ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER 2 :: Nella mente di noi due :: BF
CHAPTER 2
:: Nella mente di noi due <ความในใจของสองเรา>::
:: BF ::
:: Nella mente di noi due <ความในใจของสองเรา>::
:: BF ::
*ภาคต่อจาก <รักแท้มีอยู่จริง>
'ตุบ!'
ร่างไร้วิญญาณของชายหนุ่มผู้เป็นเหยื่อคนสุดท้ายในภารกิจลอบสังหารของวาเรียล้มลงตรงหน้าของเบลเฟกอล เจ้าของฉายา Prince the ripper พื้นดินในป่ารอบๆ ถูกย้อมไปด้วยเลือดจากร่างของเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายนับสิบคน "รุ่นพี่ฆ่าคนให้มันเนียนๆ แบบไม่มีเลือดไม่ได้เลยใช่มั้ยครับเนี่ย?" เสียง และคำพูดกวนประสาทของฟรานดังขึ้นแขวะรุ่นพี่ที่เคารพรัก(?)ของตนอย่างรวดเร็ว "ชิชิชิ วอนอีกแล้วนะไอ้กบบ๊อง..." ไม่ทันขาดคำพูด มีดออริจินัลได้ถูกขว้างไปทางฟรานทันที ซึ่งมันก็ลอยไปหยุดอยู่บนหมวกกบใบโตของกบฟรานตามเคย....
"ผบ.ผมยาวบอกว่าวันนี้เสร็จภารกิจแล้วให้ลาพักร้อนได้ครึ่งวัน(?)สินะครับรุ่นพี่" ฟรานเอ่ยทวนคำพูดของผบ.สควอโล่ที่บอกไว้ก่อนไล่ทั้งสองออกมาเชือดเหยื่อกลางป่า "ชิชิชิ ไปไหนกันดีล่ะไอ้กบ" เบลถามรุ่นน้องน่ารัก(น่าถีบ)ของตน ขณะเดินออกจากป่า(หรือที่เกิดเหตุ)
"me ได้ยินเจ๊ลุสบอกว่าในเมืองมีห้างฯ เปิดใหม่ ไปมั้ยครับรุ่นพี่?" "อย่างแกชวนคนไปเที่ยวเป็นด้วยเหรอฟะ" เบลถามอย่างแคลงใจ ไม่มีทางที่ไอ้กบกวนประสาทจะชวนคนไปเที่ยวโดยไม่มีแผนอะไรอยู่ในใจแน่ๆ
"เดี๋ยวรุ่นพี่ก็รู้เองแหละคร้าบ ว่า me ชวนไปทำไม"
ที่ห้าง xxxxxx (เนปเปียขี้เกียจคิดชื่อ)
"2,280 ยูโร*ค่ะ" เสียงพนักงานประจำเคาท์เตอร์สาวเอ่ยขึ้นหลังกดรหัสหลังบาร์โค้ทที่ติดอยู่กับผ้าพันคอไหมพรมสีเทาอ่อนผืนหนึ่ง "เอ้า! เงิน" เบลหยิบธนบัตรในกระเป๋าจ่ายให้กับพนักงานคนนั้น "ขอบคุณค่ะ แล้วแวะมาอีกนะคะ~"
*ยูโรเป็นสกุลเงินที่ใช้ในอิตาลีอย่างแพร่หลาย (1 ยูโร = ประมาณ 38 บาท)
"ขอบคุณนะคร้าบ รุ่นพี่" ฟรานหยิบผ้าพันคอที่ใช้ลูกอ้อนตื๊อจนเบลยอมซื้อให้ขึ้นมาดูอย่างภาคภูมิใจ "ชิ ครั้งเดียวเท่านั้นแหละไอ้กบบ้าเอ๊ย" เบลจิ๊ปากอย่างขัดใจ "ติดหนี้เจ้าชายครั้งนึงแล้วนะ ชิชิชิ"
'ปึก!'
