำให้ชายหนุ่มเริ่มสนใจขึ้นมา จนมุมปากซ่อนรอยยิ้ม หัวเราะเบาๆทั้งที่รู้สึกน่าแปลกใจ ว่าทำไมเด็กคนนี้ที่มักแสดงออกด้วยสีหน้าที่เย็นชา ดื้อรั้น และไม่สนใจ ทั้งที่ไม่เคยเจอคนแบบนี้อย่างพวกสาวๆเลยอยากลองเล่นคบกับเด็กสาวผู้นี้บ้าง

ดวงตาสีน้ำเงินเข้มเป็นประกายวาวกับอย่างยั่วเย้า อุ้งมือแกร่งดึงร่างเพรียวบางเข้ามาใกล้พร้อมกับโอบลำแขนประสานมือเอาไว้หลังเอวบาง ทำให้เด็กสาวเบิกตากว้างอย่างแปลกใจกับการกระทำของเขา ก่อนจะสียงทุ้มดังขึ้นที่เอ่ยถาม

“ น่าสนใจดี ช่วงนี้คงเดือดร้อนเงินใช่ไหม ? หากเธอยอมมาคบกับฉันละ ก็จ่ายเงินให้ด้วย 100,000 ดอลลาร์นะ เป็นไง ? “

เมื่อคำพูดของชายหนุ่ม กล่าวให้เงินแสนดอลลาร์ ราวๆ3 ล้านกว่าบาท  ทำให้หญิงสาวชาวญี่ปุ่นเบิกตากว้าง พร้อมกับเด็กสาวด้วย ทั้งที่ไม่เข้าใจว่า เจย์ตั้งใจทำอะไรกัน ? เอมิเอ่ยถามขึ้นอย่างฉงน

“ เจย์ !? พูดอะไรอย่างนั้น “

“ โทษที เอมิ ช่วงนี้เรื่องระหว่างเราจบลงไปแล้ว เลิกกันเถอะ “

ใบหน้าหล่อหันไปมองเรียบเฉย พร้อมน้ำเสียงที่เยือกเย็นอย่างเบื่อหน่าย ทำให้หญิงสาวชาวญี่ปุ่นทำอะไรไม่ถูก และดวงตาสีดำสนิทคู่สวยเฉี่ยวสั่นระริกด้วยความโกรธ เอ่ยเสียงแหลม

“ ก็ได้ !? คุณมันแย่ที่สุด ไม่ต้องการนาฬิกาเพชรอะไรๆอีกแล้ว !! ลาละ “

ร่างระหงเดินออกไปเรียกรถแท็กซี่โดยสารทันที หล่อนบอกสถานที่ที่ต้องการไปพลางขดตัวซุกอยู่กับบนเบาะนุ่มแล้ว รถแท็กซี่แล่นออกไปจากบริเวณนี้ ทิ้งให้ชายหนุ่มกับเด็กสาวมองตามออกไป

 ก่อนใบหน้าสวยใสหันไปจ้องมองใบหน้าหล่ออยู่เบื้องหน้า แถมยังใบหน้าใกล้ชิดกันเจ้าของเสียงใสที่เอ่ยดังขึ้น พลางรอยยิ้มน้อยๆอย่างหมั้นไส้

“ นายแปลกดีจริงๆ ไปไหนมาไหนก็มีแต่คนเหม็นขี้หน้านะสิ “

เมื่อได้ยินคำพูดนั้น ทำให้เจย์หันมายังเด็กสาวทันที ใบหน้าหล่อเรียบเฉยค่อยเปลี่ยนยิ้มกว้างที่มีความเล่ห์ร้าย  นั้นทำให้เกิดความสนใจของเด็กสาวผู้ปากเสีย

“ แล้วไง ? ฉันไม่แคร์หรอก…แล้วเธอชื่ออะไร ?  “

“ ทำไมต้องบอกชื่อด้วยละ ? ทั้งที่ฉันยังไม่ได้ยอมรับข้อเสนอของนาย  ปล่อยฉันเถอะ“

เด็กสาวเอ่ยขึ้นพลางยิ้มที่ไม่ค่อยเต็มใจ พร้อมดิ้นขลุกขลักพยายามดันร่างสูงใหญ่เอาไว้ เพื่อตนเองออกห่าง

