ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : CHAPTER 3 :: Watashitachi eien otagai o aishi mimashou :: 8059 ::
CHAPTER 3
:: 私たち永遠お互いを愛しみましょう::
< Watashitachi eien otagai o aishi mimashou. >::
< ขอให้เรารักกันตลอดไป >
:: 8059 ::
:: 私たち永遠お互いを愛しみましょう::
< Watashitachi eien otagai o aishi mimashou. >::
< ขอให้เรารักกันตลอดไป >
:: 8059 ::
* ฟิครับเทศกาลโอะมิสึโทะริของญี่ปุ่นคร้าบ~~
09/03---07:43 P.M.
"โกคุเดระ!~" เสียงทุ้มปนหอบตะโกนดังขึ้น ขณะเจ้าของเสียงกำลังวิ่งกระหืดกระหอบมายังเพื่อน(?)ที่นัดไว้ ซึ่งเจ้าตัวเองก็ยืนมองนาฬิกาข้อมือหน้าบึ้งรออยู่ในสถานีชินคันเซ็น
"ไอ้บ้าเบสบอลเอ๊ย...นัดไว้ 7 โมงตรง นี่มันกี่โมงแล้วฮะ!" เสียงทุ้มติดหวานโวยขึ้นดุยามาโมโตะ ที่มาสายหลังเวลานัดไปมากกว่าครึ่งชั่วโมง "ถ้าแกมาช้ากว่านี้ 2 นาทีก็ไม่ต้องไปกันแล้ว! ชิ!" (ขี้บ่นจัง) "เอาน่าโกคุเดระ...อย่างน้อยฉันก็มาทันนี่นา ฮะ ฮะ" ยามาโมโตะรีบแก้ตัว พลางหัวเราะแห้งๆ แบบฉบับของตัวเองแก้เก้อ "อ๊ะ! รถมาแล้วล่ะ~"
ทั้งสองก้าวขึ้นรถไฟชินคันเซ็นขบวนที่ได้จองไว้ ซึ่งมีปลายทางที่สถานีชินโอซาก้า "เฮ้อ...คอแห้งชะมัด" คนผมสีเงินบ่นอุบอิบเบาๆ แต่ก็ดังพอที่ยามาโมโตะจะได้ยิน "อ้าว? ที่สถานีก็มีน้ำกระป๋องขายนี่ เมื่อกี้นายไม่ซื้อกินล่ะ?" ยามาโมโตะถามขึ้น เพราะเมื่อกี้เขาเห็นร้านขายของชำที่สถานีก็มีน้ำกระป๋องขาย ถึงร้านจะต้องเดินไปอีกฟาก แต่อย่างโกคุเดระไม่น่าจะถึงขั้นขี้เกียจเดินไปซื้อ
"ก็มัวแต่รอแกอยู่นั่นแหละ...เลยไม่ได้เดินไปซื้อ" โกคุเดระพูดขึ้นมาลอยๆ แล้วเอามือเท้าคางพลางมองดูวิวนอกรถไฟที่ค่อยๆ เคลื่อนออกจากสถานีช้าๆ "...!?! โกคุเดระ นายบอกว่ารอฉันจนไม่ได้ไปซื้อน้ำงั้นเหรอ?" ยามาโมโตะถามด้วยความประหลาดใจ ที่คนๆ นี้บอกว่ารอเขา
"ฮะ!...ก็...นายยิ่งเอ๋อๆ อยู่ เกิดนายมาแล้วไม่เจอฉันแล้วหลงขึ้นมารุ่นที่ 10 ก็ห่วงนายแย่สิฟะ!...แล้วเดี๋ยวฉันจะพลอยโดนว่าไปด้วย" โกคุเดระพูดแก้ตัวไปแบบไม่ต้องคิดเหตุผลมากด้วยความตกใจ แต่ความจริงแล้วเขาก็นั่งรออีกฝ่ายอย่างเดียวจนไม่ได้ไปซื้อน้ำจริงๆ นั่นแหละ "ฮะ ฮะ งั้นหรอกเหรอ" คนตัวสูงกว่าควานมือหาของบางอย่างในกระเป๋าเป้สีดำ ที่สะพายมาด้วย "อ้ะ กินนี่ไปก่อนแล้วกัน ^^" ยามาโมโตะยิ้ม แล้วยื่นน้ำชากระป๋องที่พกมาให้กับคนซึนเดเระที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
"ชาอะไรน่ะ?" โกคุเดระรับน้ำชากระป๋องมา พลางถามพร้อมพลิกกระป๋องน้ำดู ย้ายมาอยู่ญี่ปุ่นนานก็จริง แต่ก็ต้องมีอะไรที่ไม่รู้จักบ้างแหละน่า...
