คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : :: CYCLE 01 :: งานโรงเรียน ::
:: C YC LE 01 :: งานโรงเรียน ::
[writer’s]
ปาร์ค แจยอลเดินออกจากหอพักนักเรียนในตอนเช้า ในปากคาบขนมปังไว้ 1 แผ่น ร่างเล็กตรงไปยังม้าหินใต้ต้นไม้ที่นักเรียนดุริยางค์มักจะมารวมตัวกันในตอนเช้า แจยอลนั่งลงบนเก้าอี้ แล้วหยิบหูฟังสีขาวมาเสียบกับโทรศัพท์มือถือ เปิดเพลงของวง k-pop ชื่อดังฟังตามความเคยชิน ไม่นานก็เจอคนที่กำลังรอ
“เฮนรี่! เฮนรี่!!” แจยอลตะโกนเรียก เฮนรี่ อีวานส์ เด็กหนุ่มร่างสูงหน้าตาดี เดินมาตามทางที่มุ่งสู่ตึกเรียนชั้นมัธยมปลาย “เฮนรี่!!!” เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้ยิน แจยอลจึงตะโกนเสียงดังกว่าเดิมพร้อมวิ่งไปหา
[Henry’s]
ผมหยุดเดินทันทีที่แจยอนวิ่งมาถึง ที่จริงได้ยินตั้งแต่ที่เรียกครั้งแรกแล้วล่ะ แต่แกล้งเล่น รู้อะไรไหมครับ พวกเคะห้องผมน่ะ แกล้งแล้วสนุกมากๆ เลย ;p
“เฮนรี่ เนปเปียฝากนี่มาให้อ่ะ” แจยอลยื่นเอกสารปึกหนึ่งให้ ผมรับมันมาดู อ้อ! งานไว้ติดบอร์ดนิเทศนี่เอง เนปเปียมันเบี้ยวไม่ทำมาเกกือบอาทิตย์ละ “แต๊งค์กิ้ว” ผมขอบคุณแจยอล...ว่าแล้วก็แกล้งต่อ~ “แล้วนี่นายรอใครอยู่ หรือว่า...รอฟรานเซส” แถมด้วยรอยยิ้มกวนเบื้องล่าง ฮี่ๆ แจยอลหน้าแดงแล้วครับ “บ้าดิ! ฉันรอ...รอ....รอโซวอนเว้ย!!” โซวอนคือนักเรียนดุริยางค์ที่อยู่ห้อง D หลอกผมไม่ได้หรอก โซวอนมาถึงก่อนแจยอลอีก ^^ ไม่แกล้งละ สงสารเคะ “ฮะฮะ” ผมหัวเราะแล้วเดินจากมา~ ได้ยินเสียงแจยอลตะโกนไล่หลังมาด้วย
“อัปป้าบ้า!!” อัปป้าเป็นภาษาเกาหลี แปลว่าพ่อครับ พวกเนปเปียมันเล่นกัน มีผมเป็นพ่อ กีเยเป็นแม่ แจยอลเป็นพี่ชายคนโต มิโลกับฟรานเซสเป็นพี่สาวคนรอง เนปเปียเป็นน้องชายคนเล็ก ตอนแรกผมไม่เกี่ยวเลยนะ แล้วอยู่ดีๆ ก็ลากผมไปเอี่ยวด้วย ผมเกี่ยวอะไรกับพวกมันเนี่ย - -“
[Nebbia’s]
ผมคว้ากระเป๋านักเรียนที่วางอยู่บนโซฟาแล้วรีบวิ่งออกจากหอพัก หลังจากนั่งปั่นการบ้านกองมหึมาเพื่อเอาไปให้คุณเพื่อนๆ ที่รักมันลอก - - ผมรีบวิ่งลงบันไดด้วยความไวประดุจเต่า(?) ถ้าผมไปช้า โดนเพื่อนวีนแน่นอน ผู้ชายห้องผมแม่ม...วีนเก่ง - -“
ผมวิ่งมาถึงชั้นล่างแล้วก็จอรุ่นพี่ที่รู้จักกันคนนึงเดินชิลอยู่ เลยเข้าไปทักตามมารยาทรุ่นน้องที่ดี อิอิ
