Short & Song fiction KHR

ลำดับตอนที่ #1 : CHAPTER 1 :: Amore vero è reale :: BF

CHAPTER 1
:: Amore vero è reale < รักแท้มีอยู่จริง > ::

::BF::

 

14/02         
   

                "ฮะๆ ดูสิ มุคุโร่คุงเข้ากับสร้อยเส้นนี้จริงๆ ด้วย" เสียงหัวเราะคลอเบาๆ กับน้ำเสียงทุ้มดังขึ้นจากชายหนุ่มเรือนผมสีพิสุทธุ์ ข้างๆ มีชายหนุ่มอีก

คนกำลังยืนหน้าแดง เพราะคำแซวเมื่อครู่ของคนรัก กับของขวัญวันวาเลนไทน์ที่เขาซื้อมาให้ "บ้าเหรอครับ คุณเบียคุรัน แต่ยังไงก็...ขอบคุณนะครับ"

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าขาวนวล ทำให้ดูน่าหลงใหลมากขึ้นเป็นเท่าตัว "อ๊ะ!" มุคุโร่อุทานขึ้นเบาๆ เมื่อจอมเนียนข้างๆ ก้มลงมาหอมแก้มตนอย่างถือ

สิทธิ์'ความเป็นเจ้าของ'

               

                ......ซึ่งภาพทั้งหมด อยู่ในสายตาของสายหมอกอีกคน.......

               

                ช่อดอกไม้หลากสีช่อเล็กถูกทิ้งลงกับพื้นหญ้า เด็กหนุ่มในเครื่องแบบหน่วยลอบสังหารวาเรียหันหลังกลับพร้อมหยาดน้ำสีใสที่ไหลรินจาก

นัยน์ตาสีน้ำทะเล......ขาเรียววิ่งกลับตามเส้นทางที่คุ้นเคย รู้สึกตัวอีกทีก็มาถึงสวนด้านหลังปราสาทวาเรียแล้ว

             
                ฟรานหันหลังพิงกำแพงด้านหลังของปราสาทวาเรีย นั่งชันเข่า ซุกหน้าลงกับแขน เสียงหวานพึมพำกับตัวเองเบาๆ "ทำไม...ทั้งที่รู้อยู่แล้ว ว่า

อาจารย์รักเค้า...ทำไมถึงยังไม่เลิกรักอาจารย์อีก..." น้ำตายังคงไหลออกมาเรื่อยๆ โดยที่เจ้าตัวไม่คิดจะเช็ดออก ราวกับอยากระบายความเจ็บปวดในใจให้

หมด "ถ้ารักใครแล้วเจ็บแบบนี้ล่ะก็ จะไม่รักใครอีกแล้ว..." มือเรียวกำแขนเสื้อแน่นจนยับ ตอนนั้นเอง...

               
                "อกหักมาเหรอไง ไอ้กบ ชิชิชิ"
 

.......เก็บซ่อนตัวเองมานานเท่าไร
จะไปกลัวทำไมควาามรัก
สิ่งที่เธอไม่เคยรู้จักเลยสักครั้ง..........
 

               

                "ร...รุ่นพี่เบล!" ฟรานรีบเช็ดน้ำตาบนใบหน้าออกอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นคนตรงหน้า "วันวาเลนไทน์ ใครเค้ามานั่งน้ำตาเช็ดหัวเข่ากันมั่งฮะ? ไอ้

กบบ๊อง" เบลพูดพร้อมใช้มือโยกหมวกกบของรุ่นน้องครงหน้าไปมา "รักแรก ไม่ใช่รักสุดท้ายซะหน่อย"

 

.........หากเธอลองมองมาให้ดี
ฉันมีเธอคนเดียวเท่านั้น
แค่เพียงเธอเข้ามาใกล้กันก็จะเข้าใจ.......

 

               
                "ไม่น่าเชื่อนะครับ...อย่างรุ่นพี่เบลจะพูดคำพวกนี้เป็นด้วย" หลังปรับอารมณ์ให้เป็นปกติได้ดูเหมือนสมองส่วนที่ใช้กวนประสาทคนจะทำงาน

เป็นปกติด้วย ทำให้โดนมีดออริจินัลของเบลปักหัว (หมวกกบ) ไป 3 รู "ชอบวอนหาที่ตายจังเนอะไอ้กบ" เบลแสยะยิ้มเย็นๆ ก่อนที่ฟรานจะลุกขึ้นวิ่งหนี

โดยมีเบลวิ่งปามีดตามไปติดๆ เหมือนภาพที่เห็นบ่อยแทบทุกวัน

               
                ......แต่สิ่งที่เปลี่ยนไป คงเป็นความรู้สึกของเบล...เจ้าชายนักฆ่า ผู้ไม่เคยมอบหัวใจให้ใคร.......
 

.......อาจไม่ดีราวกับเจ้าชาย
อาจไม่คล้ายกับคนในฝัน
แต่ฉันพร้อมร้อนหนาวแทนเธอได้เสมอ.......
 

8:34 PM.

             
               สายลมพัดอ่อนผ่านระเบียงหรูหน้าห้องนอนของผู้พิทักษ์สายหมอกแห่งวาเรีย ร่างบางยืนอยู่ริมระเบียง ในมือกำภาพถ่ายของตน กับมุคุโร่แน่น

เมื่อนึกถึงภาพที่เห็นตอนเช้า กลับกลั้นน้ำตาที่เคยเหือดแห้งไปแล้วไม่ได้ "ทั้งที่อยากจะลืม...ฮึก....!"