"ฮะ ฮะ นายไม่เคยกินเหรอ ชาอู่หลง*น่ะ" ยามาโมโตะหัวเราะอย่างอารมณ์ดีแล้วตอบคำถามไป
* ชื่อน้ำชาชนิดหนึ่ง มีสรรพคุณต้านมะเร็ง ลดความอ้วน ป้องกันเชื้อ hiv ฯลฯ
' เป๊าะ! '
หลังนั่งพิจารณาอยู่ในใจว่าจะกินดี ไม่กินดีอยู่สักพัก โกคุเดระก็ตัดสินใจเปิดฝากระป๋อง แล้วจิบน้ำชาเข้าไปเล็กน้อย "ไง อร่อยมั้ย? ^^" ยามาโมโตะถามขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายจิบน้ำชาเข้าไปแล้ว "อืม" โกคุเดระพยักหน้าเบาๆ แทนคำตอบ ดื่มน้ำชาเข้าไปอีกอึกหนึ่ง เมื่อช้อนตามองขึ้นข้างหน้าก็ได้เห็นจอมเนียนนั่งเท้าคางจ้องหน้าเขายิ้มๆ ทำให้เขาเขินขึ้นมาเอาดื้อๆ โกคุเดระวางกระป๋องน้ำชาไว้ในที่วางแก้วข้างตัว แล้วเบนสายตาไปนอกหน้าต่าง เอามือเท้าคาง หรืออีกนัยน์หนึ่งก็แทนคำพูดประมาณว่า 'จะมองไปทำไม เจ้าบ้า' ประมาณนั้น
'ขณะนี้ เรามาถึงสถานีชินโอซาก้าแล้ว ขอให้ท่านผู้โดยสารตรวจสอบสัมภาระให้เรียบร้อยก่อนลงรถด้วยค่ะ'
หลังจากนั่งอยู่บนรถได้ประมาณ 3 ชั่วโมง เสียงประกาศได้ดังขึ้น ว่าถึงสถานีปลายทางที่ทั้งคู่จะลงแล้ว ทั้งสองรีบลงจากรถ เพื่อไปต่อรถโดยสารไปยังจังหวัดนาระ ที่เป็นเป้าหมายในการมาเที่ยว(หรือเดท)ของพวกเขา
ตัดมาถึงตอนที่มาถึงนาระแล้ว~~ (เนปเปียขี้เกียจแต่ง ขี้เกียพิมพ์เยอะ//โดนโบก)
ยามาโมโตะพาโกคุเดระเดินมาเรื่อยๆ จนถึงสวนแห่งหนึ่ง ซึ่งมี...มี....มี....
