Sacrifice เสียงของจิตใจที่ถูกผนึก

วันคริสมาสต์ที่ควรจะมีความสุขในปีนี้กลับเป็นวันที่เลวร้ายที่สุดกว่าทุกวันในรอบปี ทั้งการคาดหวังจากครอบครัวที่ฉันไม่สามารถให้ได้ ความล้มเหลวในการเรียน มิตรภาพจอมปลอมดั่งกระจกและความรักที่ไร้ความจริงใจ ทุกสิ่งเลวร้ายเพราะความอ่อนแอของฉันหรือจิตใจของคนที่ต่างทำทุกอย่างให้ตัวเองอยู่รอด

เหตุการณ์ทั้งหมดได้พาฉันมาที่สวนสนุกที่เต็มไปด้วยผู้คนที่มีรอยยิ้มประดับบนใบหน้าที่มีทั้งครอบครัวที่จับมือเดินไปด้วยกัน กลุ่มเพื่อนที่ยิ้มให้กัน คู่รักที่หวานชื่นราวกับบนโลกนี้มีเพียงสองเรา ภาพที่เห็นตรงหน้าเหมือนมีดที่กรีดแทงใจที่ฉันมองเห็นเพียงความว่างเปล่ารอบตัวเองเท่านั้นไม่รู้ทำไมฉันถึงว่างเปล่าแบบนี้กัน ฉันเดินไปที่ชิงช้าสวรรค์ที่เต็มไปด้วยสีสันสวยงามจนเผลอขึ้นไปนั่งเมื่อเวลาผ่านไปฉันมองเห็นเมืองที่ถูกเติมแต่งไปด้วยแสงและสีสันสวยงามผ่านจุดสูงสุดของชิงช้าสวรรค์ อยู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวฉันคิดว่าตัวเองนั้นว่างเปล่าทั้งๆที่มีทุกอย่างแต่จิตใจนั้นไม่เคยถูกเติมเต็มเลยถ้าฉันเลือกแลกเปลี่ยนได้ฉันคงสังเวยตัวเองเพื่อที่จะเปลี่ยนเรื่องราวอันเลวร้ายนี้

“ถ้างั้นทำไมคุณไม่สังเวยตอนนี้ล่ะ?? ทุกสิ่งที่คุณต้องการรอยู่ตรงหน้าคุณแล้วเพียงแค่ตอบตกลงเท่านั้น” เสียงปริศนาที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนเอ่ยขึ้นมา ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงทำตามเสียงนั้นก่อนจะรู้ตัวฉันก็ร่วงลงสู่พื้นดินจากจุดสูงสุดที่แสนมืดมิดสู่แสงสว่างเบื้องล่างและชีวิตฉันก็ได้เริ่มใหม่ในฐานะตุ๊กตานักรับฟัง

     'ชีวิตของมนุษย์เมื่อเริ่มเดินไปแล้วก็ไม่สามารถย้อนกลับได้ มีเพียงเดินเอาสิ่งที่ผิดพลาดแก้ไปต่อในทางเดินข้างหน้าเท่านั้น'

นิยายที่คิดขึ้นมาจากส่วนหนึ่งของชีวิตคะ ช่วงนี้เครียดจัดนิดๆหวังว่าจะชอบนะคะ

**เราอยากให้นักอ่านที่เข้ามาอ่านหรือหลงมา(555)ช่วยติชมงานหน่อยนะจะได้เอาไปปรับปรุงให้ดีขึ้นเพราะเราอยากพัฒนาฝีมือ ช่วยเราหน่อยนะ**