.:ความรักกับเวลา:.

เนื้อเรื่อง

        สายลมพัดผ่านต้นไม้ เสียงของนกคุยกัน คลื่นน้ำกระทบกระทบฝั่ง และเมฆกำลังเคลื่อนอย่างช้าๆ ผ่านดวงอาทิตย์ ทำให้เกิดเงาตามมันไป

ที่ก้อนหินสองก้อน เมื่อ 10 นาทีก่อนหน้านี้

“ขอ... ขอโทษนะ... ที่อยู่ๆก็... ดึงเธอมา” เสียงเล็กๆที่อ่อนนุ่มแต่เปี่ยมไปด้วยความกลัว พูดขึ้น

ชายข้างหน้าเธอทำหน้างง แล้วหันมาหาเธอแล้วพูดตอบ

“มีอะไร”

เสียงที่ไร้ความรู้สึกนั่นทำให้น้ำตาของหญิงสาวเริ่มเอ่อขึ้น เธอมองหน้าชายข้างหน้าอย่างอ่อนโยน

“คือ เรา... เราคง... จะมีชีวิตอยู่ได้ อีกไม่นานแล้วล่ะ”

เสียงที่เธอพูดเริ่มเบาขึ้นอีก แล้วน้ำตาเริ่มไหลออกมาจากตาเธอ

ตอนแรกชายหนุ่มคนนั้นยังทำหน้าเย็นชาเช่นเดิมและเริ่มทำหน้าสงสัย

หญิงสาวอธิบายต่อ “เราเป็นโรคหัวใจ.... การผ่าตัด เปอร์เซ็นต์ที่เราจะรอดแค่... 5% เท่านั่นแหล่ะ”

เค้าปล่อยให้ความเงียบเข้าครอบงำและมองหน้าหญิงสาวที่กำลังร้องไห้อยู่ตรงหน้า ไม่.. เธอไม่ได้โกหกเค้า

“จริง... จริงหรอ” เสียงเค้าเริ่มสั่นขึ้นและหลบหน้าเธอ

น้ำตาของสาวน้อยไหลออกมา ทำให้เสียงของเธอสั่น เธอพยักหน้า

“อีกไม่ถึง 1 เดือนหรอก”

เธอไม่ปล่อยให้ชายตรงหน้าเธอพูดต่อ เธอรีบเช็ดน้ำตาแล้วพูดต่อ

“เราเลยอยากจะมาบอกคำนี้ จากปากเราซักครั้ง... ก่อนเราจะตาย….”

“เราชอบนายนะ!” เธอพยายามเปล่งเสียงไม่ให้สั่นเพื่อจะพูดคำนั้นออกไป

ไม่ว่าห้ามอย่างไร น้ำตาเธอก็ไม่หยุดไหลซักที มันเริ่มไหลออกมามากขึ้น

เธอก้มหน้าและพูดต่อ

“แค่นี้แหล่ะ แล้ว.... อย่าเพิ่งบอกคนอื่นเลยนะ เราไม่อยากให้เค้าทำกับเราแปลกไป

เราไปอย่างเงียบๆ..... คงจะดีกว่า” น้ำตาเธอไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้

เธอหันไปและกำลังจะเดินจากไป แล้วมือของชายหนุ่มยื่นไปคว้ามือเธอไว้ แล้วหันหน้ามาให้เธอเห็น..... น้ำตาของเค้า เค้าดึงให้เธอนั่งลงข้างๆเค้า แล้วเช็ดน้ำตาของเธอด้วยผ้าเช็ดหน้าของเค้า

ท่าทางของเค้าทำให้ฝ่ายหญิงถึงกับตกใจ และจะร้องไห้อีกรอบ

หลังจากเวลาผ่านไป เมื่อชายหนุ่มสะกดน้ำตาของเค้าแล้ว เค้าก็หันมาพูดกับหญิงสาวต่อ

“เธอ... เราไม่อยากให้เธอเข้าใจอะไรผิด เพียงแต่ว่า เราไม่เคยพูด... เพราะเราไม่กล้าพอ...”