“คยูบอมฮยอง~” ทำไมชื่อแปลกๆ น่ะเหรอครับ? ก็ไรท์ให้เขาคิดชื่อเองน่ะสิ ชเว คยูบอม มันมาจาก ชเว ชีวอน ผสม คยูฮยอน บวกด้วยคิบอมแห่ง SJ ไงครับ #นอกเรื่อง
“อ้าว เนปเปีย~” พี่คยูบอมหันมาตามเสียงเรียก
“ไม่ไปมหาฯลัยเหรอฮะ” พี่เค้าอยู่มหาฯลัยปี 1 ครับ
“ขี้เกียจไปอ่า~ -3-“ พี่คยูบอมทำหน้ามุ่ย แล้วสไลด์จอมือถือดูรูปบรรดาสามี ภรรยา แฟนและกิ๊กทั้ง 99 คนของฮีต่อไป “เห็นพูดงี้ทุกเช้าแต่ก็ไปตลอดหนิ” ผมพูด ฮยองพยักหน้ารับแบบเซ็งโลก
ผมกึ่งเดินกึ่งวิ่งจากมา ในใจก็นึกอิจฉาเพื่อนๆ ที่นั่งรอลอกงานอยู่ใต้ตึก ทำไมมิโลต้องอยู่ดุริยางค์ด้วย! เนปปียก็อยากลอกการบ้านมิโลเหมือนกันนะ!! แล้วพี่คยูบอมก็คงไม่โดดใช่มั้ย? แต่ช่างเหอะ ตราบใดที่ฮีไม่มาบ่นพร่ำเพ้อกรอกหูผมมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับผม...แล้วรู่มั้ยครับ!! ที่ผมชอบ k-pop เนี่ย เพราะพี่เค้าพูดกรอกหูให้ฟังทุกวันไงล่ะ! คิมจุนมยอนฮยอง~~ อย่างนู้นอย่างนี้ หลังๆ นี่ก็มา เฮนรี่~ สามีคร้าบ~~ ผมแอบขนลุกนะ
เอาล่ะ! ถึงตึกม.ปลายละ ขอผมนั่งชิลนะ ^^
“เนปเปีย~” เสียงมาก่อนตัวเลยเว้ย - - แกนนำตัวลอก หุบปากเถอะ ผมอาย น้องๆ ปี 1 ปี 2 มองใหญ่เลย T///T อาเมะ วิ่งตรงมาหาผมก่อนโถมตัวเข้าใส่ ทำเอาผมเซ “เอาวิทยาศาสตร์มาลอกดิ๊” อาเมะแบมือขอ ผมเลยต้องเปิดกระเป๋าเป้หยิบส่งให้อย่างเสียไม่ได้ ดูชื่อมันสิครับ! มันเป็นคนญี่ปุ่น ชื่อว่าอาเมะ แปลว่าฝน เป็นเสะครับ คือถ้ามันไม่ทำตัวแรด(?)นะ ชื่อมันจะสนับสนุนความเมะมากๆ อ่ะ
“รักแกที่สุดเลย~” อาเมะบอก หลังจากรับหนังสือวิทย์ของผมไปแล้วมันก็วิ่งกลับไปยังกระจุกเด็กหลังห้องที่นั่งสุมหัวรอลอกอย่างเตรียมพร้อม ผมมองซ้ายมองขวาหาหัวอาจารย์(?)แล้วหยิบหูฟังออกมาเสียบเครื่องเล่น mp3 แล้วกดเล่นเพลง จากนั้นจึงเดินเข้าไปนั่งรวมกลุ่มกับพวกเด็กหลังห้อง (ที่จริงผมนั่งหน้าห้องนะ แต่ชอบเดินไปอยู่หลังห้องบ่อยๆ ^^)
“สงสารหนังสือกูว่ะ” ผมพูดเบาๆ ก็ดูสิครับ เดี๋ยวคนนู้นดึงทีคนนี้ดึงที อ๊า~ปกหลุดแล้วอ่ะ “ใส่ให้ด้วยนะเว้ย~ TT^TT” ไม่มีใครใส่อ่ะ คือแบบ...ถ้าไม่มีสมุดการบ้านอยู่กับตัวผมจะเป็นคนไร้ค่าทันทีใช่มั้ย
20 นาทีต่อมา...อุกกาบาตลง!!