"อ๊ะ! ขอโทษค่ะ! พอดีฉันรีบไปหน่อย ><" หญิงสาวอายุประมาณ 20 ปีกว่าๆ กล่าวขอโทษพร้อมก้มลงเก็บของที่ตกกระจาย เพราะวิ่งชนเบลเข้าอย่างจัง "พอดีฉันจะไปดูหนังที่จะฉายรอบต่อไป กลัวจะไม่ทันก็เลย...." เบลเอียงคอมองหญิงสาวตรงหน้า อย่างแคลงใจนิดๆ "เราเคยเจอกันรึเปล่า?" เบลถามเมื่อเห็นโครงหน้าที่คุ้นเคย "คะ?" หญิงสาวคนนั้นเงยหน้าขึ้น มือเรียวเกลี่ยผมที่ปิดใบหน้าบางส่วนออก แล้วถอดแว่นกันแดดที่สวมอยู่ออก "อ๊ะ! นาย...เบล!" เธออุทานอย่างตกใจระคนดีใจ ที่ได้เจอคนที่ไม่คิดว่าจะได้เจอ
"เธอ....ฟาติน่า*ใช่มั้ย?" เบลกล่าวเมื่อเห็นใบหน้าที่คุ้นเคย "อื้ม! ไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีก เจอครั้งหลังสุดก็ตั้งแต่สมัยม.ต้นแน่ะ" ฟาติน่ายิ้มให้ "ไอ้กบนี่เพื่อนของ.....อ..เฮ้ย! ไปไหนแล้ววะไอ้กบบ๊องนี่!?!" เบลสบถออกมาเมื่อหันไปไม่พบรุ่นน้องจอมกวนอยู่ที่เดิม "ฉันว่านายไปหาเพื่อนนายก่อนดีกว่านะเบล ฉันไปก่อนละ" "อืม บาย" เมื่อบอกลาเพื่อนเก่าเสร็จ เบลก็วิ่งออกจากตรงนั้นเพื่อไปตามหาฟรานแทบจะทันที
*ฟาตินา(Fatina) เป็นภาษาอิตาลี แปลว่านางฟ้า ตัวละครนี้เป็นตัวละครสมมติขึ้นเท่านั้น ไม่มีอยู่จริง
ตัดกลับมาทางกบขี้งอน
ฟรานเดินเรื่อยๆ ไปตามฮอลล์ในห้างที่จัดไว้ให้คนได้มานั่งถ่ายรูปกันในช่วง high season* แล้วเราเป็นอะไรไปอีกเนี่ย? งอน? หึง? บ้า! เราจะทำแบบนั้นไปทำไม ก็ในเมื่อ...ฟรานเถียงกับตัวเองอยู่ในใจ มือกำผ้าพันคอท่คอของตนแน่น พลันภาพเมื่อครู่ก็ย้อนกลับมาอีกอย่างช่วยไม่ได้
*high season หมายถึง หน้าหรือฤดูท่องเที่ยว
...ภาพของหญิงสาวผมดำหน้าตาน่ารักคุยกันอย่างสนิทสนมกับชายหนุ่มผมทอง รอยยิ้มที่เขามีให้เธอคนนั้น...
...รอยยิ้ม แบบที่เขาไม่เคยได้รับจากเบลเฟกอล...
ร่างบางเดินมาหยุดอยู่ที่ม้านั่งตรงมุมฮอลล์ นั่งลง พลางสะบัดหัวไล่ภาพทั้งหมดออกไป เขาเป็นแค่เพื่อนกันน่า...อีกอย่าง เราไม่ได้หึงใครทั้งนั้นด้วย...ชิ!
"ฟราน!!"
เสียงเรียกชื่อของตนดังขึ้นในหัวขัดห้วงความคิดนั้น ทำให้เจ้าตัวเงยหน้าขึ้น มองหาต้นตอของเสียงที่คุ้นเคยนั่น ดวงตาสีเขียวน้ำทะเลเบิกกว้าง เมื่อเห็นเบลวิ่งตามหาตนอยู่อีกฟากของฮอลล์ แม้คนจะพลุกพล่าน แต่ด้วยเส้นผมหน้าม้าสีทองที่ยาวลงมาปิดดวงตา และหน้าตาที่จัดได้ว่าดูดีกว่าคนอื่นๆ ทำให้สามารถมองเห็นเบลได้ไม่ยาก
ไม่รู้ว่าบังเอิญ หรือฟ้าจงใจ ที่ทั้งสองสบตากัน (ตัวอยู่คนละฟากนะเออ) ชั่วพริบตา เบลรีบเดินแทรกผู้คนมากมายตรงมาหาฟรานทันที ต่างกับฟรานที่ยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิมจนเบลวิ่งมาถึง "อ๊ะ..! รุ่นพี่..." ฟรานอุทานขึ้นเบาๆ(ไม่อยากเป็นจุดสนใจ -*-)เมื่อจู่ๆ ก็ถูกเบลดึงตัวไปกอด "หนีมาไม่บอกเจ้าชายแบบนี้ อยากโดนลงโทษเหรอไง ชิชิชิ" เบลกระซิบเบาๆ ที่ข้างหูเล็กๆ ที่ตอนนี้ร้อนผ่าว ไม่ต่างกับใบหน้าหวานที่ซับสีแดงระเรื่อ
"หึงฉันใช่มั้ยล่ะ..."