'กวาง!' เดินว่อนอยู่แทบจะทุกจุด ซึ่งถ้าพูดตามจริงกวางเหล่านั้นก็มีอยู่แทบจะทั้งจังหวัดตั้งแต่แรกแล้ว
ยามาโมโตะพาคนตัวเล็กกว่าเข้ามาในเขตสวนที่ว่า หรือที่ชื่อจริงๆ คือ Nara Park (ใครไม่รู้จักไปถามอากู๋นะ ^^) โกคุเดระในตอนนี้ แทบจะเรียกได้ว่าแตกต่างจากทุกวันราวกับเป็นคนละคน "เป็นไง? น่ารักใช่ม้า~" ยามาโมโตะถามขึ้น เนื่องจากเห็นเพื่อนของตนยืนมองกวางเหล่านั้นตาแทบไม่กะพริบ ที่มุมปากเหมือนจะปรากฏรอยยิ้มจางๆ ขึ้นมา "อืม..." ตอบกลับไปเสียงเบาๆ ดูเหมือนเขาจะหลงสเน่ห์ความน่ารักของสัตว์กินพืชพวกนี้เข้าแล้ว
"เดี๋ยวมานะ โกคุเดระ" ยามาโมโตะพูดขึ้นหลังจากพาโกคุเดระมานั่งพักที่ต้นไม้ใหญ่ หลังยามาโมโตะเดินออกไป โกคุเดระก็ลุกขึ้นเดินไปทางลูกกวางตัวหนึ่งที่เดินอยู่ใกล้ พลางยกมือขึ้นลูบหัวลูกกวางตัวนั้น ใบหน้าขาวนวลติดจะสวย(?)ในบางมุม ปรากฏรอยยิ้มอ่อนโยนขึ้น ขับให้ดวงหน้าดูหน้ารักขึ้นไปอีก "น่ารักจัง..." โกคุเดระพูดขึ้น ด้วยความคิดที่ว่า คงมีแต่ตัวเขาเท่านั้นที่จะได้ยิน...ซึ่งมันผิด
"นั่นสิ...น่ารักเหมือนนายเลยนะ" โดยที่โกคุเดระไม่ทันตั้งตัว หมวกสีน้ำตาลติดผ้าขนรูปเขากวางก็ถูกสวมทับเส้นผมสีเงินบนหัวของโกคุเดระ "อ๊ะ! ไอ้บ้าเบสบอล!" ร่างบางหันกลับไปด้านหลังเพื่อจะตวาดไอ้บ้าเบสบอลของเขา(?)ที่ถือวิสาสะเอาหมวกมาสวมบนหัวเขา "ไม่เห็นต้องถอดนี่...น่ารักดีออก..." ตัวการเอ่ยขึ้นยิ้มๆ ก่อนเดินมาให้อาหารลูกกวางตัวน้อยอย่างเนียนๆ แต่คำพูดเมื่อครู่ ทำให้หมึกน้อยโกคุหน้าขึ้นสีไปเป็นที่เรียบร้อย "นายจะให้บ้างมั้ยล่ะ โกคุเดระ?" ยามาโมโตะหันมาถามอีกคน พร้อมยื่นถุงอาหารกวางให้ เมื่อเห็นกวางตัวอื่นเริ่มเดินเข้ามาหาแหล่งอาหารที่เขาแล้ว สำหรับโกคุเดระที่หน้าแดงอยู่แล้ว เจอรอยยิ้มชวนละลายเข้าไป หน้าก็แดงขึ้นอีก จนเจ้าตัวต้องเดินเข้ามาคว้าถุงอาหารอีกถุงในมือของยามาโมโตะไป แล้วเดินไปให้อาหารกวางตัวอื่นเป็นการแก้เขินอีกครั้ง
....น่าแปลก ที่เขาเองก็ไม่ถอดหมวกกวางที่อีกฝ่ายสวมให้เช่นกัน....
'ทำตัวน่ารักๆ อีกแล้วนะ...โกคุเดระ' แน่นอนว่าไม่มีใครได้ยินเสียงนี้ นอกจากยามาโมโตะเอง
ทั้งสองตระเวนเที่ยวไปตามสถานที่ท่องเที่ยวของจังหวัดนาระหลายที่ จนมาสิ้นสุดที่วัดไทโดจิ (เหมือนเดิม ไม่รู้จักถามอากู๋นะคะ) ซึ่งในคืนนี้ จะมีเทศกาลโอะมิทสึโทะริ* ซึ่งเป็นไฮไลท์ที่ยามาโมโตะตั้งใจจะพาโกคุเดระมาดู
*พิธีกรรมที่จัดขึ้นเพื่อขอพรให้ประเทศสงบสุข อุดมสมบูรณ์ มีการจุดคบไฟ และปล่อยลูกไฟให้ร่วงจากระเบียงวิหารนิงะทซึโด จะจัดกันตอนกลางดึก
ด้วยเหตุนี้ ยามาโมโตะจึงต้องให้โกคุเดระมานั่งพักบริเวณบันไดทางขึ้นวิหารในวัด "กี่ทุ่มแล้วน่ะ โกคุเดระ?" ยามาโมโตะถาม เพราะตัวเองไม่ได้ใส่นาฬิกามาจากบ้าน "4 ทุ่มยี่สิบ" โกคุเดระตอบหลังจากยกแขนข้างที่ใส่นาฬิกาข้อมือขึ้นดูแล้ว
"อีกประมาณ 2 ชั่วโมงก็เริ่มแล้วล่ะ" ยามาโมโตะพูดขึ้นลอยๆ "อ๊ะ!" จู่ๆ เขาก็อุทานขึ้นมา เมื่อมองขึ้นไปบนท้องฟ้ายามค่ำคืน ทำให้โกคุเดระต้องมองตามสายตาของเขา
...ฝนดาวตก...
