ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [White] ฝากเลี้ยง ?
ณ...ซันการ์เดน โรงเรียนเอเลีย.....................
ณ...คฤหาสน์หลังใหญ่มากกกกกก อยู่กลางหุบเขาแพน ในโลกเอเลีย...
"ลูกชายหรือลูกหญิง?" ชายคนหนึ่งรีบวิ่งมาที่ห้องนอนของตนกับภรรยา หลังจากที่
ภรรยาเข้าห้องไปคลอดนานมากแล้ว
�
"ลูกชายค่ะนายท่าน สุขภาพแข็งแรงดีซะด้วยค่ะ"สาวใช้คนหนึงเดินออกมา พร้อมถือเด็กน้อยหน้าตาเท่ ผมสีแดงออกมาด้วย
"อ่า...มีความสุขจัง"ชายคนนั้นอุ้มลูกของตนแล้วพรมจูบทั่วใบหน้า
"พ่อจะรักและเลี้ยงดูลูกอย่างดี"
________________________________________________________________
ณ...บ้านขนาดกลาง อยู่ในโลกเอเลีย...
"แง้งงงงงงงงงงงงงง"
เสียงเด็กร้องออกมาจากห้องคลอด ชายผมเขียวรีบเข้าไปดูทันที
"ฮือ ฮือ" เสียงผู้เป็นแม่สะอึกสะอื้นระงมดังลั่น
"เป็นอะไรไปน่ะคุณ"
"รู้ดีแก่ใจคุณยังมาถามฉันอีก T^T"
"แล้วคุณเป็นอะไร..."
"ลูกของเรา...คงอยู่กับเราไม่ได้ใช่มั้ย"
"ผมคิดว่าน่าจะเป็นอย่างนั้น...เราไม่มีเงินมากพอที่จะมาเลี้ยงดูเขาได้"
"ทำไมล่ะ!?! เค้าเป็นลูกของเรานะ ทำไมต้องให้เขาตายด้วย! ฉันไม่เข้าใจ..."
"ใจเย็นๆ คุณก็รู้ว่าผมติดหนี้เขาไว้เยอะมาก เราคงเลี้ยงดูเขาไม่ได้หรอก..."
"เลี้ยงอย่างไรก็ได้ ฉันยอมกินแกลบ กินน้ำโคลน เลี้ยงเขาไว้เถอะนะ..."
ชายหนุ่มผมสีเขียวจ้องตาของร่างบางที่อยู่ตรงหน้า สลับกับ ทารกน้อยที่หุ้มผ้าไว้เรียบร้อย...
"นั่นคุณจะทำอะไร!?!" แม่สาวผมเขียวร้องถามเมื่อชายหนุ่มหยิบปิ่นปักผมที่วางอยู่ข้างๆ
ขึ้นมาแล้วเดินไปที่ทารกน้อย
"คุณอย่าทำอะไรบ้าๆนะ!" ชายหนุ่มเดินไปที่ทารก เงื้อปิ่นปักผมขึ้นเหนือหัว
"ไม่!!!!!!!!" แม่สาวผมเขียวอยากจะลุกไปห้าม ถ้าไม่ติดว่าไร้แรงที่จะก้าวเดินต่อไปอีก
ฉึก!
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!" ปิ่นปักผมทิ่มลงผ่านผ้า
ที่ห่อตัวของทารก จนไปถึงตัวของเด็กน้อย เลือดไหลซึมออกมาจากบาดแผล...
"คุณบ้าไปแล้ว! คุณทำกับสายเลือดแท้ๆของคุณได้ลงคอ..." แม่สาวผมเขียวร้องลั่น เสียงสะอื้นตามมาอย่างไม่ขาดสาย เกินไป...มันเกินไป
" ... "�เหมือนสติของชายหนุ่มจะเลื่อนลอย เขาหยิบมีดขึ้นมาจากกางเกง และวิ่งเข้าไป
หาแม่สาวที่นั่งร้องให้อยู่
"ว้ากกกกกกกกกกกกก!"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!" แม่สาวผมยาวเบี่ยงตัวหลบทัน มีดปักอยู่ตรงกำแพง ชายหนุ่มพยายามเอามีดออกมาจากกำแพงให้ได้...
วืด!�
เสียงเปิดประตู ปรากฏร่างของยายแก่คนหนึ่ง ถือไม้เท้ามา ดูท่าทางใจดี�
"คุณแม่คะ! ช่วยด้วยค่ะ หยุดลูกของคุณแม่หน่อยสิคะ" แม่สาวผมเขียวคลานเข้าไปกอดขา แม่ของสามี สะอื้นไห้หลายครั้ง
"อืม ดูท่าจะมีเรื่องกันนะ" หญิงชรายังคงยิ้ม ยิ้ม และยิ้ม เดินเข้าไปหาผู้เป็นลูกชายของตน
พลั่ก พลั่ก พลั่ก พลั่ก
หญิงชราดึงมีดที่ปักอยู่ตรงผนังออกมาอย่างง่ายดาย ก่อนจะกระหน่ำแทงฟันไม่ยั้ง ไม่ได้สนใจซักนิดว่าคนที่ถูกแทงอยู่จะเป็นลูกของตัวเอง
"คุณแม่!!!!!!!!!!!!!!!!" แม่สาวผมเขียวร้องแทบสิ้นสติ เข้ามากอดขาของผู้ที่เป็นแม่สามีของตน
"หยุดเถอะค่ะ!...ทำไมต้องทำขนาดนี้ด้วย...พอเถอะค่ะ!!!!!" น้ำตาหยดแล้วหยดเล่า ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย ทุกคนเป็นอะไรไปกันหมด!