“เฮ้ย! เจ๊ยอนมาแล้วเว้ย” คิม คังยู หัวโจกนักเรียน(?)แห่งห้อง B ตะโกนเตือนเพื่อนๆ พวกที่สุมหัวกันอยู่รีบกลับเข้าที่ของตัวเอง พวกที่เล่นโทรศัพท์มือถือรีบปิดแอพฯแล้วเก็บใส่กระเป๋า พวกที่นั่งคุยก็เงียบกริบ พวกที่กินขนมรีบซ่อนห่อแต่ในปากยังเคี้ยวตุ้ยๆ พวกที่อ่านนิยายรีบเอาหนังสือเรียนมาบังหน้า ส่วนพวกที่เสียบหูฟังฟังเพลงก็รีบดึงออก ผมก็เหมือนกัน ดึงแรงไปหน่อย เจ็บหูง่ะ TT^TT
“เนปเปีย ฉันยืมหนังสือก่อนนะ”
“อื้ม ได้ๆ” ผมเดินกลับที่นั่งของตัวเอง ซุก mp3 ไว้ในกระเป๋ากางเกง
อัศจรรย์มั้ยครับ? ตอนแรกนี่แบบ...ทั้งคุยทั้งเล่นเสียงดัง ตอนนี้ทุกคนนั่งเรียบร้อยอยู่ในที่ของตัวเอง ในมือมีหนังสือเรียนอยู่คนละเล่ม ทุกคนก้มหน้าก้มตา(ทำท่า)อ่านหนังสือ หัวหน้าห้องแต่ละห้องออกไปยืนอยู่หน้าชั้นเพื่อคอยควบคุมเพื่อนในห้อง ใครมาเห็นก็ต้องชื่นชมในระเบียบวินัย แต่พวกผมบอกได้คำเดียวว่า ‘เฟคกันสุดฤทธิ์’
อาจารย์ยอนฮวา หรือเจ๊ยอนที่นักเรียนชอบเรียกลับหลังเป็นครูมีอายุ ค่อนข้างเคร่งเรื่องระเบียบวินัย เจ๊แกมักจะมาโรงเรียนแต่เช้า เพื่อมาคุมนักเรียนให้นั่งอ่านหนังสือทบทวน เงียบ และอยู่ในระเบียบ ให้ตายเถอะ! รู้ไหม พวกผมไม่อยากให้มีคำว่าระเบียบวินัยบัญญัติอยู่ในพจนานุกรมเลย
ครึ่งชั่วโมงแห่งการเฟคผ่านไปได้ด้วยดี คาบแรกมีแอบคุยกันบ้าง แต่ก็ไม่มีครูบ่นมากมายให้รำคาญใจแล้วก็สบถในลำคอเล่น จนถึงเวลาพก 20 นาที
ผมเดินออกจากห้องพร้อมกับกลุ่มเพื่อนๆ ลงไปที่ม้านั่งยาวใต้ตึกที่เด็กม.ปลาย ปี 3 อย่างพวกผมจองไว้เป็นกรรมสิทธิ์เรียบร้อย นักเรียนดุริยางค์ที่เพิ่งเสร็จสิ้นการซ้อมช่วงเช้าทยอยเดินลงมาร่วมวง รวมทั้งมิโล ฟรานเซส และแจยอลเพื่อนสนิทของผมด้วย ปกติถ้าขาดเรียนไปคาบนึงมิโลจะต้องรีบถามแล้วว่ามีงานอะไรบ้าง แต่เดี๋ยวที่ฮีไม่ถามแล้วครับ ผมทำเพื่อนเสียคนรึเปล่านะ? 555
“แก~รู้เรื่องงานโรงเรียนปีนี้รึยัง?” มิโลถาม
“เรื่องไรวะ?” ผมถามกลับ ผมรู้แค่ปีนี้จะมีวง k-pop ชื่อดัง 2 วงมาจากค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ของเกาหลีเท่านั้น
“เออ งั้นเดี๋ยวอาจารย์โซราคงบอกพวกนายวันนี้แหละ รอรู้ตอนนั้นแล้วกัน แบร่~” มันแลบลิ้นใส่ผมอ่ะ!
