ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [WAY] ไฟ กับ น้ำแข็ง
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
ณ บ้านหลังเล็กในจังหวัดของโลกเอเลียที่ 180 จังหวัดเหมันต์
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
"อ้า~" เสียงของคุณแม่มือใหม่แสนสวยที่มีผมยาว 2 เมตรสีขาว(เวอร์ไปมั้ย - - ) อุ้มบุตรชายของตนที่เพิ่งเกิดมาใหม่อย่างทนุถนอม ผิวสีน้ำผึ้ง ผมขาวคล้ายมารดาของตน
"ลูกน่ะเป็นผู้ชายที่น่ารักที่สุดในโลกเลยรู้มั้ยจ๊ะ หน้าตาหล่อเหลาบาดใจแม่เหลือเกิน"
"แอ้~" เด็กทารกน้อยลืมตาสีฟ้าของตนขึ้นมา มองหน้าผู้เป็นแม่อย่างน่ารัก~!
"แอ้ แอ้ หิวนมหรือจ๊ะ"แม่สาวผม 2 เมตรทำเสียงล้อเลียนลูกสุดที่รัก แล้วเดินไปหยิบน้ำแข็งรสนมขึ้นมาใส่ปากเด็ก
"อร่อยไหมจ๊ะ ลูกรักของแม่" แม่สาวผม 2 เมตรมองดูลูกตัวเองที่ทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกกับน้ำแข็งที่ผู้เป็นแม่ยัดเข้าไปเมื่อกี้
"โอ้ กลืนไม่ได้เหรอลูก ไม่เป็นไร เดี๋ยวแม่จัดการเองจ้ะ" แม่สาวล้วงเอาน้ำแข็งออกมาจากปากเด็ก แล้วเอามาอมๆๆๆๆๆๆๆ แต่ไม่กลืน แล้วบรรจงจูบปากเด็กทารกน้อย ป้อนน้ำนมเข้าไปให้ (สงสารเด็กว่ะ : ไรเตอร์เวย์)
"อืม ลูกชายสุดที่รักของแม่ชื่ออะไรดีน้า" แม่สาวผมยาวทำหน้าคิด นั่งลงบนเก้าอี้น้ำแข็ง
"แป๊ปซี่ ลิลลี่ ปี่ดอง ครองใจ ไพศาล การดา กาเซล...อื้ม กาเซลละกันนะ ลูกรัก"
แม่สาวผม 2 เมตรมองดูลูกชายที่หลับพริ้มบนอ้อมกอดของตัวเอง
"หลับฝันดีนะลูก กาเซลของแม่..." แม่สาวผมยาว 2 เมตร ก้มลงจูบลูกชายของตนที่หน้าผาก ทำให้กาเซลแข็งเป็นน้ำแข็งไปในทันที
"ตายจริง! ลูกฉัน! ใครอยู่ข้างนอกเอาน้ำอุณหภูมิสูงมาหน่อยเร็วเข้า!" (น้ำร้อนเถอะ)
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
ณ...โลกเอเลียจังหวัดที่ 181 จังหวัดไฟผลาญ....
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
"โอ้ ว็อดซัพเกิรล์ โอ้โอ้ เป็นไงบ้างจ้าที่รัก โย่โย่" เสียงของชายหนุ่มเดินมาที่บ้านที่เต็มไปด้วยไฟของตน พูดคุยกับแม่สาวผมสั้นอย่างน่ารัก
"โอ้ มายเกิรล์ ทำไมบ้านเรามันใหม้ไปหมดแล้วล่ะ โอ้โอ้ โย่ว~" ชายหนุ่มมองดูบ้านรอบๆที่ขณะนี้ใหม้ไปด้วยไฟ
"คุณ! ก็! น่า! จะ! รู้! นี่! คะ!" แม่สาวเสียงดังโผงผางได้ตลอดปีพูดขึ้น ในมือถือลูกชายผมแดงที่เพิ่งลืมตาออกมาดูโลกาอยู่ ผมสีแดง ตัวสีแดง บ่งบอกว่าเพิ่งถูกลวก - - เนื่องจากเลือดของแม่สาวผมสั้นนั้นร้อนดั่งไฟ เลยลวกลูกสุดที่รักของตนไปเรียบร้อย
"แง้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" เด็กน้อยผมแดงแหกปากลั่น ดิ้นพล่านไปในอ้อมกอดของมารดาไปทั่ว
"โอ้โอ้ มายด์บอย ใจเย็นๆๆๆ ลงหน่อย โย่ว~"ชายหนุ่มรับลูกของตนขึ้นมากอด เด็กน้อยถึงยอมหยุดดิ้น
"อยากรู้จริงว่ายัยหิมะขาวยาว 2 เมตร นั่นจะรู้สึกยังไงที่เห็นลูกฉัน ป่านนี้มันยังไม่คลอดแน่เลย ลูกของเราหล่อเหลาออกปานนี้ เอาไปอวดซักหน่อยดีกว่า" แม่สาวผมสั้นลุกขึ้นและหยิบลูกมาที่สวน 'อัคคีเหมันต์' ที่มีไว้คั่นกลางระหว่างจังหวัด 180 และ 181 และเพื่อเชื่อมมิตรภาพของคนทั้งสองจังหวัด
------------------------------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
ณ...สวน 'อัคคีเหมันต์'.......