ประกายแสงสีพิสุทธุ์ ตัดกับสีทมิฬของท้องฟ้ายามราตรี พูดได้อย่างเต็มปาก ว่าทำให้บรรยากาศของคืนนี้สวยงาม...และโรแมนติก...
"สวยจังเลยนะโกคุเดระ" ยามาโมโตะเปรยขึ้น พลางหันมองคนข้างตัว "มาขอพรด้วยกันนะ ^^"
"หา! ทำไมฉันต้องขอพรพร้อมนายด้วยฟะ!?!"
"เอาน่า นานๆ ที น้า~"
"เออ! ก็ได้วะ"
ทั้งสองหลับตาลง เอ่ยพรที่จะขอในใจ หวังลึกๆ ให้คำขอนั้น...เป็นจริง
"โกคุเดระ...นายขอพรว่าอะไรเหรอ" เมื่อลืมตาขึ้น ยามาโมโตะรีบถามจอมซึนของตน
"ไม่มีเหตุผลที่ต้องบอกแกนี่..." โกคุเดระตีสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้ แต่กลับแอบยิ้มจางๆ ในใจ
"เฮ้อ...ไม่บอกก็ตามใจ...แต่ฉันน่ะ ขอว่า..."
"โกคุเดระ!~" เสียงทุ้มปนหอบตะโกนดังขึ้น ขณะเจ้าของเสียงกำลังวิ่งกระหืดกระหอบมายังเพื่อน(?)ที่นัดไว้ ซึ่งเจ้าตัวเองก็ยืนมองนาฬิกาข้อมือหน้าบึ้งรออยู่ในสถานีชินคันเซ็น
"ไอ้บ้าเบสบอลเอ๊ย...นัดไว้ 7 โมงตรง นี่มันกี่โมงแล้วฮะ!" เสียงทุ้มติดหวานโวยขึ้นดุยามาโมโตะ ที่มาสายหลังเวลานัดไปมากกว่าครึ่งชั่วโมง "ถ้าแกมาช้ากว่านี้ 2 นาทีก็ไม่ต้องไปกันแล้ว! ชิ!" (ขี้บ่นจัง) "เอาน่าโกคุเดระ...อย่างน้อยฉันก็มาทันนี่นา ฮะ ฮะ" ยามาโมโตะรีบแก้ตัว พลางหัวเราะแห้งๆ แบบฉบับของตัวเองแก้เก้อ "อ๊ะ! รถมาแล้วล่ะ~"
ทั้งสองก้าวขึ้นรถไฟชินคันเซ็นขบวนที่ได้จองไว้ ซึ่งมีปลายทางที่สถานีชินโอซาก้า "เฮ้อ...คอแห้งชะมัด" คนผมสีเงินบ่นอุบอิบเบาๆ แต่ก็ดังพอที่ยามาโมโตะจะได้ยิน "อ้าว? ที่สถานีก็มีน้ำกระป๋องขายนี่ เมื่อกี้นายไม่ซื้อกินล่ะ?" ยามาโมโตะถามขึ้น เพราะเมื่อกี้เขาเห็นร้านขายของชำที่สถานีก็มีน้ำกระป๋องขาย ถึงร้านจะต้องเดินไปอีกฟาก แต่อย่างโกคุเดระไม่น่าจะถึงขั้นขี้เกียจเดินไปซื้อ
"ก็มัวแต่รอแกอยู่นั่นแหละ...เลยไม่ได้เดินไปซื้อ" โกคุเดระพูดขึ้นมาลอยๆ แล้วเอามือเท้าคางพลางมองดูวิวนอกรถไฟที่ค่อยๆ เคลื่อนออกจากสถานีช้าๆ "...!?! โกคุเดระ นายบอกว่ารอฉันจนไม่ได้ไปซื้อน้ำงั้นเหรอ?" ยามาโมโตะถามด้วยความประหลาดใจ ที่คนๆ นี้บอกว่ารอเขา
