คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : STORY : OS ที่รักของฉัน [Chanchen ft. beakhyun]
OS
CHANCHEN
"ชานยอล เราเลิกกันเถอะ”
ผมยิ้มให้กับคนที่ผมรักที่สุด เดินหันหลังจากมาด้วยท่าทางเฉยชาเหมือนคนไม่รู้สึกอะไร
...ทั้งที่ในใจเจ็บจนปวดหนึบไปหมด
ชานยอลยังคงยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ผมรู้ดี ผมพยายามเร่งฝีเท้าออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด เพื่อหลบจากสายตานับร้อยที่จ้องมองมาอย่างสอดรู้สอดเห็น
มีทั้งต่อว่า
เสียดสี
สะใจ
มอบให้แด่ผู้ชายธรรมดาคนนี้...ที่กล้าทิ้งผู้ชายแสนดีอย่างชานยอลได้อย่างเลือดเย็น
.
.
.
.
“ดูนั่นดิ เห็นว่ามันเป็นฝ่ายบอกเลิกพี่ชานยอล”
“แม่งกูเป็นพี่ชานยอลนะ ไม่คบให้เสียเวลา”
"เกิดมามันเคยยิ้มมั้ยวะนั่น"
ผมเดินช้าๆผ่านกลุ่มคนที่นินทาผมเสียงดังแบบกะจะให้ได้ยินกันไปทั้งจังหวัดด้วยความรู้สึกเจ็บเล็กๆ
มันผิดรึไง...ที่ผมเข้ากับคนอื่นไม่เก่ง จนไม่กล้าแม้แต่จะยิ้ม
กระทั่งมีชานยอลเข้ามาในชีวิต...ผู้ชายที่ทำให้โลกของผมสว่างสไว
ชานยอลเป็นถึงเดือนคณะ ประกอบกับเป็นนักกีฬาและหน้าตาโดดเด่น ทำอะไรก็มีแต่คนชื่นชม ถึงอย่างนั้นเขาก็เลือกผม....
ซึ่งไม่มีอะไรคู่ควรกับเขาเลยสักอย่าง...
ข่าวการคบกันของเราแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และกลุ่มคนที่ต่อต้านผมก็ถูกตั้งขึ้นอย่างรวดเร็วเช่นกัน...
แต่เพราะความเงียบของผมจึงทำให้ไม่มีคนกล้าเข้ามาถามหรือหาเรื่องตรงๆ เราคบกันมาเกือบปี...จนความสัมพันธ์พึ่งจะมาจบลงเมื่อวานนี้ด้วยฝีมือของผมเอง...
“เฉิน! เฉินจะไปไหน!”
ผมสะดุ้งตื่นจากภวังค์ด้วยเสียงเรียกที่ผมคุ้นเคยดี
ผมไม่ได้หันกลับไปมองตามต้นเสียง เดินเลี่ยงไปอีกทาง ก่อนจะตรงไปขึ้นรถยนต์ที่พ่อเพิ่งถอยมาให้กับผมเป็นรางวัลที่สอบวัดระดับย้ายเข้าเรียนต่อในมหาวิทยาลัยอันดับต้นๆของประเทศญี่ปุ่นได้ตามที่พ่อแม่คาดหวังไว้ ครอบครัวของผมกำลังจะย้ายไปประจำสาขาใหญ่ที่ประเทศญี่ปุ่น ซึ่งนั่นหมายความว่าทั้งชีวิตที่เหลือของผมจะต้องอยู่ที่นั่นเช่นกัน
ใช่แล้ว...อีกไม่นานผมต้องจะไปจากที่นี่ จากไปโดยไม่มีอะไรผูกผันกับที่นี่อีกแล้ว
ผมก้มหน้าหลบไม่หันไปมองภาพที่ทำให้ผมอาจจะใจอ่อนอีกต่อไป แต่ผมคิดผิดถนัด...
ชานยอลเดินจูงมือมากับแบคฮยอน ผู้ชายที่ทำให้ผมบอกเลิกกับชานยอล
แบคฮยอนไม่ผิดอะไรหรอกครับ เป็นผมเอง...ที่รับไม่ได้ กับการที่ชานยอลแบ่งความรักที่ให้ผมไปให้เค้า
ความจริงที่ว่าชานยอลไม่ได้กอดผมแค่คนเดียวมันทำให้ผมเจ็บปวด....
