ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [SF,OS] EXO ALL CHEN โลกเล็กๆของคิมจงแด

    ลำดับตอนที่ #3 : STORY : OS สกินชิพ [Baekchen]

    • อัปเดตล่าสุด 11 มี.ค. 58




    OS : BEAKCHEN
    สกินชิพ

     

     

     

    "ย๊า อะไรของนายเนี่ยเฉิน"

    แบคฮยอนกระซิบเสียงต่ำ เมื่ออยู่ดีๆเจ้าเป็ดตัวเล็กกระโดดพรวดเข้ามากอดเขาจากด้านหลังท่ามกลางสายตาแฟนๆที่อยู่ด้านล่างเวที

    "อะไร กอดนิดกอดหน่อยไม่ได้รึไงเล่า"

    เฉินกระซิบตอบด้วยน้ำเสียงยียวน มุมปากที่ยกยิ้มเป็นธรรมชาติอยู่แล้วยิ่งยกสูงด้วความชอบใจขึ้นไปใหญ่

    "นายจะมาสกินชิพอะไรตอนนี้ ฉันกำลังขอบคุณแฟนๆอยู่นะ!

    แบคฮยอนกดเสียงลงต่ำพร้อมกับพยายามเอี่ยวตัวมาจิกตาใส่เจ้าเป็ดจอมแกล้ง

     

     

    "ก็ขอบคุณไปสิ!"

    เฉินยังไม่ยอมปล่อยแถมยังยิ้มอารมณ์ดี มืออีกข้างก็โบกไปมาให้แฟนๆที่ส่งเสียงเชียร์อยู่ด้านล่าง

    ก็เวลาแกล้งให้เจ้าหมามันหัวเสีย เป็นช่วงเวลาที่คิมจงแดคนนี้ชอบสุดๆไปเลยน่ะสิ!

    "ปล่อยนะ ไม่งั้นฉันจะเรียกชานยอลมาจัดการนายแน่"

    "คิดว่าฉันกลัวมันรึไงล่ะ"

    ถึงจะพูดอย่างนั้น เฉินก็ยอมปล่อยแต่โดยดี ใบหน้าที่สดใสกลับบูดบึ้ง ดูก็รู้ว่าไม่พอใจโคตรๆที่เจ้าหมาแบคพูดถึงชานยอลโยดา

    "อย่าทำหน้าอย่างนั้นนะ แฟนๆมองอยู่"

    แบคฮยอนตำหนิพร้อมกับดึงแขนรั้งอีกคนที่กำลังจะเดินหนีไปหาเมมเบอร์คนอื่นๆ

    "หน้ายังไงล่ะ!"

    เฉินเริ่มเบะปาก

    "อย่างนี่แหละ"

    แบคฮยอนเริ่มขมวดคิ้ว

    "เออ ไม่ต้องมายุ่ง!"

    เฉินเบะปากน้ำตาคลอ จนแฟนๆคิดไปแล้วว่าซึ้งกับการชนะรางวัล พากันเล็งกล้องกดชัตเตอร์รัวๆอย่างไม่คิดชีวิต หารู้ไม่ว่าโอป้าอันเป็นที่รักกำลังน้อยใจจนน้ำตาแตก

    "ระ ร้องไห้ทำไม!"

     

     

     

    แบคฮยอนเบิกตากว้างอย่างตกใจ ก่อนจะเผลอปล่อยแขนเล็กไป เฉินสูดน้ำหายใจลึกๆก่อนจะเดินไปซบแขนพี่ชายคนสนิทจากฝั่งเดียวกันอย่างจางอี้ชิง เรียกอาการหงุดหงิดจากแบคฮยอนได้เป็นอย่างดี

    นี่คิดจะประชดใช่มั้ย!

    "เฉินอ่า ทำอย่างนี้พี่กลัวจะโดนหมามันกัดเอา"

    อี้ชิงพูดด้วยน้ำเสียงอ้ำอึ้ง หลังจากที่สัมผัสได้ถึงรังสีกดดันจากหนึ่งในแก๊งบีเกิ้น เจ้าของนัยน์ตาสวยด้วยอายไลน์เนอร์

    "ลองมากัดพี่อี้ของผมดูสิ!"

    เฉินทำเป็นไม่สนใจ พร้อมกับคล้องแขนอี้ชิงเดินลงเวทีอย่างแนบแน่น และทันทีที่ลงจากเวที แบคฮยอนก็พุ่งตรงเข้าไปดึงแขนร่างเล็กออกมาทันที จนอี้ชิงที่ยืนแนบชิดติดกันเซตามไปด้วย

    "พี่อี้ชิง!"

    เฉินเรียกรุ่นพี่เจ้าของลักยิ้มอย่างตกใจเป็นเชิงถามว่าเป็นอะไรมั้ย อี้ชิงได้แต่ยิ้มเห่ยๆตอบกลับไป พร้อมกับส่ายหน้าให้กับความหึงไม่เข้าเรื่อง

    "จะพาไปไหน"

    เฉินเบ้ปากถามหลังจากที่โดนลากออกมาด้วยพละกำลังมหาศาลเกินหุ่นผอมเพรียว

    "ก็จะพาไปสกินชิพไงไอ้เป็ดบ้า คราวนี้จะกอด จะจูบ จะลูบ จะคลำ ก็เต็มที่เลยนะครับ"

    แบคฮยอนยิ้มหวานแต่แฝงไปด้วยความชั่วร้าย ในขณะที่เฉินอ้าปากค้างหน้าขึ้นสีลามไปจนถึงหู

     

     

     

    "ระ เรามีงานต่อนะเว้ย ไม่ทำอะไรทั้งนั้นแหละ!"

