คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : SUNSHINE : 1 TOY
SUNSHINE : 1
Crazy man
ตุบ!
กระเป๋าเป้ย้วยๆคู่ใจของคิมจงแดถูกโยนลงบนพื้นอย่างไม่ใส่ใจ ถ้าเทียบกับเตียงนอนแล้ว กระเป๋าใบโปรดก็แทบจะไม่มีค่าอะไรเลยในตอนนี้
ร่างบางล้มตัวลงบนฟูกนอนแข็งๆ ที่แสนสบายสุดๆของตัวเองในขณะนี้ ก่อนจะผงกหัวขึ้นมาล้วงโทรศัพท์รุ่นปาหัวหมาที่เพิ่งได้มาไม่นานเพื่อดูเวลา
02.51 AM
ตีสองกว่าๆแล้ว...พรุ่งนี้ต้องตื่นตั้งแต่แปดโมงเพื่อไปเข้าคาบเช้า ก็เพราะว่าเพิ่งจะอยู่ปีหนึ่งเองนี่นะ ตารางเรียนเลยอัดแน่นเป็นพิเศษ เรียนตั้งแต่เช้าจนถึงเย็น แถมกลางคืนก็ยังต้องทำงานต่อ...
มือเรียววางโทรศัพท์ไว้ข้างหมอนก่อนจะหลับตาลงช้าๆ
ท่ามกลางความเงียบภายในห้องเช่าโทรมๆขนาดสี่เสื่อ เสียงหัวเราะเบาๆดังเล็ดลอดออกมาจากลำคอของร่างบาง หัวเราะให้กับชะตาชีวิตที่อยู่ๆก็เกิดพลิกผันขึ้นมา ความสะดวกสบายที่เคยมีกลับหดหายไปหมด สมาร์ทโฟนรุ่นใหม่ล่าสุดที่เขามีก็ต้องนำไปขายเพื่อเอามาเป็นค่าเช่าห้อง แถมห้องที่ได้มาก็เล็กยิ่งกว่าห้องน้ำที่บ้านซะอีก
แต่ทำไมก็ไม่รู้เหมือนกัน ที่จงแดกลับคิดว่า
แบบนี้มันดีแล้วล่ะ
“ยิ้มอะไรคนเดียวตั้งแต่เมื่อวานแล้วมึงอ่ะ ดูดยามาเหรอ?”
“ดูดหัวมึงเถอะครับ” ร่างโปร่งแย้มรอยยิ้มเท่ๆ พร้อมกับตอบคำถาม (?) เพื่อนที่นั่งอยู่ตรงข้าม ขนาบข้างด้วยหญิงสาวนุ่งน้อยห่มน้อย
ปาร์คชานยอลเบะปากใส่เพื่อนด้วยความหมั่นไส้ เกลียดรอยยิ้มของมันจริงๆ!
จางอี้ชิงเลิกสนใจเสียงบ่นอุบอิบของคนที่ตั้งท่าหมั่นไส้เขามาตั้งแต่เด็กอย่างปาร์คชานยอล ก่อนจะกลับเข้าสู่ภวังค์ของตัวเองอีกครั้ง ในห้วงความคิดที่มีนักศึกษามหาลัยร่างบางอยู่ในนั้น
คนอะไรน่าจับมาเป็นของเล่น
แค่ได้แกล้งครั้งเดียวก็สนุกแล้วจริงๆ
ควันสีหม่นถูกพ่นออกมาจากริมฝีปากหนาก่อนจะเลือนหายไปกับอากาศ นิ้วเรียวที่ใช้คีบมวนบุหรี่ยี่ห้อดียื่นออกไปนอกรถก่อนจะเคาะเบาๆ ใบหน้าหล่อเหลาเรียบนิ่งท่ามกลางเสียงครางอื้ออึงหวาน
‘อื้อ...เลย์คะ’ เสียงหวานครางกระเส่าไม่ได้เรียกความสนใจจากร่างโปร่งเท่าที่ควร ถึงแม้ว่าสาวเจ้าจะพยายามยั่วยวนคนตรงหน้าด้วยริมฝีปากแดงอวบอิ่มที่ซุกไซร้ไปตามแผ่นอกหนาซึ่งเจ้าหล่อนเป็นคนปลดกระดุมเองกับมือ หน้าอกใหญ่โตพลางเข้าเบียดเสียดกับท่อนแขนแกร่งอย่างหยอกเย้า
แทนที่นัยน์ตาคมจะสนใจบทรักเร่าร้อนที่กำลังจะเกิดขึ้น มันกลับเลือกที่จะนิ่งมองไปยังอีกฝากของถนนมากกว่า มองผ่านเข้าไปในร้านที่มีกระจกใสกั้นไว้ ร่างบางในชุดพนักงานตัวหลวมโคร่งช่างดูน่าสนใจอย่างน่าประหลาด
นั่นกำลังยิ้มอยู่เหรอ?
เปล่า ไม่ได้ยิ้มอยู่สักหน่อย...
มุมปากที่ยกสูงราวกับว่ากำลังยิ้มอยู่ตลอดเวลานั่นช่างน่าสนใจจริงๆ น้า...