“อ่าว~ไรว้า” เด็กวงเป็นงี้ตลอดอ่ะ”
“ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอก มิโล นายก็พูดมากไป - - ” ฟรานเซสพูดกับผม จิกมิโลเล็กน้อย 2 คนนี้เค้าเป็นคู่ซี้คู่กัดตลอดกาลครับ J
“ไอ้—” มิโลเริ่มเปิดศึกหยิกแก้มกับฟรานเซสครับ ผมถอยออกมาเล็กน้อย พวกมันบอกว่าแก้มผมนิ่ม เลยชอบเนียนมาหยิกบ่อยๆ
“เตี้ยกว่าแล้วไม่เจียมอีก” <<ฟรานเซส “แกก็เตี้ยกว่าเฮนรี่น่ะแหละ” <<มิโล “ถ้าพวกนายเตี้ยฉันเตี้ยกว่าป่ะ?” <<ผม “ถ้าเนปเปียเตี้ยแล้วฉันเรียกอะไร” <<แจยอล คงเข้าใจนะครับ แจยอลเตี้ย เอ๊ย! สูงน้อยที่สุดในบรรดาพวกเรา ผมสูงกว่าแจยอลประมาณ 4-5 เซนได้ มิโลสูงกว่าผมเซนนึง ฟรานเซสสูงกว่ามิโลครึ่งเซน
“ย่าห์! เงียบไปเลยนะเนปเปีย” หวา~ อย่าเข้ามานะ ผมถอยหนีสุดชีวิต สองคนนี้หยิกทีโคตรเจ็บอ่ะ และแล้ว...
ตึ๊ง ตึง ตึง ตึ่ง ตึ่ง ตึง ตึ๊ง ตึง~
อย่างงว่ามันเสียงอะไร ออดเข้าเรียนของโรงเรียนผมครับ เป็นไง ไม่เหมือนใครสิท่า 555 เอาเป็นว่าตอนนี้มันคือออดช่วยชีวิตครับ ผมรีบลากแจยอลฮยองมาเข้าแถว ถึงโรงเรียนผมจะเป็นโรงเรียนนานาชาติ แต่ก็เฮี้ยบเรื่องกฎระเบียบน่าดูเลยล่ะครับ
คาบนี้เป็นวิชาวิทยาศาสตร์ อาเมะที่นั่งค่อนหลังห้องส่งหนังสือที่ยืมไปลอกเมื่อเช้าคืนมาให้ผม อาจารย์โซราเข้ามาในห้อง ทุกคนเงียบกริบ อย่าทำให้ชีไม่พอใจล่ะ ถ้าวีนขึ้นมาเหมือนตกนรกทั้งเป็น! ไม่ได้สำนึกผิดนะครับ แต่รำคาญ เบื่อ แล้วก็จะนั่งเอาปลากปากกากดกับโต๊ะจนพังเพื่อระบายอารมณ์น่ะครับ มันเปลืองตังค์ถ้าต้องซื้อใหม่ อ้อ ชีเป็นอาจารย์ประจำชั้นห้องผมด้วยครับ
“วันนี้เก็บหนังสือลงไปก่อน เดี๋ยวครูต้องไปประชุม”อาจารย์บอก เอ๊ะ! ผมไม่ได้หูฝาดใช่มั้ย!?! อยากกรี๊ดดดดดดดดดดังๆ อ่ะ!