ลิลลี่สีขาว

ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1

          แสงตะวันสาดส่องมาที่ระเบียง...ปรากฏร่างของหญิงสาวแสนสวย ผมสีดำละเอียดดุจปุยฝ้าย รูปร่างบอบบางราวกับจะปริแตกตรงนั้น ดวงตากลมเรียวยาว ริมฝีปากชมพูระเรื่อที่แสนน่ารัก แต่กลับเหม่อลอยราวกับไม่มีชีวิต ดวงตาคู่สวยมองออกไปนอกหน้าต่าง หาอิสรภาพที่ไม่มีวันได้รับ...โซ่เส้นหนาคล้องข้อเท้าเรียวเล็กไว้ เสียงโซ่เวลาที่ขยับตัวนั้น ราวกับจะตอกย้ำให้เธอรู้ว่า เธอไม่มีวันจะไปไหนได้เลย...

แอ๊ด...

เสียงเปิดประตูฉุดให้เธอที่คิดอะไรเพลินๆหันขวับมาดูร่างสูงที่เข้ามา เขาเป็นผู้ชายที่กักขังเธอไว้ และเป็นผู้ชายที่ทำร้ายชีวิตเธอทั้งหมด...

"วันนี้ ผมคาดว่าคุณจะบอกอะไรผมซักทีนะ สาวน้อย" ร่างสูงก้มลงมามองหน้าหญิงสาว ตาสีนิลจ้องตาของหญิงสาวไว้ หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มลอยๆ ดวงตาก็ยังคงไร้ชีวิต

"ฉันไม่รู้ ฉันเป็นแค่ดอกไม้ ฉันไร้ความทรงจำใดใดทั้งนั้น ได้โปรดคุณช่วยพูดมาใหม่อีกครั้งเถอะค่ะ" หญิงสาวเอ่ยเสียงหวานๆของเธอ และข้อความที่หลุดออกมาจากปากเธอนั้นทำให้ชายหนุ่มกระตุกคิ้วขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

"คุณไม่ใช่ดอกไม้ คุณคือมนุษย์ คุณมีชีวิต คุณมีจิตใจ คุณรับรู้ทุกสิ่งอย่างได้" มือหนาของชายหนุ่มจับมือหญิงสาวไว้ ถ่ายทอดความอบอุ่นไปให้

"ฉันเป็นดอกไม้ ฉันไร้ความทรงจำ ได้โปรดคุณช่วยปล่อยฉันไปซักทีเถอะค่ะ" หญิงสาวเอ่ยปากอ้อนวอนชายหนุ่ม หญิงสาวไม่สามารถรู้ได้เลย ว่าตอนนี้จิตใจที่แท้จริงของชายหนุ่มนั้นเป็นอย่างไร

"คุณขอผมแบบนี้มาเป็นล้านๆครั้งแล้วนะ..." ชายหนุ่มหน้าสลดลง

"ถ้าเช่นนั้น คุณก็ปล่อยฉันไปเสียทีเถอะนะคะ ฉันอึดอัดที่อยู่กับคุณแบบนี้ ได้โปรดเถอะค่ะ" หญิงสาวกุมมือชายหนุ่มไว้ ดวงหน้าแสดงความดีใจและอ้อนวอน

"..........."

"ได้โปรดเถอะค่ะ นะคะ นะคะ"


หมับ!

"อ๊ะ คุณ...คะ" หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อชายหนุ่มกอดเธอไว้ สัมผัสอบอุ่นของชายหนุ่มส่งมาถึงตัวเธอ กอดเธอราวกับไม่อยากจากเธอไปที่ไหน และโหยหาเธอเหลือเกิน...

"นิศา...คุณอย่าจากผมไปเลยนะ"

"ฉันไม่รู้จักคุณ ปล่อยฉันนะคะ!"