ชายคนนั้นเริ่มหน้าแดง “เราคิดว่าเราจะบอกเธอซักวัน แต่เราไม่เคยนึกเลยว่า การที่เรารอ... มันเกือบจะทำให้เธอไม่ได้รับรู้คำๆนั้น... เราก็ชอบเธอเหมือนกัน” เข่าของหญิงสาวลงไปกองอยู่ที่พื้น

น้ำตาของทั้งคู่ร่วงลงสู่ยอดหญ้า “เราจะไม่ทำให้เสียเวลาอันมีค่าไปอีก... เราจะอยู่ข้างเธอ จนนาทีสุดท้าย”

เวลาผ่านไปอย่างไม่เห็นใจ สองอาทิตย์ผ่านไป

ทั้งคู่ใช้เวลาอยู่กัน มีความสุขอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน จนเกือบจะลืมว่า คนที่ยืนอยู่ข้างๆกำลังจะหายไป

ชายคนนั้นไม่เคยหยุดโทษตัวเองที่ขี้ขลาด ไม่เช่นนั้นเค้าคงทำให้เธอมีความสุขได้นานกว่านี้....

แล้ววันผ่าตัดที่เลื่อนขึ้นมาเร็วขึ้นอีก 4 วันก็มาถึง

ฝนเริ่มตกและหญิงสาวได้มองออกไปยังสวนดอกไม้ที่โดนฝนโหมกระหน่ำทำลายอย่างไม่ใยดี เธอคิดถึงชายคนนั้น เค้ายังไม่รู้ว่าการผ่าตัดได้เลื่อนมาวันนี้ เธอร้องไห้และยิ้มเมื่อนึกถึงเวลาครึ่งเดือนที่ผ่านมา เธอคงไม่เสียดายแล้วที่ตายไปโดยที่ได้รักใครซักคน และเค้าคนนั้นก็รู้สึกเช่นเดียวกับเธอ น้ำตาได้ไหลออกมาจากตาที่บวมเพราะร้องไห้มาหลายวัน อาจจะเป็นครั้งสุดท้าย.... เธอจินตนาการภาพเธอนั่งอยู่ข้างๆเค้าแล้วก็หมดสติไป

ในขณะเดียวกัน ชายหนุ่มรู้สึกเจ็บหน้าอกแปลบๆ และรีบวิ่งไปยังห้องเรียนของหญิงสาวแต่ไม่พบเธอที่นั่น เค้าเริ่มใจสั่นและโทรไปหาเธอ แต่ไม่มีคนรับ น้ำตาเค้าได้หยดลงพื้น.... เค้าไม่สามารถทำอะไร... เพื่อเธอได้อีกแล้ว แม้แต่... ให้กำลังใจเธอครั้งสุดท้าย เค้าได้ผิดสัญญาที่บอกว่า จะอยู่กับเธอจนวินาทีสุดท้าย.....

2 วันก่อนหน้านี้ ที่สวนข้างสระว่ายน้ำโรงเรียน

“อ้าม!”

หญิงสาวพูดและยื่นข้าวปั้นให้อีกฝ่าย เธอยิ้มอย่างมีความสุขและชายหนุ่มก็รับไป

ชายหนุ่มกุมมือของหญิงสาว สีหน้าเค้าเริ่มเศร้าเมื่อคิดว่า คงมีโอกาสทำแบบนี้ได้อีกไม่นาน

แล้วก็พูดขึ้นมาว่า

“ถ้าเธอผ่าตัดเสร็จ แข็งแรงแล้ง เราไปเดทกันมั้ย”

หญิงสาวหน้าแดง และน้ำตาเริ่มเอ่อขึ้นมาอีก

“เอาสิ แต่เรา... คงไม่รอดหรอก” เธอยิ้มอย่างขมขื่น

“บ้าสิ เธอต้องหายนะ... ถึงจะแค่ 5% เธอจะต้องเป็น 1 ใน 5 ชั้นรู้ดี!”

แม้จะพูดเช่นนั้น เค้าก็สะกดน้ำตาไม่อยู่เช่นกัน

“เราจะต้องได้ไปเที่ยวกันนะ เธอจะต้องหาย นี่จะไม่ใช่ครั้งสุดท้ายด้วย! เราจะอยู่ข้างๆเธอตอนที่เธอลืมตาขึ้นมา เธอต้องลืมตาขึ้นมานะ เราจะอยู่ข้างๆ.... เราจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน.... ต่อไป!”