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
สิ่งแรกที่ประจักษ์แก่ดวงตาของทั้งคู่ก็คือ ฝ่ายตรงข้ามที่เป็นคู่กัดกันมาชาติเศษ ทั้งที่ทั้ง 2 ฝ่ายอยากปรองดองกันใจแทบขาด แต่เพราะสามีของเจ้าหล่อนทั้งสองคนกัดกันจนจะฆ่ากันตาย ทั้งสองสาวจึงแอบมาปรองดองกันเงียบๆ
"นี่ยูคิ(ชื่อของแม่กาเซล เอาชื่อนี้ไปก่อนละกัน)ลูกเธอแข็งแรงดีไหม"
"อืม ฮานาบิ แข็งแรงดีจ๊ะ ดูสิ"
ทั้งสองสาวผลัดกันอุ้มลูกของฝ่ายตรงข้าม กาเซลเมื่อถูกแม่สาวผมสั้นอุ้มก็เกิดอาการตัวอุ่นขึ้น สีผิวที่เป็นสีขาวซีดเกาะไปด้วยหิมะก็ค่อยๆ เปลี่ยนสีกลับมาเป็นสีผิวปกติ ส่วนเบิรน์ เมื่อถูกแม่สาวผมยาว 2 เมตรอุ้มก็มีสีหน้าเย็นสบายขึ้น จากผิวแดงก่ำก็กลับเป็นสีผิวปกติ แม่สาวผมยาวกับแม่สาวผมสั้นมองหน้ากันแล้วหัวเราะคิกคักตามประสาแม่
"มีความสุขจังนะ ยูคิ" แม่สาวมือใหม่ทั้งสองนั่งบนหญ้านุ่ม คุยกันไปเรื่อย
"อื้ม ลูกของเราเพิ่งเกิดใหม่นี่ เธอเองก็มีความสุข"
"ใช่ แต่ฉันอยากให้ครอบครัวเราปรองดองกันมากกว่า" แม่สาวผมสั้นเอื้อมมาหยิบลูกของตนไปวางคู่กับลูกของแม่สาวผมยาว
"ฉันก็เหมือนกันนะ ฉันไม่อยากให้กาเซลกับเบิรน์เกลียดกันเหมือนพ่อของเขา" แม่สาวผมยาวทำหน้าเศร้าสร้อย
"สัญญากันได้ไหม ยูคิ"
"อะไรเหรอ"
"ถ้าลูกของเราทั้งสองโตขึ้น เธอต้องปล่อยให้ลูกของเรามาเล่นกันบ้าง เพื่อลดช่องว่างระหว่างลูก"
"ได้สิ! ฮานาบิ ฉันอยากให้ลูกของเรารักกันเหมือนเราทั้งสองคน ไม่อยากให้ทะเลาะกัน"
"สัญญานะ ยูคิ"
"เท่าชีวิตเลยจ๊ะ ฮานาบิ"
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบข่าวครับ ผมว่าไม่มีใครอยากติดตามฟิคผมเท่าไหร่หรอกใช่ป่ะ อีกอย่างถ้าเราเขียน
เรื่องเกิดอยู่นั่นทั้ง 4 คน มันแปลกๆ ผมเลยยื่นคำร้องเข้า ครม. (ไวท์) ว่าอีก 2 ตอนที่
เหลือ ให้แต่งเป็นเด็กอายุ 3 ขวบกันเลย ก็คือคู่ เอนโดกับคาเซะนั่นเอง และ โกเอนจิ
กับ ฟุบุคิด้วยนะครับ
ติดตามหน่อยน้า~
ณ บ้านหลังเล็กในจังหวัดของโลกเอเลียที่ 180 จังหวัดเหมันต์
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
"อ้า~" เสียงของคุณแม่มือใหม่แสนสวยที่มีผมยาว 2 เมตรสีขาว(เวอร์ไปมั้ย - - ) อุ้มบุตรชายของตนที่เพิ่งเกิดมาใหม่อย่างทนุถนอม ผิวสีน้ำผึ้ง ผมขาวคล้ายมารดาของตน
"ลูกน่ะเป็นผู้ชายที่น่ารักที่สุดในโลกเลยรู้มั้ยจ๊ะ หน้าตาหล่อเหลาบาดใจแม่เหลือเกิน"
"แอ้~" เด็กทารกน้อยลืมตาสีฟ้าของตนขึ้นมา มองหน้าผู้เป็นแม่อย่างน่ารัก~!
