คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : :Married 3: [30%]
:Married 3:
“ไอ้เชี่ยแบค!”
ผมตะโกนลั่นโรงอาหารของมหาลัยอย่างอารมณ์ดีวิ่งตรงไปหาไอ้เพื่อนตัวเตี้ยที่มันนั่งตักข้าวเข้าปาก และสิ่งที่ได้กลับมาคือสายตาอำมหิต แต่มีหรือคนหล่อเหลาอย่างจื่อเทาจะสนใจ เดินอ้อมไปนั่งที่ฝั่งตรงข้ามแล้วแย่งจานข้าวมันมา ถ้าเป็นปกติผมคงโดนโบกจนหน้าหงายไปแล้ว แต่ตอนนี้กับเงียบนิ่งสนิทจนจื่อเทาคนหล่อผู้นี้ยังอดสงสัยไม่ได้
“มึงเป็นไรป่ะเนี่ย โกรธกูหรอ!”
“ป่าว!”
“กูคืนก็ได้” มือเรียวเลื่อนจานข้าวคืนคนที่ยังคงทำหน้าซังกะตายอยู่ตรงหน้า
“.........”
“มึงเป็นไรป่ะเนี่ย!”
“........”
“เมนส์ไม่มาหรอ!” ผมพูดติดตลกแต่อีกคนไม่มีทีท่าจะตลกด้วยแม้แต่น้อย
“........”
“เฮ้ย! พูดดิ!”
“มึงว่าแฟนกูสวยมั้ย!”
“ห๊ะ!” อะไรของมันวะครับ = =
“ถามก็ตอบ-_-”
“สวยดิ โคตรสวยเลยแหละ!” ผมพูดพลางนึกถึงใบหน้าสวยๆของนางฟ้าที่เคยเจอก่อนหน้า แล้วก็ไม่รู้ว่าผมทำสีหน้ายังไงออกไปไอ้แบคมันถึงเอื้อมมือมาตบหัวผมจนหน้าแทบจะลงไปจูบโต๊ะ
“ทำไมวะ มีเรื่องไร!” ฉันเงยหน้าขึ้นมาถามมันอย่างสงสัย ไอ้หน้าตุ๊ดฟึดฟัดอย่างหัวเสียสักพักก่อนที่มันจะหันมาตอบผม
“ก็เมื่อวานอ่ะ กูเจอศัตรูหัวใจ!” มันทำหน้าเครียด ฝ่ามือเล็กๆกำหมัดแน่น
“กูว่ามันก็ไม่แปลกนะ ก็แฟนมึงสวยปานนางฟ้าขนาดนั้น!” ผมเกาหัวแกรกๆ
“กูก็รู้ คนอื่นแค่เห็นหน้ากูก็เผ่นป่าราบล่ะ แต่ไอ้หูกางเมื่อวานมันไม่หนีแถมกวนส้นตีนกูอีกต่างหาก นึกแล้วโมโหชิบหาย!” มันทุบมือลงบนโต๊ะอย่างแรงเพื่อระบายอารมณ์
กูรู้นะมึงเจ็บมือน่ะ ไม่ต้องเก๊กหรอก ฟายยย = =!
“แล้วมันบอกว่าไงอ่ะ!” ผมเอานิ้วแคะขี้หูพลางมองหน้ามัน ผมไม่ได้สกปกนะ = =
“มันบอกมินนี่ว่าเป็นเพื่อนกูทั้งที่กูไม่เคยรู้จักมันเลยสักนิด แถมยังบอกอีกว่าจะแย่งมินนี่ไปจากกูให้ได้ มันจะทำให้มินนี่เลิกรักกูแล้วไปคบกับมันแทน!”
“แล้วมึงว่าไง!”
“กูก็ไม่ว่าไงหรอก...!”
“ทำไมมึงใจดีจังวะ ทีกะกูตบเอาตบเอาจนสมองจะไหลไปอยู่ที่ตีนล่ะ!” ผมเบ้หน้า
“กูไม่ว่า... แต่กูซัดแม่งเลือดกลบปากเลย!” เออ... ขอถอนคำพูดเมื่อกี้ มึงแม่มโหดชิบหายเล้ย กูคงต้องเลิกเกรียนใส่มึงแล้วมั้งเนี่ย เดี๋ยวแม่มฆ่าเอา = =
“แต่แม่งก็ไม่เข็ดไงสัด ลุกขึ้นมาได้ยังจะยิ้มกวนส้นกูอีก กะจะเอาแม่งให้ตายคาตีนตรงนั้นเลยแต่มินนี่ห้ามไว้ก่อน ไม่งั้นมันได้ไปกินข้าวเย็นในนรกล่ะ!” พูดไปก็ใส่อารมณ์ไป ผมก็ทำได้แค่รับฟังสิ่งที่มันระบายออกมา ซึ่งแม่งโคตรเยอะ สงสัยเก็บกดมานานมั้งเนี่ย
“แล้วก็นะมึง...!”