เมื่อโดนคำถามแทงใจดำ เล่นเอาสายหมอกตัวน้อยพูดไม่ออก ใบหน้าที่แดงอยู่แล้วก็ยิ่งแดงขึ้นไปอีก เนื่องจากเจ้าตัวยังตอบตัวเองไม่ได้เลยว่า 'หึง' หรือ 'ไม่หึง'
เบลคลายอ้อมกอดออก เห็นใบหน้าแดงๆ ที่ปกติออกจะกวนประสาทแทบตลอดเวลานั่นหลบตาแล้วยิ่งอยาก
แกล้ง "คำตอบเรื่องที่คุยกันคราวก่อนยังไม่ให้เลยนะ" แกล้งไม่เลิกสินะ (เหมือนเพื่อนเนปเปียเลย) "ตกลงชอบรึเปล่า...หืม?"
"เรื่องอะไรจะบอกรุ่นพี่ละ" ฟรานตอบกลับไปแบบซึนๆ "งั้น...ยังชอบไอ้สับปะรดนั่นอยู่เหรอ" คนอย่างเจ้าชายมีเหรอจะยอมแพ้ไอ้กบนี่ ชิชิชิ "เปล่านะ! me ไม่ได้ชอบอาจารย์แล้วซะหน่อย คนที่ me ชอบน่ะ....!" คำพูดหยุดอยู่แค่นั้น เพราะเกือบหลุดปากสารภาพความจริงไป "คนที่ชอบ?...ใครกันน้า ชิชิ" ยังคงแกล้งรุ่นน้องของตนต่อไป ชนิดที่ว่ากัดไม่ปล่อย จนในที่สุดมันก็สร้างความรำคาญให้กับฟราน จนความอดทน และความซึนเดเระที่สะสมมาหมดไป
ร่างบางใช้แขนเรียวเล็กของตนโอบรอบคอรุ่นพี่(ที่น่าหมั่นไส้)ของตนไว้ ใบหน้าหวานขยับปากกระซิบคำพูดเบาๆ ที่มีเพียงทั้งสองคนเท่านั้นที่จะได้ยิน....
ร่างไร้วิญญาณของชายหนุ่มผู้เป็นเหยื่อคนสุดท้ายในภารกิจลอบสังหารของวาเรียล้มลงตรงหน้าของเบลเฟกอล เจ้าของฉายา Prince the ripper พื้นดินในป่ารอบๆ ถูกย้อมไปด้วยเลือดจากร่างของเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายนับสิบคน "รุ่นพี่ฆ่าคนให้มันเนียนๆ แบบไม่มีเลือดไม่ได้เลยใช่มั้ยครับเนี่ย?" เสียง และคำพูดกวนประสาทของฟรานดังขึ้นแขวะรุ่นพี่ที่เคารพรัก(?)ของตนอย่างรวดเร็ว "ชิชิชิ วอนอีกแล้วนะไอ้กบบ๊อง..." ไม่ทันขาดคำพูด มีดออริจินัลได้ถูกขว้างไปทางฟรานทันที ซึ่งมันก็ลอยไปหยุดอยู่บนหมวกกบใบโตของกบฟรานตามเคย....