ผมอาจจะดูเย็นชา ที่เลือกจะทิ้งชานยอล แต่ผมไม่ต้องการที่จะใช้ความห่วงใยจากเขาร่วมกับใคร
ผมเหลือบสายตาไปมองมือทั้งคู่ที่กอบกุมกันอยู่ด้วยนัยน์ตาที่นิ่งสงบ ชานยอลพยายามที่จะปล่อยมือของแบคฮยอนออก ในขณะแบคฮยอนกลับจับมือใหญ่นั้นไว้แน่น
นัยน์ตาเรียวสวยฉายชัดออกมาว่าเจ็บปวดแค่ไหน ที่ชานยอลพยายามปล่อยมือออกจากตัวเองเมื่ออยู่ต่อหน้าผม
"ฉันจะกลับบ้านน่ะ " ผมเบือนหน้าหนีออกจากภาพตรงหน้า รู้สึกสงสารแบคฮยอนจับใจ แต่ขณะเดียวกัน ผมก็รู้สึกสงสารตัวเองมากกว่า...ที่ยังคงเจ็บปวดทุกครั้งที่ได้มองใบหน้าที่คุ้นเคย
"ฉันอยากคุย..."
"เจอกันใหม่นะ" ผมพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่ชานยอลจะทันพูดจบ พร้อมกับก้าวยาวๆขึ้นรถแล้วสตาร์ทออกมาทันที แต่สายตาเจ้ากรรมยังไม่วายเหลือบมองกระจก ที่ฉายภาพของชานยอล ที่มองนิ่งมาทางผมด้วยสายตาเจ็บปวด แต่มือใหญ่ก็ยังจับประสานอยู่กับร่างเล็กที่ยืนอยู่ข้างๆ...
ให้ฉันไปจากนายแต่โดยดีเถอะ...
ชานยอลที่รักของฉัน
“นายยังรักเขาอยู่ใช่มั้ย...”
แบคฮยอนเอ่ยออกมาเสียงแผ่วเบา เขามองใบหน้าด้านข้างของชายที่รักด้วยความเจ็บปวด หยาดน้ำใสเริ่มเอ่อคลอขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้
“แบคฮยอน...ฉันขอโทษ”
ชานยอลพึมพำออกมาเสียงแผ่ว เขาเองก็เจ็บปวดไม่แพ้กัน เขาเลือกเพียงคนใดคนหนึ่งไม่ได้จริงๆ นัยน์ตาคมไม่อาจละสายตาจากรถที่เพิ่งเคลื่อนตัวออกไปได้ เขายังคงจ้องมองมันอย่างนั้น เพียงหวังว่าเฉินจะรับรู้ถึงความรู้สึกของเค้าบ้าง
“แม้แต่ตอนที่นายขอโทษฉัน นายก็ยังคงมองแต่มัน!!” แบคฮยอนตวาดลั่นก่อนจะสะบัดมือเรียวของตัวเองออก ชานยอลหันมองคนข้างๆด้วยความตกใจในอารมณ์ร้ายที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน
“แบคฮยอน! นายเป็นอะไรไป” ชานยอลเรียกร่างบางที่มองหน้าเขาด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลน หยาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มยิ่งทำให้ร่างบางดูน่าเวทนายิ่งขึ้น ชานยอลมองภาพตรงหน้าด้วยความเจ็บปวด พยายามเอื้อมมือออกไปไขว่คว้าร่างบางเอาไว้เพื่อปลอบประโลม แต่กับคว้าได้เพียงความว่างเปล่า เมื่อแบคฮยอนก้าวหนี
“ถ้าไม่มีมัน นายต้องรักฉัน!!”
“…!!”
“ต่อจากนี้นายจะรักฉันคนเดียว!!”
“นะ นายหมายความว่ายังไงแบคฮยอน!”
ชานยอลก้าวเข้าประชิดตัวร่างบางก่อนจะค้าที่ไหล่เล็กแล้วบีบแน่นอย่างลืมตัว แบคฮยอนที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้เปลี่ยนไปเหมือนคนที่เขาไม่เคยรู้จัก เสียงหัวเราะสะใจของแบคฮยอนยิ่งทำให้มือใหญ่เริ่มชื้นเหงื่อ
“รถคันนั้นไม่มีสายเบรก”
“...!!!”
รอยยิ้มสวยผุดขึ้นบนใบหน้าหวาน นัยน์ตาเรียวเหม่อลอยคล้ายคนมีความสุข สุขที่ต่อจากนี้ คนที่เขารักจะรักเขาเพียงคนเดียว
ฉันรักนายนะชานยอล
******
มาแบบสั้นๆ ด้วยอารมณ์แปลกๆของไรท์หลังจากเรียนคณิตศาสตร์เสร็จหมาดๆ...
มันเลวร้ายสำหรับไรท์มากค่ะวิชานี้ = =
เพราะงั้นนักอ่านจึงได้รับเคราะห์แทนไปด้วยวันช็อตป่วงๆ
ใครงงจุดไหนขอให้เก็บคำถามไว้ในใจแล้วจิ้นต่อเอง #หลบตีน
TBC.
ความคิดเห็น