Fic Baramos คิล - เรนอน

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่3

คาโลแปลกใจที่คิลเงียบไปจึงหันไปและเห็นคิลหน้าซีดซึ่งเป็นอาการที่เขาไม่ค่อยได้เห็นจากเพื่อนคนนี้
"เป็นอะไร"คาโลถามแต่กลับไร้เสียงตอบกลับมา
"..."
"คิล นายเป็นอะไร"คาโลถามย้ำอีกครั้ง
"..." คิลยังคงหลุดอยู่ในห้วงความคิด
"คิล นายมีอะไรไม่สบายใจก็บอกฉันกับเฟรินได้นะ" เสียงของคาโลดังขึ้นแสดงให้เห็นถึงความโมโหที่กำลังมาเยือน น้ำแข็งเริ่มเกวะตามผนังห้อง ความเย็นแผ่กระจายออกมา
"..."
"คิล" คาโลพูดเสียงเข้มพลางคิด 'หมอนี่หูหนวกรึไงถึงต้องให้พูดซ้ำๆอยู่ได้ วันไหนต้องพาไปเช็คหูที่โรงพยาบาลสักหน่อย'
ขณะนั้นเอง คิลก็ได้สติ พอหันไปก็เจอคาโลที่จ้องหน้าแดงด้วยความโกรธ
"นาย...จ้องฉัน...ทำไม อย่าบอกนะว่านายเปลี่ยนใจจากเฟรินมาชอบฉันแล้ว ไม่เอานะ ฉันไม่ได้เป็นพวกชายรักชาย" หน้าของคาโลแดงขึ้น "เห้ย นายเขินหรอคาโล" ฝาผนังตอนนี้เต็มไปด้วยน้ำแข็ง "เห้ย หยุดได้แล้วคาโล ฉันก็หนาวเป็นเหมือนกันนะ ถ้านายไม่ได้ชอบก็ปฏิเสธดีๆสิ มาเที่ยวสร้างน้ำแข็งอยู่ได้"
คาโลลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินตรงไปถีบประตูออกไปนอกห้อง
"อ้าว นายไม่ได้เขินแต่โกรธหรอกหรอ โทษทีๆ แล้วทำไมไม่บอกฉันก่อนหละ" คิลตะโกนตามหลังคาโล 
'ถ้าบอกแล้วนายจะได้ยินหรอ' คาโลคิดอยู่ในใจ
 
"คิล คาโลเป็นอะไรไป ทำไมพอเข้าไปทักแล้วเขาส่งสายตาอำมหิตใส่" เฟรินก้าวเข้ามาในห้องแล้วถามคิล
"ไม่รู้เหมือนกัน หมอนั่นอารมณ์ไม่ค่อยดี ปจด.มารึเปล่า"
"จะบ้าหรอ!" เฟรินตะโกน "คาโลเป็นผู้ชายนะจะไปมีได้ไง ยกเว้นแต่ว่าเป็นกะเทย" แต่แล้วก็เหลือบไปเห็นกระดาษในมือคิล "นั่นอะไร"
"ไม่บอกเว้ย" แต่แล้วเฟรินก็กระโจนไปฉกมันมา ดวงตาเบิกกว้างเมื่อได้เห็นข้อความดังกล่าว
'ซวยแล้วไง' คิลคิดพร้อมกับใช้โอกาสนี้ฉวยมันกลับมา
"คิล นี่มันหมายความว่าไง" เฟรินจ้องไปที่คิลเพื่อเค้นคำตอบจากคำถามที่พึ่งถามไป