"ฮะ!...ก็...นายยิ่งเอ๋อๆ อยู่ เกิดนายมาแล้วไม่เจอฉันแล้วหลงขึ้นมารุ่นที่ 10 ก็ห่วงนายแย่สิฟะ!...แล้วเดี๋ยวฉันจะพลอยโดนว่าไปด้วย" โกคุเดระพูดแก้ตัวไปแบบไม่ต้องคิดเหตุผลมากด้วยความตกใจ แต่ความจริงแล้วเขาก็นั่งรออีกฝ่ายอย่างเดียวจนไม่ได้ไปซื้อน้ำจริงๆ นั่นแหละ "ฮะ ฮะ งั้นหรอกเหรอ" คนตัวสูงกว่าควานมือหาของบางอย่างในกระเป๋าเป้สีดำ ที่สะพายมาด้วย "อ้ะ กินนี่ไปก่อนแล้วกัน ^^" ยามาโมโตะยิ้ม แล้วยื่นน้ำชากระป๋องที่พกมาให้กับคนซึนเดเระที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
"ชาอะไรน่ะ?" โกคุเดระรับน้ำชากระป๋องมา พลางถามพร้อมพลิกกระป๋องน้ำดู ย้ายมาอยู่ญี่ปุ่นนานก็จริง แต่ก็ต้องมีอะไรที่ไม่รู้จักบ้างแหละน่า...
"ฮะ ฮะ นายไม่เคยกินเหรอ ชาอู่หลง*น่ะ" ยามาโมโตะหัวเราะอย่างอารมณ์ดีแล้วตอบคำถามไป
* ชื่อน้ำชาชนิดหนึ่ง มีสรรพคุณต้านมะเร็ง ลดความอ้วน ป้องกันเชื้อ hiv ฯลฯ
' เป๊าะ! '
หลังนั่งพิจารณาอยู่ในใจว่าจะกินดี ไม่กินดีอยู่สักพัก โกคุเดระก็ตัดสินใจเปิดฝากระป๋อง แล้วจิบน้ำชาเข้าไปเล็กน้อย "ไง อร่อยมั้ย? ^^" ยามาโมโตะถามขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายจิบน้ำชาเข้าไปแล้ว "อืม" โกคุเดระพยักหน้าเบาๆ แทนคำตอบ ดื่มน้ำชาเข้าไปอีกอึกหนึ่ง เมื่อช้อนตามองขึ้นข้างหน้าก็ได้เห็นจอมเนียนนั่งเท้าคางจ้องหน้าเขายิ้มๆ ทำให้เขาเขินขึ้นมาเอาดื้อๆ โกคุเดระวางกระป๋องน้ำชาไว้ในที่วางแก้วข้างตัว แล้วเบนสายตาไปนอกหน้าต่าง เอามือเท้าคาง หรืออีกนัยน์หนึ่งก็แทนคำพูดประมาณว่า 'จะมองไปทำไม เจ้าบ้า' ประมาณนั้น
'ขณะนี้ เรามาถึงสถานีชินโอซาก้าแล้ว ขอให้ท่านผู้โดยสารตรวจสอบสัมภาระให้เรียบร้อยก่อนลงรถด้วยค่ะ'
หลังจากนั่งอยู่บนรถได้ประมาณ 3 ชั่วโมง เสียงประกาศได้ดังขึ้น ว่าถึงสถานีปลายทางที่ทั้งคู่จะลงแล้ว ทั้งสองรีบลงจากรถ เพื่อไปต่อรถโดยสารไปยังจังหวัดนาระ ที่เป็นเป้าหมายในการมาเที่ยว(หรือเดท)ของพวกเขา
ตัดมาถึงตอนที่มาถึงนาระแล้ว~~ (เนปเปียขี้เกียจแต่ง ขี้เกียพิมพ์เยอะ//โดนโบก)
ยามาโมโตะพาโกคุเดระเดินมาเรื่อยๆ จนถึงสวนแห่งหนึ่ง ซึ่งมี...มี....มี....