‘คุณผู้หญิง พอก่อนเถอะครับ’ อี้ชิงก้มลงมองศีรษะเล็กที่กำลังก้มๆเงยอยู่ตรงหน้าท้องของตัวเองเป็นครั้งแรก รอยยิ้มที่ช่างบาดใจอย่างร้ายกาจผุดขึ้นมาบนริมฝีปากสวย
‘อะไรกันคะเลย์’ เสียงหวานกระเง้ากระงอด ยังไม่ยอมผละออกจากหน้าท้องที่ตึงแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อสวย
อี้ชิงหัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนจะดันไหล่ร่างระหงไปชิดกับขอบประตูอีกด้าน โน้มใบหน้าหล่อเหลาลงประทับจูบร้อนแรงจนสาวเจ้าอ่อนระทวย
‘ผมอยากได้ของเล่น...ขอเวลาแปปนึงนะครับ’
‘พูดอะไรของคุณเนี่ย!’ ร่างบางผงะถอยห่างหลังจากที่ร่างโปร่งพูดประโยคแสดงจุดประสงค์ออกไป จนกระทั่งแผ่นหลังติดกับชั้นว่างของด้านหลังแล้วนั่นแหละจึงได้รู้สึกตัวว่าตัวเองเผลอแสดงท่าทีหวาดหวั่นออกไป ซึ่งมันเป็นสิ่งที่จงแดไม่ชอบเอาเสียเลย
ไม่ชอบที่จะแสดงความอ่อนแอออกมา…
ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงจัดด้วยความอับอายปนโกรธ ริมฝีปากบางเหยียดตึงเหมือนกับพร้อมที่จะพ่นคำด่าสารพัดออกมาทั้งที่ใบหน้าเรียบนิ่ง
ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ...มันก็มองดูเหมือนว่ากำลังยิ้มอยู่ดี
‘ไปนอนกับผมหน่อย ผมเหงา’ จางอี้ชิงกลั้นรอยยิ้มขบขันเอาไว้ก่อนจะพูดออดอ้อนออกไปจนคนตรงหน้าทำท่าทีขนลุกใส่แบบไม่ปิดบัง
‘ตั้งสติเถอะคุณ ซื้อน้ำไปราดหัวตัวเองก็ดีนะครับ จะได้สร่างเมา’ ตอบกลับออกไปด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ดวงหน้าหวานที่เคยแตกตื่นไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อนกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง ซึ่งก็คือสีหน้าอมทุกข์ปนขวางโลกหน่อยๆ น่ะนะ
บ้าจริง จะเขินให้นานกว่านี้หน่อยไม่ได้รึไง ออกจะน่ารักแท้ๆ
‘แต่คุณน่ารักดี อยากได้’ อี้ชิงยังคงๆไม่ยอมถอยง่ายๆ ริมปากสวยแย้มรอยยิ้มบางๆประกอบกับคำพูดที่ดูไม่รื่นหูสักเท่าไหร่สำหรับผู้ชายด้วยกันแล้ว เจ้าตัวกลับพูดเหมือนกับว่ามันเป็นประโยคที่ฟังดูปกติสุดๆอย่าง ‘อยากได้ฝาอิชิตันไปลุ้นเบนซ์จัง’ อย่างไรอย่างนั้น
แต่แทนที่จะได้ปฏิกิริยาหน้าแดงจัดเหมือนเมื่อครั้งแรก คราวนี้กลับได้สีหน้าเรียบเฉยติดจะดำทะมึนกลับมาแทน
‘ได้ของแล้วเชิญครับ ประตูอยู่ข้างๆคุณนี่เอง’
ก็น่าเล่นด้วยอยู่เหมือนกันนะ หึ
“เฮ้ย ไปไหน” ชานยอลโพล่งถามหลังจากที่คุณชายจางแกนั่งฉีกยิ้มเป็นบ้าอย่างกับนั่งอยู่ในสวนดอกทานตะวันมาตั้งนาน อยู่ดีๆก็ลุกพรวดพลางคว้ากุญแจรถพร้อมกับกระเป๋าตังบนโต๊ะด้วยสีหน้าโรคจิตสุดๆ
“ไปเล่นของเล่น”
“ห๊ะ?”
ไม่ทันที่จะได้รับคำตอบที่กระจ่าง ร่างโปร่งก็พรวดพราดเดินออกจากห้องรับรองพิเศษคลับดังออกไปเสียแล้ว
โตเป็นควายแล้วยังจะเล่นของเล่นอยู่อีกเหรอวะ?
‘ผมอยากได้ของเล่น...ขอเวลาแปปนึงนะครับ’
*********
เจิมตอนแรกแบบสั้นๆ
ขอแจ้งว่าจะอัพอาทิตย์ละ 1 วันหรือ 2 วันนะคะ ฮะๆ
ยุ่งมากจริงๆ ไหนจะเรื่องเก่าที่ดองไว้ #หัวเราะแบบขมขื่น
ขอให้สนุกนะคะ!
ความคิดเห็น