“ ไม่ปล่อยหรอก เธอเดือดร้อนเงินไม่ใช่เหรอ ? หรือว่าเงินไม่พอ อาจให้เพิ่มอีก 300,000ดอลลาร์ เป็นไง ? “

เจย์ยังกอดรัดร่างเพรียวเอาไว้แน่น ใบหน้าหล่อยิ้มบาง รู้สึกว่าเด็กสาวคนนี้น่ารักน่าเอ็นดู และดื้อรั้นใบหน้าสวยใสเรียบเฉยอย่างเยือกเย็น ก่อนค่อยยิ้มอ่อนโยนบางซ่อนความไม่พอใจอยู่ในจิตใจ…

“ หึ…น่าขำจริงๆ นายเป็นคนที่มีชื่อเสียงแบบนี้ เพิ่งเลิกแฟนสาว กลับหันมาเลือกผู้หญิงแปลกหน้าอย่างฉัน แถมยังให้เงินมากขนาดนี้แล้ว น่าดีใจจริงๆ “

เด็กสาวยิ้มพลางเรียวแขนกอดรัดชายหนุ่มอย่างอ่อนโยน ล้วงฝ่ามือเรียวบางสัมผัสผิวกายบริเวณแผ่นอกกว้างอย่างยั่วยวน พร้อมใบหน้าสวยใสใกล้ชิดใบหน้าหล่อของเจย์

ชายหนุ่มจึงเห็นชัดเจนเลยว่า ดวงตาสีฟ้าอ่อนคู่สวยนั้นจ้องสบตาเขา ทั้งที่รู้สึกแปลกใจ ดวงตาคู่สวยไม่มีประหายหวั่นไหวใดๆ ไม่เหมือนบรรดาผู้หญิงและผู้คนที่รอบล้อมเขาอยู่ลิบลับ แล้วได้ยินเอ่ยเสียงใสดังขึ้น

“ แต่ว่า เงินนั้นเป็นค่าตัวฉันสินะ เห็นฉันเป็นผู้หญิงขายตัวรึไง  “

เอ่ยเสียงใส ก่อนผลักร่างสูงใหญ่ให้อออกห่างอย่างเต็มที่แรง ทำให้ชายหนุ่มล้มลงกับพื้นอย่างจริงจัง ใบหน้าหล่อเบิกตากว้างอย่างแปลกใจกับกระทำของร่างเพรียว หันไปมองเด็กสาวยิ้มเล่ห์พร้อมกับถือกระเป๋าตังส์หนังจระเข้สีดำสนิทของเค้าในมือเรียวเอาไว้

เด็กสาวยิ้มกว้าง เอ่ยขึ้นอย่างสะใจ

“ ขอบอกตรงๆ คำพูดของนายเป็นเรื่องไร้สาระ คุณผู้ชายเฮงซวยบ้ากาม “

“ เฮ้ย !? กระเป๋าเงินของฉัน คืนมาเดี๋ยวนี้ ?! “

ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นจากพื้นพร้อม พยายามเอากระเป๋าตังส์ของตนทันที แต่เด็กสาวไม่ยอมคืนให้ที่จะแย่งของกัน พลางใบหน้ายิ้มหวาน เอ่ยขึ้น

“ ไม่คืนให้หรอก คราวนี้ฉันขอชดใช้นี้ละกัน “

เด็กสาวเอ่ยจบพลางหนีวิ่งออกจากบริเวณนี้ทันที 

“ เฮ้ย !? เดี๋ยว !! “

ชายหนุ่มพยายามวิ่งตามไม่ทัน ทั้งที่ไม่คาดคิดว่าเด็กสาวผู้นี้วิ่งได้เร็วเก่งกว่าตนเสียสิ จนรู้สึกหอบเหนื่อยและเจ็บใจอย่างไม่พอใจ ก็เลยต้องหยุดสักพัก ดวงตาสีน้ำเงินหันไปมองตามร่างเพรียววิ่งอยู่ห่างไกล ริมฝีปากบางรอยยิ้มนิดๆที่มุมปาก อย่างตั้งใจหวังว่าต้องจับเด็กสาวคนนั้นให้ได้ ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตาม เอาแค้นคืนแน่

“ สักวันต้องเจอกันอีกให้ได้  แม่หนูน้อยหมวกแดง “

++++++++++++++++++++++++++++