'กวาง!' เดินว่อนอยู่แทบจะทุกจุด ซึ่งถ้าพูดตามจริงกวางเหล่านั้นก็มีอยู่แทบจะทั้งจังหวัดตั้งแต่แรกแล้ว
ยามาโมโตะพาคนตัวเล็กกว่าเข้ามาในเขตสวนที่ว่า หรือที่ชื่อจริงๆ คือ Nara Park (ใครไม่รู้จักไปถามอากู๋นะ ^^) โกคุเดระในตอนนี้ แทบจะเรียกได้ว่าแตกต่างจากทุกวันราวกับเป็นคนละคน "เป็นไง? น่ารักใช่ม้า~" ยามาโมโตะถามขึ้น เนื่องจากเห็นเพื่อนของตนยืนมองกวางเหล่านั้นตาแทบไม่กะพริบ ที่มุมปากเหมือนจะปรากฏรอยยิ้มจางๆ ขึ้นมา "อืม..." ตอบกลับไปเสียงเบาๆ ดูเหมือนเขาจะหลงสเน่ห์ความน่ารักของสัตว์กินพืชพวกนี้เข้าแล้ว
"เดี๋ยวมานะ โกคุเดระ" ยามาโมโตะพูดขึ้นหลังจากพาโกคุเดระมานั่งพักที่ต้นไม้ใหญ่ หลังยามาโมโตะเดินออกไป โกคุเดระก็ลุกขึ้นเดินไปทางลูกกวางตัวหนึ่งที่เดินอยู่ใกล้ พลางยกมือขึ้นลูบหัวลูกกวางตัวนั้น ใบหน้าขาวนวลติดจะสวย(?)ในบางมุม ปรากฏรอยยิ้มอ่อนโยนขึ้น ขับให้ดวงหน้าดูหน้ารักขึ้นไปอีก "น่ารักจัง..." โกคุเดระพูดขึ้น ด้วยความคิดที่ว่า คงมีแต่ตัวเขาเท่านั้นที่จะได้ยิน...ซึ่งมันผิด
"นั่นสิ...น่ารักเหมือนนายเลยนะ" โดยที่โกคุเดระไม่ทันตั้งตัว หมวกสีน้ำตาลติดผ้าขนรูปเขากวางก็ถูกสวมทับเส้นผมสีเงินบนหัวของโกคุเดระ "อ๊ะ! ไอ้บ้าเบสบอล!" ร่างบางหันกลับไปด้านหลังเพื่อจะตวาดไอ้บ้าเบสบอลของเขา(?)ที่ถือวิสาสะเอาหมวกมาสวมบนหัวเขา "ไม่เห็นต้องถอดนี่...น่ารักดีออก..." ตัวการเอ่ยขึ้นยิ้มๆ ก่อนเดินมาให้อาหารลูกกวางตัวน้อยอย่างเนียนๆ แต่คำพูดเมื่อครู่ ทำให้หมึกน้อยโกคุหน้าขึ้นสีไปเป็นที่เรียบร้อย "นายจะให้บ้างมั้ยล่ะ โกคุเดระ?" ยามาโมโตะหันมาถามอีกคน พร้อมยื่นถุงอาหารกวางให้ เมื่อเห็นกวางตัวอื่นเริ่มเดินเข้ามาหาแหล่งอาหารที่เขาแล้ว สำหรับโกคุเดระที่หน้าแดงอยู่แล้ว เจอรอยยิ้มชวนละลายเข้าไป หน้าก็แดงขึ้นอีก จนเจ้าตัวต้องเดินเข้ามาคว้าถุงอาหารอีกถุงในมือของยามาโมโตะไป แล้วเดินไปให้อาหารกวางตัวอื่นเป็นการแก้เขินอีกครั้ง
....น่าแปลก ที่เขาเองก็ไม่ถอดหมวกกวางที่อีกฝ่ายสวมให้เช่นกัน....