"ผบ.ผมยาวบอกว่าวันนี้เสร็จภารกิจแล้วให้ลาพักร้อนได้ครึ่งวัน(?)สินะครับรุ่นพี่" ฟรานเอ่ยทวนคำพูดของผบ.สควอโล่ที่บอกไว้ก่อนไล่ทั้งสองออกมาเชือดเหยื่อกลางป่า "ชิชิชิ ไปไหนกันดีล่ะไอ้กบ" เบลถามรุ่นน้องน่ารัก(น่าถีบ)ของตน ขณะเดินออกจากป่า(หรือที่เกิดเหตุ)
"me ได้ยินเจ๊ลุสบอกว่าในเมืองมีห้างฯ เปิดใหม่ ไปมั้ยครับรุ่นพี่?" "อย่างแกชวนคนไปเที่ยวเป็นด้วยเหรอฟะ" เบลถามอย่างแคลงใจ ไม่มีทางที่ไอ้กบกวนประสาทจะชวนคนไปเที่ยวโดยไม่มีแผนอะไรอยู่ในใจแน่ๆ
"เดี๋ยวรุ่นพี่ก็รู้เองแหละคร้าบ ว่า me ชวนไปทำไม"
ที่ห้าง xxxxxx (เนปเปียขี้เกียจคิดชื่อ)
"2,280 ยูโร*ค่ะ" เสียงพนักงานประจำเคาท์เตอร์สาวเอ่ยขึ้นหลังกดรหัสหลังบาร์โค้ทที่ติดอยู่กับผ้าพันคอไหมพรมสีเทาอ่อนผืนหนึ่ง "เอ้า! เงิน" เบลหยิบธนบัตรในกระเป๋าจ่ายให้กับพนักงานคนนั้น "ขอบคุณค่ะ แล้วแวะมาอีกนะคะ~"
*ยูโรเป็นสกุลเงินที่ใช้ในอิตาลีอย่างแพร่หลาย (1 ยูโร = ประมาณ 38 บาท)
"ขอบคุณนะคร้าบ รุ่นพี่" ฟรานหยิบผ้าพันคอที่ใช้ลูกอ้อนตื๊อจนเบลยอมซื้อให้ขึ้นมาดูอย่างภาคภูมิใจ "ชิ ครั้งเดียวเท่านั้นแหละไอ้กบบ้าเอ๊ย" เบลจิ๊ปากอย่างขัดใจ "ติดหนี้เจ้าชายครั้งนึงแล้วนะ ชิชิชิ"
'ปึก!'
"อ๊ะ! ขอโทษค่ะ! พอดีฉันรีบไปหน่อย ><" หญิงสาวอายุประมาณ 20 ปีกว่าๆ กล่าวขอโทษพร้อมก้มลงเก็บของที่ตกกระจาย เพราะวิ่งชนเบลเข้าอย่างจัง "พอดีฉันจะไปดูหนังที่จะฉายรอบต่อไป กลัวจะไม่ทันก็เลย...." เบลเอียงคอมองหญิงสาวตรงหน้า อย่างแคลงใจนิดๆ "เราเคยเจอกันรึเปล่า?" เบลถามเมื่อเห็นโครงหน้าที่คุ้นเคย "คะ?" หญิงสาวคนนั้นเงยหน้าขึ้น มือเรียวเกลี่ยผมที่ปิดใบหน้าบางส่วนออก แล้วถอดแว่นกันแดดที่สวมอยู่ออก "อ๊ะ! นาย...เบล!" เธออุทานอย่างตกใจระคนดีใจ ที่ได้เจอคนที่ไม่คิดว่าจะได้เจอ
"เธอ....ฟาติน่า*ใช่มั้ย?" เบลกล่าวเมื่อเห็นใบหน้าที่คุ้นเคย "อื้ม! ไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีก เจอครั้งหลังสุดก็ตั้งแต่สมัยม.ต้นแน่ะ" ฟาติน่ายิ้มให้ "ไอ้กบนี่เพื่อนของ.....อ..เฮ้ย! ไปไหนแล้ววะไอ้กบบ๊องนี่!?!" เบลสบถออกมาเมื่อหันไปไม่พบรุ่นน้องจอมกวนอยู่ที่เดิม "ฉันว่านายไปหาเพื่อนนายก่อนดีกว่านะเบล ฉันไปก่อนละ" "อืม บาย" เมื่อบอกลาเพื่อนเก่าเสร็จ เบลก็วิ่งออกจากตรงนั้นเพื่อไปตามหาฟรานแทบจะทันที
*ฟาตินา(Fatina) เป็นภาษาอิตาลี แปลว่านางฟ้า ตัวละครนี้เป็นตัวละครสมมติขึ้นเท่านั้น ไม่มีอยู่จริง
ตัดกลับมาทางกบขี้งอน
ฟรานเดินเรื่อยๆ ไปตามฮอลล์ในห้างที่จัดไว้ให้คนได้มานั่งถ่ายรูปกันในช่วง high season* แล้วเราเป็นอะไรไปอีกเนี่ย? งอน? หึง? บ้า! เราจะทำแบบนั้นไปทำไม ก็ในเมื่อ...ฟรานเถียงกับตัวเองอยู่ในใจ มือกำผ้าพันคอท่คอของตนแน่น พลันภาพเมื่อครู่ก็ย้อนกลับมาอีกอย่างช่วยไม่ได้
*high season หมายถึง หน้าหรือฤดูท่องเที่ยว
...ภาพของหญิงสาวผมดำหน้าตาน่ารักคุยกันอย่างสนิทสนมกับชายหนุ่มผมทอง รอยยิ้มที่เขามีให้เธอคนนั้น...