(?) พวกที่ไม่ได้ทำมาหรือลอกไม่ทันลอบถอนหายใจกันเงียบๆ หนึ่งในนั้นคือ ซอนวอน ติ่งโลแกน เพอร์ซีย์ แจ๊กสัน เฮียเลียม@วงวัน ไดฯ เรียวมะ@POT และโดราเอมอน (คิดเหมือนผมมั๊ยว่าเขาติ่งเยอะไป?) และอีกคนที่ไม่ได้ทำ(ลอก)มาก็คือ อดัม ที่นั่งอยู่ข้างๆ ซอนวอน แต่ไม่มีใครทำอะไรได้หรอกครับ หมอนี่เป็นลูกชายบารัค โอบาม่า หลานปู่เปาบุ้นจิ้น หลานตาเณรคำ และน้องพี่บัวขาว ที่พูดมานี่ผมไม่เกี่ยวนะ มันเล่นกันเอง 555 ผมแอบหันไปต่อยมือใต้โต๊ะกับกีเยที่นั่งข้างๆ “ก่อนไป ครูมีเรื่องจะบอกพวกเธอเรื่องนึง” ถึงตรงนี้ผมตั้งใจฟัง อาจจะเป็นเรื่องที่มิโลจะบอก
“งานโรงเรียนปีนี้...” นั่นไง! บิงโก!! “พวกเธอที่ไม่ติดหน้าที่อื่นต้องแสดงละครเวทีทุกคน” ครูเน้นคำว่าทุกคน เอ๊ะ! ผมก็ไม่มีหน้าที่นี่นา!! แต่ก็นะ~ปีนี้ดุริยางค์ก็ไม่ติดงาน พวกสามเกลอตัวแสบนั่นก็ต้องเล่นด้วย มันรอดกันมาหลายงานละ วะ ฮะ ฮ่า!!! “หัวข้อการแสดงคือตำนานรักของประเทศโซนเอเซียที่เกี่ยวข้องกับธรรมชาติ” อาจารย์พูดต่อไป “หัวหน้า ครูฝากแบ่งบทเพื่อนๆ นะ ครูจับสลากนางเอกไว้ให้แล้ว” เฮนรี่พยักหน้าแล้วเดินมารับสลากผู้เคราะห์ร้ายไปจากมืออาจารย์ เจ๊ไปแล้ว...
ส่วนพวกเรา...อึ้ง!ทึ่ง!เสียว!ครับ หัวข้อตำนานรักคือต้องมีผู้ชายกับผู้หญิง จริงมั้ยครับ แต่นี่น่ะ! มันโรงเรียนชายล้วนนะโว้ยยยยยยย
“ล..แล้ว เล่นเรื่องไรอ่ะ?” กีเยเก่งมาก! ตั้งสิได้คนแรก
“หนุ่มเลี้ยงวัวกับสาวทอผ้ามะ? ซึ้งดี” ไอ้คุณแจยอลครับ เรื่องนั้นผู้หญิงเยอะนะครับ!!!
“เออ! เรื่องนั้นเลยเฮนรี่” เพื่อนๆ ทุกคน(ที่มีงานแล้ว)ตอบรับเป็นเสียงเดียว
“เฮนรี่ เอาไง” หัวหน้าห้องเฮนรี่คร้า~บ หัวหน้าห้องสุดหล่อสุดเมะไม่มีใครเกิน ปฏิเสธเถอะครับ
“ไม่....” กรี๊ดดดดดดดดด ดีใจ!! “ความคิดไม่เลวว่ะ” อ่าว แป่ว - -!!! “เนปเปีย ฝากก่อน ขอแบ่งบทแป๊บนึง” โยนงานให้กูอีกแล้วนะครับ คุณมึงไม่หล่อไม่เมะแล้วครับไอ้เฮนรี่!!!
“เรื่องนี้ต้องใช้ตัวแสดง 22 คน สต๊าฟ 5 คนนะ” ผมบอก หลังจากนั่งรวบรวมตัวละครหลักอยู่ในหัว
“พอดีเป๊ะ!” อาเมะบอก “คนครบพอดีเว้ย” อ่าว ห่าน! ครบพอดีอีก สลัดดดดดดดด
“ต้องมีคนแต่งหญิง 10 คนเลยนะ” ข้อนี้ มันต้องมีคนไม่ยอม!!