"ลูกสะใภ้..." เสียงของแม่สามีดังขึ้น แม่สาวผมเขียวจึงเงยหน้าขึ้นดู เห็นคราบน้ำตาอยู่ในดวงตาของเธอ
"แม่..."
สิ้นคำสุดท้ายของแม่สาวผมเขียว�หญิงชราก็มอบคมแหลมของมีดเข้าสู่กลางหัวใจของแม่สาวผมเขียวอย่างรวดเร็ว!
ตึก
ร่างไร้วิญญานของแม่สาวผมเขียวกองลงกับพื้น หญิงชรามองดูอย่างไม่รู้สึกอะไรทั้งสิ้น ก่อนเดินไปหาทารกน้อย�
"อืม หลานย่ายังไม่ตายนี่จ๊ะ" หญิงชรายิ้มไปให้ทารกน้อยที่หายใจรวยรินอยู่
"ไปโรงพยาบาลกันเถอะจ๊ะ..." หญิงชราอุ้มทารกน้อยออกจากห้อง และเดินทางไปโรงพยาบาล...
"ต่อไปนี้หลานย่าชื่อ...มิโดริคาว่า� ริวจิ นะจ๊ะ"
_______________________________________________________________
ตอนนี้จบแล้วค่ะ - - พอแต่งเสร็จกลับมาดู...
โอ้โห เราซาดิตส์ไปแล้วรึนี่�- -
โหดไปมั้ย ไม่รู้หรอกนะคะเพราะตอนนี้ไรเตอร์ชินจนชาไปแล้วค่ะ�
พอดีเมื่อเช้าพี่เวย์ทำแก้วชงชาใบโปรดของไวท์แตก - - วันนี้เลยไม่ได้ชงชากิน อาจจะ
อารมณ์หงุดหงิดซักหน่อยต้องขออภัยค่ะ ( _ _ )
พบกับไรเตอร์ไวท์ใหม่คราวหน้านะคะ บ๊ายบายค่ะ
�
ณ...คฤหาสน์หลังใหญ่มากกกกกก อยู่กลางหุบเขาแพน ในโลกเอเลีย...
"ลูกชายหรือลูกหญิง?" ชายคนหนึ่งรีบวิ่งมาที่ห้องนอนของตนกับภรรยา หลังจากที่
ภรรยาเข้าห้องไปคลอดนานมากแล้ว
�
"ลูกชายค่ะนายท่าน สุขภาพแข็งแรงดีซะด้วยค่ะ"สาวใช้คนหนึงเดินออกมา พร้อมถือเด็กน้อยหน้าตาเท่ ผมสีแดงออกมาด้วย
"อ่า...มีความสุขจัง"ชายคนนั้นอุ้มลูกของตนแล้วพรมจูบทั่วใบหน้า
"พ่อจะรักและเลี้ยงดูลูกอย่างดี"
________________________________________________________________
ณ...บ้านขนาดกลาง อยู่ในโลกเอเลีย...
"แง้งงงงงงงงงงงงงง"
เสียงเด็กร้องออกมาจากห้องคลอด ชายผมเขียวรีบเข้าไปดูทันที
"ฮือ ฮือ" เสียงผู้เป็นแม่สะอึกสะอื้นระงมดังลั่น
"เป็นอะไรไปน่ะคุณ"
"รู้ดีแก่ใจคุณยังมาถามฉันอีก T^T"
"แล้วคุณเป็นอะไร..."
"ลูกของเรา...คงอยู่กับเราไม่ได้ใช่มั้ย"
"ผมคิดว่าน่าจะเป็นอย่างนั้น...เราไม่มีเงินมากพอที่จะมาเลี้ยงดูเขาได้"
"ทำไมล่ะ!?! เค้าเป็นลูกของเรานะ ทำไมต้องให้เขาตายด้วย! ฉันไม่เข้าใจ..."
"ใจเย็นๆ คุณก็รู้ว่าผมติดหนี้เขาไว้เยอะมาก เราคงเลี้ยงดูเขาไม่ได้หรอก..."
"เลี้ยงอย่างไรก็ได้ ฉันยอมกินแกลบ กินน้ำโคลน เลี้ยงเขาไว้เถอะนะ..."
ชายหนุ่มผมสีเขียวจ้องตาของร่างบางที่อยู่ตรงหน้า สลับกับ ทารกน้อยที่หุ้มผ้าไว้เรียบร้อย...
