คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Blank : 1
ในช่วงเวลาพลบค่ำ อากาศกำลังเย็นสบาย โฮล์มจึงชวนวัตสันออกมาเดินเล่นสูดอากาศข้างนอก หลังจากที่เขาหมกมุ่นอยู่กับสมการฟิสิกส์มาตั้งแต่เช้า ในระหว่างที่ทั้งคู่กำลังเดินไปเรื่อยๆนั้น ก็ได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือดังขึ้นมา
“วัตสัน รีบไปเร็ว!”
วันสันวิ่งไปตามต้นเสียงโดยมีโฮล์มวิ่งตามมาติดๆ จนในที่สุดทั้งคู่ก็พบว่าต้นเสียงนั้นมาจากเด็กผู้หญิงที่ถูกชายร่างสูงจับเป็นตัวประกันโดยมีมีดปลายแหลมจ่ออยู่ที่คอของเธอ ไม่ไกลกันนั้นมีชายวัยกลางคนอีกคนยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูกกับเหตุการณ์ตรงหน้า
“ปล่อยเด็กคนนั้นเดี๋ยวนี้นะ!” โฮล์มบอก
“งั้นก็เอาเงินมาแลกสิวะ! หรืออยากให้ฉันเฉือดยัยนี่ให้ตาย”
“ย-อย่าทำอะไรลูกฉันนะ!” ชายวัยกลางคนพูดด้วยความตื่นตระหนก
“โฮล์ม จะให้ฉันเข้าไปจัดการเลยไหม” วัตสันหันมาถามโฮล์ม
“ใจเย็นก่อนวัตสัน เราต้องคำนึงถึงความปลอดภัยของตัวประกัน” โฮล์มตอบพลางคิดหาวิธี เขามองไปรอบๆบริเวณที่พวกเขาอยู่เพื่อหาตัวช่วย
ที่นี่เป็นตรอกเล็กๆที่ผู้คนไม่ค่อยผ่านไปมา ยิ่งช่วงเวลาพลบค่ำแบบนี้ก็ยิ่งทำให้ตรอกนี้ค่อนข้างเปลี่ยว ซ้ำร้ายแถวนี้ยังไม่มีอะไรที่พอจะเป็นประโยชน์ได้เลย โฮล์มเม้มริมฝีปากแน่น ถ้าไม่รีบทำอะไรสักอย่าง ตัวประกันอาจเป็นอันตราย แต่ถ้าทำอะไรบุ่มบ่ามก็ใช่ว่าจะช่วยตัวประกันได้
“ก-แกอยากได้เงินเท่าไหร่!?” ชายวัยกลางคนถามพลางล้วงมือลงไปหยิบเงินในกระเป๋าใบใหญ่ “ฉันมีแค่นี้แหละ ถ้าอยากได้ก็เอาไป แค่ปล่อยตัวลูกฉันก็พอ!”
“วางเงินไว้ตรงนั้น” คนร้ายบอกพลางชี้มือข้างที่ว่างไปตรงพื้นตรงกลางระหว่างเขากับชายวัยกลางคน โดยมืออีกข้างยังคนถือมีดจ่ออยู่ที่คอของเด็กหญิง “รีบๆวางไว้สิ! แล้วถอยออกไป หรืออยากให้ยัยนี่ตาย!”
“เข้าใจแล้วๆ”
ชายวัยกลางคนรีบวางเงินไว้ก่อนจะถอยห่างออกไป คนร้ายค่อยๆเดินเข้าไปหยิบเงินโดยที่ยังคงระวังตัว ไม่เปิดช่องว่างให้ใครเข้าไปจัดการเขาได้ จากนั้นเขาก็ตะโกนให้โฮล์มกับวัตสันถอยห่างออกไปจากปากทางที่ทะลุออกไปถนนใหญ่ เมื่อไม่มีทางเลือกทั้งสองจึงต้องทำตามที่คนร้ายบอก โฮล์มสังเกตทุกก้าวของคนร้ายหวังจะหาโอกาสจัดการ
คนร้ายออกมายังถนนใหญ่โดยมีโฮล์ม วัตสัน แต่ชายวัยกลางคนตามมาอยู่ห่างๆ แต่แล้วสิ่งที่ไม่เกินความคาดคิดของโฮล์มก็เกิดขึ้น เมื่อคนร้ายผลักเด็กสาวออกไปก่อนจะรีบวิ่งหนี เด็กสาวเซตามแรงผลักเสียหลักล้มลงตรงกลางถนน ซึ่งในขณะนั้นมีรถม้ากำลังวิ่งมาด้วยความเร็ว
“กรี๊ดดดดดดดดด!!”
ตุบ!
วินาทีที่เด็กสาวกำลังจะถูกม้าเหยียบนั้น โฮล์มก็รีบตรงเข้าไปดึงตัวเด็กสาวออกมาได้อย่างฉิวเฉียด แต่ทว่าเขากลับเสียหลักล้มหัวกระแทกกับขอบทางเท้า
“โฮล์ม!!”