“แบ่งบทเสร็จแล้ว!” เฮนรี่พูด “ดูความเหมาะสมทุกอย่างแล้ว ห้ามเถียง ห้ามเปลี่ยน ห้ามขัด!” อ้าว เวง! เผด็จการแล้วครับลีดเดอร์ จับกดแม่ม - -!
“คนที่เป็นนางฟ้า 7 คนก็มีมิโล ฟรานเซส แจยอล เนปเปีย ซอนวอน กีเย แล้วก็ฟงเอ๋อร์”
“หา!!!!!!!!!!!” 7 เสียงจาก 7 คนดังขึ้น อีเวงงงงงงงงงง เปลี่ยนชื่อให้นายละเฮนรี่ เฮนรี่ อีเวรส์
“เล่นๆ ไปเหอะ หน้าหวานกันเองช่วยไม่ได้ว่ะ” เจีย เซี่ยเทียน หนึ่งในแก๊งเด็กหลังห้องพูดขึ้น มึงอยากเห็นกีเยแต่งหญิงใช่มั้ยครับ กูรู้ (;^;)
เฮนรี่ประกาศชื่อนักแสดงครบทั้งหมด เลยหนุ่มเลี้ยงวัว กับสาวทอผ้า ซึ่งต้องเป็นหนึ่งในนาง(นาย)ฟ้าทั้ง 7 “หนุ่มเลี้ยงวัว...เซี่ยเทียน” ห๊ะ!!!! ไม่จริงน่ะ! หน้าอย่างมันเนี่ยนะ ผมพิจารณาอยู่ว่าส่วนไหนของมันที่จะได้เป็นพระเอก...อืม...หน้าตาก็ดูดี คิ้วเข้มแบบคนจีน หุ่นดี มีกล้ามพองาม นิสัยขี้เก๊กนิดๆ ทำให้แสดงเก่งด้วย...เออ...เหมาะว่ะ! (0^0)
“ต่อไป...สาวทอผ้า...ตามที่อาจารย์จับฉลากให้...” เฮนรี่เหลือบมองผมอ่ะ? แปลว่าไร ไม่ใช่ใช่มะ? “เนปเปีย...” หาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ไม่จริงงงงงงงงงงง
END CHAPTER 01
TALK WITH NEBBIA_HAKA
คนที่เคยอ่านในสมุดแล้ว เนปเปียตัดออกไปท่อนนึงเลยนะ เอาไปใส่ไว้ในตอนที่ 2 แทน เข้ากันกว่า 5555
ทำร้ายเพื่อนสุดๆ อ่ะ เพิ่งรู้ตัวว่าตอนนี้เขียนชมเฮนรี่ว่าหล่อไปเยอะมาก แต่แกหล่อน่ารักจริงๆ นะเว้ย!!
ส่วนเจ๊ยอนกับเจ๊โซรา ใครปูดมีเรื่องแน่!!!! 555 เนปเปียจะซวยเอา
ถึงรีดเดอร์อื่นๆ คือแบบ...บรรยากาศยามเช้าที่โรงเรียนเนปเปียเป็นงี้จริงๆ นะ 555555
ถึงเพื่อนๆ ตอนหน้า ป๊อกกี้นะจ๊ะ!! จำได้ใช่มั้ย ป๊อกกี้~~ ต้นเหตุเฟิร์สคิสก่อนวัยอันควรของใครหลายๆ คน ><
เอาล่ะ ไปละๆ เมื่อยมือ วันนี้พิมพ์ไปหลายพันคำอยู่ TT^TT โชคดีนะเคอะทุกท่าน
//เอ้อ มีใครกินเจเป็นเพื่อนเนปเปียป่ะ? พรุ่งนี้ไปโรงเจละ เดี๋ยวกลับมาเอาวายมาฝาก(?)
ไปจริงๆ ละ (0w0)/
© Tenpoints!
ความคิดเห็น