'ทำตัวน่ารักๆ อีกแล้วนะ...โกคุเดระ' แน่นอนว่าไม่มีใครได้ยินเสียงนี้ นอกจากยามาโมโตะเอง
ทั้งสองตระเวนเที่ยวไปตามสถานที่ท่องเที่ยวของจังหวัดนาระหลายที่ จนมาสิ้นสุดที่วัดไทโดจิ (เหมือนเดิม ไม่รู้จักถามอากู๋นะคะ) ซึ่งในคืนนี้ จะมีเทศกาลโอะมิทสึโทะริ* ซึ่งเป็นไฮไลท์ที่ยามาโมโตะตั้งใจจะพาโกคุเดระมาดู
*พิธีกรรมที่จัดขึ้นเพื่อขอพรให้ประเทศสงบสุข อุดมสมบูรณ์ มีการจุดคบไฟ และปล่อยลูกไฟให้ร่วงจากระเบียงวิหารนิงะทซึโด จะจัดกันตอนกลางดึก
ด้วยเหตุนี้ ยามาโมโตะจึงต้องให้โกคุเดระมานั่งพักบริเวณบันไดทางขึ้นวิหารในวัด "กี่ทุ่มแล้วน่ะ โกคุเดระ?" ยามาโมโตะถาม เพราะตัวเองไม่ได้ใส่นาฬิกามาจากบ้าน "4 ทุ่มยี่สิบ" โกคุเดระตอบหลังจากยกแขนข้างที่ใส่นาฬิกาข้อมือขึ้นดูแล้ว
"อีกประมาณ 2 ชั่วโมงก็เริ่มแล้วล่ะ" ยามาโมโตะพูดขึ้นลอยๆ "อ๊ะ!" จู่ๆ เขาก็อุทานขึ้นมา เมื่อมองขึ้นไปบนท้องฟ้ายามค่ำคืน ทำให้โกคุเดระต้องมองตามสายตาของเขา
...ฝนดาวตก...
ประกายแสงสีพิสุทธุ์ ตัดกับสีทมิฬของท้องฟ้ายามราตรี พูดได้อย่างเต็มปาก ว่าทำให้บรรยากาศของคืนนี้สวยงาม...และโรแมนติก...
"สวยจังเลยนะโกคุเดระ" ยามาโมโตะเปรยขึ้น พลางหันมองคนข้างตัว "มาขอพรด้วยกันนะ ^^"
"หา! ทำไมฉันต้องขอพรพร้อมนายด้วยฟะ!?!"
"เอาน่า นานๆ ที น้า~"
"เออ! ก็ได้วะ"
ทั้งสองหลับตาลง เอ่ยพรที่จะขอในใจ หวังลึกๆ ให้คำขอนั้น...เป็นจริง
"โกคุเดระ...นายขอพรว่าอะไรเหรอ" เมื่อลืมตาขึ้น ยามาโมโตะรีบถามจอมซึนของตน
"ไม่มีเหตุผลที่ต้องบอกแกนี่..." โกคุเดระตีสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้ แต่กลับแอบยิ้มจางๆ ในใจ
"เฮ้อ...ไม่บอกก็ตามใจ...แต่ฉันน่ะ ขอว่า..."
"私たち永遠お互いを愛しみましょう."
(ขอให้เรารักกันตลอดไป)
แค่นั้นก็พอแล้ว ที่จะทำให้โกคุเดระหน้าแดงขึ้นมาเป็นรอบที่ 3 ของวัน
"อ...ไอ้บ้า..."
ยามาโมโตะกุมมือของร่างบางไว้ มองหน้าด้วยสายตาจริงจัง และหนักแน่น "ฉันรักนายนะ โกคุเดระ.."
"ฉันขอสาบาน ว่าจะรักนายตลอดไป"
"..."