    เฉินท้วงพร้อมกับเริ่มขืนตัว แต่ก็ยังสู้แรงอีกคนไม่ได้อยู่ดี แบคฮยอนลากร่างเล็กจนถึงห้องน้ำ ก่อนจะผลักเบาๆให้อีกฝ่ายเข้าไปยังห้องแยกอีกที

    จากตอนแรกที่เฉินกะจะแกล้งแบคฮยอนให้อายม้วนบนเวที สถานการณ์ตอนนี้พลิกผันยิ่งกว่าอื่นใด เฉินอยากจิครายยยยย

    "ว่าไง ทำไมยังไม่กอดอีกล่ะ"

    แบคฮยอนถาม พร้อมเลิกคิ้วขึ้นสูง ริมฝีปากสวยยกยิ้มกริ่มเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายจนมุม เฉินอยากจะอ้าปากด่าใจจะขาด แต่ก็ต้องเงียบๆไว้ เพราะตอนนี้เขาตกอยู่ในสถานการณ์เป็นรอง

    "หยุดเล่นได้แล้ว เดี๋ยวเราต้องไปอัดรายการวิทยุต่อนะ "

    เฉินใช้มือดันแผงอกของอีกคนให้ออกห่าง ตอนนี้ทั้งสองอยู่ใกล้กันจนแทบจะรวมร่างกันได้อยู่แล้ว

    "อยากออกไปมั้ย"

    แบคฮยอนโน้มตัวเข้ากระซิบที่ข้างหู ลิ้นร้อนชื้นไล่เล็มติ่งหูเล็กอย่างแผ่วเบาเรียกเสียงครางหวานจากเฉินได้เป็นอย่างดี

    "ยะ อย่าแกล้งสิ!"

    เฉินว่าด้วยน้ำเสียงติดจะโกรธ แต่ใบหน้าที่แดงก่ำและริมฝีปากที่เม้มเข้าหากันมันทำให้ดูน่ารักมากกว่าน่ากลัว เฉินยกมือเล็กของตัวเองขึ้นกุมใบหูที่โดนลวนลามไป เรียกเสียงหัวเราะเบาๆจากแบคฮยอนได้เป็นอย่างดี

    จนบัดนี้เฉินยังไม่เข้าใจ ว่าไม่ว่าตัวเองพยายามจะแมนเพื่อรุกแบคฮยอนเท่าไหร่ ก็ทำไม่สำเร็จสักที ทั้งที่ขนาดตัวก็เท่าๆกัน หุ่นก็ไม่ได้มีใครหนาไปกว่ากันสักนิด

     

     

    แถมหมาแบคยังออกตุ้งติ้งมากกว่าเขาด้วยซ้ำ  แล้วทำไมเขาถึงยังแพ้อยู่วันยังค่ำ!

    "แกล้งอะไรล่ะ หืม อยากออกไปแล้วไม่ใช่เหรอ"

    เสียงกระซิบแผ่วเบาของแบคฮยอนทำเอาเฉินอายม้วน มองอีกคนตาขวาง

    "ก็ถอยไปสิ" เฉินว่าเสียงหนัก พยายามดันอีกฝ่ายให้พ้นประตู แต่มีหรือหมาแบคสุดทะเล้นจะยอมง่ายๆ จัดแจงรวบมือสองข้างของเฉินแล้วดึงเข้ามากอดแน่นจนเฉินคาดว่าตัวเองจะระเบิดในไม่ช้า

    "ที่นายต้องทำนะ คือจุ๊บๆ ฉันแล้วอ้อนวอนด้วยประโยคที่ว่า 'แบคฮยอนโอป้า ปล่อยเฉินไปเถอะ'" แบคฮยอนดัดเสียงขึ้นลงด้วยท่าทางมีความสุข นัยน์ตาเรียวในกรอบอายไลน์เนอร์สีเข้มฉายแววกรุ่มกริ่มจนเฉินหลบตาแทบไม่ทัน

    "โอป้าบ้าอะไรของนาย! ฉันไม่ใช่ผู้หญิงนะ!"

    "งั้นก็อยู่กันไปอย่างนี้แหละ" แบคฮยอนยักคิ้วกวน

    เฉินเม้มปากแน่นก่อนจะตัดสินใจยื่นหน้าเข้าไปจุ๊บที่แก้มใสทั้งสองข้างของคนตรงหน้า ก่อนจะกระซิบแผ่วเบา

    "แบคฮยอนโอป้า ปล่อยเฉินไปเถอะครับ"

       “ก็แค่เนี๊ย! เฉินๆของผมมม”

     


    FIN 
    เป็นคู่ที่อยู่ด้วยกันแล้ววุ่นวายที่สุด

     

     

    Ⓒ HK FreeTheme;}
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×