...รอยยิ้ม แบบที่เขาไม่เคยได้รับจากเบลเฟกอล...
ร่างบางเดินมาหยุดอยู่ที่ม้านั่งตรงมุมฮอลล์ นั่งลง พลางสะบัดหัวไล่ภาพทั้งหมดออกไป เขาเป็นแค่เพื่อนกันน่า...อีกอย่าง เราไม่ได้หึงใครทั้งนั้นด้วย...ชิ!
"ฟราน!!"
เสียงเรียกชื่อของตนดังขึ้นในหัวขัดห้วงความคิดนั้น ทำให้เจ้าตัวเงยหน้าขึ้น มองหาต้นตอของเสียงที่คุ้นเคยนั่น ดวงตาสีเขียวน้ำทะเลเบิกกว้าง เมื่อเห็นเบลวิ่งตามหาตนอยู่อีกฟากของฮอลล์ แม้คนจะพลุกพล่าน แต่ด้วยเส้นผมหน้าม้าสีทองที่ยาวลงมาปิดดวงตา และหน้าตาที่จัดได้ว่าดูดีกว่าคนอื่นๆ ทำให้สามารถมองเห็นเบลได้ไม่ยาก
ไม่รู้ว่าบังเอิญ หรือฟ้าจงใจ ที่ทั้งสองสบตากัน (ตัวอยู่คนละฟากนะเออ) ชั่วพริบตา เบลรีบเดินแทรกผู้คนมากมายตรงมาหาฟรานทันที ต่างกับฟรานที่ยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิมจนเบลวิ่งมาถึง "อ๊ะ..! รุ่นพี่..." ฟรานอุทานขึ้นเบาๆ(ไม่อยากเป็นจุดสนใจ -*-)เมื่อจู่ๆ ก็ถูกเบลดึงตัวไปกอด "หนีมาไม่บอกเจ้าชายแบบนี้ อยากโดนลงโทษเหรอไง ชิชิชิ" เบลกระซิบเบาๆ ที่ข้างหูเล็กๆ ที่ตอนนี้ร้อนผ่าว ไม่ต่างกับใบหน้าหวานที่ซับสีแดงระเรื่อ
"หึงฉันใช่มั้ยล่ะ..."
เมื่อโดนคำถามแทงใจดำ เล่นเอาสายหมอกตัวน้อยพูดไม่ออก ใบหน้าที่แดงอยู่แล้วก็ยิ่งแดงขึ้นไปอีก เนื่องจากเจ้าตัวยังตอบตัวเองไม่ได้เลยว่า 'หึง' หรือ 'ไม่หึง'
เบลคลายอ้อมกอดออก เห็นใบหน้าแดงๆ ที่ปกติออกจะกวนประสาทแทบตลอดเวลานั่นหลบตาแล้วยิ่งอยาก
แกล้ง "คำตอบเรื่องที่คุยกันคราวก่อนยังไม่ให้เลยนะ" แกล้งไม่เลิกสินะ (เหมือนเพื่อนเนปเปียเลย) "ตกลงชอบรึเปล่า...หืม?"
