ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Just Be Love ภ้าไม่รักตายอย่างเดียว

    ลำดับตอนที่ #1 : ลำดับตอนที่ 1

    • อัปเดตล่าสุด 10 ต.ค. 54


     บทนำ

    ปังๆๆ ตุบๆๆ พลักๆๆ

    เสียงนี้ไม่ต้องพูดถึงมากมายว่าคือเสียงอะไร เพราะตอนนี้ฉันพลัสสาวน้อยตัวเล็กๆ (ทำให้ตัวเองน่ารักเข้าไว้ /\o/\) ทีความซวยมาเยือนกำลังอยู่ท่ามกลางความวุ่นวายของกลุ่มคนที่ทะเลาะวิวาทห์กันอยู่ แงๆTToTTฉันไม่รู้จริงๆนี้ว่าพอเลือกทางตรงนี้เป็นทางกลับบ้านแล้วภายในไม่กี่วินาทีมันจะกลายเป็นสนามรบดงปืนขนาดนี้ หนูผิดไปแล้วค่ะ

    แต่เอ้ะ OoO! สายตาทีดีเกินเหตุก็ไปสุดเข้ากับอะไรเด่น ก็คือผู้ชายตัวสูงๆเด่นเขานั้นถึงจะมีแผลเต็มตัว แต่ก็ยังบอกได้ว่าเขานั้นเป็นคนหน้าดีมากๆแถมอายุเขาน่าจะเท่ากับฉันอีกด้วยแต่แล้วสายตาทีดีเหมือนเดิมของฉันอีกเช่นเคยก็ทำให้ฉันเห็นว่าด้านหลังเขานั้นได้มีชายเป็นฝ่ายตรงหันปืนมาทางเขา...

    “ระวัง >o<!!!

    ปัง!

    เขานั้นจัดการล้มผู้ชายข้างหน้าสองคนได้แล้ว เมื่อได้ยินเสียงฉันเขาจึงหันกลับไปทำให้กระสุนนั้นโดนแค่ถากๆที่หัวไหล่ด้านซ้ายของเขา แต่เลือดเขาก็ยังไหลออกมาไม่หยุดซึ่งฉันเห็นแล้วเจ็บแทน //>_<\\ (ลุ่นระทึกมาก -_-;;;) แต่เขาไม่แสดงฝีหน้าอะไรแถมกำจัดคนทียิงจนล้มไปกองกับพื้นด้วยมือเปล่าๆ จนฉันเผลอกระโดดอย่างดีมาก \\/\o/\//...ไปๆมาๆทำไมฉันไม่รีบไปใช้โอกาสนี้ไปล่ะ ใช้พอคิดได้ดั่งนั้น ฉันก็รีบหันหลังกลับไปทางเดิมเพื่อเตรียมใสเกียร์(หมา)จะวิ่งหนี้

    “อย่าเพิ่งไป...”ผู้ชายทีฉันเพิ่งเรียกฉันเอาไว้ทำให้ฉันต้องหันหลังกลับไปมองเขาอย่างช้าๆแล้วพบว่าฝ่ายตรงกับเขา ถูกจัดการหมดแล้วและเพียงฝั่งของเขาเท่านั้นที่ยืนเด่นเป็นสง่าอยู่ท่ามกลางเหล่าศัตรูทีนอนกองทีอยู่ที่พื้น ฉันว่าพากนั้นดูเท่เหมือนพระเอกหนังญี่ปุ่นมากเลยล่ะ>_< (อะไรจะปานนั้น -_-;;;)

    แต่ก็จะให้ทำไงได้ในเมื่อเขาเรียกก็ต้องหันเพราะหนูกลัว(ตาย)ค่ะ -^- เขาปัดเสื้อสีขาวของเขาสองสามทีก็จะ    เหยียบร่างที่กองอยู่แล้วเดินตรงมาทีฉัน...

    “เธอชื่ออะไร”ฉันทำท่ากล้าๆกลัวๆทีจะตอบเขา แต่ก็ตอบออกไปเพราะรู้สึกว่าจะเห็นวัตถุสีดำทีเอวเขา

    “พะ..พลัสค่ะ>_<”ฉันหลับหูหลับตอบเพราะกลัวเขาจะทำอะไร แต่กลับรู้สึกเย็นทีคออย่างประหลาดจนต้องลืมตาขึ้น >_o มาเจอกับเขาที่ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน...

    “เราคงได้พบกันอีกนะ...พลัส”ตอบว่าไม่อยากพบ ฉันจะถูกฆ่าไมอ่ะ T^T

    ฉันก้มมองวัตถุเย็นที่คอและก็พบว่ามันเป็นสร้อยที่คล้องแหวนวงหนึ่งไว้ในนั้น...ทำให้ฉันรีบหันหน้ามองเขาทันทีแล้วและไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงให้สร้อก็พบว่าเขานั้นเดินจากไปแล้วยนี้แก่ฉัน...

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×