"แอ้ แอ้ หิวนมหรือจ๊ะ"แม่สาวผม 2 เมตรทำเสียงล้อเลียนลูกสุดที่รัก แล้วเดินไปหยิบน้ำแข็งรสนมขึ้นมาใส่ปากเด็ก
"อร่อยไหมจ๊ะ ลูกรักของแม่" แม่สาวผม 2 เมตรมองดูลูกตัวเองที่ทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกกับน้ำแข็งที่ผู้เป็นแม่ยัดเข้าไปเมื่อกี้
"โอ้ กลืนไม่ได้เหรอลูก ไม่เป็นไร เดี๋ยวแม่จัดการเองจ้ะ" แม่สาวล้วงเอาน้ำแข็งออกมาจากปากเด็ก แล้วเอามาอมๆๆๆๆๆๆๆ แต่ไม่กลืน แล้วบรรจงจูบปากเด็กทารกน้อย ป้อนน้ำนมเข้าไปให้ (สงสารเด็กว่ะ : ไรเตอร์เวย์)
"อืม ลูกชายสุดที่รักของแม่ชื่ออะไรดีน้า" แม่สาวผมยาวทำหน้าคิด นั่งลงบนเก้าอี้น้ำแข็ง
"แป๊ปซี่ ลิลลี่ ปี่ดอง ครองใจ ไพศาล การดา กาเซล...อื้ม กาเซลละกันนะ ลูกรัก"
แม่สาวผม 2 เมตรมองดูลูกชายที่หลับพริ้มบนอ้อมกอดของตัวเอง
"หลับฝันดีนะลูก กาเซลของแม่..." แม่สาวผมยาว 2 เมตร ก้มลงจูบลูกชายของตนที่หน้าผาก ทำให้กาเซลแข็งเป็นน้ำแข็งไปในทันที
"ตายจริง! ลูกฉัน! ใครอยู่ข้างนอกเอาน้ำอุณหภูมิสูงมาหน่อยเร็วเข้า!" (น้ำร้อนเถอะ)
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
ณ...โลกเอเลียจังหวัดที่ 181 จังหวัดไฟผลาญ....
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
"โอ้ ว็อดซัพเกิรล์ โอ้โอ้ เป็นไงบ้างจ้าที่รัก โย่โย่" เสียงของชายหนุ่มเดินมาที่บ้านที่เต็มไปด้วยไฟของตน พูดคุยกับแม่สาวผมสั้นอย่างน่ารัก
"โอ้ มายเกิรล์ ทำไมบ้านเรามันใหม้ไปหมดแล้วล่ะ โอ้โอ้ โย่ว~" ชายหนุ่มมองดูบ้านรอบๆที่ขณะนี้ใหม้ไปด้วยไฟ
"คุณ! ก็! น่า! จะ! รู้! นี่! คะ!" แม่สาวเสียงดังโผงผางได้ตลอดปีพูดขึ้น ในมือถือลูกชายผมแดงที่เพิ่งลืมตาออกมาดูโลกาอยู่ ผมสีแดง ตัวสีแดง บ่งบอกว่าเพิ่งถูกลวก - - เนื่องจากเลือดของแม่สาวผมสั้นนั้นร้อนดั่งไฟ เลยลวกลูกสุดที่รักของตนไปเรียบร้อย
"แง้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" เด็กน้อยผมแดงแหกปากลั่น ดิ้นพล่านไปในอ้อมกอดของมารดาไปทั่ว
"โอ้โอ้ มายด์บอย ใจเย็นๆๆๆ ลงหน่อย โย่ว~"ชายหนุ่มรับลูกของตนขึ้นมากอด เด็กน้อยถึงยอมหยุดดิ้น
"อยากรู้จริงว่ายัยหิมะขาวยาว 2 เมตร นั่นจะรู้สึกยังไงที่เห็นลูกฉัน ป่านนี้มันยังไม่คลอดแน่เลย ลูกของเราหล่อเหลาออกปานนี้ เอาไปอวดซักหน่อยดีกว่า" แม่สาวผมสั้นลุกขึ้นและหยิบลูกมาที่สวน 'อัคคีเหมันต์' ที่มีไว้คั่นกลางระหว่างจังหวัด 180 และ 181 และเพื่อเชื่อมมิตรภาพของคนทั้งสองจังหวัด
------------------------------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
ณ...สวน 'อัคคีเหมันต์'.......