"เรื่องอะไรจะบอกรุ่นพี่ละ" ฟรานตอบกลับไปแบบซึนๆ "งั้น...ยังชอบไอ้สับปะรดนั่นอยู่เหรอ" คนอย่างเจ้าชายมีเหรอจะยอมแพ้ไอ้กบนี่ ชิชิชิ "เปล่านะ! me ไม่ได้ชอบอาจารย์แล้วซะหน่อย คนที่ me ชอบน่ะ....!" คำพูดหยุดอยู่แค่นั้น เพราะเกือบหลุดปากสารภาพความจริงไป "คนที่ชอบ?...ใครกันน้า ชิชิ" ยังคงแกล้งรุ่นน้องของตนต่อไป ชนิดที่ว่ากัดไม่ปล่อย จนในที่สุดมันก็สร้างความรำคาญให้กับฟราน จนความอดทน และความซึนเดเระที่สะสมมาหมดไป
ร่างบางใช้แขนเรียวเล็กของตนโอบรอบคอรุ่นพี่(ที่น่าหมั่นไส้)ของตนไว้ ใบหน้าหวานขยับปากกระซิบคำพูดเบาๆ ที่มีเพียงทั้งสองคนเท่านั้นที่จะได้ยิน....
"Anziano Bel,Ti amo...*"
"Ti amo Mia rana stupido**"
"Ti amo Mia rana stupido**"
-------------------------------------------------------------------------------------------
จบไปแล้วกับภาคต่อของตอนที่หนึ่ง รู้สึกคราวนี้แต่งง่ายกว่าเรื่องแรกนิดหน่อยอ่านะ
เนปเปียลืมแปลคำสารภาพรักของสองคนนี้ให้
จบไปแล้วกับภาคต่อของตอนที่หนึ่ง รู้สึกคราวนี้แต่งง่ายกว่าเรื่องแรกนิดหน่อยอ่านะ
เนปเปียลืมแปลคำสารภาพรักของสองคนนี้ให้
ฟราน : Anziano Bel,Ti amo...... = me รักรุ่นพี่เบลนะ
เบล : Ti amo mia rana stupido = ฉับก็รักแก ไอ้กบงี่เง่าของฉัน
ตอนจบที่เบลตื๊อให้ฟรานบอกความในใจ เหมือนเคยเจอมากับตัวเลยแฮะ -*-
ในภาคแรกที่เนปเปียเขียนให้เบลขโมยเฟิร์สคิสฟรานอ่ะ มีเพื่อนเนปเปียคนนึงบอกว่า 'นึกว่าฟารนเคยจูบกับมุคุโร่แล้ว'
ห๊ะ!?! =[]=;;
ภาคนี้รู้สึก * กับหมายเหตุเยอะจุง
อาวละ~ ไปดีกว่า เดี๋ยวมะรืนนี้อัพคู่ต่อไปให้ เนปเปียไม่ปลื้มนักอ่านเงานะ คอมเม้นท์กันนิดนึงก็ยังดี รู้นะว่ามีคนเข้ามาอ่าน
ไปละ BYE-B ค่า~~~~~~
เบล : Ti amo mia rana stupido = ฉับก็รักแก ไอ้กบงี่เง่าของฉัน
ตอนจบที่เบลตื๊อให้ฟรานบอกความในใจ เหมือนเคยเจอมากับตัวเลยแฮะ -*-
ในภาคแรกที่เนปเปียเขียนให้เบลขโมยเฟิร์สคิสฟรานอ่ะ มีเพื่อนเนปเปียคนนึงบอกว่า 'นึกว่าฟารนเคยจูบกับมุคุโร่แล้ว'
ห๊ะ!?! =[]=;;
ภาคนี้รู้สึก * กับหมายเหตุเยอะจุง
อาวละ~ ไปดีกว่า เดี๋ยวมะรืนนี้อัพคู่ต่อไปให้ เนปเปียไม่ปลื้มนักอ่านเงานะ คอมเม้นท์กันนิดนึงก็ยังดี รู้นะว่ามีคนเข้ามาอ่าน
ไปละ BYE-B ค่า~~~~~~
BY : NEBBIA :)
รักรีดเดอร์ทุกคนน้า
รักรีดเดอร์ทุกคนน้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น