 

........จะกุมมือเวลาร้องไห้
เช็ดน้ำตาให้กับเธอ
อยู่ปลอบใจไม่ยอมห่างไกลให้เธอได้รู้
 

 

                ความอบอุ่นจากลำแขนแกร่งที่โอบรอบเอวบางอย่างไม่ทันตั้งตัว ทำให้ฟรานหันหน้าไปด้านหลังด้วยความตกใจ "รุ่นพี่เบล...." เด็กหนุ่มเอ่ย

เสียงเบา เผลอกลั้นหายใจโดยอัตโนมัติ ใบหน้าของทั้งสองอยู่ห่างกันเพียงไม่กี่เซนติเมตร "อยากร้องไห้นักก็ร้องออกมาสิ ไอ้กบบ๊องเอ๊ย" เบลพูดเสียง

เบา พอให้ได้ยินแค่ 2 คน พลางกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น ฟรานสะอื้นเบาๆ ก่อนซบใบหน้าลงกับอกของอีกฝ่าย ร่างสูงโน้มใบหน้าลง กระซิบถ้อยคำ ที่

ไม่ว่าใครก็คงคิดไม่ถึง ว่าเขาคนนี้จะพูดมันออกมา ซึ่งเป็นคำพูดที่ฟรานก็ไม่เคยคิด ว่าจะได้ยิน

 

"Ti amo..."

.........รักแท้ยังมีอยู่จริง........

 

                  "ต่อให้นายไม่รักฉัน ฉันก็อยากให้นายรู้ ว่าฉันรักนาย...ฟราน" คำพูดไม่กี่ประโยค กลับเป็นเสมือนการเยียวยาสมานแผลในจิตใจสำหรับ      

ฟราน แม้จะไม่แน่ใจในความรู้สึก แต่หัวใจกลับเต้นรัว หลายควาามรู้สึกที่ผสมปนเป "....รุ่นพี่แน่ใจเหรอครับ....ว่ารัก me" เด็กหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ 

"ฉันจะโกหกแกไปทำไมฮะ?" เบลใช้นิ้วเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบา...อ่อนโยน ความรู้สึกที่ไม่เคยคิดว่าจะได้รับ...จากเขาคนนี้...

 

 

.........หนึ่งดวงใจของฉันอาจดูว่าไม่เท่าไหร่
ถึงแม้ว่ามันไม่ยิ่งใหญ่พอให้เชื่อในรัก
หนึ่งดวงใจดวงเดียวจากฉันขอทำให้เธอรู้จัก
เพียงเธอจะเชื่อเหมือนกันกับฉัน.............

                        

                   "ฉันจะรอนาย รอจนกว่านายจะรักฉัน" มือเรียวเชยคางมนขึ้นสบตา (ถึงจะไม่เห็นตาเบลก็เหอะ) "สัญญาแล้วนะ ว่าจะรอ" แววตาสีมรกต

ฉายประกายหวั่นไหวกับคนตรงหน้า "อืม...ฉันสัญญา" สิ้นคำพูดนั้น เบลโน้มตัวลงมอบจุมพิตแผ่วเบาให้อีกฝ่าย ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปในโพรงปาก ช่วงชิง

ความหอมหวานจากร่างบาง  แทนที่จะแสดงอาการขัดขืนเหมือนช่วงแรก แขนเรียวเล็กกลับโอบรอบคอของเบลอย่างเผลอไผล "อ...อืม..." เสียงคราง

หลุดออกมาจากริมฝีปากหวาน เผลอจูบตอบกลับไปอย่างลืมตัว...


                   "อื้อ..." มือเล็กทุบแผ่นหลังของคนตรงหน้าเบาๆ เป็นสัญญาณว่าใกล้หมดอากาศหายใจ เบลผละปากออกอย่างอ้อยอิ่ง เก็บความรู้สึก

เสียดายไว้ลึกๆ ในใจ "รุ่นพี่บ้า...นั่นมันเฟิร์สคิสของ me เลยนะ ชิ -3-" พูดจบฟรานก็วิ่งกลับเข้าไปในห้องนอน >> เอาผ้าห่มคลุมโปง "รุ่นพี่~~เดี๋ยวปิด

ไฟกับล็อกประตูให้ me ด้วยนะคร้าบ"
 

                   "ชิ ติดหนี้เจ้าชายครั้งนึงแล้วนะไอ้กบ"

 

........รักแท้ยังมีอยู่จริง.......


"บอกว่าจะรอแล้ว ต้องรอกันจริงนะ....รุ่นพี่เบล"


kimino risono otomo janaikedo
kimino koto wo mimamoru
konna bouku demo darenimo makenai 
sutto sobani i ruyo....
ai ka arukara

อาจจะไม่ใช่ผู้ชายในจินตนาการของเธอ
ผมก็จะปกป้องดูแลคุณ
ถึงจะเป็นเพียงตัวผมที่ต่ำต้อย แต่ก็ไม่แพ้ใคร
จะขอเคียงข้างเธอตลอดไป
เพราะว่ามีรักแท้อยู่

"Ti amo"


 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

กว่าจะจบ รากเลือด

เนปเปียว่ามันแปลกๆ นะ

ช่างเหอะ ฟิค bf เรื่องแรกในชีวิต

เรื่องนี้มีภาคต่อนะ มันยังไม่จบ

เม้นท์ให้เนปเปียหน่อยนะคร้าบบบ
 

เพลงที่ใช้ใน song-fic นี้คือเพลงรักแท้มีอยู่จริง ประกอบละครเวที เรื่องข้างหลังภาพนะคร้าบบบบบ
 

วันนี้ไปละฮัฟ คืนพรุ่งนี้อาจมาอัพภาคต่อให้

จะพยายามพัฒนาฝีมือขึ้นเรื่อยๆ ฮัฟ