คำพูดนั้นเหมือนกำลังใจที่ทำให้หญิงสาวยิ้มออก และเธอเริ่มรู้สึกจริงๆ ว่าเธอจะมีชีวิตอยู่ต่อไป

“เราจะอยู่ด้วยกันต่อไป”

ในห้องผ่าตัด

ตี๊ด----ติ๊ด----ตึ๊ด--------------------ตึด---------------------------------------------------------

เสียงของหัวใจที่เคยมีชีวิตอีกครั้ง หลังจากได้มีความรัก ในตอนนี้ หัวใจดวงนั้นคงจะหยุดเต้นอีก... ตลอดไป

หลังจากชายหนุ่มได้รับข่าว น้ำตาได้ไหลออกมาเป็นสายอย่างไม่รู้ตัว เค้าจะไม่มีวันยกโทษให้ตัวเองที่ไม่คอยอยู่กับเธอ จนนาทีสุดท้ายและไม่บอกเธอให้เร็วกว่านี้ เค้าไม่รับรู้อะไรอีก จนเย็นวันนั้น มีจดหมายมาถึงเค้า จ่าหน้าซองจาก... หญิงสาวคนนั้น เค้าเปิดอ่าน

        นี่! อย่าตกใจนะ เราตายไปแล้ว เราเขียนจดหมายนี้ ฝากไว้ให้เธอ.. ถ้าผ่าตัดไม่สำเร็จ

ตอนนี้เราคงไปอยู่บนสวรรค์แล้วล่ะ แล้วนายก็.. อย่าร้องนะ เราดูอยู่ เรารู้จักนายดี นายอย่าโทษตัวเองนะ เราไม่แข็งแรงเอง เราต้องขอบคุณมากเวลาที่ผ่านมา เรามีความสุขอย่างที่เราไม่คิดว่าเราจะได้รู้สึก การที่มีคนรักเรา ทำให้เราอยากมีชีวิตอยู่ อยู่กับนาย แต่เราคงฝืนสังขารไม่ได้ เราก็ เขียนจดหมายไม่เก่งหรอกนะ เราไม่อยากให้นายคิดมาก จงก้าวต่อไปนะ หาคนที่เค้ารักนาย ยังคงมีอยู่อีกมากมาย อย่าปิดกั้นตัวเองเพราะเรานะ สุดท้ายนี้ ไม่ว่าที่นายบอกว่าชอบเรา จะเป็นเพราะว่านายสงสารเรา หรือเป็นความรู้สึกจริงๆ เราดีใจมาก ขอบคุณนะ เราอยากมีชีวิตอยู่จังเลย คงได้เจออะไรอีกเยอะเลยเนอะ

ป.ล. รักษาสุขภาพด้วยนะ เราจะคอยดูอยู่...ห่างๆ

ยิ้มเข้าไว้... อย่าร้องไห้มากนะ

ไม่ต้องรอให้อ่านจบ ชายหนุ่มร้องไห้และกอดจดหมายไว้กับเค้า

เค้าหวังว่า เค้าคงฝันไป และตื่นมาเจอเธอนั่งยิ้มอยู่ข้างๆอีก

แต่มันไม่ใช่ นี่ไม่ใช่ฝัน แต่มันคือความจริงที่ห้ามไม่ได้ ความตายสามารถพรากได้แม้กระทั่งความรัก

คงไม่ต้องบอก

อย่าปล่อยให้เวลาหลุดมือไป เพราะเราไม่รู้เลยว่ามันจะเหลืออยู่เท่าไหร่

อย่าลังเลที่จะบอกรัก ก่อนมันจะสายไป

จงใช้เวลาให้เหมือนทุกวันคือวันสุดท้าย

บอกคนที่เค้ารักเราว่ารัก เพื่อให้เค้ารู้ว่า ยังมีคนที่รักเค้าอยู่

การตายโดยมีคนที่รัก ดีกว่าการมีชีวิตอยู่โดยปราศจากรัก

อย่ามองหาคนรักไกลตัว เค้าคนนั้น มักจะอยู่ใกล้ๆเราเสมอ

เวลาไม่เคยรอ และอย่ารอเวลา

ความสุขแม้วินาที ก็มีความหมายและจะอยู่ในความทรงจำ ตลอดไป...