“พอก่อนๆ อีกสิบนาทีคลาสเช้าจะเข้าแล้ว เรื่องของมึงค่อยเล่าต่อ ตอนนี้ไปเหอะเดี๋ยวสาย!” ผมพูดตัดบท มันทำหน้าบูดเมื่อโดนขัดใจแต่ก็จำใจลุกขึ้นเก็บข้าวของ ขาสั้นๆของมันวิ่งเอาจานข้าวไปเก็บแล้วรีบวิ่งกลับมา
ผลัก!!!
ร่างเล็กๆของมันล้มกลิ้งลงกับพื้นด้วยแรงกระแทกที่มีมากพอสมควร ผมตาเหลือกรีบเข้าไปช่วยพยุงมันอย่างรวดเร็ว เสียงร้องโอดโอยของมันกับมือที่กุมศอกของตัวเองมันทำให้ผมหน้าเสียรีบก้มดูก็พบกับแผลถลอกที่มีเลือดซิบเล็กๆ
“เป็นอะไรรึป่าว!” เสียงทุ่มๆดังขึ้นเหนือหัว ไอ้แบคสะบัดมือผมออกแล้วลุกพรวดขึ้นอย่างเอาเรื่อง
“มึงแหกตาดูทางบ้างป่ะเวลาเดินอ่ะ!!!” มันแว๊ดเสียงดัง ก่อนที่หน้าขาวๆของมันจะเริ่มขึ้นสีด้วยความโมโห นิ้วเรียวสวยยกขึ้นชี้หน้าร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้า
“ไอ้หูกาง!!!” ห๊ะ! หรือว่าไอ้นี่คือคนที่ประกาศตัวว่าจะแย่งแฟนไอ้แบคอ่ะนะ O.O
“อ้าว! เตี้ยนี่เองนึกว่าใคร!” ร่างสูงยกยิ้มน้อยๆอย่างกวนประสาท ทำให้ไอ้เพื่อนตัวเล็กของผมยิ่งปรี๊ดแตกเข้าไปใหญ่
“เมื่อกี้มึงตั้งใจใช่มั้ย!!!”
“ตั้งใจอะไรอย่ามากล่าวหาได้ป่ะ กูแค่มองไม่เห็น มึงนั่นแหละเสือกเกิดมาเตี้ยทำไมล่ะ!” มันพูดลอยหน้าลอยตา มึงโดนมันต่อยเลือดกลบปากนี่ยังไม่เข็ดจริงๆสินะ = =
“มึงอยากตายใช่ม่ะ ห๊ะ!!!” ไอ้แบคถกแขนเสื้อทำท่าจะปรีเข้าไปกระชากคอไอ้หูกาง ผมเลยต้องรีบคว้าตัวเอาไว้แล้วฉุดกระชากลากถูมันออกมาจากโรงอาหารท่ามกลางสายตาของนักศึกษาที่เดินผ่านไปผ่านมา
“จะห้ามทำไมวะไอ้เทา มึงไม่เห็นหรอว่ามันกวนตีนกู!” ไอ้แบคพยายามสะบัดแขนผมออก
กูว่ามันก็พูดความจริงนะ บางครั้งกูยังมองข้ามหัวมึงเลย แต่กูไม่อยากพูดเท่านั้นเอง เดี๋ยวมึงฆ่ากู = =
“ช่างหัวแม่งเหอะเดี๋ยวค่อยเคลียทีหลัง ตอนนี้แม่งสายมากแล้วนะเว้ย!!!”
“ไอ้ห่านี่ก็รักเรียนจริงๆนะมึง เข้าสายสักวันสมองมึงไม่ฟ่อหรอ ฟายยย!!!” มันหันมาด่าใส่หน้าผมก่อนจะสะบัดมือที่จับตัวเองอยู่ออกแล้วเดินตึงตังนำหนีไป
กูรักเรียนกูก็ต้องโดนมึงด่าใช่มั้ย กูเคยทำอะไรถูกบ้างมั้ยวะในสายตามึงเนี่ย...
.......................Loading..............................
........................................................
รูปหน้าบทความหาย อ๊ากกกกกกก >O<
ขอเวลาปรับปรุ่งแปปนะครับ แล้วจะมาต่อ
ไม่ทิ้งแน่นอนครับไม่ว่าเรื่องไหน ขออภัยที่มาช้านะครับ
◊ SQWEEZ
ความคิดเห็น