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
สิ่งแรกที่ประจักษ์แก่ดวงตาของทั้งคู่ก็คือ ฝ่ายตรงข้ามที่เป็นคู่กัดกันมาชาติเศษ ทั้งที่ทั้ง 2 ฝ่ายอยากปรองดองกันใจแทบขาด แต่เพราะสามีของเจ้าหล่อนทั้งสองคนกัดกันจนจะฆ่ากันตาย ทั้งสองสาวจึงแอบมาปรองดองกันเงียบๆ
"นี่ยูคิ(ชื่อของแม่กาเซล เอาชื่อนี้ไปก่อนละกัน)ลูกเธอแข็งแรงดีไหม"
"อืม ฮานาบิ แข็งแรงดีจ๊ะ ดูสิ"
ทั้งสองสาวผลัดกันอุ้มลูกของฝ่ายตรงข้าม กาเซลเมื่อถูกแม่สาวผมสั้นอุ้มก็เกิดอาการตัวอุ่นขึ้น สีผิวที่เป็นสีขาวซีดเกาะไปด้วยหิมะก็ค่อยๆ เปลี่ยนสีกลับมาเป็นสีผิวปกติ ส่วนเบิรน์ เมื่อถูกแม่สาวผมยาว 2 เมตรอุ้มก็มีสีหน้าเย็นสบายขึ้น จากผิวแดงก่ำก็กลับเป็นสีผิวปกติ แม่สาวผมยาวกับแม่สาวผมสั้นมองหน้ากันแล้วหัวเราะคิกคักตามประสาแม่
"มีความสุขจังนะ ยูคิ" แม่สาวมือใหม่ทั้งสองนั่งบนหญ้านุ่ม คุยกันไปเรื่อย
"อื้ม ลูกของเราเพิ่งเกิดใหม่นี่ เธอเองก็มีความสุข"
"ใช่ แต่ฉันอยากให้ครอบครัวเราปรองดองกันมากกว่า" แม่สาวผมสั้นเอื้อมมาหยิบลูกของตนไปวางคู่กับลูกของแม่สาวผมยาว
"ฉันก็เหมือนกันนะ ฉันไม่อยากให้กาเซลกับเบิรน์เกลียดกันเหมือนพ่อของเขา" แม่สาวผมยาวทำหน้าเศร้าสร้อย
"สัญญากันได้ไหม ยูคิ"
"อะไรเหรอ"
"ถ้าลูกของเราทั้งสองโตขึ้น เธอต้องปล่อยให้ลูกของเรามาเล่นกันบ้าง เพื่อลดช่องว่างระหว่างลูก"
"ได้สิ! ฮานาบิ ฉันอยากให้ลูกของเรารักกันเหมือนเราทั้งสองคน ไม่อยากให้ทะเลาะกัน"
"สัญญานะ ยูคิ"
"เท่าชีวิตเลยจ๊ะ ฮานาบิ"
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบข่าวครับ ผมว่าไม่มีใครอยากติดตามฟิคผมเท่าไหร่หรอกใช่ป่ะ อีกอย่างถ้าเราเขียน
เรื่องเกิดอยู่นั่นทั้ง 4 คน มันแปลกๆ ผมเลยยื่นคำร้องเข้า ครม. (ไวท์) ว่าอีก 2 ตอนที่
เหลือ ให้แต่งเป็นเด็กอายุ 3 ขวบกันเลย ก็คือคู่ เอนโดกับคาเซะนั่นเอง และ โกเอนจิ
กับ ฟุบุคิด้วยนะครับ
ติดตามหน่อยน้า~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น