"หรือนายจะให้ฉันตะโกนตรงนี้เลยว่ารักนาย?" (เนียนอีกละ -*-)
"ไม่ต้องเลยเว้ย!! ไอ้บ้า!" (เขินอ่ะดิ)
"งั้นนายก็บอกมา ว่านายขอพรอะไร" (บังคับขู่เข็ญ)
"เออ...บอกก็ได้วะ -///-"
โกคุเดระยื่นใบหน้าแดงๆ เข้าไปใกล้หูของยามาโมโตะ ขยับปากกระซิบบางคำ "ฉันก็ขอว่า..."
"อ...ไอ้บ้า..."
ยามาโมโตะกุมมือของร่างบางไว้ มองหน้าด้วยสายตาจริงจัง และหนักแน่น "ฉันรักนายนะ โกคุเดระ.."
"ฉันขอสาบาน ว่าจะรักนายตลอดไป"
"..."
"หรือนายจะให้ฉันตะโกนตรงนี้เลยว่ารักนาย?" (เนียนอีกละ -*-)
"ไม่ต้องเลยเว้ย!! ไอ้บ้า!" (เขินอ่ะดิ)
"งั้นนายก็บอกมา ว่านายขอพรอะไร" (บังคับขู่เข็ญ)
"เออ...บอกก็ได้วะ -///-"
โกคุเดระยื่นใบหน้าแดงๆ เข้าไปใกล้หูของยามาโมโตะ ขยับปากกระซิบบางคำ "ฉันก็ขอว่า..."
"山本私は私を永遠に愛しています"
(ขอให้ยามาโมโตะรักฉันตลอดไป)
(ขอให้ยามาโมโตะรักฉันตลอดไป)
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เย้!!!!!! จบซะที มึนหัวจัง
เนปเปียนั่งหาข้อมูลเทศกาลของญี่ปุ่นช่วงมีนา แล้วก็เจอเทศกาลนี้เข้า จัดขึ้นช่วงต้นเดือน
ได้เทศกาลก็มานั่งหาที่ท่องเที่ยวจ.นาระต่อ กวางน่าร้ากกก
ขอขอบคุณเว็บ
http://www.japan-mook.com/web/?option=com_content&view=article&id=710000172&Itemid=89
สำหรับข้อมูลเทศกาล โอะมิทสึโทะริ นะคะ (ใครอยากเห็นบรรยากาศเทศกาลตามลิ้งค์นี้เลยยยย)
แล้วก็เว็บ
http://www.online-station.net/entertainment/japan-style/13
สำหรับข้อมูลสถานที่ท่องเที่ยวจ.นาระค่ะ (มีรูปหมวกกวางที่โกคุใส่ด้วยแหละ)
เนปเปียไปแล้ว บ๊ายบาย รักรีดเดอร์ทุกโคนนน
นักอ่านเงา เม้นท์หน่อยเห้อ~
เย้!!!!!! จบซะที มึนหัวจัง
เนปเปียนั่งหาข้อมูลเทศกาลของญี่ปุ่นช่วงมีนา แล้วก็เจอเทศกาลนี้เข้า จัดขึ้นช่วงต้นเดือน
ได้เทศกาลก็มานั่งหาที่ท่องเที่ยวจ.นาระต่อ กวางน่าร้ากกก
ขอขอบคุณเว็บ
http://www.japan-mook.com/web/?option=com_content&view=article&id=710000172&Itemid=89
สำหรับข้อมูลเทศกาล โอะมิทสึโทะริ นะคะ (ใครอยากเห็นบรรยากาศเทศกาลตามลิ้งค์นี้เลยยยย)
แล้วก็เว็บ
http://www.online-station.net/entertainment/japan-style/13
สำหรับข้อมูลสถานที่ท่องเที่ยวจ.นาระค่ะ (มีรูปหมวกกวางที่โกคุใส่ด้วยแหละ)
เนปเปียไปแล้ว บ๊ายบาย รักรีดเดอร์ทุกโคนนน
นักอ่านเงา เม้นท์หน่อยเห้อ~
By : FraN Di NebbiA
Love U Reader.
ARIGATO GOZAIMASU
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น