คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 01 อารัมภบท
นิโคสะดุ้งตื่นจากฝันร้าย
มันค่อนข้างจะไม่แปลก เขาฝันร้ายจนสามารถที่จะหลับตาลงและพูดในใจว่า โอ้ สวัสดีท่านเทพีแห่งฝันร้าย วันนี้จะพาผมไปตกใจที่ไหนต่อดี ?
แต่วันนี้มีอะไรแปลกไป เขากลับฝันถึงแม่ที่จากไปตั้งแต่เกือบร้อยปีก่อน
นิโคมาจากยุค 60 แต่ติดอยู่ในคาสิโนโลตัส มันคือเผ่ากินดอกบัว(แหม ชื่อเผ่าน่ารักซะจริง)ซึ่งมักจะชอบจับมนุษย์เข้าไปไว้ในถ้ำ ข้างในนั้นกาลเวลาจะไหลช้ากว่าข้างนอกแบบสุดๆ
นิโคยังทำความเข้าใจไม่ได้ว่าในยุคเริ่มแรกมันคือถ้า แต่พออยู่มาสักไม่กี่พันปี มันดันกลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวแห่งลาสเวกัสไปได้
นิโคเอามือลูบหน้า วันเกิดอายุสิบสี่ของเขาเพิ่งผ่านพ้นไปโดยมีเค้กวันเกิดสีดำสนิทจากเพอร์ซีย์แจ็กสัน คนที่เขาไม่ค่อยจะอยากพูดถึงเท่าไหร่
แอนนาเบ็ธค่อนข้างใช้คำถูกทีเดียวเวลาเรียกเพอร์ซีย์ว่า นายสมองสาหร่าย เพราะเพอร์ซีย์คิดว่าการที่เขาเป็นบุตรแห่งโพไซดอนและชอบเค้กสีฟ้า บุตรแห่งแอรีสก็ต้องชอบเค้กสีแดง บุตรแห่งไดโอนีซุสต้องชอบเค้กวานิลลาตกแต่งองุ่น บุตรแห่งฮาเดสต้องชอบเค้กดาร์กช็อกโกแลตสีดำ และอีกมากมายซึ่งนิโคก็ไม่เข้าใจพอๆกับถ้ำของเผ่ากินดอกบัวในปัจจุบัน
มันขมปี๋โดยไร้รสหวาน เป็นเค้กที่แย่พอๆกับทัมทิมต้องสาปวันละเม็ดในไหนรกนั่น กระนั้นใบหน้าที่เศร้าโศกกับความเสียดายสินบนที่ไหว้วานพี่น้องสโตน์ลให้แอบออกจากค่ายไปซื้อเค้กของเพอร์ซีย์ก็ทำให้นิโคกระเดือก(เน้น กระเดือก)มันลงไปจนหมด
‘ฉันให้เรือคายัคของฉันไปน่ะ เฮอร์มีสช่วยเถอะ ฉันต้องแอบหยิบเรือของใครสักคนมาใช้อย่างถาวรสักลำ ...’ ก่อนจะถูกแอนนาเบ็ธฟาดป้าบเข้าให้กับความคิดนั้น
เขาสองคนเป็นคู่รักที่น่ารักดี นิโคเถียงเรื่องนี้กับตัวเองไม่ได้
เมื่อเร็วๆนี้มีข่าวที่ทำให้ค่ายจูปิเตอร์กับค่ายฮาร์ฟบลัดถึงกับต้องตัดหูแล้วโยนเข้าไป(มันคือคำเปรียบเปรยน่ะ ประมาณว่าใครๆต่างก็เก็บความสงสัยไว้แทบไม่อยู่แต่คนรู้ก็มีน้อย คุณเลยต้องตัดแค่หูแล้วโยนเข้าไปแอบฟังไง)เกี่ยวกับไพเพอร์ แม็กลีนกับเจสัน เกรซ พวกเขาเพิ่งเลิกกันเพราะไพเพอร์ทนนิสัยเจสันไม่ได้
ให้ตายเถอะ คบมาตั้งนานแล้วเนี่ยนะ ?
นิโคตรกอกตกใจอยู่บ้างก็ได้ ยังไงก็สนิทกันพอตัว แต่กระนั้นเรื่องของคนอื่นก็ไม่ควรจะเป็นเรื่องของนิโคนานเกินไปนัก
และคนที่ชอบมานั่งๆนอนๆบนต้นไม้ใหญ่ที่ชายป่าหลังบ้านหมายเลขสิบสองก็ชักจะแวะเวียนมาหลายครั้งเกินไปแล้ว
“การที่นายเพิ่งเลิกกับเธอก็ไม่ได้แปลว่าจะมานั่งฮัมเพลงเหมือนผีป่าได้แบบนี้นะเจสัน” กิ่งไม้ท่อนเท่าไม้บรรทัดฟุตหนึ่งตกลงมาใส่หัวนิโค “โอเค ฉันแค่เปรียบเทียบ ผีป่าไม่ฮัมเพลง ฉันรู้น่า !!” เริ่มตะคอกเมื่อใบไม้เริ่มสั่นไหวเหมือนไม่พอใจ “นายจะช่วยกลับไปฮัมเพลงต่อที่บ้านหมายเลขหนึ่งก็ได้ ถ้าจะกรุณา”
ความคิดเห็น