"นั่นคุณจะทำอะไร!?!" แม่สาวผมเขียวร้องถามเมื่อชายหนุ่มหยิบปิ่นปักผมที่วางอยู่ข้างๆ
ขึ้นมาแล้วเดินไปที่ทารกน้อย
"คุณอย่าทำอะไรบ้าๆนะ!" ชายหนุ่มเดินไปที่ทารก เงื้อปิ่นปักผมขึ้นเหนือหัว
"ไม่!!!!!!!!" แม่สาวผมเขียวอยากจะลุกไปห้าม ถ้าไม่ติดว่าไร้แรงที่จะก้าวเดินต่อไปอีก
ฉึก!
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!" ปิ่นปักผมทิ่มลงผ่านผ้า
ที่ห่อตัวของทารก จนไปถึงตัวของเด็กน้อย เลือดไหลซึมออกมาจากบาดแผล...
"คุณบ้าไปแล้ว! คุณทำกับสายเลือดแท้ๆของคุณได้ลงคอ..." แม่สาวผมเขียวร้องลั่น เสียงสะอื้นตามมาอย่างไม่ขาดสาย เกินไป...มันเกินไป
" ... "�เหมือนสติของชายหนุ่มจะเลื่อนลอย เขาหยิบมีดขึ้นมาจากกางเกง และวิ่งเข้าไป
หาแม่สาวที่นั่งร้องให้อยู่
"ว้ากกกกกกกกกกกกก!"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!" แม่สาวผมยาวเบี่ยงตัวหลบทัน มีดปักอยู่ตรงกำแพง ชายหนุ่มพยายามเอามีดออกมาจากกำแพงให้ได้...
วืด!�
เสียงเปิดประตู ปรากฏร่างของยายแก่คนหนึ่ง ถือไม้เท้ามา ดูท่าทางใจดี�
"คุณแม่คะ! ช่วยด้วยค่ะ หยุดลูกของคุณแม่หน่อยสิคะ" แม่สาวผมเขียวคลานเข้าไปกอดขา แม่ของสามี สะอื้นไห้หลายครั้ง
"อืม ดูท่าจะมีเรื่องกันนะ" หญิงชรายังคงยิ้ม ยิ้ม และยิ้ม เดินเข้าไปหาผู้เป็นลูกชายของตน
พลั่ก พลั่ก พลั่ก พลั่ก
หญิงชราดึงมีดที่ปักอยู่ตรงผนังออกมาอย่างง่ายดาย ก่อนจะกระหน่ำแทงฟันไม่ยั้ง ไม่ได้สนใจซักนิดว่าคนที่ถูกแทงอยู่จะเป็นลูกของตัวเอง
"คุณแม่!!!!!!!!!!!!!!!!" แม่สาวผมเขียวร้องแทบสิ้นสติ เข้ามากอดขาของผู้ที่เป็นแม่สามีของตน
"หยุดเถอะค่ะ!...ทำไมต้องทำขนาดนี้ด้วย...พอเถอะค่ะ!!!!!" น้ำตาหยดแล้วหยดเล่า ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย ทุกคนเป็นอะไรไปกันหมด!
"ลูกสะใภ้..." เสียงของแม่สามีดังขึ้น แม่สาวผมเขียวจึงเงยหน้าขึ้นดู เห็นคราบน้ำตาอยู่ในดวงตาของเธอ
"แม่..."
สิ้นคำสุดท้ายของแม่สาวผมเขียว�หญิงชราก็มอบคมแหลมของมีดเข้าสู่กลางหัวใจของแม่สาวผมเขียวอย่างรวดเร็ว!
ตึก
ร่างไร้วิญญานของแม่สาวผมเขียวกองลงกับพื้น หญิงชรามองดูอย่างไม่รู้สึกอะไรทั้งสิ้น ก่อนเดินไปหาทารกน้อย�
"อืม หลานย่ายังไม่ตายนี่จ๊ะ" หญิงชรายิ้มไปให้ทารกน้อยที่หายใจรวยรินอยู่
"ไปโรงพยาบาลกันเถอะจ๊ะ..." หญิงชราอุ้มทารกน้อยออกจากห้อง และเดินทางไปโรงพยาบาล...
"ต่อไปนี้หลานย่าชื่อ...มิโดริคาว่า� ริวจิ นะจ๊ะ"
_______________________________________________________________
ตอนนี้จบแล้วค่ะ - - พอแต่งเสร็จกลับมาดู...
โอ้โห เราซาดิตส์ไปแล้วรึนี่�- -
โหดไปมั้ย ไม่รู้หรอกนะคะเพราะตอนนี้ไรเตอร์ชินจนชาไปแล้วค่ะ�
พอดีเมื่อเช้าพี่เวย์ทำแก้วชงชาใบโปรดของไวท์แตก - - วันนี้เลยไม่ได้ชงชากิน อาจจะ
อารมณ์หงุดหงิดซักหน่อยต้องขออภัยค่ะ ( _ _ )
พบกับไรเตอร์ไวท์ใหม่คราวหน้านะคะ บ๊ายบายค่ะ
�
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น