วัตสันเข้าไปประคองตัวโฮล์มขึ้นมา ร่างที่หมดสติและเลือดที่เปื้อนมือของเขายิ่งทำให้วัตสันรู้สึกว่าจังหวะการหายใจของเขาติดขัด
“ขอผมดูอาการของเขาได้ไหมครับ” ชายวัยกลางคนนั่งลงข้างๆวัตสัน “ผมเป็นหมอน่ะครับ”
เมื่อได้ยินดังนั้น วัตสันจึงผละให้ชายคนนั้นดูอาการของโฮล์ม ชายวัยกลางคนหยิบอุปกรณ์ปฐมพยาบาลออกมาก่อนจะทำการรักษาบาดแผลเบื้องต้น ใช้เวลาไม่นานก็เสร็จ
“แผลภายนอนไม่ได้ร้ายแรงอะไรครับ แต่ผมกลัวว่าสมองอาจจะได้รับการกระทบกระเทือน หรืออาจมีเลือดคั่งในสมอง” ชายวัยกลางคนพูดพลางเก็บอุปกรณ์ทำแผล “ทางที่ดีควรพาคนไข้ไปโรงพยาบาลนะครับ”
“เข้าใจแล้ว”
“เป็นเพราะผมแท้ๆ ทำให้เพื่อนของคุณต้องบาดเจ็บ” ชายวัยกลางคนพูดด้วยน้ำเสียงสลด
“ไม่ใช่ความผิดของนายหรอก” วัตสันตอบ “และสิ่งที่ควรทำตอนนี้ไม่ใช่การมานั่งรู้สึกผิด แต่เป็นการพาโฮล์มไปโรงพยาบาล”
“อะ..นั่นสินะครับ ถ้าอย่างนั้นผมจะเรียกรถม้าให้ แล้วก็จะไปโรงพยาบาลกับคุณ!”
ทันทีที่มาถึงโรงพยาบาล ร่างของโฮล์มก็ถูกนำขึ้นเตียงก่อนที่พยาบาลจะพาไปที่ห้องผ่าตัด โดยมีวัตสันและเด็กหญิงที่โฮล์มช่วยไว้เดินตามไปติดๆ ส่วนชายวัยกลางคนขอตัวแยกไปอีกทาง
วัตสันและเด็กหญิงยืนรออยู่ที่หน้าห้องผ่าตัด นาทีต่อมาชายหนุ่มก็เหลือบไปเห็นชายวัยกลางคนคนนั้นในชุดผ่าตัดเดินตรงมายังพวกเขา
“ตรงนี้ให้เป็นหน้าที่ผมนะครับ” ชายวัยกลางคนบอกกับวัตสัน
“คุณหมอแอนดรูว์คะ ทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้วค่ะ” พยาบาลสาวคนหนึ่งออกมาจากห้องผ่าตัดแล้วเดินมาหาชายวัยกลางคน
แอนดรูว์พยักหน้ารับก่อนจะเดินเข้าไปในห้องผ่าตัดพร้อมกับพยาบาล ในตอนนี้วัตสันทำได้เพียงแค่นั่งรอด้วยความหวังว่าคู่หูของเขาจะปลอดภัย
“ไม่ต้องห่วงนะคะ พี่ชายจะต้องปลอดภัย เชื่อใจพ่อหนูนะคะ” เด็กหญิงที่นั่งอยู่ข้างเขาพูดขึ้น
อย่างที่เด็กหญิงพูด เชื่อใจหมอแอนดรูว์.. เพราะนี่คือสิ่งเดียวที่เขาทำได้ในตอนนี้
หลายชั่วโมงผ่านไป ในที่ชุดประตูห้องผ่าตัดก็เปิดออก ร่างของโฮล์มที่นอนอยู่บนเตียงถูกพยาบาลเข็นออกมาก่อนจะพาไปยังห้องพัก หมอแอนดรูว์เดินตามออกมาก่อนจะตรงไปหาวัตสัน
“คนไข้ปลอดภัยแล้วครับ ผลการเอ็กซเรย์พบว่าไม่มีเลือดคั่งในสมอง” แอนดรูว์ตอบโดยไม่ต้องรอให้วัตสันเอ่ยปากถาม “แต่สมองได้รับความกระทบกระเทือนค่อนข้างรุนแรง ซึ่งอาจทำให้...เอ่อ..”
“ทำให้อะไร” วัตสันถามเมื่อเห็นว่าแอนดรูว์มัวแต่อ้ำอึ้ง
“เอ่อ..คือ อาจจะทำให้ความ-“
“คุณหมอคะ คนไข้รู้สึกตัวแล้วค่ะ”
จู่ๆพยาบาลสาวก็วิ่งมาหา คำพูดของเธอหยุดบทสนทนาระหว่างแอนดรูว์กับวัตสันเอาไว้ ก่อนที่ทั้งหมดจะรีบตรงไปยังห้องพักของโฮล์ม
“โฮล์ม!” วัตสันรีบตรงเข้าไปหาคู่หูทันที “นายไม่เป็นอะไรใช่ไหมโฮล์ม”
โฮล์มหันมามองวัตสัน แต่สายตาของเขากลับเรียบเฉยและว่างเปล่า... แต่สิ่งที่ทำให้วัตสันตกใจก็คือคำพูดของโฮล์มที่ถามเขาขึ้นมา
“ขอโทษนะ..นายเป็นใครหรอ?”
ความคิดเห็น